انجمن مهندسین خودرو (sae)

[پیرجو]

انجمن مهندسین خودرو (SAE) برای راحتی کار، میزان ویسکوزیته روغن‌ها را با اعدادی طبقه‌بندی کرده است. این طبقه‌بندی برای روغن موتور بین ۰ تا ۶۰ است. روغن‌های تابستانی که در دماهای بالا از غلظت کافی برخوردارند، اعداد ویسکوزیته‌ای در حد ۳۰ تا ۶۰ دارند (هرچه هوا گرمتر باشد باید از روغن با عدد ویسکوزیته بالاتر استفاده شود) و روغن موتور‌های زمستانی که در دماهای پایین به راحتی جریان می‌یابند، اعداد ویسکوزیته‌ای مابین ۰ تا ۲۵ دارند (هرچه هوا سردتر باشد باید از روغن با عدد ویسکوزیته پایین‌تر استفاده شود). برای تشخیص راحت‌تر، بعد از عدد ویسکوزیته روغن‌های زمستانی حرف W درجه می‌شود که مخفف Winter است، همچنین به دلیل آن که این طبقه‌بندی توسط Society of Automotive Engineers ابداع شده است، همیشه قبل از درج عدد ویسکوزیته مخفف نام این انجمن (SAE) نیز نوشته می‌شود. روغن‌هایی که تنها دارای یک ویسکوزیته‌اند، تک ویسکوزیته نام دارند اما روغن‌هایی که در سال‌های اخیر با کمک علم شیمی و با افزودن پلیمر به روغن پایه تولید می‌شوند، توانایی داشتن ویسکوزیته‌های مختلف در دماهای مختلف را دارند. این موضوع باعث می‌شود روغن در تمامی شرایط آب و هوایی از غلظت لازم برخوردار باشد که این نکته علاوه بر افزایش عمر موتور، تا حدی باعث کاهش مصرف سوخت نیز خواهد شد. از این رو روغن‌های تک ویسکوزیته کم کم از رده خارج می‌شوند و تنها کاربرد این نوع روغن‌ها در خودروهای سواری، برای موتور خودروهای Race است که Heater یا گرم کن روغن دارند. کد SAE در روغن‌های چهار فصل دو جزئی است: عدد اول همراه حرف W مربوط به پایین‌ترین ویسکوزیته و عدد دوم بالاترین ویسکوزیته روغن است. همان طور که گفته شد، روغن‌های چند ویسکوزیته به واسطه افزودن پلیمر به روغن ساخته می‌شوند. این پلیمرها به روغن اجازه می‌دهند در دماهای مختلف ویسکوزیته‌های مختلفی داشته باشد. در هوای سرد پلیمرها در خود جمع و باعث جریان یافتن راحت‌تر روغن می‌شوند و در گرما شروع به باز شدن به صورت زنجیره‌های بلند می‌کنند و روغن غلیظ می‌شود اما این افزایش و کاهش ویسکوزیته تنها تا حد مشخص شده برای همان روغن است، مثلا یک روغن ۱۰W-۳۰ روغنی است با ویسکوزیته ۱۰ که در زمان گرم شدن ویسکوزیته آن بیش از ۳۰ نخواهد شد یعنی اگر این روغن در دمای ۱۰۰ درجه به ویسکوزیته ۳۰ برسد، در دماهای بالاتر نیز ویسکوزیته‌ای بیش از ۳۰ نخواهد یافت که این موضوع به دلیل مقدار پلیمر افزوده شده برای دستیابی به عدد حداکثر ۳۰ برای روغن ۱۰W-۳۰ است.

