درد دلی با صاحب الزمان(حضرت مهدی عج)
- شروع کننده موضوع PATRIOT
- تاریخ شروع
این روزها که شیعه کشی رخ نموده است
شاید نوید آمدنت را دلالت است
آقا! شکایت دلمان را کجا بریم
"عجّل علی ظهور" شما اوج حاجت است
کوفی شده زمانه و هیچ اعتماد نیست
حتی به حرف ما که دعامان شهادت است...
آقا به خاطر دل زینب ظهور کن...
در سوریه حضور حرامی جسارت است
آقا قبول! منتظرانت کجا و من
وقتی تمام زندگی ام غرق حسرت است
اینجا به بغض های حسن خیره مانده ام...
در کوچه ای که مادرتان بی حمایت است...
قصدم گریز نیست به صحرای کربلا...
آنجا که ناله ی همگان وا مصیبت است
شاید نوید آمدنت را دلالت است
آقا! شکایت دلمان را کجا بریم
"عجّل علی ظهور" شما اوج حاجت است
کوفی شده زمانه و هیچ اعتماد نیست
حتی به حرف ما که دعامان شهادت است...
آقا به خاطر دل زینب ظهور کن...
در سوریه حضور حرامی جسارت است
آقا قبول! منتظرانت کجا و من
وقتی تمام زندگی ام غرق حسرت است
اینجا به بغض های حسن خیره مانده ام...
در کوچه ای که مادرتان بی حمایت است...
قصدم گریز نیست به صحرای کربلا...
آنجا که ناله ی همگان وا مصیبت است
دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی
بيش از هميشه دعام کن!
ممنون
ممنون
چــه انتـظـار عـجـیـبــی…
تـو بـیـن مـنـتظـــران هـم عزیــز مـن، چـه غـریـبـی
عجیـب تـر کـه چـه آســان، نـبـودنـت شـــده عــــادت …
چـــه بـی خـیــال نـشـسـتـیــم، نـه کـوشـشــی، نـه وفـــایـــی
فـقـط نـشـســتـــه و گـفـتــیــــم
خــــدا کـنــــــد کـــه بـیـــایــــــی ………
اي آنکه در نگاهت حجمي ز نور داري
کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟
چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي
اي آنکه در حجابت درياي نور داري
من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟
برعکس چشمهايم چشمي صبور داري
از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما
کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟
در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت
کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟
کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟
چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي
اي آنکه در حجابت درياي نور داري
من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟
برعکس چشمهايم چشمي صبور داري
از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما
کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟
در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت
کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟
دل من خون شد ازین غم، تو کجایی؟
و ای کاش که این جمعه بیایی!
دل من تاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره، مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟
تو کجایی؟ تو کجایی...
و تو انگار به قلبم بنویسی:
که چرا هیچ نگویند
مگر این منجی دلسوز ، طرفدار ندارد ، که غریب است؟
و عجیب است
که پس از قرن و هزاره
هنوزم که هنوز است
دو چشمش به راه است
و مگر سیصد و اندی نفر از شیفتگانش ، زیاد است
که گویند
به اندازه یک « بدر » علمدار ندارد!
و گویند چرا این همه مشتاق ، ولی او سپهش یار ندارد!
=-=-=
جواب امام زمان
تو خودت!
مدعی دوستی و مهر شدیدی که به هر شعر جدیدی،
ز هجران و غمم ناله سرایی ، تو کجایی؟
تو که یک عمر سرودی «تو کجایی؟» تو کجایی؟
باز گویی که مگر کاستی ای بُد ز امامت ، ز هدایت ، ز محبت ،
ز غمخوارگی و مهر و عطوفت
تو پنداشته ای هیچ کسی دل نگران تو نبوده؟
چه کسی قلب تو را سوی خدای تو کشانده؟
چه کسی در پی هر غصه ی تو اشک چکانده؟
چه کسی دست تو را در پس هر رنج گرفته؟
چه کسی راه به روی تو گشوده؟
چه خطرها به دعایم ز کنار تو گذر کرد
چه زمان ها که تو غافل شدی و یار به قلب تو نظر کرد...
و تو با چشم و دل بسته فقط گفتی...
تو کجایی!؟ و ای کاش بیایی!
هر زمان خواهش دل با نظر یار یکی بود، تو بودی...
هر زمان بود تفاوت ، تو رفتی ، تو نماندی.
