گاهی وقت ها مجبورم با بعضیها موافقت کنم
فقط به خاطر اینکه سکوت کنند ...!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
اشعار و نوشته هاي عاشقانه
- شروع کننده موضوع PATRIOT
- تاریخ شروع
irsa942
عضو جدید
گیسوانت زیر باران، عطر گندم‌زار ، فکرش را بکن!
با تو آدم مست باشد، تا سحر بیدار ،فکرش را بکن!
در تراس خانه رویارو شوی با عشق بعد از سال‌ها
بوسه و گریه، شکوه لحظه‌ی دیدار ،فکرش را بکن!
سایه‌ها در هم گره، نور ملایم، استکان مشترک
خنده خنده پر شود خالی شود هربار ،فکرش را بکن!
خانه‌ی خشتی، قدیمی، قل قل قلیان، گرامافون، قمر
تکیه بر پشتی زده یار و صدای تار ،فکرش را بکن!
از سماور دست‌هایت چای و از ایوان لبانت قند را...
بعد هم سیگار و هی سیگار و هی سیگار ،فکرش را بکن!
اضطراب زنگ، رفتم واکنم در را، که پرتم می‌کنند
سایه‌ها در تونلی باریک و سرد و تار...فکرش را بکن!
ناگهان دیوانه‌خانه... ــ وَ پرستاری که شکل تو نبود
قرص‌ها گفتند: دست از خاطرش بردار!فکرش را نکن!
با تو آدم مست باشد، تا سحر بیدار ،فکرش را بکن!
در تراس خانه رویارو شوی با عشق بعد از سال‌ها
بوسه و گریه، شکوه لحظه‌ی دیدار ،فکرش را بکن!
سایه‌ها در هم گره، نور ملایم، استکان مشترک
خنده خنده پر شود خالی شود هربار ،فکرش را بکن!
خانه‌ی خشتی، قدیمی، قل قل قلیان، گرامافون، قمر
تکیه بر پشتی زده یار و صدای تار ،فکرش را بکن!
از سماور دست‌هایت چای و از ایوان لبانت قند را...
بعد هم سیگار و هی سیگار و هی سیگار ،فکرش را بکن!
اضطراب زنگ، رفتم واکنم در را، که پرتم می‌کنند
سایه‌ها در تونلی باریک و سرد و تار...فکرش را بکن!
ناگهان دیوانه‌خانه... ــ وَ پرستاری که شکل تو نبود
قرص‌ها گفتند: دست از خاطرش بردار!فکرش را نکن!
shatel5000
عضو جدید
درد دارد " امروز " حرفی برای گفتن نداشته باشی با کسی کهتا " دیروز " تمام حرف هایت را فقــط به او می گفتی ... !!!
shatel5000
عضو جدید
اگر مرگم به نامردی نگیرد
مرا مهر تو در دل جاودانی ست
وگر عمرم به ناکامی سر آید
تو را دارم که مرگم زندگانی ست
مرا مهر تو در دل جاودانی ست
وگر عمرم به ناکامی سر آید
تو را دارم که مرگم زندگانی ست
shatel5000
عضو جدید
اگر دریای دل آبی ست تویی فانوس زیبایش
اگر آیینه یک دنیاست تویی معنای دنیایش
***
تو یعنی یک شقایق را به یک پروانه بخشیدن
تویعنی از سحر تا شب به زیبایی درخشیدن
***
تویعنی یک کبوتر را زتنهایی رها کردن
خدای آسمان ها را به آرامی صدا کردن
اگر آیینه یک دنیاست تویی معنای دنیایش
***
تو یعنی یک شقایق را به یک پروانه بخشیدن
تویعنی از سحر تا شب به زیبایی درخشیدن
***
تویعنی یک کبوتر را زتنهایی رها کردن
خدای آسمان ها را به آرامی صدا کردن
shatel5000
عضو جدید
شهر زیبایی از شاملو
لمس تن توشهوت است
و گناهحتی اگر خدا عقدمان را ببندد...
داغی لبت جهنم من است
حتی اگر فرشتگان سرود نیکبختی بخوانند...
لمس تن توشهوت است
و گناهحتی اگر خدا عقدمان را ببندد...
داغی لبت جهنم من است
حتی اگر فرشتگان سرود نیکبختی بخوانند...
