رباعی و دو بیتی

[naghmeirani]

آن لطف که در شمایل اوست ببین وآن خنده‌ی همچو پسته در پوست ببین

نی‌نی تو به حسن روی او ره نبری در چشم من آی و صورت دوست ببین

 

[Mahan_M]

با زنده‌دلان نشین و صادق نفسان
حق دشمن خود مکن به تعلیم کسان
خواهی که بر از ملک سلیمان بخوری
آزار به اندرون موری مرسان
سعدی​

 

[naghmeirani]

یک روز به اتفاق صحرا من و تو از شهر برون شویم تنها من و تو

دانی که من و تو کی به هم خوش باشیم؟ آنوقت که کس نباشد الا من و تو
سعدی

 

[Siren]

امروز که دستگاه داری و توان
بیخی که بر سعادت آرد بنشان
پیش از تو از آن دگری بود جهان
بعد از تو از آن دگری باشد هان

 

[Siren]

بشنو به ارادت سخن پیر کهن
تا کار جهان را تو بدانی سر و بن
خواهی که کسی را نرسد بر تو سخن
تو خود بنگر آنچه نه نیکوست مکن

 

[floe]

رای تو که آفتاب فضلست و هنر
گر یاد کند نیم شب از نیلوفر
ناکرده برو تمام رای تو گذر
از آب به خاصیت برافرازد سر
انوری

 

[floe]

شد عمر و زمانه را جوادی نرسید
وز نامه‌ی آرزو سوادی نرسید
دستی که به دامن قناعت نزدیم
دردا که به دامن مرادی نرسید
انوری

 

[floe]

گفتم ز فراق یاسمن می‌گرید
این ابر که زار بر چمن می‌گرید
گل گفت به پای خویشتن برشکنم
بر خنده‌ی یک هفته‌ی من می‌گرید
انوری

 

[m2002k]

ای گوی زنخ زلف چو چوگان داری

ابروی کمان و تیر مژگان داری


خورشید جبین و چهره‌ی همچون ماه

می گون لبی و چشم چو مستان داری


"مولانا - ديوان شمس"



​

 

[floe]

ای لطف تو دستگیر هر رسوایی
وی عفو تو پرده‌پوش هر خود رایی
بخشای بدان بنده، که اندر همه عمر
جز درگه تو دگر ندارد جایی
عراقی

 

[گلابتون]

ايزد چو گل وجود ما مي آراست
دانست ز فعل ما چه برخواهد خاست
بي حكمش نيست هر گناهي كه مرا
پس سوختن روز قيامت ز كجاست

 

[floe]

خاقانی اگر سر زده‌ی یار آیی
در سرزدگی مگر کله دار آیی
میکوش که گم کرده‌ی دلدار آیی
کر گمشدگی مگر پدیدار آیی
​

 

[naghmeirani]

در مجلس باده گر مرا یاد کنی غمگین دل من به یاد خود شاد کنی

بیداد به یکسو نهی و داد کنی وز بندگی و محنتم آزاد کنی
"خاقانی"

 

[floe]

اول به وفا می وصالم درداد
چون مست شدم جام جفا را سرداد
پر آب دو دیده و پر از آتش دل
خاک ره او شدم به بادم برداد
حافظ

 

[gh_engineer]

جز من اگرت عاشق شیداست بگو
ور میل دلت به جانت ماست بگو
ور هیچ مرا در دل تو جاست بگو
گر هست بگو، نیست بگو، راست بگو

 

[floe]

نی قصه‌ی آن شمع چگل بتوان گفت
نی حال دل سوخته دل بتوان گفت
غم در دل تنگ من از آن است که نیست
یک دوست که با او غم دل بتوان گفت
حافظ

 

[بارون]

ای عاشق خام از خدا دوری تو
ما با تو چه کوشیم؟که معذوری تو
تو طاعت حق کنی به امید بهشت
رو رو تو نه عاشقی که مزدوری تو(شیخ بهایی)

 

[naghmeirani]

​

"مولوی"
آواز ترا طبع دل ما بادا
اندر شب و روز شاد و گویا بادا
آواز تو گر خسته شود خسته شویم
آواز تو چون نای شکرخا بادا​

 

[naghmeirani]

از آتش عشق در جهان گرمیها
وز شیر جفاش در وفا نرمیها
زان ماه که خورشید از او شرمنده‌ست
بی‌شرم بود مرد چه بی‌شرمیها
"مولوی" ​

 

[بارون]

آن کس که به روی خوب،او رشک پریست
آمد سحری و بر دل من نگریست
او گریه و من گریه،که تا آمد صبح
پرسید کز این هر دو عجب،عاشق کیست؟(مولانا)

 

[floe]

نقاش رخت اگر نه یزدان بودی
استاد تو در نقش تو حیران بودی
داغ مهرت اگر نه در جان بودی
در عشق تو جان بدادن آسان بودی
مولوی

 

[floe]

ناخوانده به هرجا که روی غم باشی
ور خوانده روی تو محرم آن دم باشی
تا کافر را خدا نخواند نرود
شرمت بادا ز کافری کم باشی
مولوی

 

[گلابتون]

با ساده رخان باده ناب اولاتر
و اند مستي ديده پر آب اولاتر
چون عالم دون به كس وفايي نكند
از باده در او مست و خراب اولاتر

 

[گلابتون]

بازي بودم پريده از عالم راز
تا بو كه رسم من از نشيبي به فراز
اينجا چو نيافتم كسي محرم راز
زان در كه در آمدم برون رفتم باز

 

[گلابتون]

بر روي گل از ابر نقابست هنوز
در طبع دلم ميل شرابست هنوز
درخواب مرو چه جاي خوابست هنوز
جانا مي ده كه آفتابست هنوز

 

[floe]

این گل ز بر همنفسی می‌آید
شادی به دلم از او بسی می‌آید
پیوسته از آن روی کنم همدمی‌اش
کز رنگ وی‌ام بوی کسی می‌آید

 

[floe]

با می به کنار جوی می‌باید بود
وز غصه کناره‌جوی می‌باید بود
این مدت عمر ما چو گل ده روز است
خندان لب و تازه‌روی می‌باید بود

 

[m2002k]

ای چشم تو مست خواب و سرمست شراب
صاحبــــــــنظران تشــــــــنه و وصــل تو سراب
ماننـــــــــد تو آدمــــــــــــی در آباد و خــــــراب
باشـــــــــــــد که در آیینه تـــــوان دید و در آب

 

[محـسن ز]

شبی بود و بهاری ، در من آویخت
چه آتش ها ، چه آتش ها برانگیخت
فرو خواندم به گوشش قصه ی خویش
چو باران بهاری اشک می ریخت
ابتهاج

 

[naghmeirani]

خوشا آنان که با ته همنشینند همیشه با دل خرم نشینند

همین بی رسم عشق و عشقبازی که گستاخانه آیند و ته بینند


بابا طاهر