beginner2001
عضو جدید
Buffering يا بافر کردن خروجی، امکان پیشرفته ای است که از نسخه چهار PHP افزوده شده است. با فعالسازی OB، دیگر خروجی حاصل از اجرای اسکریپت شما، مستقیما به سمت کلاینت ارسال نمی شود و در عوض، این خروجی در حافظه موقتی سرویس دهنده که اصطلاحا بافر نامیده می شود، ذخیره می شود.
خوب؛ با قرار گرفتن خروجی در بافر، می توان قبل از ارسال محتویات به مرورگر، یک سری عملیات خاص روی خروجی انجام داد. برای مثال در اين مطلب، به کاربرد بسیار سودمند آن یعنی «فشرده سازی محتوا » اشاره کردم. از دیگر عملیاتی که می توان نام برد، تبدیل اسناد XML به HTML (مثلا اطلاعات را از سند XML بخوانیم و بوسیله تگهای HTML نمایش دهیم) یا مثلا به کمک عبارات باقاعده (regex)، تمام لینکها یا اصطلاحا URLهای گنجانده شده در خروجی را تغییر داد. یا هر عملیاتی که برای دستکاری رشته کاراکتر می تونید فکرشو بکنید.
بعد از انجام تغییرات، خروجی پردازش شده را می توان به راحتی به سمت کلاینت ارسال و بافر را خالی کرد.
شاید پیش خودتون فکر کنید، اگه من نخوام عملیاتی روی خروجی اپلیکیشن ام انجام بدم چی؟
حتی اگه شما نخواهید، پردازش خاصی روی خروجی اپلیکیشن اتون انجام بدید، بافر کردن خروجی، پرفورمنس و بازدهی سایتهای وب مبتنی بر PHP را بهبود می بخشد، زیرا تعداد عملیات های ورودی/خروجی(I/O) روی سرویس دهنده را کاهش می دهد. فراخوانی لایه I/O سرویس دهنده وب، معمولا عملیات پرخرجی است. گردآوری خروجی در یک بلاک بزرگ و انجام تنها یک عملیات I/O روی آن به مراتب سریعتر از زمانی است که برای هر تکه خروجی منتشر شده توسط PHP، یک عملیات I/O صورت پذیرد. منظورم زمانی است که دستورات echo و print را صدا می زنید.
حالا اگر اسکریپتهای PHP شما، صفحات HTMLای با حجم بیش از 10K را بعنوان خروجی تولید می کنند، تخصیص و آزادسازی بافر، ممکن است زمان بیشتری را در مقایسه با کاهش دفعات عملیات های I/O مصرف کند. بنابراین مطابق سایر مواردی که در علوم کامپیوتر وجود دارد، راه حل، یافتن تعادل مناسبی بین پرهیز از بافرینگ و استفاده تمام و کمال از بافرینگ است.
خوشبختانه، بافرکردن خروجی PHP به کاربران امکان رسیدن به این تعادل را می دهد. به جای اینکه تمام خروجی بافر شود، ما می توانیم به PHP بگیم که خروجی را بصورت Chunked(قطعه ای) بافر کند. با بافر کردن خروجی به صورت قطعه ای، ما می توانیم مقدار داده های بافر شده را تا مقدار معینی محدود کنیم و هر موقع که به این مقدار رسیدیم و اصطلاحا بافر پر شد، بافر را خالی کنیم. مقدار متعادلی که برای بافر کردن خروجی قطعه ای پیشنهاد می شود، 4K است.این مقدار به طرز قابل توجهی، دفعات عملیات I/O را کاهش می دهد، بدون اینکه مقدار زیادی از حافظه اشغال شود یا overhead تخصیص دهی حافظه قابل ملاحظه ای را تحمیل کند.
برای نمونه، اگر اندازه متوسط یک صفحه HTML تولید شده توسط PHP برابر با 50K باشد، PHP معمولا بین ۵۰۰ تا ۱۰هزار عملیات I/O انجام میدهد. اما با یک بافر ۴ کیلوبایتی، این تعداد به ۱۲ تا ۱۳ عملیات کاهش می یابد که بسیار قابل توجه است.
اگر می خواهید این بافر ۴ کیلوبایتی را برای تمام سایت خود فعال کنید، دستورالعمل output_buffering واقع در فایل پیکربندی php.ini را به مقدار ۴۰۹۶ ست کنید. اگه هم می خواهید برای اسکریپتهای خاصی از OB استفاده کنید، از تابع ob_start استفاده کنید. برای مثال با نوشتن:
آماده استفاده از این بافر ۴ کیلوبایتی خواهید بود.
