[h=1] رفتارهاي دراماتيك نوزاد ستاره
[/h]
منجمان با استفاده از چشمان مجهز به اشعه ايكس سه تلسكوپ فضايي، موفق به رصد رفتارهاي دراماتيك يك نوزاد ستاره خورشيدمانند شدند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، آنها اين موفقيت را به هنگام انتشار فورانهاي ماندگار و پرقدرت اين ستاره پرسرعت صورت دادند.
ستاره نوزاد كه V1647 Orionis نام دارد، در واقع به عنوان يك پروتوستار شناخته شده و از ابرهاي متشكل از گاز و غبار اطراف به وجود آمده است.
ستاره جديد در يك هزار و 300 سال نوري از زمين و در McNeil's Nebula (كانون شلوغ شكلگيري ستارگان در مجمعالكواكب اوريون) واقع شده است.
ستاره V1647 هر روز يك دور (حدود 30 بار سريعتر از خورشيد) به دور خود ميچرخد و داراي دو نقطه فعال انتشار دهنده پرتو ايكس است.
اين پروتوستار منجمان را فريب داد زيرا در سال 2004 فوران كرد و به مدت دو سال McNeil's Nebula را روشن نگه داشت اما اوايل سال 2006 فروكش كرد. اين نوزاد ستارهيي در سال 2008 بار ديگر فعال شد و از آن زمان تاكنون درخشان مانده است.
در مطالعه جديد، ستارهشناسان منبع انتشارات با انرژي بالاي آن را توسط سه تلسكوپ رصدخانه پرتو ايكس چاندراي ناسا، ماهواره ژاپني سوزاكو و همچنين XMM-Newton متعلق به آژانس فضايي اروپا شكار كردند.
آنهااز انحناهاي نوري پرتو ايكس ستاره براي تعيين چرخش آن بهره بردند. اين امر V1647 را به يكي از جوانترين ستارههايي بدل كرده كه چرخش آن از اين طريق محاسبه شده است. دانشمندان اين ستاره را يك پروتوستار ميدانند كه هنوز در فرايند شكلگيري است.
به گفته كنجي هاماگوچي از مركز پرواز فضايي گودارد ناسا، تحقيقات صورت گرفته با استفاده از مادون قرمز حاكي از آن است كه بيش از يك ميليون سال از عمر اين پروتوستار نميگذرد و شايد جوانتر هم باشد.
گفته ميشود V1647 توسط گاز ناشي از ديسك اطراف سوخترساني ميشود و قادر است تا ميليونها سال به همين طريق به رشد خود ادامه دهد. اين امر قبل از توانايي آن در توليد انرژي خود از طريق همجوشي هيدورژن و هليم در هستهاش روي ميدهد. خورشيد و ساير ستارههاي بالغ از اين روند براي تامين انرژيشان استفاده ميكنند.
هاماگوچي و همكارانش همچنين دو ناحيه ستاره نوزاد را كه انتشاردهنده پرتو ايكس بوده و هزاران بار داغتر از ساير نقاط آن هستند، مطالعه كردند. اين نقاط ديناميك در طرفين مقابل ستاره قرار دارند و نقطه جنوبي پنج برابر درخشانتر از ديگري است.
در طول انتشارات وسيع ستاره، آنها دريافتند كه اين شي كيهاني جرم به دست ميآورد، پلاسما و اشعه ايكس خارج ميكند و همچنين افزايش متناوب دما را نشان ميدهد.
دانشمندان بر اين باورند كه فعاليت مغناطيسي موجود بر روي سطح ستارهيي يا در اطراف آن منجر به ايجاد پلاسماي فوق داغ ميشود.اين رفتار با تغيير، شكستن و اتصال دوباره ميدانهاي مغناطيسي كه ستاره و ديسك را به هم متصل ميكنند، (اما با سرعتهاي چرخشي متقاوت) ادامه يابد. فعاليت مغناطيسي بر روي سطح ستارهيي همچنين ميتواند از بههمپيوستگي مواد موجود بر روي آن ناشي شود.
انتشارات اشعه ايكس مشاهده شده به هنگام چرخش ستاره نشان ميدهد كه اين شي بدون تبديل خود به قطعات كوچكتر، ميتواند با سرعت هر چه تمامتر بچرخد.
با اين حال بر خلاف رفتار خشن ستاره و ديسك مشاهده شده، V1647 از سال 2004 در وضعيت نسبتاً ثابتي بوده است.
تحقيقات و مشاهدات انجام شده توسط ماهوارههاي پرتو ايكس چندگانه ديدگاههاي بهتري را در خصوص رويدادهاي ا دروني ديسكهاي پوشيده از غبار ستارههاي جوان در اختيار ميگذارد.
