ز تحسینم ، خدارا لب فرو بند!
نه شعر است این ، بسوزان دفترم را
مرا شاعر چه می پنداری - ایدوست-
بسوزان این دل خوش باورم را
سخن تلخ است ، اما گوش میدار
که در گفتار من رازی نهفته است
نه تنها بعد از این شعری نگویند؛
کسی هم پیش از این شعری نگفته است!
مرا دیوانه می خوانی؟
دریغا؛
ولی من بر سر گفتار خویشم،
فریب است این سخن سازی ، فریب است!
که من خود شرمسار کار خویشم.
مگر احساس گنجد در کلامی؟
مگر الهام جوشد با سرودی؟
مگر دریا نشیند در سبویی؟
مگر پندار گیرد تار و پودی؟
چه شوق است این،
چه عشق است این،
چه شعر است؟
که جان احساس کرد ، اما زبان گفت!
چه حال است این که در شعری توان خواند؟
چه درد است این که در بیتی توان گفت؟
اگر احساس میگنجید در شعر
بجز خاکستر از دفتر نمیماند!
و گر الهام میجوشید با حرف ؛
زبان از ناتوانی در نمیماند!
شبی همراه این اندوه جانکاه
مرا با شوخ چشمی گفتگو بود.
نه چون من، های و هوی شاعری داشت
ولی شعر مجسم : چشم او بود!
بهر لبخند یک "حافظ" غزل داشت.
بهر گفتار یک "سعدی" سخن بود.
من از آن شب خموشی پیشه کردم
که شعر او خدای شعر من بود!
ز تحسینم خدارا، لب فرو بند.
نه شعر است این بسوزان دفترم را
مرا شاعر چه میپنداری - ایدوست؟
بسوزان این دل خوش باورم را
نه شعر است این ، بسوزان دفترم را
مرا شاعر چه می پنداری - ایدوست-
بسوزان این دل خوش باورم را
سخن تلخ است ، اما گوش میدار
که در گفتار من رازی نهفته است
نه تنها بعد از این شعری نگویند؛
کسی هم پیش از این شعری نگفته است!
مرا دیوانه می خوانی؟
دریغا؛
ولی من بر سر گفتار خویشم،
فریب است این سخن سازی ، فریب است!
که من خود شرمسار کار خویشم.
مگر احساس گنجد در کلامی؟
مگر الهام جوشد با سرودی؟
مگر دریا نشیند در سبویی؟
مگر پندار گیرد تار و پودی؟
چه شوق است این،
چه عشق است این،
چه شعر است؟
که جان احساس کرد ، اما زبان گفت!
چه حال است این که در شعری توان خواند؟
چه درد است این که در بیتی توان گفت؟
اگر احساس میگنجید در شعر
بجز خاکستر از دفتر نمیماند!
و گر الهام میجوشید با حرف ؛
زبان از ناتوانی در نمیماند!
شبی همراه این اندوه جانکاه
مرا با شوخ چشمی گفتگو بود.
نه چون من، های و هوی شاعری داشت
ولی شعر مجسم : چشم او بود!
بهر لبخند یک "حافظ" غزل داشت.
بهر گفتار یک "سعدی" سخن بود.
من از آن شب خموشی پیشه کردم
که شعر او خدای شعر من بود!
ز تحسینم خدارا، لب فرو بند.
نه شعر است این بسوزان دفترم را
مرا شاعر چه میپنداری - ایدوست؟
بسوزان این دل خوش باورم را