*) Buffer مکانی در حافظه کامپيوتر است که می توان اطلاعاتی را به مدت کوتاهی در آن ذخیره کرد.(حافظه موقتی)
توضیح تکمیلی:
برمی گردیم به اون زمانی که OB نبود! برای ضبط خروجی یک اسکریپت، باید اون رو در یک رشته کاراکتر می ریختیم و وقتی کارمون تمام شد، اون رو اکو می کردیم.
اگه از اون دسته از برنامه نويسان وبی هستيد که اين رشته خطير! رو با اسکريپتهای CGI مبتنی بر Perl ياد گرفتيد، اسکريپت بالا يادآور خاطرات دردناکی است که باهاش مواجه هستید. اگه هم تجربه اين جور اسکريپتها را نداريد، تنها می تونيد دورانی رو تصور کنيد که اسکريپتهای وب اين شکلی بودند!
با استفاده از OB، اسکريپت به حال عادی برگشت. تنها کاری که بايد انجام بديد، اينه که قبل از توليد خروجی بنويسيد:
با اين کار، OB رو فعال می کنيد و از این به بعد، تمام خروجی ها، در بافر داخلی ذخيره می شود. حالا می تونيد کد صفحه را مثل يه اسکريپت معمولی، اضافه کنيد.
خوب به جايی رسيديم که محتويات صفحه توليد شده؛ چه می کنيم؟! اول، محتويات بافر رو می گيريم و بعد هم اون رو خالی می کنيم.
()ob_get_contents، محتويات فعلی بافر را به صورت رشته کاراکتر بر می گردونه که می تونيد هر بلايی سرش در بياريد. ()ob_end_flush هم بافرينگ رو متوقف می کنه و محتويات فعلی بافر رو به سمت کلاينت روانه می کنه. اگه بخواهيد، محتويات رو در يک متغير بصورت رشته کاراکتری ذخيره کنيد و ديگه اون رو سمت مرورگر نفرستيد، می تونيد ()ob_end_clean را صدا کنيد تا بافرينگ رو متوقف کنه و کل محتويات بافر رو هم منهدم کنه! نکته قابل توجه اين هست که هر دوی اين توابع، بعد از اتمام کارشون، بافر رو از بين می برند. بنابراين برای گرفتن محتويات بافر، تابع ()ob_get_contents رو بايد قبل از خاتمه بافرينگ فراخوانی کنيد.
خوب؛ با قرار گرفتن خروجی در بافر، می توان قبل از ارسال محتویات به مرورگر، یک سری عملیات خاص روی خروجی انجام داد. برای مثال در اين مطلب، به کاربرد بسیار سودمند آن یعنی «فشرده سازی محتوا » اشاره کردم. از دیگر عملیاتی که می توان نام برد، تبدیل اسناد XML به HTML (مثلا اطلاعات را از سند XML بخوانیم و بوسیله تگهای HTML نمایش دهیم) یا مثلا به کمک عبارات باقاعده (regex)، تمام لینکها یا اصطلاحا URLهای گنجانده شده در خروجی را تغییر داد. یا هر عملیاتی که برای دستکاری رشته کاراکتر می تونید فکرشو بکنید.
بعد از انجام تغییرات، خروجی پردازش شده را می توان به راحتی به سمت کلاینت ارسال و بافر را خالی کرد.
شاید پیش خودتون فکر کنید، اگه من نخوام عملیاتی روی خروجی اپلیکیشن ام انجام بدم چی؟
حتی اگه شما نخواهید، پردازش خاصی روی خروجی اپلیکیشن اتون انجام بدید، بافر کردن خروجی، پرفورمنس و بازدهی سایتهای وب مبتنی بر PHP را بهبود می بخشد، زیرا تعداد عملیات های ورودی/خروجی(I/O) روی سرویس دهنده را کاهش می دهد. فراخوانی لایه I/O سرویس دهنده وب، معمولا عملیات پرخرجی است. گردآوری خروجی در یک بلاک بزرگ و انجام تنها یک عملیات I/O روی آن به مراتب سریعتر از زمانی است که برای هر تکه خروجی منتشر شده توسط PHP، یک عملیات I/O صورت پذیرد. منظورم زمانی است که دستورات echo و print را صدا می زنید.
حالا اگر اسکریپتهای PHP شما، صفحات HTMLای با حجم بیش از 10K را بعنوان خروجی تولید می کنند، تخصیص و آزادسازی بافر، ممکن است زمان بیشتری را در مقایسه با کاهش دفعات عملیات های I/O مصرف کند. بنابراین مطابق سایر مواردی که در علوم کامپیوتر وجود دارد، راه حل، یافتن تعادل مناسبی بین پرهیز از بافرینگ و استفاده تمام و کمال از بافرینگ است.