آنچه باید در استفاده از این نوع روغن‌ها به خصوص در مناطق سردسیر مد نظر قرار گیرد، انتخاب روغن با کمترین فاصله ویسکوزیته است به این معنا که در زمستان با توجه به کمترین دمای منطقه سکونت خود و در تابستان با توجه به بالاترین دما، روغن مطلوب را انتخاب کنید و از روغن‌هایی که از دماهای بسیار بالا تا دماهای بسیار پایین را پوشش می‌دهند، استفاده نکنید زیرا پلیمرهای موجود در این نوع روغن‌ها بسیار زیاد است و این پلیمرها پس از مدتی شکسته و با رسوبات موجود در روغن ترکیب می‌شوند و می‌توانند باعث چسبیدن رینگ و یا مشکلاتی از این قبیل شوند (ضرر استفاده از این روغن‌ها در موتورهای دیزلی بیشتر است). روغن‌های ۵W-۳۰, ۵W-۵۰ و ۱۰W-۴۰ با گستره ۲۵ تا ۴۵تایی از این گونه‌اند. (روغن‌های سنتتیک و نیمه سنتتیک از این قاعده مستثنی هستند). شاید بگویید روغن ۲۰W-۵۰ هم روغنی است با گستره ۳۰تایی، مشابه ۱۰W-۴۰، اما چنین نیست زیرا ۲۰W-۵۰ از پایه سنگین‌تر ۲۰ شروع می‌شود و برای ویسکوز شدن رسیدن به عدد ۵۰ به پلیمر بسیار کمتری نیاز دارد تا روغن ۱۰W-۴۰ که دارای پایه ۱۰ است و باید توانایی رسیدن به عدد ۴۰ را داشته باشد. از این رو روغن‌های ۱۰W-۴۰ مینرال از سوی کمتر خودروسازی توصیه می‌شود و حتی برخی کارخانه‌ها استفاده از آن را مساوی با خارج شدن خودرو از گارانتی می‌دانند.

 

[پیرجو]

