kakooey_m
عضو جدید
سلام خدمت دوستان عزیز
دو سه روز یه سوالی ذهنم رو مشغول کرده بود و نتیجه در این تایپیک شاید منو به جواب سوالم نزدیک کنه
نگاهی به صفحات مختلف انداختم ولی اصلا راضی نشدم
جناب javamessi عزیز می گوید: خداوند خالق است و ذات خالق ایجاب به خلق میکنه.درواقع اگه خلق نکنه ناقص خواهد بود این در مورد عموم بود
اما در مورد انسان چون خداوند منشا فیض است و بازهم اگه فیاض فیضشو انتشار نده دلیلی بر نقصان او هست
و یا: مجبور نمیکنه بلکه لازمه خالق بودن خلق کردنه وگرنه خالقی که چیزی خلق نکنه ناقصه!
در حالی که اصلا این طور نیست.
ببینید مثلا خداوند غفار هست. خب همان طور که خودتون گفتید غفار بودن یا همون خالق بودن به ذات خدا هست. چطور بگم یعنی خداوند عین غفاریت یا عین خلقیت هست و با نوع استدلال شما انسان باید گناه کنه تا خداوند اون رو ببخشه تا صفت غفاریت رو بروز بده یا باید خلق کنه برای صفت خلاقیت. در حالی که اگر خلق هم نکند در ذات خالق هست و نیازی به خلق نداره.
ببینید بحث بین دوستام موافق و یا مخالف دو کلاس جداگانه داره و در یک کلاس بحث کردن فایده ای نداره
1- در مورد تمام خلق ها این درسته که چون خداوند خالق هست خلق کرده. خب؟
مثلا چرا درخت؟ چون خالقه.... چرا خورشید؟چون خالقه.... و چرا انسان؟ چون خالقه
2- اما قسمت دوم بحث اینه که ما اطلاعاتی در مورد منافع درخت و خورشید و .. داریم که تمام این منفعت ها هم به انسان بر میگرده. پس نکته اصلی انسان هست...
خب؟
حالا چرا خداوند انسان رو خلق کرده؟ نه این که چرا؟ منظور اینه که آیا این زندگی ما یک موهبتی دست ماست (طبق آیات وروایات) یا این زندگی به ما تحمیل شده؟
به هر حال چون این بحث برام گنگه از دوستان در خواست کمک دارم....
دو سه روز یه سوالی ذهنم رو مشغول کرده بود و نتیجه در این تایپیک شاید منو به جواب سوالم نزدیک کنه
نگاهی به صفحات مختلف انداختم ولی اصلا راضی نشدم
جناب javamessi عزیز می گوید: خداوند خالق است و ذات خالق ایجاب به خلق میکنه.درواقع اگه خلق نکنه ناقص خواهد بود این در مورد عموم بود
اما در مورد انسان چون خداوند منشا فیض است و بازهم اگه فیاض فیضشو انتشار نده دلیلی بر نقصان او هست
و یا: مجبور نمیکنه بلکه لازمه خالق بودن خلق کردنه وگرنه خالقی که چیزی خلق نکنه ناقصه!
در حالی که اصلا این طور نیست.
ببینید مثلا خداوند غفار هست. خب همان طور که خودتون گفتید غفار بودن یا همون خالق بودن به ذات خدا هست. چطور بگم یعنی خداوند عین غفاریت یا عین خلقیت هست و با نوع استدلال شما انسان باید گناه کنه تا خداوند اون رو ببخشه تا صفت غفاریت رو بروز بده یا باید خلق کنه برای صفت خلاقیت. در حالی که اگر خلق هم نکند در ذات خالق هست و نیازی به خلق نداره.
ببینید بحث بین دوستام موافق و یا مخالف دو کلاس جداگانه داره و در یک کلاس بحث کردن فایده ای نداره
1- در مورد تمام خلق ها این درسته که چون خداوند خالق هست خلق کرده. خب؟
مثلا چرا درخت؟ چون خالقه.... چرا خورشید؟چون خالقه.... و چرا انسان؟ چون خالقه
2- اما قسمت دوم بحث اینه که ما اطلاعاتی در مورد منافع درخت و خورشید و .. داریم که تمام این منفعت ها هم به انسان بر میگرده. پس نکته اصلی انسان هست...
خب؟
حالا چرا خداوند انسان رو خلق کرده؟ نه این که چرا؟ منظور اینه که آیا این زندگی ما یک موهبتی دست ماست (طبق آیات وروایات) یا این زندگی به ما تحمیل شده؟
به هر حال چون این بحث برام گنگه از دوستان در خواست کمک دارم....
آخرین ویرایش: