خطرناک‌ترین و زیباترین مسابقه رالی جهان در ابتدای هر سال میلادی با حضور صدها راننده و وسیله نقلیه و البته بدون جایزه نقدی برگزار می‌شود. رالی داکار، معتبرترین و بزرگ‌ترین رالی رقابت‌های جهانی ورزش اتومبیل‌رانی و موتورسواری حرفه‌ای است. این سبک از مسابقات ابتدا در سال ۱۹۷۹ میلادی و به ابتکار یک فرانسوی بنام تیری سابین راه‌اندازی شد و به دلیل اینکه کاروان طویل شرکت‌کنندگان، کار خود را از شهر پاریس در کشور فرانسه آغاز می‌کردند و در کنار سواحل دریای داکار، پایتخت کشور سنگال به پایان می‌رساندند، این رالی، "پاریس داکار"نام گرفته بود. تا اینکه در سال ۲۰۰۸ میلادی، مسابقات رالی داکار بخاطر تهدیدهای گروه‌های اسلام‌گرای افراطی وابسته به القاعده لغو شد و برگزار کنندگان فرانسوی این مسابقات تصمیم گرفتند نا رالی معروف خود را به آمریکای لاتین منتقل کنند. از این رو برای نخستین بار در سال ۲۰۰۹ میلادی و در تاریخ سی ساله این مسابقات، صحراها و مناطق کویری کشورهای آرژانتین و شیلی، جانشین دشت‌ها و صحراهای کشورهای آفریقایی شدند.
کشورهای شیلی و آرژانتین در آمریکای جنوبی و مجارستان و جمهوری چک در اروپا پیشنهاد میزبانی این مسابقات را دادند اما در نهایت "رالی داکار" با حفظ نام سنتی خود به آمریکای جنوبی رفت. مسابقات در 4 بخش موتور سیکلت، چهارچرخ، اتومبیل و کامیون برگزار می‌شود. در بخش موتور سیکلت و چهارچرخ شرکت‌های هوندا، کی تی ام، یاماها و بی ام و، در قسمت اتومبیل تیم‌های رنو، لندروور، رنج‌روور، مرسدس بنز، فولکس واگن، تویوتا، میتسوبیشی، رولس رویس، سیتروئن، پژو، پورشه، نیسان، بی ام و و هامر و در بخش کامیون، شرکت‌های تاترا، کاماز، هینو، مان، داف، مرسدس بنز، رنو، اسکانیا و ایوکو جزو مدعیان و خودروهای پرقدرت و باسابقه هستند. البته همه این شرکت‌ها نتوانستند در طول برگزاری این رالی به حضور خود ادامه دهند و در هر دوره شاهد غیبت برخی از آنها در مسابقات بوده‌ایم.
رالی داکار سال 2014 با 575 وسیله نقلیه از آرژانتین شروع و پس از 13 روز در 28 دی در شیلی به پایان رسید. اتین لاوین، رئیس برگزاری معروف‌ترین رالی جهان در این مورد اظهار داشت: هدف از رالی داکار، ساختن پلی ارتباطی بین علاقمندان به فضاهای باز و وسیع و تصویری از یک چالش فیزیکی و روانی است که توسط رانندگان و کمک‌های آنها ارائه می‌شود. ما 35 سال است که با این هدف، رالی داکار را برگزار می‌کنیم. در حالی که رانندگان فرانسوی برای حدود 2 دهه در بخش موتور و ماشین در رالی داکار شرکت می‌کردند اما در مسابقات سال 2014 رانندگانی از اسپانیا و آمریکای لاتین (حرفه‌ای و آماتور) به دنبال سکوهای قهرمانی هستند. حدود 80 درصد شرکت کنندگان در رالی داکار، رانندگان مبتدی و در واقع ماجراجو هستند ولی اسپانسرهایی مثل ردبول در کنار خودروسازان بزرگ جهان با استخدام رانندگان حرفه‌ای به چیزی جز قهرمانی فکر نمی‌کنند. لاوین خاطر نشان کرد: ما از 35 سال پیش هدف بزرگی را داشته و تا جایی که توان داریم به برگزاری پرقدرت رالی داکار ادامه می‌دهیم.
رالی داکار امسال از روزاریو آرژانتین، محل تولد ارنستو چه‌گورا آغاز شد و در تپه‌های معروف والپارازیو در شیلی به پایان رسید. شهرهای مختلفی در مدت 13 روز رقابت رانندگان توسط آنها زیر پا گذاشته شد. رقابتی مخاطره انگیز و حتی منجر به مرگ در طول مسیر این رالی و به ویژه در آتاکاما در انتظار رانندگان بود. امسال پس از مدت‌ها رانندگانی غیرفرانسوی از کشورهای اسپانیا و آمریکای جنوبی در رالی داکار شرکت کردند که به دنبال فتح یکی از سکوها بودند. حدود 80 درصد رانندگانی که هم اکنون در آرژانتین به سر می‌برند، آماتور هستند که بیشتر به ماجراجویی فکر می‌کنند. اسپانسرهای معتبری مثل ردبول در کنار شرکت‌های بزرگ خودروسازی دنیا نیز با صرف وقت و هزینه زیاد به دنبال مطرح شدن هستند.