پس تا آنجا که ممکن است در مورد روغن‌های مینرال سعی کنید به نسبت شرایط آب و هوایی محل سکونت خود، فاصله کمتری را بین دو عدد SAE انتخاب کنید و این را بدانید که هر چه ویسکوزیته زمستانی عدد کمتری باشد، برای ویسکوزیته شدن و رسیدن به اعداد ویسکوزیته بالاتر به پلیمر بیشتری نیاز دارد و پلیمر زیاد نیز برای موتور خودروی شما مضر است. با توجه به شرایط آب و هوایی بیشتر نقاط ایران، در بین روغن‌های موجود در کشور (از نظر ویسکوزیته) روغن‌های ۲۰W-۵۰ برای دماهای بین ۱۰- تا ۴۰+ و ۲۵W-۵۰ برای دماهای بین ۵- تا ۴۰+ دارای عملکرد مناسبی هستند. (روغن‌های ۲۵W-۵۰ و ۲۰W-۵۰ در گرمای تابستان شرایط یکسانی دارند و فقط در شرایط سرد، بین ۱۰- و حدود ۲۰W-۵۰ بهتر جریان می‌یابد اما ۲۵W-۵۰ پلیمر کمتری دارد). البته بنا به دلایل بالا روغن ۲۰W-۴۰ برای زمستان انتخاب مناسب‌تری است اما متأسفانه این نوع روغن در کشورمان کمتر یافت می‌شود. همچنین اگر در نقاط سردسیر کشور، مانند آذربایجان یا چهار محال و بختیاری زندگی می‌کنید (دماهای زیر ۱۰- درجه سانتی گراد) و ناچار به استفاده از روغن‌های با پایه زمستانی ۱۰ یا ۵ هستید، حتما سعی کنید از روغن‌های چند ویسکوزیته‌ای استفاده کنید که عدد سومشان بیشتر از ۳۰ نباشد. ۴. کدهای API با پیشرفت روزافزون تکنولوژی ساخت موتورها، روغن‌های موتور نیز همگام با آنها دستخوش تغییر در سطح کیفیت و نوع مواد افزودنی شده‌اند. انستیتو مواد نفتی امریکا (API) برای طبقه‌بندی و جداسازی روغن‌ها برحسب کیفیت و فناوری ساخت آنها، به کدبندی خاصی اقدام کرده است. این کدها دو حرفی‌اند. حرف اول نشان دهنده این است که روغن مربوطه برای استفاده در خودروهای دیزلی است یا بنزینی. اگر کد با حرف C شروع شود (مخفف Commercial) روغن برای استفاده در خودروهای دیزلی و اگر با حرف S شروع شود (مخفف Service) برای استفاده در خودروهای بنزینی طراحی شده است. اما حرف دوم که نشان دهند کیفیت و فناوری ساخت روغن است، برحسب الفبای انگلیسی از حرف A شروع شده و تاکنون در مورد خودروهای بنزینی تا حرف M (سال ۲۰۰۵) و در مورد خودروهای دیزلی تا حرف I ارتقا یافته است. درباره خودروهای دیزلی بعد از حروف مذکور در مواردی اعداد ۲یا ۴ نیز دیده می‌شود که نشان می‌دهد روغن برای موتورهای ۲ زمانه ساخته شده یا ۴ زمانه. همیشه نوع ارتقا یافته روغن (با کد بالاتر)، خواص انواع قبلی را نیز داراست یعنی می‌توان از آن در خودروهایی که انواع قدیمی‌تر روغن در دفترچه راهنمایشان پیشنهاد شده است نیز استفاده کرد اما استفاده از روغن قدیمی‌تر (با کد پایین‌تر) برای موتوری که روغنی با کد جدیدتر برای آن توصیه شده، بسیار مضر است. برخی روغن‌ها قابلیت تأمین نیازهای هر دو نوع موتور دیزلی و بنزینی را دارند و کد این نوع روغن‌ها نیز به صورت ۲ تایی نوشته می‌شود که همیشه کد اول مربوط به خودروهای دیزلی و کد دوم مربوط به خودروهای بنزینی است مانند CD/SHAPI. لازم به ذکر است، علاوه بر API انواع دیگری از استانداردهای روغن از جمله ILSAC و CCMC نیز وجود دارند که به دلیل رواج کمترشان، از پرداختن به آنها خودداری می‌کنیم. ۵. سمبل API به دلیل استاندارد بودن اعداد API در جهان، تمامی تولیدکنندگان روغن برای معرفی فناوری ساخت روغن‌هایشان از این کدها استفاده می‌کنند اما اگر روغن موتور شرکتی از سوی خود API تأیید شده باشد، سمبل API روی آن درج می‌شود. این سمبل معرف مطالب زیر است: نیمه بالایی بیانگر API است. قسمت وسط نشان دهنده ویسکوزیته روغن است. قسمت پایینی نشان می‌دهد که آیا روغن مصرفی باعث کاهش مصرف سوخت می‌شود یا نه. در صورتی که عبارت Energy Conserving در این قسمت نوشته شده باشد، به این معناست که این روغن با کاهش اصطکاک در موتور میزان مصرف سوخت را تا ۵/۱ درصد کاهش می‌دهد، همچنین اگر روغنی بتواند مصرف سوخت را تا ۷/۲ درصد کاهش دهد، آن را Energy Conseving ۲ می‌نامند. ۶. زمان تعویض روغن روغن‌های جدید با کمک تکنولوژی‌های پیشرفته و افزودنی‌های مختلف کارکردهای بلندمدتی دارند اما همیشه تنها میزان کارکرد نوشته شده (برحسب کیلومتر یا زمان) روی ظرف روغن ملاک زمان تعویض نیست بلکه با افزایش هر یک از موارد ذیل، باید زمان تعویض روغن را تسریع بخشید: ۱. کارکرد در شرایط سخت مانند دورهای بالای موتور یا بار زیا ۲. میزان در جا کارکردن خودرو (در ترافیک‌های سنگین) ۳. تعداد استارت‌ها در هوای سرد ۴. تنظیم نبودن موتور افزودنی‌ها.

 

[پیرجو]

Zinc روی
روی به عنوان افزودنی برای جلوگیری از سایش فلز با فلز به روغن اضافه می‌شود. در شرایط طبیعی که روغن کار خود را به خوبی انجام دهد، چنین اتفاقی به ندرت روی می‌دهد اما در صورت بروز آن، روی با فلز واکنش می‌دهد و از خراشیده شدن فلز جلوگیری می‌کند ۱۱ درصد روی (از ۱۰۰ درصد مواد افزودنی) برای مصارف عادی کافی است. در موتورهایی که در دورهای بالا کار می‌کنند یا دارای توربوشارژر هستند، به روی بیشتری نیاز است ولی روی بیشتر به معنای محافظت بیشتر نیست بلکه محافظت از نظر زمانی طولانی‌تر است و در صورتی که میزان تماس فلز با فلز بسیار زیاد باشد، میزان بالای روی می‌تواند باعث ایجاد رسوب شود.

