[h=2][/h]
زمان؛ قالبی که انسان و هر موجود فیزیکی دیگری در آن محبوس است. نه به عقب باز خواهیم گشت، نه توقف خواهیم کرد و نه می‌توانیم خارج از قالب زمان به جلو حرکت کنیم. اما سال‌هاست با پیشرفت فناوری مخصوصا تصویربرداری ثابت یا متحرک می‌توانیم تصاویر و اتفاقاتی که در گذشته رخ داده را امروز و در این لحظه ببینیم. گویی که زمان در لحظه‌ای که تصویر بردار آن را شکار کرده نقشی را برای ما به یادگار گذاشته است.
با به وجود آمدن فیلمبرداری این عمل شکل تازه‌ای گرفت و انسان توانست با تصویر برداری با سرعت بالا یا پایین، تصاویری ببیند که در قالب طبیعی زمان یا خیلی سریع بود یا آنقدر تدریجی و کند بود که چشم انسان قادر به تشخیص تغییرات نبود. در فیلمبرداری غالبا جزئیات از دست می‌روند اما در شیوه‌ی نسبتا جدید عکاسی گاه گذشت (Time lapse) خصوصا پس از شروع دنیای دیجیتال، امکان این به وجود آمد که فرآیندهایی که بخاطر کندی زمان زیادشان از چشم ما پنهان هستند (مانند رشد یک گیاه، جزرو مد یا طلوع و غروب خورشید) با کیفیت و خلاقیت توصیف ناپذیری ثبت شوند.
پ.ن: این تکنیک تازگی به گاه-گذشت ترجمه شده که به دلیل عمومیت نیافتن آن و لزوم استفاده از تجهیزات و نرمافزارهای انگلیسی زبان توسط هنرمندان، ما با نام “تایم لپس” از آن یاد خواهیم کرد.
بخش اول: شرح عمومی تکنیک و روند کار
تصویر برداری تایم لپس چیست؟
تایم لپس شامل تکنیکی از عکاسی می‌شود که در آن هر فریم ویدیویی که به دست آمده در زمانی بسیار طولانی‌تر از زمان عادی فرمت‌های ضبط ویدیو ثبت شده‌اند. برای مثال اگر در یک فرمت ویدیویی در هر ثانیه ۳۰ فریم ثبت شود، همه‌ی این فریم‌ها باید حتما با فاصله‌ی کم در همان ۱ ثانیه ثبت شوند. اما در عکاسی تایم لپس بین هر فریم بسته به پروژه و سوژه می‌تواند زمان بیشتری باشد. برای مثال در تایم لپس یک جزرو مد می‌توان هر ۱ دقیقه یک عکس گرفت. پس در طول ۲۴ ساعت کامل جزر و مد ۱۴۴۰ عکس داریم. وقتی آنها را با سرعت نرمال ۳۰ فریم در ثانیه تبدیل به یک ویدیو می‌کنیم، کلیپی ۴۸ ثانیه‌ای و بسیار زیبا از جزرو مد به دست می‌آید. اگر می‌خواهید کلیپی طولانی‌تر یا کوتاه‌تر داشته باشید می‌توان فاصله‌ی بین هر فریم یا عکس را کمتر یا بیشتر کرد. توجه داشته باشید که فاصله‌ی زمانی فریم‌ها هر چقدر که هست، باید یکسان و منظم باشد. به این معنی که اگر هر ۱ دقیقه عکس می‌گیرید باید تا آخر، همین ۱ دقیقه رعایت شود. از امتیازات این تکنیک این است که می‌توان عکس‌ها را با سرعت شاتر کم و به اصطلاح ( Long Exposure ) ثبت کرد. عملی که در فیلمبرداری غیر ممکن است. همچنین به دلیل کیفیت بالای عکس‌های امروزی، جزئیات خیره کننده‌ای ثبت خواهند شد. از دیگر امتیازات این تکنیک می‌توان به امکان تغییر خودکار تنظیمات دوربین توسط نرم‌افزارها و تجهیزات مخصوص آن در شرایط نوری متغیر نام برد.
با عکاسی تایم لپس می‌توان بسیار از زمان جلو بود. چرا که با دوربین‌های امروزی می‌توان تمامی تصاویر را با کیفیت حتی ۳۲ مگاپیکسل ثبت کرد و با گذر زمان و نیاز به ویدیو‌های با کیفیت‌تر، ابتدا کلیپی Full HD ارایه داد و به‌تدریج با همان تصاویر برای دنیای 4k و حتی 8K آماده بود.
