رد پای احساس ...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
تمام زخم هایم را
مرهم
لبهای توست...
بوسه نمی خواهم
حرفی بزن!!
مرهم
لبهای توست...
بوسه نمی خواهم
حرفی بزن!!
ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ...
ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺟﺴﻤﺖ ﺭﺍ
ﻟﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﻮﺱ ﺁﻟﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ...
ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ...
ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ...
ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻨﯽ
ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺻﺒﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺷﻮﯼ!
ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺟﺴﻤﺖ ﺭﺍ
ﻟﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﻮﺱ ﺁﻟﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ...
ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ...
ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ...
ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻨﯽ
ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺻﺒﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺷﻮﯼ!
گفته بودي که چرا محو تماشاي مني؟
و آنچنان مات که يکدم مژه بر هم نزني
مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
از چشم تو به قدر مژه بر هم زدني
و آنچنان مات که يکدم مژه بر هم نزني
مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
از چشم تو به قدر مژه بر هم زدني
مي دانم روزي با تن خسته و خيس
سوار بر قطرات درشت باران بر ناودان هاي چشمم فرود مي آيي
در ميان انبوه مژگانم ميزبان خواهم بود و در آن لحظه چشمانم را براي هميشه مي بندم تا ديگر دوريت را حس نکنم...
سوار بر قطرات درشت باران بر ناودان هاي چشمم فرود مي آيي
در ميان انبوه مژگانم ميزبان خواهم بود و در آن لحظه چشمانم را براي هميشه مي بندم تا ديگر دوريت را حس نکنم...
ghazal.
کاربر فعال
من تنها بودم و تو تنها بودی
و خدا دیگر با ما نبود و عشق هم نزد خدا بود
پس شب بود . سیاهی بود و من هیچ ندیدم ..
حتی تو را
و تو هیچ ندیدی
حتی من را
و من و تو کلمه ای بود بی هیچ معنایی ....
خدا در اسمان بود!
عش ق- معنای کلمه و ما نزد خدا بود !
من بودم تو بودی و دیگر هیچ..
و تو سوی خاوران و من سوی باختر
و تو سپیده دمان و من شامگاهان
و هر یک در جستجوی آن دیگری
و مرا دیگر کشتزاری نبود ...و مرا دیگر یاری نبود ...
و سیلاب اشک هایم سر پناهم را در خود غرق کرده بود...
و من و تو آب را خاک را آلودیم ..
و من و تو گاو را رمه را و همه را آزردیم.....
ومن خود بودم اما بدون خدا ....
و خود بودم بدون عشق ....
و کلمه را دیگر نزد من هیچ اعجازی نبود..
و کلمه همانا سنگ بودو عشق وازه ای بی رنگ بود!
و خدا نه اینجا بود و نه انجا...
و خدا آن روزها کجا بود ؟
هیچ کس هر گز ندانست
و خاک به من پشت کرده بود !
و آب مرا از خود رانده بود!
و گاو مرا نفرین نموده بود!
بر قلبم سیاهی و بر روانم تباهی چیره گشته بود....
و خدا دیگر با ما نبود و عشق هم نزد خدا بود
پس شب بود . سیاهی بود و من هیچ ندیدم ..
حتی تو را
و تو هیچ ندیدی
حتی من را
و من و تو کلمه ای بود بی هیچ معنایی ....
خدا در اسمان بود!
عش ق- معنای کلمه و ما نزد خدا بود !
من بودم تو بودی و دیگر هیچ..
و تو سوی خاوران و من سوی باختر
و تو سپیده دمان و من شامگاهان
و هر یک در جستجوی آن دیگری
و مرا دیگر کشتزاری نبود ...و مرا دیگر یاری نبود ...
و سیلاب اشک هایم سر پناهم را در خود غرق کرده بود...
و من و تو آب را خاک را آلودیم ..
و من و تو گاو را رمه را و همه را آزردیم.....
ومن خود بودم اما بدون خدا ....
و خود بودم بدون عشق ....
و کلمه را دیگر نزد من هیچ اعجازی نبود..
و کلمه همانا سنگ بودو عشق وازه ای بی رنگ بود!
و خدا نه اینجا بود و نه انجا...