امروز تبريز مه آلود است و خيس
راه که می رم
تکه ھای ابر دو نصفه سيب سرخ
روی گونه ھايم نقاشی می کنند
درخت بادام حياطمان خواب آلوده
سرو را ديد می زند
پاھايم يخ زده
کاش کسی از پشت سرو
مرا صدا می زد...
نام مرا ھم در کتاب گينس ثبت کن
دروغگوی بزرگ قرن
امروز صدايت
طبل ھای قبايل وحشی را در دلم کوباند
لبھايم چار نعل تاختند
دستھايم در ستونھای گلی بم لرزيدند
و صدايم طاقديس يخ
که از حنجره آويزان شد
مگر نمی دانی
خرده ريزھای دستمال کاغذی پلاسيده
ته جيب ھامان می ماند!
راه که می رم
تکه ھای ابر دو نصفه سيب سرخ
روی گونه ھايم نقاشی می کنند
درخت بادام حياطمان خواب آلوده
سرو را ديد می زند
پاھايم يخ زده
کاش کسی از پشت سرو
مرا صدا می زد...
نام مرا ھم در کتاب گينس ثبت کن
دروغگوی بزرگ قرن
امروز صدايت
طبل ھای قبايل وحشی را در دلم کوباند
لبھايم چار نعل تاختند
دستھايم در ستونھای گلی بم لرزيدند
و صدايم طاقديس يخ
که از حنجره آويزان شد
مگر نمی دانی
خرده ريزھای دستمال کاغذی پلاسيده
ته جيب ھامان می ماند!
سردی نگاهت
خشکی کویر را از رو برده
خشکی کویر را از رو برده
یک روز از خیال من به خودت میرسی رفیق
آنروز دگر دیر شده است نارفیق
آنروز دگر دیر شده است نارفیق
حسرت برای دیروزهایمان بود
دیروزها که کودکانه بهانه گیرت بودم
امروز من پر از غروری منحصر به فردم
مرگ بر حسرت
دیروزها که کودکانه بهانه گیرت بودم
امروز من پر از غروری منحصر به فردم
مرگ بر حسرت
میروم این بار دیگر٫ بودنی در کار نیست
خسته ام دیگر توان گفتن و تکرار نیست
گفته بودم میروم٬اما نکردی باورم....
دیگر اکنون که زمان خواهش و اصرار نیست
گر چه میدانم که دل بر باز گشتم بسته ایی
خوش خیالی های تو مختص این یک بار نیست
دل به یار دیگری بستن اگر چه مشکل است....
میزنم دل را به دریا٬ دل سپردن عار نیست
تا به کی باید غم عشق تباهی را کشید؟
داغ عشق کهنه بر خاطر زدن اجبار نیست
گرچه خوشبختم که از دست تو راحت می شوم
هیچکس مانند من از بخت خود بیزار نیست
دیر شد باید که بگریزم٬کجایش با خدا
حیف ! تنها میروم درشب کسی بیدار نیست
خسته ام دیگر توان گفتن و تکرار نیست
گفته بودم میروم٬اما نکردی باورم....
دیگر اکنون که زمان خواهش و اصرار نیست
گر چه میدانم که دل بر باز گشتم بسته ایی
خوش خیالی های تو مختص این یک بار نیست
دل به یار دیگری بستن اگر چه مشکل است....
میزنم دل را به دریا٬ دل سپردن عار نیست
تا به کی باید غم عشق تباهی را کشید؟
داغ عشق کهنه بر خاطر زدن اجبار نیست
گرچه خوشبختم که از دست تو راحت می شوم
هیچکس مانند من از بخت خود بیزار نیست
دیر شد باید که بگریزم٬کجایش با خدا
حیف ! تنها میروم درشب کسی بیدار نیست
نازنينم
سكوتت در سرم
جوانه هاي فريادي مي كارد
كه ترنم چشمانم
ريشه اش را
شلاقي كرده
برتنم
واي....... ميدانم
شاخه هاي پر بار غمت
كمر نهال زندگي ام را
خم مي كند ....