در این مقاله سعی خواهیم کرد به زبان ساده این تکنیک را ابتدا با دوربین‌های حرفه‌ای آموزش دهیم و سپس روش‌های تایم لپس را با تلفن‌های همراه و تبلت‌‌‌ها بررسی می‌کنیم. همچنین تلاش خواهد شد که تجهیزات و نرمافزارهای لازم و مفید این هنر زیبا را معرفی و بررسی کنیم. در پایان به فوت‌و فن‌های ریز و تجربه شده توسط عکاسان حرفه‌ای تایم لپس اشاره خواهیم کرد.
با به وجود آمدن فیلمبرداری این عمل شکل تازه‌ای گرفت و انسان توانست با تصویر برداری با سرعت بالا یا پایین، تصاویری ببیند که در قالب طبیعی زمان یا خیلی سریع بود یا آنقدر تدریجی و کند بود که چشم انسان قادر به تشخیص تغییرات نبود. در فیلمبرداری غالبا جزئیات از دست می‌روند اما در شیوه‌ی نسبتا جدید عکاسی گاه گذشت (Time lapse) خصوصا پس از شروع دنیای دیجیتال، امکان این به وجود آمد که فرآیندهایی که بخاطر کندی زمان زیادشان از چشم ما پنهان هستند (مانند رشد یک گیاه، جزرو مد یا طلوع و غروب خورشید) با کیفیت و خلاقیت توصیف ناپذیری ثبت شوند.
پ.ن: این تکنیک تازگی به گاه-گذشت ترجمه شده که به دلیل عمومیت نیافتن آن و لزوم استفاده از تجهیزات و نرمافزارهای انگلیسی زبان توسط هنرمندان، ما با نام “تایم لپس” از آن یاد خواهیم کرد.
بخش اول: شرح عمومی تکنیک و روند کار
تصویر برداری تایم لپس چیست؟
تایم لپس شامل تکنیکی از عکاسی می‌شود که در آن هر فریم ویدیویی که به دست آمده در زمانی بسیار طولانی‌تر از زمان عادی فرمت‌های ضبط ویدیو ثبت شده‌اند. برای مثال اگر در یک فرمت ویدیویی در هر ثانیه ۳۰ فریم ثبت شود، همه‌ی این فریم‌ها باید حتما با فاصله‌ی کم در همان ۱ ثانیه ثبت شوند. اما در عکاسی تایم لپس بین هر فریم بسته به پروژه و سوژه می‌تواند زمان بیشتری باشد. برای مثال در تایم لپس یک جزرو مد می‌توان هر ۱ دقیقه یک عکس گرفت. پس در طول ۲۴ ساعت کامل جزر و مد ۱۴۴۰ عکس داریم. وقتی آنها را با سرعت نرمال ۳۰ فریم در ثانیه تبدیل به یک ویدیو می‌کنیم، کلیپی ۴۸ ثانیه‌ای و بسیار زیبا از جزرو مد به دست می‌آید. اگر می‌خواهید کلیپی طولانی‌تر یا کوتاه‌تر داشته باشید می‌توان فاصله‌ی بین هر فریم یا عکس را کمتر یا بیشتر کرد. توجه داشته باشید که فاصله‌ی زمانی فریم‌ها هر چقدر که هست، باید یکسان و منظم باشد. به این معنی که اگر هر ۱ دقیقه عکس می‌گیرید باید تا آخر، همین ۱ دقیقه رعایت شود. از امتیازات این تکنیک این است که می‌توان عکس‌ها را با سرعت شاتر کم و به اصطلاح ( Long Exposure ) ثبت کرد. عملی که در فیلمبرداری غیر ممکن است. همچنین به دلیل کیفیت بالای عکس‌های امروزی، جزئیات خیره کننده‌ای ثبت خواهند شد. از دیگر امتیازات این تکنیک می‌توان به امکان تغییر خودکار تنظیمات دوربین توسط نرم‌افزارها و تجهیزات مخصوص آن در شرایط نوری متغیر نام برد.
با عکاسی تایم لپس می‌توان بسیار از زمان جلو بود. چرا که با دوربین‌های امروزی می‌توان تمامی تصاویر را با کیفیت حتی ۳۲ مگاپیکسل ثبت کرد و با گذر زمان و نیاز به ویدیو‌های با کیفیت‌تر، ابتدا کلیپی Full HD ارایه داد و به‌تدریج با همان تصاویر برای دنیای 4k و حتی 8K آماده بود.
در این مقاله سعی خواهیم کرد به زبان ساده این تکنیک را ابتدا با دوربین‌های حرفه‌ای آموزش دهیم و سپس روش‌های تایم لپس را با تلفن‌های همراه و تبلت‌‌‌ها بررسی می‌کنیم. همچنین تلاش خواهد شد که تجهیزات و نرمافزارهای لازم و مفید این هنر زیبا را معرفی و بررسی کنیم. در پایان به فوت‌و فن‌های ریز و تجربه شده توسط عکاسان حرفه‌ای تایم لپس اشاره خواهیم کرد.