و خدا آن روزها کجا بود ؟
هیچ کس هر گز ندانست
و خاک به من پشت کرده بود !
و آب مرا از خود رانده بود!
و گاو مرا نفرین نموده بود!
بر قلبم سیاهی و بر روانم تباهی چیره گشته بود....
ghazal.
کاربر فعال
قاصدک غم دارم
غم آوارگی و دربدری
غم تنهائی و خونين جگری
قاصدک وای به من، همه از خويش مرا ميرانند
همه ديوانه و ديوانه ترم ميخوانند
مادر من غمهاست
مهد و گهواره من ماتم هاست
قاصدک دريابم!
روح من عصيان زده و طوفانی ست..
آسمان نگهم بارانی ست
قاصدک غم دارم
غم به اندازه سنگينی عالم دارم
قاصدک غم دارم
غم من صحراهاست
افق تيره او ناپيداست
قاصدک ديگر از اين پس منم و تنهائی
قاصدک حال گريزش دارم
ميگريزم به جهانی که در آن پستی نيست
پستی ومستی و بدمستی نيست.
ميگريزم به جهانی که مرا ناپيداست
شايد آن نيز فقط يک روياست
غم آوارگی و دربدری
غم تنهائی و خونين جگری
قاصدک وای به من، همه از خويش مرا ميرانند
همه ديوانه و ديوانه ترم ميخوانند
مادر من غمهاست
مهد و گهواره من ماتم هاست
قاصدک دريابم!
روح من عصيان زده و طوفانی ست..
آسمان نگهم بارانی ست
قاصدک غم دارم
غم به اندازه سنگينی عالم دارم
قاصدک غم دارم
غم من صحراهاست
افق تيره او ناپيداست
قاصدک ديگر از اين پس منم و تنهائی
قاصدک حال گريزش دارم
ميگريزم به جهانی که در آن پستی نيست
پستی ومستی و بدمستی نيست.
ميگريزم به جهانی که مرا ناپيداست
شايد آن نيز فقط يک روياست
ghazal.
کاربر فعال
به چه مانند کنم موی پریشان تو را؟
به دل تیره شب؟
به یکی هاله دود؟
یا به یک ابر سیاه-
که پریشان شده و ریخته بر چهره ماه؟
به نوازشگر جان؟
یا به لطفی که نهد گرم نوازی در سیم ؟
یا بدان شهله شمعی که بلرزد به نسیم؟
به چه مانند کنم حالت چشمان تو را؟
به یکی نغمه جادویی از پنجه ی گرم؟
به یکی اختر رخشنده به دامان سپهر؟
یا به الماس سیاهی که بشویندش در جام شراب؟
به غزل های نوازشگر حافظ در شب؟
یا به سرمستی طغیان گر دوران شباب؟
به چه مانند کنم سرخی لبهای تو را؟
به یکی لاله شاداب که بنشسته به کوه؟
به شرابی که نمایان بود از جام بلور؟
به صفای گل سرخی که بخندد در باغ؟
به شقایق که بود جلوه گر بزم چمن؟
یا به یاقوت درخشانی در نور چراغ؟
مرمر صاف تنت را به چه مانند کنم؟
به بلوری رخشان؟
یا به پاکی و دل انگیزی برف؟
به یکی ابر سفید؟
یا به یک مخمل خوشرنگ نوازشگر نرم؟
به یکی چشمه نور؟
یا به سیمای گل انداخته از دولت شرم؟
به پرندی که کند جلوه گری در مهتاب؟
به گل یاس که پاشیده بر آن پرتو ماه؟
یا به قویی که رود نرم و سبک در دل آب؟
به چه مانند کنم؟
من ندانم
به نگاهی تو بگو-
به چه مانند کنم...؟!
