به نفر قبلیتون یه شعر هدیه بدین

[سامه]

بغض تازه

بغض تازه

در من ترانه های قشنگی نشسته اند

انگار از نشستن ِ بیهوده خسته اند

انگا ر سالهای زیادی ست بی جهت

امید خود به این دل ِ دیوانه بسته اند

ازشور و مستی ِ پدران ِ گذ شته مان

حالا به من رسیده و در من نشسته اند ...

من باز گیج می شوم از موج واژه ها

این بغضهای تازه که در من شکسته اند

من گیج گیج گیج ، تورا شعر می پرم ​

اما تمام پنــــجره ها ی تــو بستـــه اند

 

[نگين...NeGiN سبز]

برای عاشقی دیره
ولی باز دست تقدریه
تا دستامون نره بالا
جایی بارون نمی گیره
دلی که دادمش دستت
دیگه از زندگی سیره
نیومد وقتی ام اومد
فقط گفت که داره می ره
نگفتم من خداحافظ
آخه قلبم هنوز گیره
بدون این قلب دیوونه
دیگه محتاج زنجیره
بمون این زخم رو بدتر کن
عجیب محتاج شمشیره
بریزم اشکام رو شاید
آخه این آخرین تیره
نگی تو اونی که رفته
وجودش غرق تقصیره
فدای او که تو خوابم
من رو تحویل نمی گیره

 

[tired_poet]

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن​

غم را دوباره وارد این ماجرا نکن​

بیهوده پشت پا به غزلهای من نزن​

با خاطرات خوب من اینگونه تا نکن​

موهات را ببند دلم را تکان نده​

در من دوباره فتنه و بلوا به پا نکن​

من در کنار توست اگر چشم وا کنی ​

خود را اسیر پیچ و خم جاده ها نکن​

بگذار شهر سرخوش زیبائیت شود​

تنها به وصف آینه ها اکتفا نکن​

امشب برای ماندنمان استخاره کن​

اما به آیه های بدش اعتنا نکن....​

به به!! احسنت.. چقدر زیبا بود.. من این رو نشنیده بودم.. از کی بود؟
چه غزلهایی رو می کنی ها!!!

 

[vahm]

ما دل به غم تو بسته داریم ای دوست
درد تو به جان بسته داریم ای دوست
گفتی که به شکستگان نزدیکیم
ما نیز دل شکسته داریم ای دوست

 

[نگين...NeGiN سبز]

مي روم خسته و افسرده و زار
سوي منزلگه ويرانه ي خويش

به خدا مي برم از شهر شما
دل شوريده و ويرانه ي خويش

مي برم تا که درآن نقطه ي دور
شستشويش دهم از رنگ گناه

شستشويش دهم از لکه ي عشق
زينهمه خواهش بيجا وتباه

مي برم تا ز تو دورش سازم
ز تو اي جلوه ي اميد محال

مي برم زنده به گورش سازم
تا از اين پس نکند ياد وصال

عاقبت بند سفر پايم بست
مي روم خنده به لب خونين دل

مي روم از دل من دست بدار
اي اميد عبث بي حاصل

 

[comudf]

سیاوش کسرائی

شقایق

فریاد سرخ فام بهارانم
سرکش
گرهای قلب خک
گیرانده شب چراغ پریشانم
فریاد سرخ فام بهارانم
برخاسته ز سنگ
با من مگو ز حادثه می دانم
آری که دیر نمی مانم
اما به هر بهار سرودم را
چون رد خون آهوی مجروح
بر هر ستیغ سهم می افشانم
آنگاه عطر تلخ جوانم را
با بال بادهای مهاجم
تا ذهن دشتهای گمشده می رانم

سیاوش کسرائی

 

[نگين...NeGiN سبز]

اگه تو از پیشم بری کار من آوارگیه
خلاصه شو واست بگم که آخر زندگیه
اگه بری شکایت تو رو به دریا میکنم
شقایقای عالم و من بی تو رسوا میکنم

 

[comudf]

شبی بارانی / حسین پناهی


و رسالت من این خواهد بود
تا دو استکان چای داغ را
از میان دویست جنگ خونین
به سلامت بگذرانم
تا در شبی بارانی
آن ها را
با خدای خویش
چشم در چشم هم نوش کنیم

 

[نگين...NeGiN سبز]

وقتی رفت فهمیدم این کارا همش کار دله
خط زدم رو آرزوم گفتم نه دیگه باطله
وقتی رفت اشکام رو ریختم تا پشیمونش کنم
اما اون گفت نباید اینجوری حیرونش کنم
وقتی رفت پرنده های کوچه بی دونه شدن
عاقلا رفتنش رو دیدن و دیوونه شدن
آخرین لحظه گذاشتم سرمو رو شونه هاش
تا شاید یادش بره دلیلا و بهونه هاش

 

[comudf]

گل امید

هوا هوای بهار است و باده باده ناب
به خنده خنده بنوشیم و جرعه جرعه شراب
در این پیاله ندانم چه ریختی پیداست
که خوش به جان هم افتاده اند آتش و آب
فرشته روی من ای آفتاب صبح بهار
مرا به جامی از این آب آتشین دریاب
به جام هستی ما ای شراب عشق بجوش
به بزم ساده ما ای چراغ ماه بتاب
گل امید من امشب شکفته در بر من
بیا و یک نفس ای چشم سرنوشت بخواب
مگر نه خک ره این خرابه باید شد
بیا که کام بگیریم از این جهان خراب
مشیری

 

[نگين...NeGiN سبز]

نمی دانم که چرا رفتی
نمی دانم چرا شاید خطا کردم
و تو بی آن که فکر غربت چشمان من باشی
دانم کجا تا کی برای چه
ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارید
و بعد از رفتنت یک قلب دریایی ترک برداشت
و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمی خاکستری گم شد
و گنجشکی که هر روز از کنار پنجره با مهربانی دانه بر می داشت
تمام بال هایش غرق در اندوه غربت شد


برگرد كه خيلي تنهام ....

