onia$
دستیار مدیر تالار مدیریت
طرح «ازدواج آسان» كه به زودي قرار است در دانشگاهها اجرا شود يك طرح چندوجهي است كه نه تنها جيك ثانيه به كنترل افزايشي جمعيت كمك مي‌كند، نه تنها باعث پيشرفت آكادميك مراكز علمي ما مي‌شود، نه تنها از فرار مغزها و بدن‌ها جلوگيري مي‌كند، نه تنها تمام مشكلات مملكتي را دو سوته حل مي‌كند بلكه كلا جنبش دانشجويي را هم به سرمنزل مقصود بيك هدايت مي‌كند.
باور نداريد واايستيد تماشا كنيد
روش‌هاي اجراي طرح
در روش اول، پسر، دختر را از چند فرسخي مي‌پسندد، دستش را مي‌گيرد (توضيح: البته غلط مي‌كند قبل از محرم شدن بگيرد، الكي كه نيست) و مي‌روند سر زار و زندگي‌شان. دانشگاه هم مي‌گويد ايول. نفري 500 هزار ريال هم وام مي‌دهد، با رويت فتوكپي شناسنامه و آدرس ماه عسل و اين حرفا.
در روش دوم، دختر، پسر را از چند فرسخي مي‌پسندد، دستش را مي‌گيرد (توضيح: البته باز غلط مي‌كند قبل از محرم شدن بگيرد، الكي كه نيست) و مي‌روند سر زار و زندگي‌شان. دانشگاه هم مي‌گويد ايول. نفري 500 هزار ريال هم وام مي‌دهد، با رويت كارت ملي و كارت پايان خدمت و بليت اتوبوس راهيان ماه عسل!
در روش سوم، استاد از چند فرسخي دختر و پسر را مي‌پسندد و مي‌گويد شما چقدر «كر» هم‌ايد. دستشان را مي‌گيرد (توضيح: البته بعد از محرم شدن) و مي‌فرستد سراغ زار و زندگي‌شان و دانشگاه هم مي‌گويد ايول. 500 هزار ريال هم وام مي‌دهد، با تاييد اولياي دو تا دانشجو، كه بروند خونه و كاشونه‌شون و سريع پايان‌نامه‌شان را تمام كنند و استاد راهنما، حالش را ببرد.
در روش چهارم، نه پسر، دختر را مي‌پسندد و نه دختر، پسر را مي‌پسندد اما خب آش خاله است، بخوري پاته نخوري پاته. آمار هم عين آتشفشان مي‌رود بالا.
در روش پنجم، چادرهاي يكبار مصرف جور مي‌كنند در صحن دانشگاه و عين زلزله‌زده‌ها، زوج‌ها را مي‌فرستند آن تو، كه هم كلاس‌هايشان در آنجا برگزار شود و هم زار و زندگي‌شان همانجا برقرار باشد و هم رفت و روب و پخت و پز و بشور و بساب و بله برون و اين حرفا. هم مشكلات مملكتي در سايه تفاهم و خوشبختي آنها رديف مي‌شود.
البته روش‌هاي ناگهاني هم داريم كه خفت دانشجو را مي‌گيريم و سريع به سمت خوشبختي هدايت‌شان مي‌كنيم، آنها هم چقدر به همديگر مي‌آيند، عين هلو.
چيه داريد بر و بر نگاه مي‌كنيد. خب روش‌هاي درجه يكي هم داريم كه مي‌گويند ننويس. خب درست مي‌گويند ديگر.
باور نداريد واايستيد تماشا كنيد
روش‌هاي اجراي طرح
در روش اول، پسر، دختر را از چند فرسخي مي‌پسندد، دستش را مي‌گيرد (توضيح: البته غلط مي‌كند قبل از محرم شدن بگيرد، الكي كه نيست) و مي‌روند سر زار و زندگي‌شان. دانشگاه هم مي‌گويد ايول. نفري 500 هزار ريال هم وام مي‌دهد، با رويت فتوكپي شناسنامه و آدرس ماه عسل و اين حرفا.
در روش دوم، دختر، پسر را از چند فرسخي مي‌پسندد، دستش را مي‌گيرد (توضيح: البته باز غلط مي‌كند قبل از محرم شدن بگيرد، الكي كه نيست) و مي‌روند سر زار و زندگي‌شان. دانشگاه هم مي‌گويد ايول. نفري 500 هزار ريال هم وام مي‌دهد، با رويت كارت ملي و كارت پايان خدمت و بليت اتوبوس راهيان ماه عسل!
در روش سوم، استاد از چند فرسخي دختر و پسر را مي‌پسندد و مي‌گويد شما چقدر «كر» هم‌ايد. دستشان را مي‌گيرد (توضيح: البته بعد از محرم شدن) و مي‌فرستد سراغ زار و زندگي‌شان و دانشگاه هم مي‌گويد ايول. 500 هزار ريال هم وام مي‌دهد، با تاييد اولياي دو تا دانشجو، كه بروند خونه و كاشونه‌شون و سريع پايان‌نامه‌شان را تمام كنند و استاد راهنما، حالش را ببرد.
در روش چهارم، نه پسر، دختر را مي‌پسندد و نه دختر، پسر را مي‌پسندد اما خب آش خاله است، بخوري پاته نخوري پاته. آمار هم عين آتشفشان مي‌رود بالا.
در روش پنجم، چادرهاي يكبار مصرف جور مي‌كنند در صحن دانشگاه و عين زلزله‌زده‌ها، زوج‌ها را مي‌فرستند آن تو، كه هم كلاس‌هايشان در آنجا برگزار شود و هم زار و زندگي‌شان همانجا برقرار باشد و هم رفت و روب و پخت و پز و بشور و بساب و بله برون و اين حرفا. هم مشكلات مملكتي در سايه تفاهم و خوشبختي آنها رديف مي‌شود.
البته روش‌هاي ناگهاني هم داريم كه خفت دانشجو را مي‌گيريم و سريع به سمت خوشبختي هدايت‌شان مي‌كنيم، آنها هم چقدر به همديگر مي‌آيند، عين هلو.
چيه داريد بر و بر نگاه مي‌كنيد. خب روش‌هاي درجه يكي هم داريم كه مي‌گويند ننويس. خب درست مي‌گويند ديگر.
