(این یه پست رو میزنم و قول میدم که دیگه این طرفها پیدام نشه (البته چشم که از این تاپیک برنمی دارم، اگه من بودم اسمش رو میگذاشتم "رخنه در اسرار" یا مثلا "بررسی علل پیدایش دراکولا"))
با سلام به همه خانومهای محترم باشگاه که به هر آنچه هستند آگاهند و به دور از رقابت و لجاجت، فارق از نیت کوبیدن مشت محکم... و تنها به امید نیایش و ستایش، و آنهم نه به واسطه زن بودن خود، که به شکرانه وجود ودیعه های الهی زیبایی و عشق در وجودشان، به خود می بالند.
دو چیز را هرگز باور نمی کنم: انسانی به پاکی و بیگناهی فرشته ها، و انسانی به زشتی و پلشتی شیطان.
زن، به زن بودن خود عزیز است و شریف.
خداوندا شکرت که زنها را همچون فرشته ها، ناتوان از خطا و گناه نیافریدی، که گر چنین می بود، من گناهکار را چه جای سر گذاشتن بر بالین ملکوت. خداوندا شکرت که مقرر فرمودی تا زنها به زیبایی فرشته ها نباشند، که گر چنین می بود، دیگر چه سوغات می کردم کابین خوب رویان پری چهر. خداوندا شکرت که اراده نفرمودی تا زنها هم همچون فرشته ها بر آدم سجده کنند، که گر چنین می بود، ایشان سراسر نزد تو بودند و من تنها.
القصه:
سلام به همه ی خانومهای فهیم و با احساس باشگاه. لطف کنید برای فهم هر چه بیشتر اینکه زن بودن مهمترین واقعه آفرینش بوده، هر یک از خانومها دلایل افتخار به زن بودن خود را بیان نمایند.
در ضمن آقایون محترمه لطف بنمایند که کمتر سنگ اندازی کنن تا کمتر کوچک شوند.
از اینجا به بعد یه جوری از خودتون حرف بزنید که بشه باور کرد. ما هم هر چند وقت یکبار میاییم و میخونیم و یاد می گیریم و شما ها رو بهتر می شناسیم. در ضمن از این که می بینید حتی اینجا هم دست از سرتون برنمی داریم و سر به سرتون میگذاریم، دلخور نشید. فقط همین اندازه بدونید که این کار ما پسرا بی حکمت نیست، ولی از آنجاییکه این حکمت یک راز مردونه است، شما از آن بی خبرید (شاید ما هم یک روزی یک همچین تاپیکی زدیم و اسرارمون رو فاش کردیم، که البته محاله!). ولی چشم، دیگه رفتیم که رفتیم....................... (باور کردی؟ نکردی؟ کردی؟).
ضمن اینکه به زن یا مرد بودن نمیشه افتخار کرد، بلکه میشه ازش خوشحال بود.
