توهّم توهین
- شروع کننده موضوع ayja
- تاریخ شروع
یادمه تو یه تاپیکی من از یه شخص مهم انتقاد کردم و یه کاربری بهش برخورده بود و مداخله کرد و نقش وکیل مدافع رو میخواست بازی کنه. حالا سئوال اینه که ؛این کاربر که به خودش اجازه میده که بی اجازه مداخله کنه ،لابد حس کرده که بهش توهین شده یا به اون فرد ،اینجا منطق چی حکم میکنه ؟
اگر این توهم توهین در بشر نبود حداقل پنجاه درصد نفاق و فتنه و جنگ و کشت و کشتار از جهان رخت برمی بست.کشتن خوب نیست، مخصوصا اگه بیگناهی کشته بشه. باعث تاسف که هیچ باعث شرمندگی هست :-( که هنوز عده ای بخاطر سوءبرداشت و یا جهل بیگناه و غریبانه کشته بشن.
ممنون، البته این ها فقط نظرات شخصی من نیست و اصول اخلاقی و روانشناسیه که ثابت شده!
مثال نیمه ی پر لیوان ، به مثبت اندیشی و در مقابلش منفی نگری اشاره داره ، که کم و بیش در پست قبل (به نحو دیگری) بیان شد!
ارتباط "نوع نگرش افراد" و مبحث "نقد و نقدپذیری" از دو جنبه قابل بررسی هست:
جنبه نخست به نوع نگرش منتقد برمیگرده! که در پست قبل، این موارد مطرح شد :
این دو مورد، دقیقا به همون "نیمه پر لیوان" اشاره داره که منتقد باید ببینه و در نظر بگیره!
و
اگر منتقد، دیگران رو بیشعور و نفهم و نادان بدونه و فکر کنه که به هیچ وجه اصلاحی اتفاق نمیوفته، به قدری نیمه خالی رو دیده که حقایق نیمه پر از دیدش مخفی میشه!
و اما جنبه دیگر این بحث به "نقد شونده" برمیگرده که باید به منتقد و نقد، دید دوستانه داشته باشه و فکر نکنه که قصد طرف مقابل، تخریب شخصیت و توهین و تحقیره! و این اطمینان رو داشته باشه که هدف راهنمایی دوستانه و خیرخواهانه است .
به نظر من، بیش از نیمی از بار ایجاد این اطمینان، به عهده منتقده که سعی کنه پیام ِ درست رو از مجرایِ درست به نقد شونده انتقال بده (رعایت تمام واردی که در پست قبل بیان شد) . اگر منتقد شیوه درست نقد رو در پیش نگیره، باعث میشه که طرف مقابل فقط نیمه خالی لیوان رو ببینه نه نیمه پر ( فحوای کلام درست)! شاید علت این باشه که نیمه پر لیوان آبِ گل آلود شده است نه آب ِ زلال! (آلوده به بیان و لحن نادرست)! اینجا مقصر منتقد هست و ایرادی به فرد مقابل وارد نیست.
(تا زمانی که کنش ِ درستی صورت نگیره نمیشه انتظار واکنش ِ درستی داشت!)
اما اگر پروسه نقد درست طی بشه و علی رغم این، نقدشونده گارد بگیره و نقد رو نپذیره، دچار "توهم" شده و فکر میکنه که نقد از روی دشمنی بوده ، درواقع این فرد منفی نگره ! و غالبا این افراد از اعتماد به نفس به شدت پایین رنج میبرن و فکر میکنن که همه اونا رو مسخره میکنن و دست میندازن و بهشون توهین میکنن ! (برعکس عده ای که اعتماد به نفس کاذب دارن و همه رو واقعا مورد تمسخر و اهانت قرار میدن!)
