بچه ها میخوام یه بحث روان شناسی کنیم ...
یه مدتیه بین این دو تا موضوع موندم که خودمو بچسبونم به کار یا برم واسه ادامه تحصیلم
من الان دانشجوی ترم 3 عمران هستم. دوست دارم که کار کنم و زود پیش رفت کنم از طرفی درس هم مد نظرم هست اما من ندیدم که کسی بتونه با فوق لیسانس و دکترا به اندازه ی کار آزاد به قدرت اقتصادی برسه. از طرف سواد درست و حسابی داشتن هم خیلی خوبه اما ایده ال ذهنی من کسب درامد بالاست که فک کنم ایده ال اکثر جوونا باشه. البته منظورم از درس خوندن صرفا داشتن مدرک نیست. داشتن لیسانس که واسه من ضروریه اما اینی که خودمو وقف یکدومشون باید کنم تا موفقیت خیلی بالایی بدست بیارم.
حالام خیلی دوست دارم نظرات شمارو بشنوم. مطمئنا توی انتخابم خیلی کمک میکنه و البته به پرسشهای ذهنی خیلی ها هم جواب میده.
توی رشته عمران با فوق لیسانس و دکترا نمیشه به اندازه کار آزاد (احتمالا منظورتون پیمانکاریه) پول دراورد. اما کی گفته فوق لیسانس و دکترای عمران نمیتونن کار آزاد کنن!!؟؟
خیلی ها هستن درس میخونن وکنارش کار میکنن. خیلی ها هم اومدن توی بازار کار و بعدش رفتن مدارک بالاتر گرفتن.
به نظر من اگه مشکل مالی نداری درس بخون و کنارش یک کار پارت تایم کن حتی اگه حقوق خیلی خیلی پایینی بهت بدن. کار باعث میشه درست رو خیلی بهتر بفهمی. ، یک کار در حد دو روز در هفته واسه دانشجو عالیه. دلیلم هم اینه که دوره دانشجویی دیگه بر نمیگرده ، بهترین دوران زندگیته ( هر چند احتمالا میگی کدوم خوشی - اما باور کن خیلی خوشی)
میتونی برعکسش هم انتخاب کنی هفت هشت سال کار کنی و بعد برگردی بری دانشگاه، که با توجه به افزایش ظرفیت ها هرسال داره قبولی آسونتر میشه ،اما وقتی رفتی بالای سی سال دیگه زندگی کنار دانشجوهای جوون برات لذتی نداری ، نمیتونی پا به پاشون شوخی کنی و بخندی و...
در ضمن اگه سرمایه اولیه واسه کار نداری ، اما خانوادت واسه تامین مخارج دانشجویی مشکل ندارن ، فقط یک گزینه درست داری : درس بخون.
دیگه به باقی ماجرا نگاه نمی کنند.
