تا خیال تو هست خیالی نیست
- شروع کننده موضوع arash62
- تاریخ شروع
کاش میدانستی....
کاش میدانستی....
بعداز آن دعوت زیبا به ملاقات خودت
من چه حالی بودم!
خبر دعوت دیدارت چونکه از راه رسید
پلک دل باز پرید
من سراسیمه به دل بانگ زدم
آفرین قلب صبور
زود برخیز عزیز
جامه تنگ در آر
وسراپا به سپیدی تو درآ.
وبه چشمم گفتم:
باورت می شود ای چشم به ره مانده خیس؟
که پس از این همه مدت ز تو دعوت شده است!
چشم خندید و به اشک گفت برو
بعداز این دعوت زیبا به ملاقات نگاه.
و به دستان رهایم گفتم:
کف بر هم بزنید
هر چه غم بود گذشت.
دیگر اندیشه لرزش به خود راه مده!
وقت ان است که آن دست محبت ز تو یادی بكند
خاطرم راگفتم:
زودتر راه بیفت
هر چه باشد بلد راه تویی.
ما که یک عمر در این خانه نشستیم تو تنها رفتی
بغض در راه گلو گفت:
مرحمت کم نشود
گوییا بامن بنشسته دگر کاری نیست.
جای ماندن چو دگر نیست از این جا بروم
پنجه از مو بدرآورده به آن شانه زدم
و به لبها گفتم:
خنده ات را بردار
دست در دست تبسم بگذار
و نبینم دیگر
که تو برچیده و خاموش به کنجی باشی
مژده دادم به نگاهم گفتم:
نذر دیدار قبول افتادست
ومبارک بادت
وصل تو با برق نگاه
و تپش های دلم را گفتم:
اندکی آهسته
آبرویم نبری
پایکوبی ز چه برپا کردی
نفسم را گفتم:
جان من تو دگر بند نیا
اشک شوقی آمد
تاری جام دو چشمم بگرفت
و به پلکم فرمود:
همچو دستمال حریر بنشان برق نگاه
پای در راه شدم
دل به عقلم می گفت:
من نگفتم به تو آخر که سحر خواهد شد
هی تو اندیشیدی که چه باید بکنی
من به تو می گفتم: او مرا خواهد خواند
و مرا خواهد دید
عقل به آرامی گفت:
من چه می دانستم
من گمان می کردم
دیدنش ممکن نیست
و نمی دانستم
بین من با دل او صحبت صد پیوند است
سینه فریاد
حرف از غصه و اندیشه بس است
به ملاقات بیندیش و نشاط
آخر ای پای عزیز
قدمت را قربان
تندتر راه برو
طاقتم طاق شده
چشمم برق می زد /اشک بر گونه نوازش می کرد/لب به لبخند تبسم میكرد /دست بر هم میخورد
مرغ قلبم با شوق سر به دیوار قفس می كوبید
عقل شرمنده به آرامی گفت:
راه را گم نکنید
خاطرم خنده به لب گفت نترس
نگران هیچ مباش
سفر منزل دوست کار هر روز من است
عقل پرسید :؟
دست خالی که بد است
کاشکی...
سینه خندید و بگفت:
دست خالی ز چه روی !؟
این همه هدیه کجا چیزی نیست!
چشم را گریه شوق
قلب را عشق بزرگ
روح را شوق وصال
لب پر از ذکر حبیب
خاطر آکنده یاد...
کاش میدانستی....
بعداز آن دعوت زیبا به ملاقات خودت
من چه حالی بودم!
خبر دعوت دیدارت چونکه از راه رسید
پلک دل باز پرید
من سراسیمه به دل بانگ زدم
آفرین قلب صبور
زود برخیز عزیز
جامه تنگ در آر
وسراپا به سپیدی تو درآ.
وبه چشمم گفتم:
باورت می شود ای چشم به ره مانده خیس؟
که پس از این همه مدت ز تو دعوت شده است!
چشم خندید و به اشک گفت برو
بعداز این دعوت زیبا به ملاقات نگاه.
و به دستان رهایم گفتم:
کف بر هم بزنید
هر چه غم بود گذشت.
دیگر اندیشه لرزش به خود راه مده!
وقت ان است که آن دست محبت ز تو یادی بكند
خاطرم راگفتم:
زودتر راه بیفت
هر چه باشد بلد راه تویی.
ما که یک عمر در این خانه نشستیم تو تنها رفتی
بغض در راه گلو گفت:
مرحمت کم نشود
گوییا بامن بنشسته دگر کاری نیست.
جای ماندن چو دگر نیست از این جا بروم
پنجه از مو بدرآورده به آن شانه زدم
و به لبها گفتم:
خنده ات را بردار
دست در دست تبسم بگذار
و نبینم دیگر
که تو برچیده و خاموش به کنجی باشی
مژده دادم به نگاهم گفتم:
نذر دیدار قبول افتادست
ومبارک بادت
وصل تو با برق نگاه
و تپش های دلم را گفتم:
اندکی آهسته
آبرویم نبری
پایکوبی ز چه برپا کردی
نفسم را گفتم:
جان من تو دگر بند نیا
اشک شوقی آمد
تاری جام دو چشمم بگرفت
و به پلکم فرمود:
همچو دستمال حریر بنشان برق نگاه
پای در راه شدم
دل به عقلم می گفت:
من نگفتم به تو آخر که سحر خواهد شد
هی تو اندیشیدی که چه باید بکنی
من به تو می گفتم: او مرا خواهد خواند
و مرا خواهد دید
عقل به آرامی گفت:
من چه می دانستم
من گمان می کردم
دیدنش ممکن نیست
و نمی دانستم
بین من با دل او صحبت صد پیوند است
سینه فریاد
حرف از غصه و اندیشه بس است
به ملاقات بیندیش و نشاط
آخر ای پای عزیز
قدمت را قربان
تندتر راه برو
طاقتم طاق شده
چشمم برق می زد /اشک بر گونه نوازش می کرد/لب به لبخند تبسم میكرد /دست بر هم میخورد
مرغ قلبم با شوق سر به دیوار قفس می كوبید
عقل شرمنده به آرامی گفت:
راه را گم نکنید
خاطرم خنده به لب گفت نترس
نگران هیچ مباش
سفر منزل دوست کار هر روز من است
عقل پرسید :؟
دست خالی که بد است
کاشکی...