خوشبختانه، بافرکردن خروجی PHP به کاربران امکان رسیدن به این تعادل را می دهد. به جای اینکه تمام خروجی بافر شود، ما می توانیم به PHP بگیم که خروجی را بصورت Chunked(قطعه ای) بافر کند. با بافر کردن خروجی به صورت قطعه ای، ما می توانیم مقدار داده های بافر شده را تا مقدار معینی محدود کنیم و هر موقع که به این مقدار رسیدیم و اصطلاحا بافر پر شد، بافر را خالی کنیم. مقدار متعادلی که برای بافر کردن خروجی قطعه ای پیشنهاد می شود، 4K است.این مقدار به طرز قابل توجهی، دفعات عملیات I/O را کاهش می دهد، بدون اینکه مقدار زیادی از حافظه اشغال شود یا overhead تخصیص دهی حافظه قابل ملاحظه ای را تحمیل کند.
برای نمونه، اگر اندازه متوسط یک صفحه HTML تولید شده توسط PHP برابر با 50K باشد، PHP معمولا بین ۵۰۰ تا ۱۰هزار عملیات I/O انجام میدهد. اما با یک بافر ۴ کیلوبایتی، این تعداد به ۱۲ تا ۱۳ عملیات کاهش می یابد که بسیار قابل توجه است.
اگر می خواهید این بافر ۴ کیلوبایتی را برای تمام سایت خود فعال کنید، دستورالعمل output_buffering واقع در فایل پیکربندی php.ini را به مقدار ۴۰۹۶ ست کنید. اگه هم می خواهید برای اسکریپتهای خاصی از OB استفاده کنید، از تابع ob_start استفاده کنید. برای مثال با نوشتن:
کد:
[COLOR=#0000bb]<?php
ob_start[/COLOR][COLOR=#007700]([/COLOR][COLOR=#0000bb]null[/COLOR][COLOR=#007700], [/COLOR][COLOR=#0000bb]4096[/COLOR][COLOR=#007700]);
[/COLOR][COLOR=#ff8000]// rest of script
[/COLOR][COLOR=#0000bb]?>[/COLOR]*) Buffer مکانی در حافظه کامپيوتر است که می توان اطلاعاتی را به مدت کوتاهی در آن ذخیره کرد.(حافظه موقتی)
توضیح تکمیلی:
برمی گردیم به اون زمانی که OB نبود! برای ضبط خروجی یک اسکریپت، باید اون رو در یک رشته کاراکتر می ریختیم و وقتی کارمون تمام شد، اون رو اکو می کردیم.
کد:
[COLOR=#0000bb]<?php
$output [/COLOR][COLOR=#007700]= [/COLOR][COLOR=#dd0000]"<html><body>"[/COLOR][COLOR=#007700];
[/COLOR][COLOR=#0000bb]$output [/COLOR][COLOR=#007700].= [/COLOR][COLOR=#dd0000]"Today is "[/COLOR][COLOR=#007700].[/COLOR][COLOR=#0000bb]strftime[/COLOR][COLOR=#007700]([/COLOR][COLOR=#dd0000]"%A, %B %e %Y"[/COLOR][COLOR=#007700]);
[/COLOR][COLOR=#0000bb]$output [/COLOR][COLOR=#007700].= [/COLOR][COLOR=#dd0000]"</body></html>"[/COLOR][COLOR=#007700];
echo [/COLOR][COLOR=#0000bb]$output[/COLOR][COLOR=#007700];
[/COLOR][COLOR=#0000bb]cache[/COLOR][COLOR=#007700]([/COLOR][COLOR=#0000bb]$output[/COLOR][COLOR=#007700]);[/COLOR]با استفاده از OB، اسکريپت به حال عادی برگشت. تنها کاری که بايد انجام بديد، اينه که قبل از توليد خروجی بنويسيد:
کد:
[COLOR=#0000bb]<?php ob_start[/COLOR][COLOR=#007700](); [/COLOR][COLOR=#0000bb]?>[/COLOR]
HTML:
<html>
<body>
Today is <?= strftime("%A, %B %e %Y") ?>
</body>
</html>خوب به جايی رسيديم که محتويات صفحه توليد شده؛ چه می کنيم؟! اول، محتويات بافر رو می گيريم و بعد هم اون رو خالی می کنيم.
کد:
<?php
$output = ob_get_contents();
ob_end_flush();
?>