باغ من حصارت را نشكن
نگاهت را نمي بخشم
سكوتت در سرم
جوانه هاي فريادي مي كارد
كه ترنم چشمانم
ريشه اش را
شلاقي كرده
برتنم
واي....... ميدانم
شاخه هاي پر بار غمت
كمر نهال زندگي ام را
خم مي كند ....
باغ من حصارت را نشكن
نگاهت را نمي بخشم
حسود شده ام این روزا...
کاش...
من هم دل داده ای چون من داشتم!
کاش...
من هم دل داده ای چون من داشتم!
زندگی زیبـاست چشمی باز کن
گردشی در کوچــه باغ راز کن
هر که عشقش در تماشا نقش بست
عینک بد‌بینی خود را شکسـت
من مـیـــان جسم‌ها جان دیده‌ام
درد را افکنـــده درمـان دیـــده‌ام
دیده‌ام بــر شـاخه‌ها احسـاسها
می‌تپــد دل در شمیــــم یاسها
زنــدگی موسیـقـی گنـجشـکهاست
زندگی باغ تماشـــای خداســت
گر تو را نــور یـقین پیـدا شود
می‌تواند زشــت هم زیبا شــود
حال من ، در شهر احسـاسم گم است
حال من ، عشق تمام مردم است
زنـدگی یــعنـی همین پــروازهــا
صبـح‌هـا ، لبـخند‌هـا ، آوازهـــا
ای خطوط چهـره‌ات قرآن من
ای تـو جان جان جان جان مـن
با تـــو اشـعارم پـر از تــو می‌شـود
مثنوی‌هایـم همــه نو می‌شـود
حرفـهایـم مرده را جان می‌دهد
واژه‌هایـم بوی بـاران می‌دهـد ..
[COLOR=#eseses][COLOR=#eseses]
[/COLOR][/COLOR]
خیال من
پرندۀ کوچکی ست
که از دست چشم های تو
دانه می چیند
زیباترین چیزهائی
که دیده نمی شوند
بلکه با دل احساس می شوند
"پرویز صادقی"
خیال من
پرندۀ کوچکی ست
که از دست چشم های تو
دانه می چیند
زیباترین چیزهائی
که دیده نمی شوند
بلکه با دل احساس می شوند
"پرویز صادقی"
صدای چشم های تو زیبا ست
بلندتر نگاهم کن
"پرویز صادقی"
بلندتر نگاهم کن
"پرویز صادقی"
عشق
شاید آئینه ای ست
که می توانیم آن را بشکنیم
که می تواند ما را بشکند
"پرویز صادقی"
شاید آئینه ای ست
که می توانیم آن را بشکنیم
که می تواند ما را بشکند
"پرویز صادقی"
آرزوهایی که با تو داشتم همه نقش بر آب شد
این خاطره های با تو بودن بود که در دلم ماندگار شد
ماندگار شد و دلم را سوزاند
کاش هیچ یادگاری از تو در دلم نمی ماند
نگرانم,
برای روزهايی که مي آيند تا از تو تاوان بگيرند و تو را مجازات کنند!
نگرانم,
برای پشيمانی ات، زمانی که هيچ سودی ندارد!
نگرانم,
برای عذاب وجدانت ، که تو را به دار میکشد و می کُشد!
روزگاری رنج تو
رنجم بود
اما روزها خواهند گذشت
و تو
آری تو
آنچه را به من بخشيدی
از دست ديگری باز پس خواهی گرفت..!
و آنچه که من به تو بخشیدم ،
هیچگاه نخواهی یافت !!
اسم تو، صورت تو ، و ياد تو
تنها این چيز ها را بخاطر من می آورد:
دروغ, دروغ , دروغ
این خاطره های با تو بودن بود که در دلم ماندگار شد
ماندگار شد و دلم را سوزاند
کاش هیچ یادگاری از تو در دلم نمی ماند
نگرانم,
برای روزهايی که مي آيند تا از تو تاوان بگيرند و تو را مجازات کنند!
نگرانم,
برای پشيمانی ات، زمانی که هيچ سودی ندارد!
نگرانم,
برای عذاب وجدانت ، که تو را به دار میکشد و می کُشد!
روزگاری رنج تو
رنجم بود
اما روزها خواهند گذشت
و تو
آری تو
آنچه را به من بخشيدی
از دست ديگری باز پس خواهی گرفت..!
