?!؟
عضو جدید
با سلام خدمت تمام دوستان عزیز
بحث در مورد روابط بین دختر و پسر و حدود آن
و اما روابط
روان شناسان معتقدند میل و كشش به جنس مخالف و برقراری رابطه با او از نظر فیزیولوژیکی یك نیاز طبیعی، فطری و روانی است. آنها همچنین می گویند در تمام فرهنگها، پسران و دختران در سن بلوغ اولین نگاه و گرایش را به سوی جنس مخالف ابراز می كنند. تمایلات نفسانی که در صورت تعدیل، نیازهای طبیعی بشر را تأمین کرده و در صورت افسار گسیختگی حیات سالم او را مورد مخاطره قرار می‌دهد، نقش مهمی در این میان بازی می‌کند، از همین رو مهمترین این غریزه‌ها را غریزه جنسی و میل به دوست داشتن و دوست داشته شدن، می توان دانست.
اما باید به این نکته نیز توجه کرد که هر فرهنگی مرزی برای این كشش تعریف کرده است. برای مثال در جوامع غربی و سایر جوامع غیر مسلمان ارتباط میان دو جنس مخالف به خود فرد سپرده شده است و عواقب این آزادیِ ارتباط نیز در آمارهای ارایه شده از افزایش میزان طلاق، فرار کودکان و نوجوانان از خانه، بی بند وباری اخلاقی و ... کاملا مشهود است. اما در كشورهای مسلمان و برخی فرهنگها این ارتباط محدود است و در مواردی به فضای سیاسی و اجتماعی جامعه بستگی دارد.
واقعیت این است كه در فرهنگ ایرانی اسلامیِ ما نوع ارتباط میان دختر و پسر از طریق معیارهای دینی و عرفی جامعه، ملاک اهمیت است نه قواعد و روش هایی که از سوی دیگر کشورها و فرهنگ ها قصد غالب شدن، داشته باشد.
البته کارشناسان و جامعه شناسان بعضا نظراتی پیرامون چگونگی ارتباط میان دختر و پسر ارایه داده اند که گاهی متعارض با عرف و سنت ها است و نگرش های نسبتا جدیدی را شامل می شود. به طور مثال ارایه شعارهایی چون آزادی روابط دختر و پسر و یا مسایلی چون همخانه بودن دختران و پسران فرهنگ خاصی است که در جوامع غربی کاربرد داشته و برای جامعه اسلامی ایران مناسب به نظر نمی رسد.
حال در اینجا میخواهیم در همین راستا و در رابطه با حدود همین روابط با توجه به اقتضای جامعه خود به بحث بپردازیم...
این سوالات میتواند مطرح باشد:
ایا این روابط را نیاز انسانی میدانید؟
ایا این روابط باعث بروز مشکلات در زندگی اینده نخواهد شد؟
حدود این روابط در صورت پذیرش را تا کجا میبینید؟
بحث در مورد روابط بین دختر و پسر و حدود آن
و اما روابط
اما باید به این نکته نیز توجه کرد که هر فرهنگی مرزی برای این كشش تعریف کرده است. برای مثال در جوامع غربی و سایر جوامع غیر مسلمان ارتباط میان دو جنس مخالف به خود فرد سپرده شده است و عواقب این آزادیِ ارتباط نیز در آمارهای ارایه شده از افزایش میزان طلاق، فرار کودکان و نوجوانان از خانه، بی بند وباری اخلاقی و ... کاملا مشهود است. اما در كشورهای مسلمان و برخی فرهنگها این ارتباط محدود است و در مواردی به فضای سیاسی و اجتماعی جامعه بستگی دارد.
واقعیت این است كه در فرهنگ ایرانی اسلامیِ ما نوع ارتباط میان دختر و پسر از طریق معیارهای دینی و عرفی جامعه، ملاک اهمیت است نه قواعد و روش هایی که از سوی دیگر کشورها و فرهنگ ها قصد غالب شدن، داشته باشد.
البته کارشناسان و جامعه شناسان بعضا نظراتی پیرامون چگونگی ارتباط میان دختر و پسر ارایه داده اند که گاهی متعارض با عرف و سنت ها است و نگرش های نسبتا جدیدی را شامل می شود. به طور مثال ارایه شعارهایی چون آزادی روابط دختر و پسر و یا مسایلی چون همخانه بودن دختران و پسران فرهنگ خاصی است که در جوامع غربی کاربرد داشته و برای جامعه اسلامی ایران مناسب به نظر نمی رسد.
حال در اینجا میخواهیم در همین راستا و در رابطه با حدود همین روابط با توجه به اقتضای جامعه خود به بحث بپردازیم...
این سوالات میتواند مطرح باشد:
ایا این روابط را نیاز انسانی میدانید؟
ایا این روابط باعث بروز مشکلات در زندگی اینده نخواهد شد؟
حدود این روابط در صورت پذیرش را تا کجا میبینید؟