مهدی سهیلی
به دل تیره شب؟
به یکی هاله دود؟
یا به یک ابر سیاه-
که پریشان شده و ریخته بر چهره ماه؟
به نوازشگر جان؟
یا به لطفی که نهد گرم نوازی در سیم ؟
یا بدان شهله شمعی که بلرزد به نسیم؟
به چه مانند کنم حالت چشمان تو را؟
به یکی نغمه جادویی از پنجه ی گرم؟
به یکی اختر رخشنده به دامان سپهر؟
یا به الماس سیاهی که بشویندش در جام شراب؟
به غزل های نوازشگر حافظ در شب؟
یا به سرمستی طغیان گر دوران شباب؟
به چه مانند کنم سرخی لبهای تو را؟
به یکی لاله شاداب که بنشسته به کوه؟
به شرابی که نمایان بود از جام بلور؟
به صفای گل سرخی که بخندد در باغ؟
به شقایق که بود جلوه گر بزم چمن؟
یا به یاقوت درخشانی در نور چراغ؟
مرمر صاف تنت را به چه مانند کنم؟
به بلوری رخشان؟
یا به پاکی و دل انگیزی برف؟
به یکی ابر سفید؟
یا به یک مخمل خوشرنگ نوازشگر نرم؟
به یکی چشمه نور؟
یا به سیمای گل انداخته از دولت شرم؟
به پرندی که کند جلوه گری در مهتاب؟
به گل یاس که پاشیده بر آن پرتو ماه؟
یا به قویی که رود نرم و سبک در دل آب؟
به چه مانند کنم؟
من ندانم
به نگاهی تو بگو-
به چه مانند کنم...؟!
مهدی سهیلی
ghazal.
کاربر فعال
نمی دانم چه می خواهم خدايا
به دنبال چه می گردم شب و روز
چه می جويد نگاه خسته من
چرا افسرده است اين قلب پرسوز
ز جمع آشنايان می گريزم
به كنجی می خزم آرام و خاموش
نگاهم غوطه ور در تيرگيها
به بيمار دل خود می دهم گوش
گريزانم از اين مردم كه با من
به ظاهر همدم و يكرنگ هستند
ولی در باطن از فرط حقارت
به دامانم دو صد پيرايه بستند
از اين مردم كه تا شعرم شنيدند
برويم چون گلی خوشبو شكفتند
ولی آن دم كه در خلوت نشستند
مرا ديوانه ای بدنام گفتند
دل من ای دل ديوانه من
كه می سوزی از اين بيگانگی ها
مكن ديگر ز دست غير فرياد
خدا را بس كن اين ديوانگی ها
فروغ فرخزاد
به دنبال چه می گردم شب و روز
چه می جويد نگاه خسته من
چرا افسرده است اين قلب پرسوز
ز جمع آشنايان می گريزم
به كنجی می خزم آرام و خاموش
نگاهم غوطه ور در تيرگيها
به بيمار دل خود می دهم گوش
گريزانم از اين مردم كه با من
به ظاهر همدم و يكرنگ هستند
ولی در باطن از فرط حقارت
به دامانم دو صد پيرايه بستند
از اين مردم كه تا شعرم شنيدند
برويم چون گلی خوشبو شكفتند
ولی آن دم كه در خلوت نشستند
مرا ديوانه ای بدنام گفتند
دل من ای دل ديوانه من
كه می سوزی از اين بيگانگی ها
مكن ديگر ز دست غير فرياد
خدا را بس كن اين ديوانگی ها
فروغ فرخزاد
ghazal.
کاربر فعال
بارالها
همه گویند که قلب است که در خاک فرو می رود و می پوسد
عشق سبز است که از قلب برون آمده و راه سمر می پوید!
به تو سوگند که من
صد دل سنگی دیدم
خالی از سبزه عشق.
و به هر سبزه عشقی که به دلهای دگر می روید
پای صد قلب لگد می کند آن را بر جای.
پس چنین است
که سبزینه عشق می پوسد
و بت سنگی قلب
راه سمر می پوید!!!
همه گویند که قلب است که در خاک فرو می رود و می پوسد
عشق سبز است که از قلب برون آمده و راه سمر می پوید!
به تو سوگند که من
صد دل سنگی دیدم
خالی از سبزه عشق.
و به هر سبزه عشقی که به دلهای دگر می روید
پای صد قلب لگد می کند آن را بر جای.
پس چنین است
که سبزینه عشق می پوسد
و بت سنگی قلب
راه سمر می پوید!!!
ghazal.
