jimmi
عضو جدید
اگه راجع به فیلمهای مورد علاقه ستاره شناسا هم ازشون نظرسنجی بشه فکرکنم فیلمهای اکشن رای بیارن!
طی رای گیری اخیر درخصوص موضوع بعدی تلسکوپ هابل بمناسبت سال جهانی نجوم، از میان شش موضوع پیشنهادی، گروه کهکشانهای Arp274 ، بیش از 67000 رای از 140000رای دوستداران آسمان را بخود اختصاص داد و این عکس در 2 آوریل(13فروردین88) توسط هابل تهیه شد.
Arp274 که با نام NGC5679 هم شناخته میشود، با حدود 200هزار سال نوری پهنا، در فاصله ی حدود 400میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی سنبله قرار گرفته است. این عکس توسط دوربین Wide Field Planetary Camera 2 هابل و با ترکیب فیلت ر های مادون قرمز، آبی، و مرئی و فیلت ر تابش هیدروژنی ایجاد شده است.
این سیستم کهکشانی از سه کهکشان تشکیل شده است که درتصویر بنظر میرسد کمی تداخل دارند، هرچند شاید در فواصل کمی متفاوتی نسبت به زمین قرار گرفته باشند. شکل مارپیچی دوکهکشان بزرگتر تقریباً دست نخورده باقی مانده است. کهکشان سوم(سمت چپ) فشرده تر است اما ساختاری ستاره ای دارد. دو کهکشان از این سه کهکشان تعداد زیادی ستاره ی جوان دارند. فراوانی نقاط آبی در بازوهای کهکشان سمت راست و درطول کهکشان سمت چپ گواه این مدعاست.
هنگام برخورد کهکشانها معمولاً ستاره های آنها برخورد چندانی ندارند. چراکه کهکشانها بیشتر حجمشان فضای خالیست و ستاره ها علیرغم روشناییشان درصد بسیار کمی از این حجم را تشکیل میدهند.
هنگام برخورد، یک کهکشان میتواند کهکشان دیگر را از نظر جاذبه ای دو تکه کند. اگر دو کهکشان ادغام شوند، احتمالاً سیاهچاله ها که معمولاً در مرکز هر کهکشان قرار دارند نیز در نهایت ادغام خواهند شد. بدلیل ابعاد و فواصل بسیار زیاد، تمام این وقایع بصورت صحنه آهسته(slow motion) رخ میدهد(طی زمانی بیش از صدها میلیون سال!).
علاوه بر این سیستم کهکشانی، دو ستاره ی پرنور نیز در سمت راست تصویر قابل مشاهده است که از ستاره های کهکشان خودمان هستند.
طی رای گیری اخیر درخصوص موضوع بعدی تلسکوپ هابل بمناسبت سال جهانی نجوم، از میان شش موضوع پیشنهادی، گروه کهکشانهای Arp274 ، بیش از 67000 رای از 140000رای دوستداران آسمان را بخود اختصاص داد و این عکس در 2 آوریل(13فروردین88) توسط هابل تهیه شد.
Arp274 که با نام NGC5679 هم شناخته میشود، با حدود 200هزار سال نوری پهنا، در فاصله ی حدود 400میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی سنبله قرار گرفته است. این عکس توسط دوربین Wide Field Planetary Camera 2 هابل و با ترکیب فیلت ر های مادون قرمز، آبی، و مرئی و فیلت ر تابش هیدروژنی ایجاد شده است.
این سیستم کهکشانی از سه کهکشان تشکیل شده است که درتصویر بنظر میرسد کمی تداخل دارند، هرچند شاید در فواصل کمی متفاوتی نسبت به زمین قرار گرفته باشند. شکل مارپیچی دوکهکشان بزرگتر تقریباً دست نخورده باقی مانده است. کهکشان سوم(سمت چپ) فشرده تر است اما ساختاری ستاره ای دارد. دو کهکشان از این سه کهکشان تعداد زیادی ستاره ی جوان دارند. فراوانی نقاط آبی در بازوهای کهکشان سمت راست و درطول کهکشان سمت چپ گواه این مدعاست.
هنگام برخورد کهکشانها معمولاً ستاره های آنها برخورد چندانی ندارند. چراکه کهکشانها بیشتر حجمشان فضای خالیست و ستاره ها علیرغم روشناییشان درصد بسیار کمی از این حجم را تشکیل میدهند.
هنگام برخورد، یک کهکشان میتواند کهکشان دیگر را از نظر جاذبه ای دو تکه کند. اگر دو کهکشان ادغام شوند، احتمالاً سیاهچاله ها که معمولاً در مرکز هر کهکشان قرار دارند نیز در نهایت ادغام خواهند شد. بدلیل ابعاد و فواصل بسیار زیاد، تمام این وقایع بصورت صحنه آهسته(slow motion) رخ میدهد(طی زمانی بیش از صدها میلیون سال!).
علاوه بر این سیستم کهکشانی، دو ستاره ی پرنور نیز در سمت راست تصویر قابل مشاهده است که از ستاره های کهکشان خودمان هستند.