تغییر فرد منفی نگر کار هر کسی نیست و به درمان توسط متخصص نیاز داره ! معمولا توصیه میشه که از انتقاد به این افراد پرهیز بشه ، اما اگر اصرار به نقد داریم ،شاید کاری که ما بتونیم در مقابل این افراد انجام بدیم این باشه که اول اعتماد این افراد رو به دست بیاریم و به قول معروف برادریمونو بهشون ثابت کنیم و از راه دوستی و با ملایمت و شفقت خیلی بیشتری نسبت به حالت عادی، و ترجیحا غیر مستقیم (مثل اون داستانی که امام حسن و امام حسین به یه پیرمرد وضو گرفتن درست رو یاد میدادن) انتقاد بشه تا حتی الامکان، جلوی پرخاش و جبهه گرفتن فرد مقابل گرفته بشه!
پ.ن: در بحث ارتباطات، مقوله ای هست که شخصیت و مواضع افراد رو به چهار دسته (1: منفعلانه، 2: منفعلانه و پرخاشگرانه، 3: پرخاشگرانه، 4: قاطع و هوشمند و جراتمندانه) نقسیم میکنه که رفتار درست فقط به دسته چهارم تعلق داره ! در مواجهه با 3 دسته دیگه باید سعی بشه که از مهارت های رفتار هوشمندانه بهره گرفته بشه تا طرف مقابل هم به رفتار درست وادار بشه! پس باید این مهارت هارو آموخت! (برای جلوگیری از اطاله بحث، اگر علاقه مندید این لینک رو مطالعه کنید : گذر از سلطه پذیری و قاطعیت )
اما در مورد این پست ها:
حکم اعدام برای مرتد به همین الکیا هم نیست! اونی که تو خونه اش نشسته و خدارو قبول نداره رو که اعدام نمیکنن! کسی رو اعدام میکنن که واقعا و علنا مقدسات دینی رو مورد تمسخر و توهین قرار بده و یا به ترویج بی دینی بپردازه! درواقع مجازات اعدام بیش از اینکه برای بی دین شدن فرد باشه برای بی دین کردن دیگران توسط اون فرده! (مثل حکم سنگسار) حالا کاری به درست و غلط این حکم و مواردش ندارم ولی ربطی به توهم توهین نداره، این بحث هم طولانیه و هم ارتباطی به این تاپیک نداره میتونید دوست داشتید فلسفه این حکم و مصادیقش رو مطالعه کنید.
این موارد هم ربطی به توهم توهین نداره! جنگ های عقیدتی و ملی به خاطر جهل و تعصب و پیروی کورکورانه مردم و قدرت طلبی و طمع و خودخواهی سران اتفاق میوفته ! بحث توهین و توهمش در میان نیست!
در رابطه با جنگ های قومیتی هم همین قضیه صادقه با چاشنی نژادپرستی!
اون خانواده هایی هم که دخترشون رو به خاطر تعرضی که بهش شده میکشن ، هم درگیر همون جهل و تعصب هستن و دختر رو مقصر و باعث سرافکندگی و شرمساری میدونن!
من فکر میکنم که هیچ کدوم از این موارد ارتباطی به موضوع تاپیک نداره و به نظر میاد که داره خلط مبحث میشه!
درسته که "توهم توهین" یا شاید بشه گفت اسم متداول ترش "سوتفاهم" همیشه و همه جا پیش میاد ولی به نظر من نهایتا میتونه منجر به سردی روابط، قهر و قطع رابطه بشه نه بیشتر! چون هیچوقت توهین علنی و ناجوری صورت نگرفته که قضیه بخواد حاد بشه !
------------------------------
و مورد آخر اینکه :
شما در پستی خطاب به کاربر رز ، گفتید که :
درست میفرمایید! برای اینجور گزاره ها یا باید منابع موثقی وجود داشته باشه و یا باید ذکر بشه که نظر و تجربه شخصی است (که در پست بعدیشون اینو گفتن)
اما خودتون هم گزاره های اینچنینی در این تاپیک داشتید :
از کجا میدونین که در اروپا و ژاپن و ... از این خبرا نیست ؟ و فقط در ایران پر رنگه ؟ پژوهشی در این زمینه اتفاق افتاده ؟
این درصدی که میفرمایید بر اساس چه تحقیقی هست ؟
این یکی چطور ؟
--------------------------------------
سوتفاهم نشه! قصد من این نیست که شما رو زیر سوال ببرم !
به مورد اخر این پست به دید یک مصداق نقد نگاه کنید !