و آنچه که من به تو بخشیدم ،
هیچگاه نخواهی یافت !!
اسم تو، صورت تو ، و ياد تو
تنها این چيز ها را بخاطر من می آورد:
دروغ, دروغ , دروغ
وقتی یکی را دوست دارید، آرزوھایتان آرزوھای اوست.
وقتی یکی را دوست دارید، به زندگی ھم عشق می ورزید.
وقتی یکی را دوست دارید، واژه تنھایی برایتان بی معناست.
وقتی یکی را دوست دارید، برای دیدن مجددش لحظه شماری می کنید.
وقتی یکی را دوست دارید، ناخودآگاه برایش احترام خاصی قائل ھستید.
وقتی یکی را دوست دارید، تحمل دوری اش برایتان سخت و دشوار است.
وقتی یکی را دوست دارید، ھر چیزی را که متعلق به اوست، دوست دارید.
وقتی یکی را دوست دارید، حتی تصور بدون او زیستن برایتان دشوار است.
وقتی یکی را دوست دارید، در کنار او که ھستید، احساس امنیت می کنید.
وقتی یکی را دوست دارید، به علایق او بیشتر از علایق خود اھمیت می دھید.
وقتی یکی را دوست دارید، حاضرید از خواسته ھای خود برای شادی او بگذرید.
وقتی یکی را دوست دارید، حاضرید برای خوشحالی اش دست به ھر کاری بزنید.
وقتی یکی را دوست دارید، حاضرید به ھر جایی بروید که فقط او در کنارتان باشد.
وقتی یکی را دوست دارید، زمانی که در کنارش راه می روید احساس غرور می کنید.
وقتی یکی را دوست دارید، حتی فکر کردن به او باعث شادی و آرامش تان می شود.
وقتی یکی را دوست دارید، با موفقیت و محبوبیت او شاد و احساس سربلندی می کنید.
وقتی یکی را دوست دارید، شیرین ترین لحظات عمرتان لحظاتی است که با او گذرانده اید.
وقتی یکی را دوست دارید، حتی با شنیدن صدایش، ضربان قلب خود را در سینه حس می کنید.
وقتی یکی را دوست دارید، او برای شما زیباترین و بھترین خواھد بود اگر چه در واقع چنین نباشد.
وقتی یکی را دوست دارید، تحمل سختی ھا برایتان آسان و دلخوشی ھای زندگی تان فراوان می شوند.
وقتی یکی را دوست دارید، به ھمه چیز امیدوارانه می نگرید و رسیدن به آرزوھای تان را آسان می شمارید.
وقتی یکی را دوست دارید، در مواقعی که به بن بست می رسید، با صحبت کردن با او به آرامش می رسید.
وقتی یکی را دوست دارید، شادی هایش برایتان زیباترین منظره دنیا و ناراحتی هایش برایتان سنگین ترین غم دنیاست.
وقتی یکی را دوست دارید، به زندگی ھم عشق می ورزید.
وقتی یکی را دوست دارید، واژه تنھایی برایتان بی معناست.
وقتی یکی را دوست دارید، برای دیدن مجددش لحظه شماری می کنید.
وقتی یکی را دوست دارید، ناخودآگاه برایش احترام خاصی قائل ھستید.
وقتی یکی را دوست دارید، تحمل دوری اش برایتان سخت و دشوار است.
وقتی یکی را دوست دارید، ھر چیزی را که متعلق به اوست، دوست دارید.
وقتی یکی را دوست دارید، حتی تصور بدون او زیستن برایتان دشوار است.
وقتی یکی را دوست دارید، در کنار او که ھستید، احساس امنیت می کنید.
وقتی یکی را دوست دارید، به علایق او بیشتر از علایق خود اھمیت می دھید.
وقتی یکی را دوست دارید، حاضرید از خواسته ھای خود برای شادی او بگذرید.
وقتی یکی را دوست دارید، حاضرید برای خوشحالی اش دست به ھر کاری بزنید.
وقتی یکی را دوست دارید، حاضرید به ھر جایی بروید که فقط او در کنارتان باشد.
وقتی یکی را دوست دارید، زمانی که در کنارش راه می روید احساس غرور می کنید.
وقتی یکی را دوست دارید، حتی فکر کردن به او باعث شادی و آرامش تان می شود.