جزئيات اين تحقيق در مجله Astrophysical Journal انتشار يافت
[/h]
منجمان با استفاده از چشمان مجهز به اشعه ايكس سه تلسكوپ فضايي، موفق به رصد رفتارهاي دراماتيك يك نوزاد ستاره خورشيدمانند شدند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، آنها اين موفقيت را به هنگام انتشار فورانهاي ماندگار و پرقدرت اين ستاره پرسرعت صورت دادند.
ستاره نوزاد كه V1647 Orionis نام دارد، در واقع به عنوان يك پروتوستار شناخته شده و از ابرهاي متشكل از گاز و غبار اطراف به وجود آمده است.
ستاره جديد در يك هزار و 300 سال نوري از زمين و در McNeil's Nebula (كانون شلوغ شكلگيري ستارگان در مجمعالكواكب اوريون) واقع شده است.
ستاره V1647 هر روز يك دور (حدود 30 بار سريعتر از خورشيد) به دور خود ميچرخد و داراي دو نقطه فعال انتشار دهنده پرتو ايكس است.
اين پروتوستار منجمان را فريب داد زيرا در سال 2004 فوران كرد و به مدت دو سال McNeil's Nebula را روشن نگه داشت اما اوايل سال 2006 فروكش كرد. اين نوزاد ستارهيي در سال 2008 بار ديگر فعال شد و از آن زمان تاكنون درخشان مانده است.
در مطالعه جديد، ستارهشناسان منبع انتشارات با انرژي بالاي آن را توسط سه تلسكوپ رصدخانه پرتو ايكس چاندراي ناسا، ماهواره ژاپني سوزاكو و همچنين XMM-Newton متعلق به آژانس فضايي اروپا شكار كردند.
آنهااز انحناهاي نوري پرتو ايكس ستاره براي تعيين چرخش آن بهره بردند. اين امر V1647 را به يكي از جوانترين ستارههايي بدل كرده كه چرخش آن از اين طريق محاسبه شده است. دانشمندان اين ستاره را يك پروتوستار ميدانند كه هنوز در فرايند شكلگيري است.
به گفته كنجي هاماگوچي از مركز پرواز فضايي گودارد ناسا، تحقيقات صورت گرفته با استفاده از مادون قرمز حاكي از آن است كه بيش از يك ميليون سال از عمر اين پروتوستار نميگذرد و شايد جوانتر هم باشد.
گفته ميشود V1647 توسط گاز ناشي از ديسك اطراف سوخترساني ميشود و قادر است تا ميليونها سال به همين طريق به رشد خود ادامه دهد. اين امر قبل از توانايي آن در توليد انرژي خود از طريق همجوشي هيدورژن و هليم در هستهاش روي ميدهد. خورشيد و ساير ستارههاي بالغ از اين روند براي تامين انرژيشان استفاده ميكنند.
هاماگوچي و همكارانش همچنين دو ناحيه ستاره نوزاد را كه انتشاردهنده پرتو ايكس بوده و هزاران بار داغتر از ساير نقاط آن هستند، مطالعه كردند. اين نقاط ديناميك در طرفين مقابل ستاره قرار دارند و نقطه جنوبي پنج برابر درخشانتر از ديگري است.
در طول انتشارات وسيع ستاره، آنها دريافتند كه اين شي كيهاني جرم به دست ميآورد، پلاسما و اشعه ايكس خارج ميكند و همچنين افزايش متناوب دما را نشان ميدهد.
دانشمندان بر اين باورند كه فعاليت مغناطيسي موجود بر روي سطح ستارهيي يا در اطراف آن منجر به ايجاد پلاسماي فوق داغ ميشود.اين رفتار با تغيير، شكستن و اتصال دوباره ميدانهاي مغناطيسي كه ستاره و ديسك را به هم متصل ميكنند، (اما با سرعتهاي چرخشي متقاوت) ادامه يابد. فعاليت مغناطيسي بر روي سطح ستارهيي همچنين ميتواند از بههمپيوستگي مواد موجود بر روي آن ناشي شود.
انتشارات اشعه ايكس مشاهده شده به هنگام چرخش ستاره نشان ميدهد كه اين شي بدون تبديل خود به قطعات كوچكتر، ميتواند با سرعت هر چه تمامتر بچرخد.
با اين حال بر خلاف رفتار خشن ستاره و ديسك مشاهده شده، V1647 از سال 2004 در وضعيت نسبتاً ثابتي بوده است.
تحقيقات و مشاهدات انجام شده توسط ماهوارههاي پرتو ايكس چندگانه ديدگاههاي بهتري را در خصوص رويدادهاي ا دروني ديسكهاي پوشيده از غبار ستارههاي جوان در اختيار ميگذارد.
جزئيات اين تحقيق در مجله Astrophysical Journal انتشار يافت