 

[سامه]

در کوچه ها
بوی سوختگی بیداد میکند
با من بگو
روح کدام شاعر
آتش گرفته است؟

 

[نگين...NeGiN سبز]

چه قدر بین دلا وحرفای ما فاصله س
چشماتون می خنده اما دلامون بی حوصله س
دوست داشتن هم یه جوری پنهون می کنیم
نمی دونیم که داریم یه قلب رو ویرون می کنیم
کاش بیایم آبروی مجنون و انقدر نبریم
دیگه منت نذاریم وقتی که نازی می خریم
عاشقی یعنی تحمل نه شکایت نه گله
اگه حتی بینمون باشه یه دنیا فاصله
مهم اینه که چقدر دوسش داری فقط همین
اگه لازم باشه آبرو رو بنداز رو زمین
برگا زرده روزای اول فصل پاییزه
بذار اون بشکنه و دلت رو برگها نریزه

 

[نگين...NeGiN سبز]

اگه بری می لرزه فرهاد و ستون بیستون
به خاطر اونم شده تو تا ابد پیشم بمون ​

 

[سامه]

به به!! احسنت.. چقدر زیبا بود.. من این رو نشنیده بودم.. از کی بود؟
چه غزلهایی رو می کنی ها!!!

مرسی.. راستش نمیدونم ! منبعش حرفی از شاعر نزده بود..

 

[نگين...NeGiN سبز]

آخ که ديگه يادش نيست
که مي گفت دلدارم باش​

 

[ghisoo_tala]

سنگ در برکه می اندازند و می پندارند با همین سنگ زدن ماه بهم می ریزد ، کی به انداختن سنگ پیاپی در آب می توان ماه را از حافظه آب گرفت ؟!

 

[نگين...NeGiN سبز]

تمام اين سالها كنار من بودي !
کنار دلتنگی ِ دفاترم!
در گلدان چینی ِ اتاقم!
در دلم ...
تو با من نبودی و من با تو بودم!
مگر نه که با هم بودن،
همین علاقه ساده سرودن فاصله است؟

 

[ghisoo_tala]

غم همیشه با دلم همخانه بود ، از فراق تو دلم دیوانه بود ،
یاد تو چندیست مهمانم شده ، خاطراتت آفت جانم شده ،
هرچه می گویم سخن از یاد توست ، در سکوت من فقط فریاد توست .

 

[نگين...NeGiN سبز]

کاش میشد با تمام حرف ها
یک دریچه به صفا را وا کنم
کاش میشد در نهایت راه عشق
آن گل گم گشته را پیدا کنم

 

[نگين...NeGiN سبز]

به شقايق سوگند که تو برخواهي گشت
من به اين معجزه ايمان دارم ...
" منتظر بايد بود تا زمستان برود، غنچه ها گل بکنند ... "​

 

[گلابتون]

فردا اگر ز راه نمي آمد
من تا ابد كنار تو ميماندم
من تا ابد ترانه عشقم را
در آفتاب عشق تو ميخواندم

 

[محـسن ز]

از در در آمدی و من از خود بدر شدم
گویی کز این جهان به جهان دگر شدم
گوشم به راه تا که خبر میدهد زدوست
صاحب خبر بیامدو من بی خبر شدم

 

[نگين...NeGiN سبز]

اگر چه تلخ بود فرقت يار
در ان شيرين بود اميد ديدار

خوشست اندوه تنهايي كشيدن
اگر باشد اميد باز ديدن

 

[p_sh]

شیوه مردان نباشد عشق پنهان باختن

کمتر از پروانه نتوان بود در جان باختن

 

[گلابتون]

دردم از ياراست و درمان نيزهم.... دل فداي او شد و جان نيز هم
چون سرآمد دولت شبهاي وصل.... بگذرد ايام هجران نيز هم

 

[سامه]

زندگی شوق رسیدن به همان فردایست

که نخواهد آمد

تو نه در دیروزی و نه در فردایی

ظرف امروز پر از بودن توست

زندگی را دریاب ...

 

[سامه]

قفسم را مشکن تو مکن آزادم ،

گر رهایم سازی به خدا خواهم مرد ،

من به زنجیر تو عادت کردم .

بارها در پی این فکر که در قلب توام ،

با تو احساس سعادت کردم

به خدا خوشبختم تو محبت کن و بگذار

تا عمری هست من بمانم

چو اسیری به حریم قفست

 

[MaaRyaaM]

وفادار تو بودم تا نفس بود
دریغا همنشینت خار و خس بود
دلم را بازگردان بازگردان
همین جان سوختن بس بود ، بس بود!

 

[neda_eng]

گفتمش دل می خری پرسید چند گفتمش دل مال تو تنها بخند
خنده ای کرد و دل از دستم ربود تا به خود من امدم او رفته بود
دل ز دستش زیر پا افتاده بود......................