وقتی یکی را دوست دارید، با موفقیت و محبوبیت او شاد و احساس سربلندی می کنید.
وقتی یکی را دوست دارید، شیرین ترین لحظات عمرتان لحظاتی است که با او گذرانده اید.
وقتی یکی را دوست دارید، حتی با شنیدن صدایش، ضربان قلب خود را در سینه حس می کنید.
وقتی یکی را دوست دارید، او برای شما زیباترین و بھترین خواھد بود اگر چه در واقع چنین نباشد.
وقتی یکی را دوست دارید، تحمل سختی ھا برایتان آسان و دلخوشی ھای زندگی تان فراوان می شوند.
وقتی یکی را دوست دارید، به ھمه چیز امیدوارانه می نگرید و رسیدن به آرزوھای تان را آسان می شمارید.
وقتی یکی را دوست دارید، در مواقعی که به بن بست می رسید، با صحبت کردن با او به آرامش می رسید.
وقتی یکی را دوست دارید، شادی هایش برایتان زیباترین منظره دنیا و ناراحتی هایش برایتان سنگین ترین غم دنیاست.
همسفرم...
روزگار طلایی پاییز...
تصویر ی ست منور از یک عشق ناب...
از غروبی که تنهایی را تاب نمی آورد...
و از عشاقی که آغوش پر فروغشان را به تنپوشی از باران می سپارند...
فرمانروای احساسم...
تو به ماهیت فصل برگ ریز بنگر...
با اینکه فسلفه ی نگاهش جدایی ست؛ اما عاشق ترین فصل است...
یک عاشق بی ادعا...
او بی توقع به معشوقش عشق می ورزد؛ در حالی عاقبت بی گناه در شرار گداخته و بی امان فراق می سوزد...
اما باز هم متین و با وقار، با ته مانده ی روح دمیده شده در وجودش...
در غروبی خفقان آور و نفسگیر، صبوری را آموخته و در تب و تاب وصالی دوباره، بهار را می جوید...
پس محفلی رویا گونه را مهیا می سازد...
همسفر همه ی فصل های زندگی ام...
در این حریم عارفانه با من بیا ...
بیا به تماشای محفل بی ریای طوفان و گل...
به پاکبوبی دلنواز گلبرگ و نسیم...
به حریم مقدس عشق و نور...به لحظه ی وداع عروس آسمان...
به مراسم تدفین غم ... به جشن باشکوه محبت و عاطفه...
و به مراسم خداحافظی برگ از درخت...
به فصل برگ ریز هفت رنگ...
که من مهر را از مهربانی تو شناختم...
خزان منور از انعکاس خورشید عشق را، از دل طلایی تو...
تو پیچک اندام ظریف و بلورین ام را، از پس طوفان های بی اجازه ی پاییز تنهایی به آغوش کشیدی...
تو از برگ های آفت زده ی زرد بی کسی ام، طاق نصرت دلدادگی را بنا نهادی...
تو با ملودی رویاگونه ی برگ های قهوه ای، گیتار مهر را نواختی...
تو از برگ های نیمه جان دل خونین از غم هر روزه ام، فرش قرمزی را گستراندی ...
تا رسما به پیشواز معاشقه ی صادقانه ام نائل آیی...
من در زیر باران محبت تو، با برگ های سبز به جای مانده از بخشش بی دریغ خداوندی...
میعادگاهم را ساخته و با رگبار های گاه بی گاه عاطفه ات، طنین وجودم را نواخته ام....
تو، عشق بی نطیر اهورایی ام...
قدم برمحفل بی ریایم بگذار....
تا با خش خش مترنم خزانی مغرور، موسقی ناب و بی سابقه ی وصال را بی آفرینم...
و از انار خوش طعم بوسه هایم، فستیوالی بی سابقه،ترتیب دهم...
شاهزاده ی بارانم ... عشقم...نفسم...نگارم...
مرا در این برگ ریز بی همتا...
با نسیم حضور ناب مردانه ات، به صلیب دستانت بکش...
و با نسیم نفسهایت، جانی تازه را به کابد نیمه جانم ببخش...
پس درمیان نقل های مزین به عطر سکر آور باران، که از آسمان به رویمان پاشیده می شود...