Detergent
یا همان شوینده باعث می‌شود رسوبات اسیدی که از مخلوط سوخت و آب تولید می‌شوند، جذب روغن شوند و از رسوب دادن و چسبیدن آنها روی قطعات جلوگیری می‌کند. البته در مورد خودروهایی که مدت‌ها با روغن‌های بدون شوینده قدیمی (یا با شوینده‌های ضعیف قدیمی) کار کرده‌اند، استفاده از روغن‌های دارای شوینده‌های قوی و جدید باعث می‌شود رسوبات چسبیده به قطعات موتور کنده شود و خرابی در موتور به بار آید از این رو به رغم توصیه API و تولیدکنندگان روغن مبنی بر امکان استفاده از روغن‌های با کد API بالا در خودروهای قدیمی، سعی کنید از روغنی که دارای کد API بسیار بالاتر از نوع پیشنهاد شده برای خودرویتان است، استفاده نکنید. علاوه بر Detergent و Zinc که امروزه رکن اصلی افزودنی‌های روغن محسوب می‌شوند، مواد دیگری نیز برای جلوگیری از ایجاد کف، اکسیداسیون، خوردگی، زنگ زدگی و غیره به روغن افزوده می‌شود.

. اطلاعاتی تخصصی درباره روغن‌ها ▪Viscosity Index: VI یا شاخص ویسکوزیته، میزان حساسیت ویسکوزیته روغن در مقابل تغییرات دماست و هرچه عدد بالاتری داشته باشد، روغن عملکرد بهتری خواهد داشت. ▪Flash Point: به دمایی که در آن روغن بخار می‌شود. گفته می‌شود و برحسب درجه سانتی گراد با پسوند F روی برخی قوطی‌های روغن دیده می‌شود. ۴۰۰F حداقل قابل قبول Flash Point و F بیشتر معرف روغن بهتر است. ▪Sulfated Ash: خاکستر سولفاته، مقدار ماده جامدی است که هنگام سوخته شدن روغن برجای می‌ماند. مقدار زیاد این ماده باعث برجای ماندن رسوبات روی قطعات موتور می‌شود و کمبود آن هم به افزایش عمر سوپاپ‌ها می‌انجامد.

چند نکته رعایت نکات زیر باعث افزایش عمر موتور و عملکرد بهتر آن خواهد شد:
۱. با هر بار تعویض روغن، ف ی ل ت ر را نیز حتما تعویض کنید (بدون توجه به میزان کارکرد آن). ۲. از ترکیب چند روغن با یکدیگر بپرهیزید. ۳. پس از استارت زدن اجازه دهید موتور حداقل ۱۵ ثانیه در جا کار کند و سپس تا مدتی با دور پایین برانید. ۴. هیچ گاه از افزودنی‌ها استفاده نکنید زیرا ممکن است با افزودنی‌های موجود در روغن سازگار نباشد، این را نیز بدانید که مواد لازم در خود روغن موجود است. ۵. از روغنی که بیش از سه سال از تاریخ تولید آن گذشته است، استفاده نکنید. ۶. سیاه نشدن روغن، نشانه مرغوبیت آن نیست بلکه به این معناست که روغن قابلیت جذب ذرات اسیدی و ناخالصی‌ها را نداشته است. ۷. در صورتی که سال‌هاست از روغن مینرال استفاده می‌کنید، آن را با نوع سنتتیک یا نیمه سنتتیک عوض نکنید (حتی با استفاده از روغن).

 

[mahdi.adelinasab]

کسانی که در مورد روغن موتور ماشینشون مشکل دارن حتما بخونن....

کسانی که در مورد روغن موتور ماشینشون مشکل دارن حتما بخونن....

مطلبی که می خوانید شما را با باورهای نادرستی که بیشتر توسط تولیدکنندگان روغن موتور و صاحبان مراکز تعمیرات بوجود آمده و گسترش یافته است، آشنا می کند و می تواند کمک مهمی به نگهداری بهتر از اتومبیل شما بنماید.


