موسیقی نوازشگرِ گوش، رهنمون و تهیج کننده ی دل و تلطیف کننده و صفا دهنده ی روح است.
موسیقی زبان بی زبانی هاست. زبانی جهانی است که هر یک از افرادِ بشر متناسب با توانِ خود آن را درک می کنند به طوری که کلام از بیانِ آن عاجز است. به همین جهت گفته اند: آن جا که سخن باز می ماند! موسیقی آغاز می شود.
بوعلی سینا که در مورد علم می گفت «هذا المرءُ اَینَ العِلم!» در موردِ موسیقی عبارت «هذا العلم اَینَ المرء!» را بیان می کرد.
شاید بتوان گفت که موسیقی بدون هیچ واسطه ای سریع تر از تمام هنر ها احساس شادی و غم را به انسان منتقل می کند.
حقیقتی فطری یا غریزی در زبان موسیقایی وجود دارد که هیچ کلامی هر چند فصیح نمی تواند با آن برابری کند.
موسیقی با وجود تنوع فراوان در دنیای امروز، به دلیل تأثیر عمیقی که بر روی احساس می گذارد، نقش مهمی را ایفا می کند و این امر، به خصوص در «موسیقی علمی» به دلیل غنی بودن اصوات و تعدد سازها و هم چنین عمق و وسعت موسیقی از نظر بیان احساسات، میدان عملکرد و وسعت، به اوج خود می رسد.
موسیقی مجموعه ای است از نظام و ترکیب امواج مختلف و دارای ترکیب های گوناگون زمانی که به صورت آهنگ به گوش می رسد و به مصداقِ «از کوزه همان برون تراود که در اوست» چون از نظام فکری و قلبی انسان تراوش کرده، باعثِ « افزایش هوش، رفع خستگی، روشن بینی و تعادل جسمی و روحی» می شود.
یونانیان معتقد بودند که در کنه اشیاء عددی است که قدرت آن در گردش ستارگان نهفته است و در وجود انسان و رفتار او مؤثر است. مولوی در این باره می فرماید:
«بر اساس موج ها اعدادشان
در عدد آورده باشد موجشان»
به عقیده ی آنان هر چه نسبت عددی فاصله ی موسیقایی «ساده تر» باشد، آن فاصله دارای مطبوعیّت بیش تری است و دو صدایِ نتمطبوع بر خلاف آن است.
«فارابی» فیلسوف بزرگ ایرانی و موسیقی دان بزرگ قرن چهارم هجری، فاصله های «مطبوع» را با نسبت های مضربی ( Multiple ) به صورت kn یا «نسبتِ امثال» و به صورتِ سوپر پارسی بِل ( Super partiel) یا نسبتِ «مثل و جزء» معرفی می نمود.
در مکتب فیثاغورث «مطبوع های کامل» از چهار عدد متوالیِ: 1_ 2 _ 3 _ 4 به دست می آمد که آن ها را ( چارگان مقدس ) ( Saint Quaternaire ) می نامیدند. زیرا از طرفی این اعداد پایه ی سایر اعداد به شمار می رفت و از طرف دیگر، مجموع آن ها عدد ده را به وجود می آورد که پایه ی «اعداد اعشاری» در ریاضیات است. اعداد مزبور، ابعاد مکان، فضا، زمان و ادراک را تعیین می کنند.
منبع:
کتاب: مجموعه مقالاتی پیرامون دانستنی های علمی موسیقی
نوشته ی: مصطفی کمالِ پور تُراب
چاپ اول: تابستان 1387، تهران
چاپ دوم: پاییز 1389، تهران
موسیقی زبان بی زبانی هاست. زبانی جهانی است که هر یک از افرادِ بشر متناسب با توانِ خود آن را درک می کنند به طوری که کلام از بیانِ آن عاجز است. به همین جهت گفته اند: آن جا که سخن باز می ماند! موسیقی آغاز می شود.
بوعلی سینا که در مورد علم می گفت «هذا المرءُ اَینَ العِلم!» در موردِ موسیقی عبارت «هذا العلم اَینَ المرء!» را بیان می کرد.
شاید بتوان گفت که موسیقی بدون هیچ واسطه ای سریع تر از تمام هنر ها احساس شادی و غم را به انسان منتقل می کند.
حقیقتی فطری یا غریزی در زبان موسیقایی وجود دارد که هیچ کلامی هر چند فصیح نمی تواند با آن برابری کند.
موسیقی با وجود تنوع فراوان در دنیای امروز، به دلیل تأثیر عمیقی که بر روی احساس می گذارد، نقش مهمی را ایفا می کند و این امر، به خصوص در «موسیقی علمی» به دلیل غنی بودن اصوات و تعدد سازها و هم چنین عمق و وسعت موسیقی از نظر بیان احساسات، میدان عملکرد و وسعت، به اوج خود می رسد.
موسیقی مجموعه ای است از نظام و ترکیب امواج مختلف و دارای ترکیب های گوناگون زمانی که به صورت آهنگ به گوش می رسد و به مصداقِ «از کوزه همان برون تراود که در اوست» چون از نظام فکری و قلبی انسان تراوش کرده، باعثِ « افزایش هوش، رفع خستگی، روشن بینی و تعادل جسمی و روحی» می شود.
یونانیان معتقد بودند که در کنه اشیاء عددی است که قدرت آن در گردش ستارگان نهفته است و در وجود انسان و رفتار او مؤثر است. مولوی در این باره می فرماید:
«بر اساس موج ها اعدادشان
در عدد آورده باشد موجشان»
به عقیده ی آنان هر چه نسبت عددی فاصله ی موسیقایی «ساده تر» باشد، آن فاصله دارای مطبوعیّت بیش تری است و دو صدایِ نتمطبوع بر خلاف آن است.
«فارابی» فیلسوف بزرگ ایرانی و موسیقی دان بزرگ قرن چهارم هجری، فاصله های «مطبوع» را با نسبت های مضربی ( Multiple ) به صورت kn یا «نسبتِ امثال» و به صورتِ سوپر پارسی بِل ( Super partiel) یا نسبتِ «مثل و جزء» معرفی می نمود.
در مکتب فیثاغورث «مطبوع های کامل» از چهار عدد متوالیِ: 1_ 2 _ 3 _ 4 به دست می آمد که آن ها را ( چارگان مقدس ) ( Saint Quaternaire ) می نامیدند. زیرا از طرفی این اعداد پایه ی سایر اعداد به شمار می رفت و از طرف دیگر، مجموع آن ها عدد ده را به وجود می آورد که پایه ی «اعداد اعشاری» در ریاضیات است. اعداد مزبور، ابعاد مکان، فضا، زمان و ادراک را تعیین می کنند.
منبع:
کتاب: مجموعه مقالاتی پیرامون دانستنی های علمی موسیقی
نوشته ی: مصطفی کمالِ پور تُراب
چاپ اول: تابستان 1387، تهران
چاپ دوم: پاییز 1389، تهران