توی پست اول ذکر شد که گام اول انتقاد، شروع از خود هست !
وقتی من ِ نوعی توقع دارم که دیگران بر مبنای مراجع و منابع معتبر در بحث ها شرکت کنن ، پس خودم باید در این زمینه پیشگام باشم و اگر هم نظرات شخصی خودم رو ارائه میکنم ، از جملاتی مثل "من تصور میکنم " ، "به نظر من" ، " من فکر میکنم که" و ... اسفاده کنم تا مشخص بشه که این مطالب بر پایه تجارب و نظرات شخصیه و امکان خطا هم داره!
بحث "سوتفاهم" یا به تعبیر شما " توهم توهین" بحث مهمی هست که بیش از هر چیز به مهارت های ارتباطی و شخصیت و تربیت افراد مرتبطه و پرداختن بهش میتونه بسیار مفید و ارزشمند بشه اما در این جور مباحثه ها، باید حواسمون جمع باشه که خلط مبحث نشه و مسیر درستش رو طی کنه!
پ.ن1: از اونجایی که مطالبی که در این پست ها گفتم تقریبا تمام مطالبیه که در این حوزه بلدم و فعلا به ذهنم میرسه و حرف دیگه ای برای گفتن ندارم ، برای جلوگیری از تکرار مکررات ، از ادامه بحث خودداری میکنم!
پ.ن2: قبلا در تاپیکی در رابطه با تبلیغ و امر به معروف ، مطالبی رو بیان کرده بودم ! اگر امر به معروف رو به نوعی انتقاد دینی تلقی کنیم (که به نظر من کلا این موضوع زیرمجموعه انتقاد محسوب میشه) خواندن آن مطالب شاید تا حدی به کار بیاد البته اگر حوصله کنید چون طولانیه! لینک
با آرزوی موفقیت برای همه دوستان
حکم اعدام برای مرتد به همین الکیا هم نیست! اونی که تو خونه اش نشسته و خدارو قبول نداره رو که اعدام نمیکنن! کسی رو اعدام میکنن که واقعا و علنا مقدسات دینی رو مورد تمسخر و توهین قرار بده و یا به ترویج بی دینی بپردازه! درواقع مجازات اعدام بیش از اینکه برای بی دین شدن فرد باشه برای بی دین کردن دیگران توسط اون فرده! (مثل حکم سنگسار) حالا کاری به درست و غلط این حکم و مواردش ندارم ولی ربطی به توهم توهین نداره، این بحث هم طولانیه و هم ارتباطی به این تاپیک نداره میتونید دوست داشتید فلسفه این حکم و مصادیقش رو مطالعه کنید.
این موارد هم ربطی به توهم توهین نداره! جنگ های عقیدتی و ملی به خاطر جهل و تعصب و پیروی کورکورانه مردم و قدرت طلبی و طمع و خودخواهی سران اتفاق میوفته ! بحث توهین و توهمش در میان نیست!
در رابطه با جنگ های قومیتی هم همین قضیه صادقه با چاشنی نژادپرستی!
اون خانواده هایی هم که دخترشون رو به خاطر تعرضی که بهش شده میکشن ، هم درگیر همون جهل و تعصب هستن و دختر رو مقصر و باعث سرافکندگی و شرمساری میدونن!
من فکر میکنم که هیچ کدوم از این موارد ارتباطی به موضوع تاپیک نداره و به نظر میاد که داره خلط مبحث میشه!
درسته که "توهم توهین" یا شاید بشه گفت اسم متداول ترش "سوتفاهم" همیشه و همه جا پیش میاد ولی به نظر من نهایتا میتونه منجر به سردی روابط، قهر و قطع رابطه بشه نه بیشتر! چون هیچوقت توهین علنی و ناجوری صورت نگرفته که قضیه بخواد حاد بشه !
