به هش می گم:
رو در و دیوار این شهرهمش از تو یادگاره توی این کوچه تاریک منو تنها نمی ذاره
یاد حرفای قشنگت که تو قلبم خونه می کرد یاد دلتنگی چشمات که منو بهونه می کرد
میزنه آتیش به جونم پس کجایی مهربونم آخه من ترانه هامو واسه کی پس بخونم
میشینم منتظر اینجا تا تو برگردی دوباره تا بشینی پای حرفام بریم تا ماه و ستاره
می دونم میای یه روزی یهروزی که خیلی دیره یه روزی دل شکستم سر این کوچه میمیره