شاید دونستن این مطلب جالب باشه و قابل توجه کسایی که بعضیا خودشون رو خیلی دست کم می گیرند وباور داشته باشین که دانش نزد ایرانیان است وبس .
روان آبهاي برون شهري:
چاه سنگي: اين چاه با حجمي كه بتواند سيلابهاي حاصله را در خود جاي دهد، در شرق بناي خزانه و در هشتاد متري آرامگاه اردشير دوم در دل كوه حفر شده است.
خندق: در قسمت شرقي تخت جمشيد حصاري به قطر ده متر وجود داشته كه برجهاي خشتي مكعب مانندي از طريق اين حصار به يكديگر متصل بودند.
در پشت اين ديوار و در مجاورت كوه خندقي حفر شده بود كه داراي شش تا نه متر و نيم پهنا و ارتفاع 6/2 متر بوده است، كه مانعي براي جلوگيري از رواناب كوه به پهنه كاخ را تشكيل مي داد. اين سازه، بند و خندق جوي هاي حفر شده متعددي در دامنه كوه ديده مي شود كه از هر طرف به خندق امتداد دارند.
رواناب داخل محدوده تخت جمشيد:
در سراسر محدوده داخلي كاخهاي تخت جمشيد، از ميان حفره هايي كه به منظور گردآوري آبهاي سطحي در خيابانها تعبيه شده بود، آب به شبكه هاي مختلط آبهاي سطحي و فاضلاب وارد و از آنجا به خارج هدايت مي شد. همچنين در اين بناي سنگي ناودانهايي بكار رفته كه به دو شكل آويزان و توكار ديد مي شوند. ناودانهايي آويزان از سنگ و چوب و حداكثر به طول يك متر ساخته مي شده كه از يك سمت بام به سوي ديگر به صورت آزاد قرار داشته است. ناودانهاي توكار نيز در ميان ديوارهاي پهن و قطور كاخ آپادانا به شكل سوراخهاي چهار ضلعي و راست گوشه به عرض بيست و هشت سانتيمتر حفر شده و آب باران را به شبكه فاضلاب هدايت مي كردند.
شبكه فاضلاب سازه اي بي همتا
با بررسي اين مطلب مي توان به دانش پارسيان و تمدن پيشرفته آن زمان پي برد. داريوش بناي شبكه فاضلاب تخت جمشيد را با هموارسازي بستر آن انجام داد و بيشتر نقاط اين شبكه را در زمين يك پارچه سنگي كوه تراشيد و روي آنرا با سنگهاي بزرگ تراش خورده پوشاند. ابعاد اين شبكه فاضلاب بزرگ در همه نقاط يكسان نبوده و مطابق با آب جمع شده در پيرامونش تغيير مي كرده و پهناي آن در هيچ نقطه به كمتر از يك متر نمي رسيد، راه دستيابي به اين سازه بي همتاي آبي، پلكاني است كه در بخش شرقي كاخ صد ستون خشايارشاه بنا شده است. لايه روبي شبكه فاضلاب زير زميني به سربازان سپرده شده بود. اين سازه با شبكه هاي بزرگ و كوچك سراسر تخت جمشيد را كه مساحتي معادل 135000 مترمربع بود، پوشش مي داد و آب را از همه نقاط جمع آوري و به بيرون تخت جمشيد هدايت مي كرد.
شبكه فاضلاب در پهنه روباز تخت جمشيد
براي خارج ساختن رواناب سطحي اين بنا، در نقاطي كه داراي فاضلاب زيرزميني بودند، سوراخهايي را در يك يا چند جا از سنگهاي درپوش ايجاد مي كردند، كه آب باران به سوي حفره ها روان شود و زمين را شيب دار مي تراشيدند تا آب باران وارد جوهاي روان شده و به نزديكترين فاضلاب زيرزميني وارد شود، پهناي اين جوي ها ده تا سي و پنج سانتيمتر و عمق آنها از چند سانتيمتر تا هجده سانتيمتر است.
لوله هاي سفالي
بهره گيري از لوله هاي سفالي براي انتقال آب روشي است كه در گذشته اي نه چندان دور در ايران گستردگي فراوان داشت و در تخت جمشيد نيز از چنين لوله هايي براي دفع فاضلاب استفاده شده است.
از اینکه توجه ممنونم ازتون.