کاربر فعال
آخرش
چه ساده و چه غیر از این،
باید عبور را
از پرستویی آموخت
که هیچ چیز
بندِ خیال و رویایش نمیکند
و بخچۀ دلش را بر میدارد و
بی خداحافظی میرود
سال بعد
اگر بیاید
اینجا
همین شهر
همین خیابان
همین کوچه
بر نمیگردد
آخرش
دلمان را می فروشیم و یاد میگیریم
برای پس گرفتن
دیر خواهد شد.
حتی اگر خریدار تو باشی
تو ساده ای رفیق
هیچ کس پی غروب نمیگردد،
تا گیج گاه غرورش را
با شوق رنگ
بیاراید
< br/>هیچ کس
فصل نوبرانۀ خورشید را
در شوکران بهار
باور نمیکند.
بیچاره تو
که فرصت انکار را
به اولین بی قرار می بازی.
و هیچ نمیدانی،
اینجا سخاوت لبخند،
ترحیم شوق زمستان است.
تو ساده ای رفیق!
چه ساده و چه غیر از این،
باید عبور را
از پرستویی آموخت
که هیچ چیز
بندِ خیال و رویایش نمیکند
و بخچۀ دلش را بر میدارد و
بی خداحافظی میرود
سال بعد
اگر بیاید
اینجا
همین شهر
همین خیابان
همین کوچه
بر نمیگردد
آخرش
دلمان را می فروشیم و یاد میگیریم
برای پس گرفتن
دیر خواهد شد.
حتی اگر خریدار تو باشی
تو ساده ای رفیق
هیچ کس پی غروب نمیگردد،
تا گیج گاه غرورش را
با شوق رنگ
بیاراید
< br/>هیچ کس
فصل نوبرانۀ خورشید را
در شوکران بهار
باور نمیکند.
بیچاره تو
که فرصت انکار را
به اولین بی قرار می بازی.
و هیچ نمیدانی،
اینجا سخاوت لبخند،
ترحیم شوق زمستان است.
تو ساده ای رفیق!
حکایت این بود که من در عشق او سوختم
و او در عشق دیگری و امروز هر دو خاکستر آن آتشیم!
و او در عشق دیگری و امروز هر دو خاکستر آن آتشیم!
امشب دل من به یاد رویت
آشفته شده ست همچو مویت
پنهانی و جای توست دردل
شایدبینم رخ نکویت
آشفته شده ست همچو مویت
پنهانی و جای توست دردل
شایدبینم رخ نکویت
خوش به حالِ تو ؛
که عاشق نشدی!
تا بسوزی در عذاب ِ گفتن ِ یک شعر کوتاه…
برای معشوقه ای که گوشش بدهکار نثر های تو هم نبود
که عاشق نشدی!
تا بسوزی در عذاب ِ گفتن ِ یک شعر کوتاه…
برای معشوقه ای که گوشش بدهکار نثر های تو هم نبود
بــلاتکليفم ...
مــثل کتاب فــراموش شده اي
که روي نــيمکت يک پارک سوت و کور ،
بــاد ديــوانه ،
نــخوانده ورقــش مــيزند ...
هر ورقــش ،
بــيت بــيت غــزلش ، قــصه ی من ...
مــثل کتاب فــراموش شده اي
که روي نــيمکت يک پارک سوت و کور ،
بــاد ديــوانه ،
نــخوانده ورقــش مــيزند ...
هر ورقــش ،
بــيت بــيت غــزلش ، قــصه ی من ...
هیچ وقت آرزوی افتادن چیزی را نداشته ام!
حالا برای اولین بار میخواهم...
لطفا بیفت ای زیباترین اتفاق زندگی من...
حالا برای اولین بار میخواهم...
لطفا بیفت ای زیباترین اتفاق زندگی من...
هر وقت مرا دیدند گفتند :پیرشی جوان
با رفتنت آرزویشان برآورده شد.
در جوانی پیر شدم...
با رفتنت آرزویشان برآورده شد.
در جوانی پیر شدم...
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
| M | *** ♥♥♥ در خلوت احساس ♥♥♥ *** | ادبیات | 2235 |