● تاریخچه
از زمانی که سازندگان خودروهای شخصی و مسافربری دارای موتور درونسوز مجبور به تولید موتورهایی کوچکتر، با کاربرد بهتر سوخت، آلایندگی کمتر و بادوام تر شده اند، نیاز موتورها به روغنکاری نیز به طور چشمگیری تغییر کرده است. این تغییرات در موتور موجب تولید روغن موتورهایی شد که برای موتورهایی با پیچیدگی بیشتر، دمای بالاتر و دور موتور سریعتر مناسب باشند.
‌
این نوع روغنها دارای مواد افزودنی هستند که به خصوص هنگام روشن کردن موتور از فرسودگی آن جلوگیری میکند، چسبندگی بین قطعات را حفظ کرده و با معلق نگهداشتن دوده و مواد آلاینده حاصل از احتراق، به عبور و شسته شدن آنها از بخشهای داخلی موتور کمک میکند. این خواص موجب می شوند که فاصله بین دو تعویض روغن افزایش یابد.


● کثیف شدن
مهمترین دلیل برای تعویض روغن، جلوگیری از ایجاد لجن در آن است. دانستن دلیل و چگونگی شکل گیری این لجن یا رسوبات گل و لای مانند در روغن و جلوگیری از آن بسیار مهم است.


● چگونه از ایجاد لجن جلوگیری کنیم
مواد افزوده شده به روغنهای پاک کننده در واقع تمام ذرات آلاینده را از بخشهای داخلی موتور "می شوید" و این ذرات را تا زمان تعویض شدن روغن به صورت معلق درون خود نگه میدارد. دانستن این نکته بسیار مهم است که این ذرات ریزتر از آن هستند که موتور را فرسوده کنند اما موجب تیره شدن رنگ روغن می شوند. پس در عین اینکه تیرگی رنگ روغن دلیل کثیفی فراوان آن نیست، اما راه ساده جلوگیری از لجنی شدن روغن در اثر اشباع شدن از این ریزه های دوده و مواد آلاینده، تعویض به موقع آن است. ‌
تنها راه تشخیص اشباع شدگی روغن، تجزیه آن است، پس مطمئن ترین کار، رعایت برنامه تعمیرکار یا تعویض روغنی است. به یاد داشته باشید که مواد آلاینده حاصل ترکیب سوخت با هواست و روغنهای ترکیبی یا Synthetic از تولید آن جلوگیری نمیکند. این نوع روغنها شاید از نظر ظرفیت بیشتر نگهداری ذرات معلق بر روغنهای معمولی ارجحیت داشته باشد اما فاصله زمانی دو تعویض روغن را آنقدرها هم طولانی نمی کند.


● از چه روغنی استفاده کنیم
روغن موتور به انواع مختلف تقسیم میشود که رایج ترین آن روغنی است که از نفت خام گرفته شده و روغن معدنی یا مینرال mineral oil نام دارد. علاوه بر این روغن، انواع دیگری از روغنهای موتور وجود دارند که در اینجا به معرفی کوتاه آنها می پردازیم.


● روغنهای پاک کننده - Detergent oil
درواقع تمام روغنهای جدیدی که عنوان روغن چند وزنه یا Multi-weight عرضه می شوند (روغنهایی که افزودن پلیمر میتوانند در دماهای مختلف، وزن متفاوتی داشته باشند و در نتیجه در مقابل تغییرات دما مشکلی نخواهند داشت) نوعی روغن پاک کننده هستند، این روغنها دوده را از بخشهای داخلی موتور پاک می کنند و آنها را به صورت معلق در درون خود نگه میدارند.
این ذرات به قدری ریز هستند که توسط فیلتر روغن گرفته نم یشوند و تا زمات تعویض روغن در آن باقی میمانند. این ذرات هرچند موجب تیره شدن روغن می شوند، اما به موتور آسیبی نمیرسانند. اما اگر روغن از آنها اشباع شود، ذرات اضافه در قسمتهای داخلی موتور باقی می مانند.