خواهش نفس شده یار و خدایت ،
و همین است که تاثیر نبخشند به دعایت ،
و به آفاق نبردند صدایت
و غریب است امامت
من که هستم ،
تو کجایی؟
تو خودت کاش بیایی
به خودت کاش بیایی...!
و ای کاش که این جمعه بیایی!
دل من تاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره، مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟
تو کجایی؟ تو کجایی...
و تو انگار به قلبم بنویسی:
که چرا هیچ نگویند
مگر این منجی دلسوز ، طرفدار ندارد ، که غریب است؟
و عجیب است
که پس از قرن و هزاره
هنوزم که هنوز است
دو چشمش به راه است
و مگر سیصد و اندی نفر از شیفتگانش ، زیاد است
که گویند
به اندازه یک « بدر » علمدار ندارد!
و گویند چرا این همه مشتاق ، ولی او سپهش یار ندارد!
=-=-=
جواب امام زمان
تو خودت!
مدعی دوستی و مهر شدیدی که به هر شعر جدیدی،
ز هجران و غمم ناله سرایی ، تو کجایی؟
تو که یک عمر سرودی «تو کجایی؟» تو کجایی؟
باز گویی که مگر کاستی ای بُد ز امامت ، ز هدایت ، ز محبت ،
ز غمخوارگی و مهر و عطوفت
تو پنداشته ای هیچ کسی دل نگران تو نبوده؟
چه کسی قلب تو را سوی خدای تو کشانده؟
چه کسی در پی هر غصه ی تو اشک چکانده؟
چه کسی دست تو را در پس هر رنج گرفته؟
چه کسی راه به روی تو گشوده؟
چه خطرها به دعایم ز کنار تو گذر کرد
چه زمان ها که تو غافل شدی و یار به قلب تو نظر کرد...
و تو با چشم و دل بسته فقط گفتی...
تو کجایی!؟ و ای کاش بیایی!
هر زمان خواهش دل با نظر یار یکی بود، تو بودی...
هر زمان بود تفاوت ، تو رفتی ، تو نماندی.
خواهش نفس شده یار و خدایت ،
و همین است که تاثیر نبخشند به دعایت ،
و به آفاق نبردند صدایت
و غریب است امامت
من که هستم ،
تو کجایی؟
تو خودت کاش بیایی
به خودت کاش بیایی...!
سلام حضرت آقا...
خواستم بگویم به یاد شما که می رسم...
رسم ِ آرام بودن وصبوری را فراموش می کنم.
خواستم بگویم دلم یک دنیا برای تان تنگ شده ....
خواستم بگویم میدانم این که
مرا از شما دور می کند بار گناهانم است
خواستم بگویم میدانم تا
بار گناهانم را زمین نگذارم لایق دیدارتان نمیشوم
یک چیزی اما از اول در دلم بود که میخواستم بگویم :
می خواستم بگویم
بار خستگی ام را میگیرید از تن وروحم،
آقای مهربان؟
خواستم بگویم به یاد شما که می رسم...
رسم ِ آرام بودن وصبوری را فراموش می کنم.
خواستم بگویم دلم یک دنیا برای تان تنگ شده ....
خواستم بگویم میدانم این که
مرا از شما دور می کند بار گناهانم است
خواستم بگویم میدانم تا
بار گناهانم را زمین نگذارم لایق دیدارتان نمیشوم
یک چیزی اما از اول در دلم بود که میخواستم بگویم :
می خواستم بگویم
بار خستگی ام را میگیرید از تن وروحم،
آقای مهربان؟
ألا ای دلبر مأنوس صحرا
تو که یاری نداری غیر الله
تو که ذکر شبات گریه باخونه
انگار حبل المتین وقت ظهوره
توکه بودی همه عشق و امیدم
برای دیدنت از خود بریدم
توکه گفتی که پیش تو بمونم
اگر گفتی برو والله میمیرم
تو رو قسم میدم به صاحب طوس
بیام من هم کنم از پای تو بوس
(اللهم عجل لولیک الفرج)
التمآس دعای ویژه
تو که یاری نداری غیر الله
تو که ذکر شبات گریه باخونه
انگار حبل المتین وقت ظهوره
توکه بودی همه عشق و امیدم
برای دیدنت از خود بریدم
توکه گفتی که پیش تو بمونم
اگر گفتی برو والله میمیرم
تو رو قسم میدم به صاحب طوس
بیام من هم کنم از پای تو بوس
(اللهم عجل لولیک الفرج)
التمآس دعای ویژه
✿ بسـ♥ـم ربــ♥ـ الـعـ♥ـشق ✿
گاه کہ دلتنگ تر از همیشہ مےشوم
گوشہ اے مےنشینم
سر بہ روے پاهایم مےگذارم
مےشمارم حسرت ها را
و
محاکمہ مےکنم وجدان و نَفس خویش را ...