------------------------------
و مورد آخر اینکه :
شما در پستی خطاب به کاربر رز ، گفتید که :
درست میفرمایید! برای اینجور گزاره ها یا باید منابع موثقی وجود داشته باشه و یا باید ذکر بشه که نظر و تجربه شخصی است (که در پست بعدیشون اینو گفتن)
اما خودتون هم گزاره های اینچنینی در این تاپیک داشتید :
شما بر چه اساسی ، نسل حاضر رو این چنین میبینید ؟ و جمع میبندین ؟ مگه با همه ی نسل حاضر در ارتباط بودید ؟ و از کجا میدونین که نسل های قبل اینچنین نبودن؟
از کجا میدونین که در اروپا و ژاپن و ... از این خبرا نیست ؟ و فقط در ایران پر رنگه ؟ پژوهشی در این زمینه اتفاق افتاده ؟
این درصدی که میفرمایید بر اساس چه تحقیقی هست ؟
این یکی چطور ؟
--------------------------------------
سوتفاهم نشه! قصد من این نیست که شما رو زیر سوال ببرم !
به مورد اخر این پست به دید یک مصداق نقد نگاه کنید !
توی پست اول ذکر شد که گام اول انتقاد، شروع از خود هست !
وقتی من ِ نوعی توقع دارم که دیگران بر مبنای مراجع و منابع معتبر در بحث ها شرکت کنن ، پس خودم باید در این زمینه پیشگام باشم و اگر هم نظرات شخصی خودم رو ارائه میکنم ، از جملاتی مثل "من تصور میکنم " ، "به نظر من" ، " من فکر میکنم که" و ... اسفاده کنم تا مشخص بشه که این مطالب بر پایه تجارب و نظرات شخصیه و امکان خطا هم داره!
بحث "سوتفاهم" یا به تعبیر شما " توهم توهین" بحث مهمی هست که بیش از هر چیز به مهارت های ارتباطی و شخصیت و تربیت افراد مرتبطه و پرداختن بهش میتونه بسیار مفید و ارزشمند بشه اما در این جور مباحثه ها، باید حواسمون جمع باشه که خلط مبحث نشه و مسیر درستش رو طی کنه!
پ.ن1: از اونجایی که مطالبی که در این پست ها گفتم تقریبا تمام مطالبیه که در این حوزه بلدم و فعلا به ذهنم میرسه و حرف دیگه ای برای گفتن ندارم ، برای جلوگیری از تکرار مکررات ، از ادامه بحث خودداری میکنم!
پ.ن2: قبلا در تاپیکی در رابطه با تبلیغ و امر به معروف ، مطالبی رو بیان کرده بودم ! اگر امر به معروف رو به نوعی انتقاد دینی تلقی کنیم (که به نظر من کلا این موضوع زیرمجموعه انتقاد محسوب میشه) خواندن آن مطالب شاید تا حدی به کار بیاد البته اگر حوصله کنید چون طولانیه! لینک
با آرزوی موفقیت برای همه دوستان
آخرین ویرایش توسط مدیر:
اینها که سئوال کردید ،من برای همشون جواب دارم و حتی منابع. ولی در انتهای پیام گفته اید که نمیخواهید بحث تداوم داشته باشه ، منم با تشکر از مشارکت شما ، به همین تشکر بسنده میکنم. سپاساما در مورد این پست ها:
حکم اعدام برای مرتد به همین الکیا هم نیست! اونی که تو خونه اش نشسته و خدارو قبول نداره رو که اعدام نمیکنن! کسی رو اعدام میکنن که واقعا و علنا مقدسات دینی رو مورد تمسخر و توهین قرار بده و یا به ترویج بی دینی بپردازه! درواقع مجازات اعدام بیش از اینکه برای بی دین شدن فرد باشه برای بی دین کردن دیگران توسط اون فرده! (مثل حکم سنگسار) حالا کاری به درست و غلط این حکم و مواردش ندارم ولی ربطی به توهم توهین نداره، این بحث هم طولانیه و هم ارتباطی به این تاپیک نداره میتونید دوست داشتید فلسفه این حکم و مصادیقش رو مطالعه کنید.
این موارد هم ربطی به توهم توهین نداره! جنگ های عقیدتی و ملی به خاطر جهل و تعصب و پیروی کورکورانه مردم و قدرت طلبی و طمع و خودخواهی سران اتفاق میوفته ! بحث توهین و توهمش در میان نیست!