● درجه غلظت ، چسبندگی یا Viscosity روغن
درجه غلظت با دو شماره مشخص می شوند، یک شماره نمایانگر غلظت روغن در سرماست و با حرف W نشانه winter (زمستان) مشخص شده است، شماره بعدی نشانه درجه غلظت روغن در دمای عملیاتی است. هرچه این رقم بزرگتر باشد، غلظت روغن بیشتر خواهد بود.


● مواد تعدیل کننده غلظت
برای محافظت از موتور در زمان روشن کردن موتور، روغن باید در زمان خنک بودن رقیقتر بوده و به سادگی روان شود. به همین منظور هنگام ساخت روغن مواد تعدیل کننده غلظت هم به آن می افزایند تا روغن در زمان خنکی روانتر شود و در عین حال با داغ شدن بیش از حد رقیق نشود.


● در نظر گرفتن آب و هوا
به طوری که در کتابچه راهنمای خودرو و همچنین راهنماهای مراکز خدمات اتوموبیل آمده است، در هر آب و هوا، روغن خاصی به کار میرود. در نقاط گرم، روغنی با غلظت ۱۰W۳۰ میتواند جانشین قابل قبولی برای روغن ۵W۳۰ باشد و بدون هیچ تاثیر نامطلوبی مورد مصرف قرار گیرد.
در گذشته و قبل از تولید روغنهای چند وزنه، چنین معمول بود که روغنی مخصوص تابستان و روغنی برای زمستان مصرف شود. اما درحال حاضر دیگر چنین ضرورتی وجود ندارد. با وجود این، اگر شما به دلیل اینکه در مکانی گرم زندگی میکنید، از روغن ۱۰W۳۰ استفاده میکنید و تصمیم دارید به مکانی بسیار سرد سفر کنید، حتما روغن موتور را با نوع ۵W۳۰ جایگزین کنید.


●آیا غلیظتر بودن روغن به معنای بهتر بودن آن است؟
این روزها دیگر غلظت روغن دلیل کیفیت بهتر آن نیست زیرا روغنهای جدید به علت کم شدن فاصله بین دو قطعه، رقیقتر ساخته می شوند. استفاده از روغن غلیظ موجب کند شدن حرکت روغن شده و در نتیجه فشار روغن افزایش میابد. البته در یک موتور کهنه، استفاده از روغن غلیظ مشکلی به وجود نمی آورد زیرا قطعات در اثر کار زیاد فاصله بیشتری پیدا کرده اند.


● افزودنیهای روغن
در این مورد تحت تاثیر تبلیغات قرار نگیرید و هرگز مواد افزودنی به روغن اضافه نکنید. این مواد هیچ سودی ندارند اما از طرفی موجب اختلال در کار افزودنیهایی که از ابتدا در روغن وجود داشته اند می
شوند.


● روغنهای سینتتیک - Synthetic
این نوع روغن از ترکیبات شیمیایی هیدروکربنها ساخته میشود و بر خلاف روغنهای طبیعی، از نفت خام به دست نمی آید. از آنجایی که این روغنها از مواد مختلفی ساخته می شوند، طبعا دارای خواص متفاوتی هم هستند و هر یک از آنها دارای محسنات و ایرادهای خاص خود است. اما در کل نوعی كه برپایه Poly alpha olefins(PAO) ساخته شده و دارای كمی نمک آلی Ester است، بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد.

● مزایای روغن سینتتیک
روغن سینتتیک در اصل برای موتورهای کارآمد ماشینهای مسابقه و موتور جت ساخته شد. کمپانی موبیل Mobil (دومین کمپانی نفتی بزرگ جهان که اکنون با کمپانی اکسون Exxon ادغام شده است) در سالهای ۱۹۷۰ کوشش کرد که این مصرف این نوع روغن را برای استفاده در اتوموبیلهای معمولی هم رواج دهد.
در صورتی که شما خودرویی با موتور کارآمد و قوی داشته باشید یا از وسیله نقلیه خود در آب و هوای بسیار سرد استفاده میکنید، روغن سینتتیک انتخاب مناسبی خواهد بود. این نوع روغن در مقابل تجزیه بر اثر حرارت مقاوم بوده و در هوای بسیار سرد بهتر روان میشود. اما استفاده از روغن سینتتیک در هوای معتدل و برای موتورهای معمولی، هیچ مزیت خاصی ندارد. ‌
به طور خلاصه، استفاده از روغن سینتتیک موجب میشود که شما از به کار بردن روغنی که از سر موتورتان هم زیاد است بسیار شاد باشید، اما بدانید که اینکار از فرسودگی موتور جلوگیری نکرده و عمر آنرا طولانی نخواهد کرد. نکته دیگر اینکه، فاصله زمانی تعویض روغن سینتتیک کمی بیشتر از روغنخای دیگر است، اما فراموش نکنید که این روغنها هم آلوده می شوند و این تفاوت زمان آنقدرها هم چشمگیر نیست. در این زمینه بیشتر از اینکه به گفته تبلیغات توجه کنید، با تعمیر کار خود برنامه ریزی کنید.