مرا از من بگیر
و محصور آغوش ات کن ....
که تو آرامش را با ریتم موزون تپش قلب ات،به من هدیه می دهی...
من با فرو آوردن سرم برشانه ی پر غرور تو، امنیت را می کاوم...
و در این بزم شور انگیز، خوشبختی را در سرنوشت ام می آرایم...
نازنین
روزگار طلایی پاییز...
تصویر ی ست منور از یک عشق ناب...
از غروبی که تنهایی را تاب نمی آورد...
و از عشاقی که آغوش پر فروغشان را به تنپوشی از باران می سپارند...
فرمانروای احساسم...
تو به ماهیت فصل برگ ریز بنگر...
با اینکه فسلفه ی نگاهش جدایی ست؛ اما عاشق ترین فصل است...
یک عاشق بی ادعا...
او بی توقع به معشوقش عشق می ورزد؛ در حالی عاقبت بی گناه در شرار گداخته و بی امان فراق می سوزد...
اما باز هم متین و با وقار، با ته مانده ی روح دمیده شده در وجودش...
در غروبی خفقان آور و نفسگیر، صبوری را آموخته و در تب و تاب وصالی دوباره، بهار را می جوید...
پس محفلی رویا گونه را مهیا می سازد...
همسفر همه ی فصل های زندگی ام...
در این حریم عارفانه با من بیا ...
بیا به تماشای محفل بی ریای طوفان و گل...
به پاکبوبی دلنواز گلبرگ و نسیم...
به حریم مقدس عشق و نور...به لحظه ی وداع عروس آسمان...
به مراسم تدفین غم ... به جشن باشکوه محبت و عاطفه...
و به مراسم خداحافظی برگ از درخت...
به فصل برگ ریز هفت رنگ...
که من مهر را از مهربانی تو شناختم...
خزان منور از انعکاس خورشید عشق را، از دل طلایی تو...
تو پیچک اندام ظریف و بلورین ام را، از پس طوفان های بی اجازه ی پاییز تنهایی به آغوش کشیدی...
تو از برگ های آفت زده ی زرد بی کسی ام، طاق نصرت دلدادگی را بنا نهادی...
تو با ملودی رویاگونه ی برگ های قهوه ای، گیتار مهر را نواختی...
تو از برگ های نیمه جان دل خونین از غم هر روزه ام، فرش قرمزی را گستراندی ...
تا رسما به پیشواز معاشقه ی صادقانه ام نائل آیی...
من در زیر باران محبت تو، با برگ های سبز به جای مانده از بخشش بی دریغ خداوندی...
میعادگاهم را ساخته و با رگبار های گاه بی گاه عاطفه ات، طنین وجودم را نواخته ام....
تو، عشق بی نطیر اهورایی ام...
قدم برمحفل بی ریایم بگذار....
تا با خش خش مترنم خزانی مغرور، موسقی ناب و بی سابقه ی وصال را بی آفرینم...
و از انار خوش طعم بوسه هایم، فستیوالی بی سابقه،ترتیب دهم...
شاهزاده ی بارانم ... عشقم...نفسم...نگارم...
مرا در این برگ ریز بی همتا...
با نسیم حضور ناب مردانه ات، به صلیب دستانت بکش...
و با نسیم نفسهایت، جانی تازه را به کابد نیمه جانم ببخش...
پس درمیان نقل های مزین به عطر سکر آور باران، که از آسمان به رویمان پاشیده می شود...
مرا از من بگیر
و محصور آغوش ات کن ....
که تو آرامش را با ریتم موزون تپش قلب ات،به من هدیه می دهی...
من با فرو آوردن سرم برشانه ی پر غرور تو، امنیت را می کاوم...
و در این بزم شور انگیز، خوشبختی را در سرنوشت ام می آرایم...
نازنین
ارامم
و من ارامشی بی مانند دارم در این خلوتگاه عاشقی ..
هیچ مانعی بر استشمام عطر حضور تو نیست ......
و عاشق تر از هر خاطره ام این لحظه ها را ارج مینهم ..و به قلبم واگذار ..
همه چیز بر این احساسات ارایشی زیبا از مهر و وفا موهبت داده است ...
پروانه ها در رقص ..
گلها در ازادی محض ..
به اسودگی خاطر من عشق میورزند ...