سینه خندید و بگفت:
دست خالی ز چه روی !؟
این همه هدیه کجا چیزی نیست!
چشم را گریه شوق
قلب را عشق بزرگ
روح را شوق وصال
لب پر از ذکر حبیب
خاطر آکنده یاد...
خیلی ساده است
به سادگی یک دلتنگی کودکانه....
خیلی سخت است
به سختی پرواز روح از تن.....
خیلی دردناک است
به دردناکی روزهای انتظار....
خیلی شیرین است
به شیرینی خاطرات گذشته....
خیلی مبهم است
به مبهمی رفتنت ....
قصه زندگیم را میگویم...
دلتنگی دلتنگی دلتنگی... ریتم یکنواخت زندگی من!!!!
انتظار انتظار انتظار.....تمام هستی من!!!!
نبودت تو..... واقعیت تلخ زندگی من!!!!
تحمل کردن....سکوت....
چه کنم با این دل.............
به سادگی یک دلتنگی کودکانه....
خیلی سخت است
به سختی پرواز روح از تن.....
خیلی دردناک است
به دردناکی روزهای انتظار....
خیلی شیرین است
به شیرینی خاطرات گذشته....
خیلی مبهم است
به مبهمی رفتنت ....
قصه زندگیم را میگویم...
دلتنگی دلتنگی دلتنگی... ریتم یکنواخت زندگی من!!!!
انتظار انتظار انتظار.....تمام هستی من!!!!
نبودت تو..... واقعیت تلخ زندگی من!!!!
تحمل کردن....سکوت....
چه کنم با این دل.............
arash62
عضو جدید
چه شب قشنگی گذشت در خیال تو
من بی خیال از همه جا در خیال تو
ابر و رعد و برق مثل بازی ما
من خیسی خیال دراندیشه عتاب تو
و چه خوب میشود بدون تو بود
بدون تو در فراق تو اما به یاد تو
و تو اشتباه نکن نه در زمان که من
به تمام حس عشق فقط برای تو
و تو را نه برای خودم که نیست توان
که تو خدائی و من در اندیشه جهان تو
و به هر کجا دقیقه ها با تواند من نیز
ساعت خیال توام نه در مچت که زیر پای تو
علی پاشایی
من بی خیال از همه جا در خیال تو
ابر و رعد و برق مثل بازی ما
من خیسی خیال دراندیشه عتاب تو
و چه خوب میشود بدون تو بود
بدون تو در فراق تو اما به یاد تو
و تو اشتباه نکن نه در زمان که من
به تمام حس عشق فقط برای تو
و تو را نه برای خودم که نیست توان
که تو خدائی و من در اندیشه جهان تو
و به هر کجا دقیقه ها با تواند من نیز
ساعت خیال توام نه در مچت که زیر پای تو
علی پاشایی
خاطره ها رفته اند .. خاطره من
پس چرا تو نمرده اي ز خيالم....!
پس چرا تو نمرده اي ز خيالم....!
arezo.d
عضو جدید
دستم را به دست باد می دهم و شانه به شانه بید مجنون پریشان تو می شوم. ترانه خوان باد می شوم و تا فصل آمدنت به تماشای برگ ها می نشینم. عاشق نشده ای که دریابی با افتادن برگی هم می توان مرد.عاشق نشده ای که بفهمی انتظار چه قدر غم انگیز است.نمی دانم چه قدر خواهم توانست که دوری تو را تحمل کنم.وقتی چشمانم را می بندم تو در اعماق وجودم نمایان می شوی. می خواهم برای همیشه با چشمانی بسته بخوابم تا تو را ببینم امافقط یک لحظه یک لحظه که چشمانم باز می شود تمام این رویاها به پایان میرسد.
این وقتِ سال
قاصدک ها کمی دیر می آیند ...
نم گونه هایت را با آستین سبز من بگیر
تا تشنگی سالیان دست هایم
به شعرهایم سرایت نکند !
امروز اولین روز از بقیه ي زندگی من است
به خانه که رسیدی ...
این صفحه را دوباره بخوان ...
بگذار همه بدانند
درد ، رفتن تو نیست ...
درد ، ماندن من است ...!
قاصدک ها کمی دیر می آیند ...
نم گونه هایت را با آستین سبز من بگیر
تا تشنگی سالیان دست هایم
به شعرهایم سرایت نکند !
امروز اولین روز از بقیه ي زندگی من است
به خانه که رسیدی ...
این صفحه را دوباره بخوان ...
بگذار همه بدانند
درد ، رفتن تو نیست ...
درد ، ماندن من است ...!