در رابطه با جنگ های قومیتی هم همین قضیه صادقه با چاشنی نژادپرستی!
اون خانواده هایی هم که دخترشون رو به خاطر تعرضی که بهش شده میکشن ، هم درگیر همون جهل و تعصب هستن و دختر رو مقصر و باعث سرافکندگی و شرمساری میدونن!
من فکر میکنم که هیچ کدوم از این موارد ارتباطی به موضوع تاپیک نداره و به نظر میاد که داره خلط مبحث میشه!
درسته که "توهم توهین" یا شاید بشه گفت اسم متداول ترش "سوتفاهم" همیشه و همه جا پیش میاد ولی به نظر من نهایتا میتونه منجر به سردی روابط، قهر و قطع رابطه بشه نه بیشتر! چون هیچوقت توهین علنی و ناجوری صورت نگرفته که قضیه بخواد حاد بشه !
------------------------------
و مورد آخر اینکه :
شما در پستی خطاب به کاربر رز ، گفتید که :
درست میفرمایید! برای اینجور گزاره ها یا باید منابع موثقی وجود داشته باشه و یا باید ذکر بشه که نظر و تجربه شخصی است (که در پست بعدیشون اینو گفتن)
اما خودتون هم گزاره های اینچنینی در این تاپیک داشتید :
شما بر چه اساسی ، نسل حاضر رو این چنین میبینید ؟ و جمع میبندین ؟ مگه با همه ی نسل حاضر در ارتباط بودید ؟ و از کجا میدونین که نسل های قبل اینچنین نبودن؟
از کجا میدونین که در اروپا و ژاپن و ... از این خبرا نیست ؟ و فقط در ایران پر رنگه ؟ پژوهشی در این زمینه اتفاق افتاده ؟
این درصدی که میفرمایید بر اساس چه تحقیقی هست ؟
این یکی چطور ؟
--------------------------------------
سوتفاهم نشه! قصد من این نیست که شما رو زیر سوال ببرم !
به مورد اخر این پست به دید یک مصداق نقد نگاه کنید !
توی پست اول ذکر شد که گام اول انتقاد، شروع از خود هست !
وقتی من ِ نوعی توقع دارم که دیگران بر مبنای مراجع و منابع معتبر در بحث ها شرکت کنن ، پس خودم باید در این زمینه پیشگام باشم و اگر هم نظرات شخصی خودم رو ارائه میکنم ، از جملاتی مثل "من تصور میکنم " ، "به نظر من" ، " من فکر میکنم که" و ... اسفاده کنم تا مشخص بشه که این مطالب بر پایه تجارب و نظرات شخصیه و امکان خطا هم داره!
بحث "سوتفاهم" یا به تعبیر شما " توهم توهین" بحث مهمی هست که بیش از هر چیز به مهارت های ارتباطی و شخصیت و تربیت افراد مرتبطه و پرداختن بهش میتونه بسیار مفید و ارزشمند بشه اما در این جور مباحثه ها، باید حواسمون جمع باشه که خلط مبحث نشه و مسیر درستش رو طی کنه!
پ.ن1: از اونجایی که مطالبی که در این پست ها گفتم تقریبا تمام مطالبیه که در این حوزه بلدم و فعلا به ذهنم میرسه و حرف دیگه ای برای گفتن ندارم ، برای جلوگیری از تکرار مکررات ، از ادامه بحث خودداری میکنم!
پ.ن2: قبلا در تاپیکی در رابطه با تبلیغ و امر به معروف ، مطالبی رو بیان کرده بودم ! اگر امر به معروف رو به نوعی انتقاد دینی تلقی کنیم (که به نظر من کلا این موضوع زیرمجموعه انتقاد محسوب میشه) خواندن آن مطالب شاید تا حدی به کار بیاد البته اگر حوصله کنید چون طولانیه! لینک
با آرزوی موفقیت برای همه دوستان
Similar threads
Similar threads
-
-
چرا بعضی ها خودشونو نمیتونن نگه دارن و به خودشون اجازه می دهند به یکی توهین کنند؟- شروع شده توسط reza faraji azar
- پاسخ ها: 14
-
-
-