و این نسیم عطر حضور تو را در خود امیخته و در هوای نفسهای من جایگزین کرده است ..
در این پژواک هم اغوشی زمین و اسمان ...
چقدر ارامم و شاد از با تو بودن ..
من عاشقم بر تو ..
عشق من
و من ارامشی بی مانند دارم در این خلوتگاه عاشقی ..
هیچ مانعی بر استشمام عطر حضور تو نیست ......
و عاشق تر از هر خاطره ام این لحظه ها را ارج مینهم ..و به قلبم واگذار ..
همه چیز بر این احساسات ارایشی زیبا از مهر و وفا موهبت داده است ...
پروانه ها در رقص ..
گلها در ازادی محض ..
به اسودگی خاطر من عشق میورزند ...
و این نسیم عطر حضور تو را در خود امیخته و در هوای نفسهای من جایگزین کرده است ..
در این پژواک هم اغوشی زمین و اسمان ...
چقدر ارامم و شاد از با تو بودن ..
من عاشقم بر تو ..
عشق من
نمی تونی که جای من باشی و
تا این حد تو دنیا تنهاشی و
بسوزی و بسازی و هیچی نگی
برات غیر ممکن بشه زندگی
بیانو بگیرن همه حس تو
فقط – بمونه با تو
یه کاری کنم از خودت بگذری
یه شب هر چی داری بذاری بگذری
بشینی به یه نقطه ای خیره شی
نشه غصه هات و به هیچکس بگی
یه کاری کنم از خودت بگذری
یه شب هر چی داری بذاری بگذری
بشینی به یه نقطه ای خیره شی
توی لحظه ویرون بشه باورت
توی لحظه ویرون بشه باورت
نمونه کسی دیگه دور و ورت
به دنیا و به آدما شک کنی
رو دیوار تنهایی تو هک کنی
تو باشی و روزای پر اضطراب
شبایی که با گریه میری به خواب
ندونی چی باشی برات بهتره
اونی که میاد کی قراره بره
یه کاری کنم از خودت بگذری
یه شب هر چی داری بذاری بگذری
بشینی به یه نقطه ای خیره شی
نشه غصه هات و به هیچکس بگی
یه کاری کنم از خودت بگذری
یه شب هر چی داری بذاری بگذری
بشینی به یه نقطه ای خیره شی
نشه غصه هات و به هیچکس بگی
نشه غصه هات و به هیچکس بگی
ای دقیقه شیرین! امشب از تو لبریزم
وی حقیقت دیرین! امشب از تو لبریزم
جوش خوردهای با من مثل خون و اکسیژن
ناگزیر ناممکن! امشب از تو لبریزم
در رگم بریز ای ماه! ای تپیدن دلخواه!
حس و حال نبضم را امشب از تو لبریزم
غوطه میخورم در تو، تا بگسترم در تو
مثل ماهی و دریا امشب از تو لبریزم
شور گم شدن دارد قطره محال اندیش
بیکران بی تشویش! امشب از تو لبریزم
جزر و مدّ آن گیسو موج داده روحم را
حلقه حلقه، تو در تو امشب از تو لبریزم
آن خطاب شیرین را بر لبم شناور کن
امشب از تو ـ باور کن ـ امشب از تو لبریزم.
سید علی میرافضلی
وقتی که زندگی من
هیچ چیز نبود
هیچ چیز به جز تیک تاک ساعت دیواری
دریافتم
باید،باید،باید
دیوانه وار دوست بدارم
کسی را که مثل هیچکس نیست!
هیچ چیز نبود
هیچ چیز به جز تیک تاک ساعت دیواری
دریافتم
باید،باید،باید
دیوانه وار دوست بدارم
کسی را که مثل هیچکس نیست!
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي ) | اشعار و صنايع شعری | 3 | |
|
اشعار سعید پلیمر | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
دفتر تالار اشعار و صنایع شعری | اشعار و صنايع شعری | 49 | |
|
مناظره(گفتگو با اشعار) | اشعار و صنايع شعری | 639 | |
|
اشعار دفاع مقدس | اشعار و صنايع شعری | 27 |
Similar threads
-
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي )
- شروع شده توسط arashlolos
- پاسخ ها: 3
-
-
-
-