رالی داکار در این سال‌ها علاوه بر جذابیت‌هایی که داشته خالی از تراژدی هم نبوده است. تاکنون 58 نفر در جریان این رالی کشته شده‌اند که 30 نفر آنها راننده بوده‌اند. "خورخه آندرس مارتینس بوئرو" در سال 2012 وقتی از موتورش به زمین افتاد، درگذشت و "توما بوژان" در تصادفی که با ماشین پلیس شیلی داشت، کشته شد. از سال 2009 نیز که رالی داکار به آمریکای جنوبی آمده است، 6 نفر از تماشاگران این رقابت کشته شده‌اند. نکته جالب توجه در مورد رالی داکار این است که به جز جام قهرمانی، جایزه چشمگیر دیگری ندارد.
کشورهای شیلی و آرژانتین در آمریکای جنوبی و مجارستان و جمهوری چک در اروپا پیشنهاد میزبانی این مسابقات را دادند اما در نهایت "رالی داکار" با حفظ نام سنتی خود به آمریکای جنوبی رفت. مسابقات در 4 بخش موتور سیکلت، چهارچرخ، اتومبیل و کامیون برگزار می‌شود. در بخش موتور سیکلت و چهارچرخ شرکت‌های هوندا، کی تی ام، یاماها و بی ام و، در قسمت اتومبیل تیم‌های رنو، لندروور، رنج‌روور، مرسدس بنز، فولکس واگن، تویوتا، میتسوبیشی، رولس رویس، سیتروئن، پژو، پورشه، نیسان، بی ام و و هامر و در بخش کامیون، شرکت‌های تاترا، کاماز، هینو، مان، داف، مرسدس بنز، رنو، اسکانیا و ایوکو جزو مدعیان و خودروهای پرقدرت و باسابقه هستند. البته همه این شرکت‌ها نتوانستند در طول برگزاری این رالی به حضور خود ادامه دهند و در هر دوره شاهد غیبت برخی از آنها در مسابقات بوده‌ایم.
رالی داکار سال 2014 با 575 وسیله نقلیه از آرژانتین شروع و پس از 13 روز در 28 دی در شیلی به پایان رسید. اتین لاوین، رئیس برگزاری معروف‌ترین رالی جهان در این مورد اظهار داشت: هدف از رالی داکار، ساختن پلی ارتباطی بین علاقمندان به فضاهای باز و وسیع و تصویری از یک چالش فیزیکی و روانی است که توسط رانندگان و کمک‌های آنها ارائه می‌شود. ما 35 سال است که با این هدف، رالی داکار را برگزار می‌کنیم. در حالی که رانندگان فرانسوی برای حدود 2 دهه در بخش موتور و ماشین در رالی داکار شرکت می‌کردند اما در مسابقات سال 2014 رانندگانی از اسپانیا و آمریکای لاتین (حرفه‌ای و آماتور) به دنبال سکوهای قهرمانی هستند. حدود 80 درصد شرکت کنندگان در رالی داکار، رانندگان مبتدی و در واقع ماجراجو هستند ولی اسپانسرهایی مثل ردبول در کنار خودروسازان بزرگ جهان با استخدام رانندگان حرفه‌ای به چیزی جز قهرمانی فکر نمی‌کنند. لاوین خاطر نشان کرد: ما از 35 سال پیش هدف بزرگی را داشته و تا جایی که توان داریم به برگزاری پرقدرت رالی داکار ادامه می‌دهیم.
رالی داکار امسال از روزاریو آرژانتین، محل تولد ارنستو چه‌گورا آغاز شد و در تپه‌های معروف والپارازیو در شیلی به پایان رسید. شهرهای مختلفی در مدت 13 روز رقابت رانندگان توسط آنها زیر پا گذاشته شد. رقابتی مخاطره انگیز و حتی منجر به مرگ در طول مسیر این رالی و به ویژه در آتاکاما در انتظار رانندگان بود. امسال پس از مدت‌ها رانندگانی غیرفرانسوی از کشورهای اسپانیا و آمریکای جنوبی در رالی داکار شرکت کردند که به دنبال فتح یکی از سکوها بودند. حدود 80 درصد رانندگانی که هم اکنون در آرژانتین به سر می‌برند، آماتور هستند که بیشتر به ماجراجویی فکر می‌کنند. اسپانسرهای معتبری مثل ردبول در کنار شرکت‌های بزرگ خودروسازی دنیا نیز با صرف وقت و هزینه زیاد به دنبال مطرح شدن هستند.
رالی داکار در این سال‌ها علاوه بر جذابیت‌هایی که داشته خالی از تراژدی هم نبوده است. تاکنون 58 نفر در جریان این رالی کشته شده‌اند که 30 نفر آنها راننده بوده‌اند. "خورخه آندرس مارتینس بوئرو" در سال 2012 وقتی از موتورش به زمین افتاد، درگذشت و "توما بوژان" در تصادفی که با ماشین پلیس شیلی داشت، کشته شد. از سال 2009 نیز که رالی داکار به آمریکای جنوبی آمده است، 6 نفر از تماشاگران این رقابت کشته شده‌اند. نکته جالب توجه در مورد رالی داکار این است که به جز جام قهرمانی، جایزه چشمگیر دیگری ندارد.