کہ کدام کار خوبـ م را بهانہ اے براے رفتن بہ جمکران قرار دهم
اما
چیزے نیافتم ...
✘ قدم از قدم نتوانستم بردارم براے آمدن
ببخش 「「 امـام خـوبـے ها 」」
گاه کہ دلتنگ تر از همیشہ مےشوم
گوشہ اے مےنشینم
سر بہ روے پاهایم مےگذارم
مےشمارم حسرت ها را
و
محاکمہ مےکنم وجدان و نَفس خویش را ...
کہ کدام کار خوبـ م را بهانہ اے براے رفتن بہ جمکران قرار دهماما
چیزے نیافتم ...
✘ قدم از قدم نتوانستم بردارم براے آمدن
ببخش 「「 امـام خـوبـے ها 」」
عزیز دل!
تو در پشت پرچین آسمانی كدام معنویت پنهان شده ای كه چشم مادی هیچ...
كبوتر اشتیاقی نمیتواند پیدایت كند؟
تو بر سجاده كدام ابر نماز میخوانی كه هر بار صاعقه ای آرزوی دیدارت را
به آتش میكشد؟
تو آیینه دار تجلی كدام صفت خداوندی كه همواره در مرز میان ظهور و اختفا گام میزنی؟
تو چگونه آشكاری كه دست دیدار هیچ چشمی به قامت بلند تو نمیرسد؟
و چگونه پنهانی كه همه ی وجود خبر از حضور تو می دهد؟
تو چگونه پنهانی كه هر سحر گاه چراغ آویخته بر افق را تو روشن می كنی و
به میانه ی آسمان می كشانی و هر غروب سوی آن را تو كم می كنی و در پشت
كوهها می نشانی؟
تو چگونه پنهانی كه حیات ما مرهون تنفس توست و آسمان بر دستان تو ایستاده
است و زمین با گام های تو استوار مانده است
تو چگونه پنهانی كه ما تنهاییهامان را به تو اقتدا می كنیم و در سبحه
جماعتمان رشته ی مودت تو را می یابیم؟
ما از آن به تمامی پنجره ها عشق می ورزیم و بر آستانه ی همه ی درهای رو
به افق سجده می بریم كه روزی پنجره ای تصویر روشن تو را قاب خواهد كرد و
دری پایبوس ظهور تو خواهد شد
ما تنهایان و بی كسان عالم,بی قرار آن لحظه ایم كه تو پشت به كعبه بسپاری
و با بشارت آمدنت جهان را طراوت ببخشی
ممنون که دعايم مي کني...
O . P . O . S
عضو جدید
ويرانه نه آنست که جمشيد بنا کرد
ويرانه نه آنست که فرهاد فرو ريخت
ويرانه دل ماست که هر جمعه به يادت
صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ريخت
ويرانه نه آنست که فرهاد فرو ريخت
ويرانه دل ماست که هر جمعه به يادت
صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ريخت
عصر این جمعه دلگیر وجود تو کنار دل هر بیدل آشفته شود حس
تو کجایی گل نرگس
به خدا آه نفس‌های غریب تو که آغشته به حزنی است ,
ز جنس غم و ماتم زده آتش به دل عالم و آدم
مگر این روز و شب رنگ شفق یافته،
در سوگ کدامین غم عظمی به تنت رخت عزا کرده است؟
ای عشق مجسم! که به جای نم شبنم، بچکد خون جگر دم به دم از عمق نگاهت
نکند باز شده ماه محرم که چنین می‌زند آتش به دل فاطمه آهت
به فدای نخ آن شال سیاهت به فدای رخت ای ماه!
تو کجایی گل نرگس
اللهم عجل الولیک الفرج
تو کجایی گل نرگس
به خدا آه نفس‌های غریب تو که آغشته به حزنی است ,
ز جنس غم و ماتم زده آتش به دل عالم و آدم
مگر این روز و شب رنگ شفق یافته،
در سوگ کدامین غم عظمی به تنت رخت عزا کرده است؟
ای عشق مجسم! که به جای نم شبنم، بچکد خون جگر دم به دم از عمق نگاهت
نکند باز شده ماه محرم که چنین می‌زند آتش به دل فاطمه آهت
به فدای نخ آن شال سیاهت به فدای رخت ای ماه!
تو کجایی گل نرگس
اللهم عجل الولیک الفرج
Similar threads
