آیا رهبران زن با رهبران مرد متفاوت اند؟
حال نتیجه های تحقیقاتی را که در این زمینه انجام شده همواره به گونه ای مشروط است. زنان رهبر بیشتر مردم سالار(دموکرات) هستند. ولی اگر پست هایی را احراز کنند که معمولا به مردان تعلق دارد این ویژگی به تدریج کاهش می یابد. به صورت ظاهر هنجارهای گروه و قالب اندیشیدن مرد سالاری که در مردان (البته در مواردی) باعث می شود که زنان دست از سلیقه ها و اولویت های فردی و شخصی خود (به عنوان رهبر) برداشته و فراموش کنند که شیوه رهبری زنان چگونه است و بیشتر حالت خودکامه و دستوردهی در پیش گیرند.
با توجه به این که در طول تاریخ و دوره های گذشته بیشتر پست های بالای سازمانی به مردان داده شده است. حال ما وسوسه می شویم تا اساس فرض خود را براین بگذاریم که تفاوت بین رهبران مرد و زن به سبب توجه خاصی بوده است که به مردان می شده است. اما الان قضیه فرق کرده. در سازمان های کنونی و انعطاف پذیری ها و کارهای گروهی و اعتمادبه نفس و اعتماد به دیگران و جایگزینی ویژگی های گذشته چون ساختارهای بسیار دقیق و رقابت های فردی و اعمال کنترل و راز داری نقش اساسی دارند. بهترین مدیر کسی است که به حرف سایر اعضا سازمان گوش بدهد و موجبات انگیزش آنان را فراهم کند و از آنها حمایت و پشتیبانی کند. چنین به نظر می رسد که در این زمینه ها زنان به مراتب بهتر از مردان عمل کرده اند. برای ارائه یک نمونه ویژه و کابرد تیم های تخصصی در سازمان ها بدان معنی باشد که مدیران موفق یا اثر بخش باید در زمینه مزاکره و چانه زدن از مهارت بالایی برخوردار باشند. شیوه های رهبری زنان به گونه ای است که آن ها در این زمینه (مذاکره و چانه زدن) بهتر از مردان عمل می کنند و کمتر به جنبه های برد و باخت و رقابت می پردازند. آن ها همواره مذاکره و چانه زدن را در محتوای روابط دائمی به عمل می آورند و در بیشتر موارد می کوشند تا طرف مقابل را (از نظر دیگران) برنده مسابقه معرفی کنند. حال می توانیم بگوییم که زنان چرا در مدیریت کمی بهتر از مردان عمل می کنند؟ یک مدیر علاوه بر اینکه باید مدیریت داشته باشد و تفکر آگاهانه و صحیح مورد نیاز دارد پس چرا مردان نمی توانند بهتر عمل کنند در بعضی شرایط؟ زیرا زنان علاوه بر این موارد دارای احساسات ویژه ای می باشند که مکمل کار آن ها خواهد بود.
خوب. قصه من تمام شد. اما همیشه مثل آخر قصه ها نمی شود. شاهنامه آخرش خوش است.
حال نتیجه های تحقیقاتی را که در این زمینه انجام شده همواره به گونه ای مشروط است. زنان رهبر بیشتر مردم سالار(دموکرات) هستند. ولی اگر پست هایی را احراز کنند که معمولا به مردان تعلق دارد این ویژگی به تدریج کاهش می یابد. به صورت ظاهر هنجارهای گروه و قالب اندیشیدن مرد سالاری که در مردان (البته در مواردی) باعث می شود که زنان دست از سلیقه ها و اولویت های فردی و شخصی خود (به عنوان رهبر) برداشته و فراموش کنند که شیوه رهبری زنان چگونه است و بیشتر حالت خودکامه و دستوردهی در پیش گیرند.
با توجه به این که در طول تاریخ و دوره های گذشته بیشتر پست های بالای سازمانی به مردان داده شده است. حال ما وسوسه می شویم تا اساس فرض خود را براین بگذاریم که تفاوت بین رهبران مرد و زن به سبب توجه خاصی بوده است که به مردان می شده است. اما الان قضیه فرق کرده. در سازمان های کنونی و انعطاف پذیری ها و کارهای گروهی و اعتمادبه نفس و اعتماد به دیگران و جایگزینی ویژگی های گذشته چون ساختارهای بسیار دقیق و رقابت های فردی و اعمال کنترل و راز داری نقش اساسی دارند. بهترین مدیر کسی است که به حرف سایر اعضا سازمان گوش بدهد و موجبات انگیزش آنان را فراهم کند و از آنها حمایت و پشتیبانی کند. چنین به نظر می رسد که در این زمینه ها زنان به مراتب بهتر از مردان عمل کرده اند. برای ارائه یک نمونه ویژه و کابرد تیم های تخصصی در سازمان ها بدان معنی باشد که مدیران موفق یا اثر بخش باید در زمینه مزاکره و چانه زدن از مهارت بالایی برخوردار باشند. شیوه های رهبری زنان به گونه ای است که آن ها در این زمینه (مذاکره و چانه زدن) بهتر از مردان عمل می کنند و کمتر به جنبه های برد و باخت و رقابت می پردازند. آن ها همواره مذاکره و چانه زدن را در محتوای روابط دائمی به عمل می آورند و در بیشتر موارد می کوشند تا طرف مقابل را (از نظر دیگران) برنده مسابقه معرفی کنند. حال می توانیم بگوییم که زنان چرا در مدیریت کمی بهتر از مردان عمل می کنند؟ یک مدیر علاوه بر اینکه باید مدیریت داشته باشد و تفکر آگاهانه و صحیح مورد نیاز دارد پس چرا مردان نمی توانند بهتر عمل کنند در بعضی شرایط؟ زیرا زنان علاوه بر این موارد دارای احساسات ویژه ای می باشند که مکمل کار آن ها خواهد بود.
خوب. قصه من تمام شد. اما همیشه مثل آخر قصه ها نمی شود. شاهنامه آخرش خوش است.
