کم کم داری سر به عصیان میذاری.. گویا اینجا شاهد تولد یه فروغ دیگه هستیم.. رفتی سراغ فلسفه معاد و نهیلیسم.. قشنگ بود.. موفق باشی
نمیخواهم فروغی را که تنهاکم کم داری سر به عصیان میذاری.. گویا اینجا شاهد تولد یه فروغ دیگه هستیم.. رفتی سراغ فلسفه معاد و نهیلیسم.. قشنگ بود.. موفق باشی
الان دوسالی هست دیوونه شدم تو این موردا...و نتیجه به طور کاملا معمولی:هیچ.کم کم داری سر به عصیان میذاری.. گویا اینجا شاهد تولد یه فروغ دیگه هستیم.. رفتی سراغ فلسفه معاد و نهیلیسم.. قشنگ بود.. موفق باشی
..
..
..
وقتی نماز خواندی و گفتی سلام را
آنگه به جا بیار. تو فعل حرام را
بیداد کن.. و هرچه کنی کن.. ولی درآر
با یا حسین خنجر خود از نیام را
شوخی باحالی بود...و ممنون
مرگ...
با من بیا،
داستان من تمامی ندارد انگار!
بر کشتزارهایی که به امید ابرهای خاکستری
تمام بذرهای لبخند ترا در سینه جای داده اند
و کلاغان بر گرداگردش در پروازند
چون مترسک ایستاده ام
بر روی زمین این مزرعه که تمام وسعتش به اندازه کوچکی قلب تو نیست
چون مترسک ایستاده ام
صدای پچ پچ کلاغان اش
در لباس پاره مچاله ام میکند
از درون دکمه های چسبیده به جای چشم برصورتم
ارزوهای کوچکت ا که با تکه پارچه های رنگی
بر دستانم گره میزنی
هر روز دیده ام
اری مترسکم با دستانی چوبی رها در باد
که بر روی سینه این دشت فرو خفته
با پارچه های رنگی
رقصانم
بارون بارون برات غزل شدم..
نفس نفس برات اشتياق شدم
لحظه لحظه برات انتظار شدم
قطره قطره اشكام رو به ضريح
قاب خالي از عكست دخيل بستم
دستام از دعا و آرزو و التماس كم نذاشتن
چشمام از بارش بارش غصه كوتاهي نكردن
چرا ..پس چرا با اينهمه پرپر شدن سهمي تو زندگيت ندارم
چرا .. دلت به حال من نميسوزه..نه حتي گرم هم نميشه
فقط نگاه تو ميتونه بغض اين دقايقم رو بشكنه
چرا چرا منو از لحظه هاي بيقراريت گرفتي
كجا گذاشتي دلتنگيهاتو
كه ديگه پيداش نميكني
نفسهاي دلم به شمارش افتاده
تادير نشده برگرد..برگرد..
شرمنده دوست عزیز پست اول نخونده بودم
ترسم که باز گردم دیگر مرا نخواهی
درچهره ام نمانده نشانی از جوانی
بگذار تنها ییم ،تنها زمن نباشد
تنها رفیق من شد بعد از غم جدایی
فانوس به دست
بازیچه که نیستیم...
«.......................................!!»
......................................................
هر آنکس که دندان دهد نان دهد
ولی نانش آغشته در خون ماست!
خدا من.. خدا تو.. خدا دیگران..
بیاندیش ای عاقل عقلت کجاست؟
«...........................................!!»
.........................................................
هر آنکس که دندان دهد نان دهد
ولی نانش آغشته در خون ماست!
خدا من.. خدا تو.. خدا دیگران..
بیاندیش ای عاقل عقلت کجاست؟
دندان های عاریه ات را در می آوری
سرفه ام میگیرد...
