سلام
واقعیت اینه که من در محیطی کار میکردم که یه همکار خانوم داشتم که بی نهایت بی ادب و بی رحم و بد گفتار و بدرفتار بود.
از اون محیط به خاطر دروغ هایی که گفته میشد دور شدم. و شکر خدا الان هم با تمام سختی هایی که بود دارم میرم جلو رو پای خودم.
تا بیام ارامش بگیرم دیدم که در حالی که به من مبلغی نزدیک دو تومن باید میدادن ولی ندادن به اطرافیان گفته بودن که من بدهکارم بهشون... حالا این بعد از خروج من هست. تا قبلش که تا امکانش بوده به من دروغ گفته شده بود و بدرفتاری و قدر ناشناسی بیش از حد...
هیچ حرمتی نگه نداشتن. از هیچ دروغ و بی رحمی کم نذاشتن. و من تنها نقطه ضعفم دروغ و بی احترامی هست. که برام قابل هضم و بخشش نیست.
آیا من باید افشا گری بکنم؟
اصلا در برخورد با انسان های بد و ظالم چه باید کرد.
باید آبروشونو ببریم ؟؟؟ که دیگه از این کارا نکنن. اینطوری نیست که اگر سکوت کنی افراد بیشتری مورد ظلم واقع میشن؟؟؟ یا باید سکوت کرد تا خدا حرف بزنه؟؟؟
واقعا دلم میخواد بدونم رفتار صحیح خصوصا از نظر دینمون نسبت به کسی که بهمون بدی میکنه چیه. اینکه بهش خوبی کنیم؟ وقتی بدی رو از حد گذرونده اینطوری ما نمیشیم ابوموسی اشعری؟ من خودم ساده هستم ولی ساده لوح نیستم. و ببینم جایی داره حقی ضایع میشه نمیتونم سکوت کنم. حتی اگه بنا باشه ضرر بکنم. اما دلمم نمیاد کسی رو از ناراحت کنم.. اما تو این مورد مجبور شدم گزارش بدم به مافوق ولی کمی عذاب وجدان گرفتم. چون تا بحال هیچ وقت اینطوری برعلیه کسی حرف نزده بودم. درسته که تمام حرفام حقیقت داشت ولی ناراحتم. همیشه فکر میکردم این دزدی و بدرفتاری ها مال تو فیلماست. تجربه ی سختی رو پشت سر گذاشتم.. ایا شمام تجربه این چنینی داشتین؟ عاقبت چی شد؟ باید دست کسایی رو که ظلم میکنن رو کرد یا نه؟ یه دوستی داشتم بهم گفت وظیفته که هرجا میشینی ابروشو ببری. اما من حتی این کارو تایپم کردم قلبم تیر کشید.
لطفا کمک کنید.
واقعیت اینه که من در محیطی کار میکردم که یه همکار خانوم داشتم که بی نهایت بی ادب و بی رحم و بد گفتار و بدرفتار بود.
از اون محیط به خاطر دروغ هایی که گفته میشد دور شدم. و شکر خدا الان هم با تمام سختی هایی که بود دارم میرم جلو رو پای خودم.
تا بیام ارامش بگیرم دیدم که در حالی که به من مبلغی نزدیک دو تومن باید میدادن ولی ندادن به اطرافیان گفته بودن که من بدهکارم بهشون... حالا این بعد از خروج من هست. تا قبلش که تا امکانش بوده به من دروغ گفته شده بود و بدرفتاری و قدر ناشناسی بیش از حد...
هیچ حرمتی نگه نداشتن. از هیچ دروغ و بی رحمی کم نذاشتن. و من تنها نقطه ضعفم دروغ و بی احترامی هست. که برام قابل هضم و بخشش نیست.
آیا من باید افشا گری بکنم؟
اصلا در برخورد با انسان های بد و ظالم چه باید کرد.
باید آبروشونو ببریم ؟؟؟ که دیگه از این کارا نکنن. اینطوری نیست که اگر سکوت کنی افراد بیشتری مورد ظلم واقع میشن؟؟؟ یا باید سکوت کرد تا خدا حرف بزنه؟؟؟
واقعا دلم میخواد بدونم رفتار صحیح خصوصا از نظر دینمون نسبت به کسی که بهمون بدی میکنه چیه. اینکه بهش خوبی کنیم؟ وقتی بدی رو از حد گذرونده اینطوری ما نمیشیم ابوموسی اشعری؟ من خودم ساده هستم ولی ساده لوح نیستم. و ببینم جایی داره حقی ضایع میشه نمیتونم سکوت کنم. حتی اگه بنا باشه ضرر بکنم. اما دلمم نمیاد کسی رو از ناراحت کنم.. اما تو این مورد مجبور شدم گزارش بدم به مافوق ولی کمی عذاب وجدان گرفتم. چون تا بحال هیچ وقت اینطوری برعلیه کسی حرف نزده بودم. درسته که تمام حرفام حقیقت داشت ولی ناراحتم. همیشه فکر میکردم این دزدی و بدرفتاری ها مال تو فیلماست. تجربه ی سختی رو پشت سر گذاشتم.. ایا شمام تجربه این چنینی داشتین؟ عاقبت چی شد؟ باید دست کسایی رو که ظلم میکنن رو کرد یا نه؟ یه دوستی داشتم بهم گفت وظیفته که هرجا میشینی ابروشو ببری. اما من حتی این کارو تایپم کردم قلبم تیر کشید.
لطفا کمک کنید.