● روغنهای نیمه سینتتیک
این روغن از ترکیب روغن مینرال و سینتتیک تهیه میشود و با وجود اینکه فاقد بعضی از مزایای روغن سینتتیک است، اما در عوض نسبت به روغن معدنی کارایی بهتری دارد. بیشترین استفاده آن درخودروهایی نظیر وانت و انواع خودروهای سنگین مانند پاترول به کار می روند. توجه کنید که در دفترچه راهنمای بعضی خودروها، نوع روغن مناسب آن نوشته شده است. اگر خودرویی برای روغن سینتتیک طراحی شده باشد، به هیچ وجه نباید از روغن نیمه سینتتیک در آن بریزید.


● فیلترها
فیلتر روغن نیز در زمانهایی که در دفترچه راهنما توصیه شده یا بنا به تشخیص تعمیرکار، به تعویض نیاز دارد و در انواع مختلفی عرضه میشود:
۱ـ فیلترهای اصل (یا به قول خودمان فابریک): لازم به توضیح نیست که این فیلترها معمولا بهترین انتخاب هستند.
۲ـ فیلترهای یدک سازان: این فیلترها که توسط کارخانه های مختلف سازنده قطعات یدکی ساخته می شوند، از کیفیتهای متفاوتی برخوردارند. در بسیاری از موارد، سازندگان خودرو هم قطعات خود را از این کارخانه ها تهیه می کنند.
۳ـ فیلترهای تولید شده در بخش جنبی: اینها فیلترهایی هستند که توسط سازندگان روغن موتور و به عنوان تولیدات جنبی، ساخته می شوند و در واقع کیفیت بدی ندارند. این فیلترها به عنوان کالای همراه به تعویض روغنیها داده میشود و معمولا شما آنها را در مغازه لوازم یدکی نمیبینید، اما در ایستگاههای تعمیراتی و تعویض روغنیها فراوانند.


● خلاصه مطلب اینکه:

۱. لزوما نباید روغن را پس از ۵۰۰۰ کیلومتر یا هنگام سیاه شدن تعویض کنید.
۲. از برنامه تعویض روغن که در دفترچه راهنمای خودرو آمده یا محل خدمات خودرو خود پیروی کنید.
۳. اگر خودتان کار تعویض روغن را انجام میدهید، روغن و فیلتر را زمانی که قصد تعویض دارید تهیه کنید. کارت روش نگهداری از خودرو را همواره نگه دارید و طبق دستور آن عمل کنید.
۴. روغنی که تهیه میکنید استاندارد باشد و همان نوع روغنی باشد که برای خودروی شما و آب و هوای محل سکونتتان مناسب است. از تعویض روغنیهایی که قصد دارند نوع خاصی از روغن را به شما تحمیل کنند، بپرهیزید.
۵. از افزودنیهای روغن استفاده نکنید.
۶. از فیلترهای اصل یا انواع یدک معتبر استفاده کنید. مراقب باشید که در این مورد، شنیدن یک نام آشنا برای فیلتر به معنای این است که فیلتر از نوع تولیدات جانبی است!
۷. روغن سینتتیک برای موتورهای قوی و کارآمد یا آب و هوای بسیار سرد مناسب است، در غیر این صورت فایده خاصی دربر ندارد.
۸. از مواد شوینده موتور استفاده نکنید.