آرشیو برگ شناسی

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
با سلام خدمت همه دوستان عزیز

تاپیکی که می بینین قراره بشه آرشیو برگشناسی که اطلاعات اون از طریق

جمع آوری شده برای دسترسی راحت تر شما دوستان...:gol::gol::gol:

انشالله مفید باشه و مورد استفادتون قرار بگیره، خصوصاً برای طرح سوال تا از طرح سوالات تکراری جلوگیری بشه...

با تشکر از همه شما عزیزان sorin Z :gol:
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 1

سوال تصویری شماره 1

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=69647&d=1320574059​


پای خر یا پای کره اسب

نام انگلیسی:Coltsfoot
نام علمی:Tussilago farfara L
تیره:Compositae
خانواده کاسنی
شرح:گیاهی پایا که گاهی به علت وجود ساقه های زیرزمینی که بسرعت رشد می کنند در منطقه وسیعی پراکندگی دارد. پاجوش های گلدار آن تا 20 سانتیمتر ارتفاع دارد و از برگهای فلس دار خطی کوچک و ارغوانی پوشیده شده است. کاپیتول آن 5/1 سانتیمتر قطر دارد و دارای گل های زبانه دار متعدد به رنگ زرد طلایی است. برگهای طوقی قاعده آن قلبی شکل کروی است و هر لوب آن به یک راس ختم می شود. حاشیه برگها دندانه دار است. سطح بالایی برگها سبز تیره با تارهای کم و سطح پایینی به علت تارهای فراوان سبز مایل به سفید است. زمان گل دادن اسفند تا فروردین است.
قسمت های مورد استفاده: معمولا سرشاخه های گلدار خشک شده و بندرت برگهای خشک شده.
زیستگاه و گردآوری: بر روی خاک های شنی و رسی به ویژه در مناطق بایر، در گودالها، در کنار نهرها و دریاچه ها، در سواحل سراسر اروپا، شمال اروپا و بوفور در بریتانیا می روید. گلها در اوایل فروردین و برگها در اردیبهشت و خرداد گردآوری می شوند. گلها را در سایه خشک می کنند، برگها را می توان در آفتاب هم خشک کرد.
ایران: در بیشتر نواحی ایران از جمله شمیرانات، راه چالوس و دامنه های مرطوب کندوان می روید.
ترکیبات و اثر: گلها دارای مقدار کمی اسانس فرار، موسیلاژ و تانن است. برگها فاقد اسانس فرارند اما تانن و موسیلاژ دارند. هر دوقسمت گیاه معمولا خاصیت ضد التهابی ملایمی دارد و برای سرفه های مداوم مصرف می شود. اخیرا خاصیت اسپاسم آنها کشف شده است. از راه خارج پای خر برای التیام زخم ها مصرف می شود.
مصرف: از هر دو قسمت گیاه به شکل تیزان ( یک لیتر آب سرد را روی 1 – 2 قاشق غذاخوری آن ریخته به نقطه جوش برسانید و سپس بگذارید بماند ) برای سرماخوردگی و برونشیت استفاده می شود. بندرت برای درمان بثورات جلدی استفاده می شود ( اثر آن بسیار ضعیف است ). از راه خارج به شکل لوسیون مصرف می شود یا برگهای له شده آن را روی زخمهای دیر التیام می مالند.


این هم تصاویری از گلهاش



http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=69714&d=1320655673​


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
طراح سوال: معصومه دیوانعلی
پاسخگو: reza vafaei.........
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 2

سوال تصویری شماره 2


سلمه تره

نام فارسی: سلمه تره-غازپا-پاغازی
نام علمی: Chenopodium album
نام انگلیسی: Lamb's-quarters
خانواده: Chenopodiaceae


برگ ها:
اول 2 و یا 4 برگ حقیقی ظاهراً مخالف ( در هر گره 2تا) ظاهر می شوند، اما همه برگ ها و انشعابات بعدی متناوب هستند. (یکی در هر گره). برگ ها مضرسی هستند، طول تیغه ها 10-3 سانتی متر (در 4-1)، نیزه ای شکل، یا در اغلب موارد گسترده با نامنظم مثلثی می باشند، معمولاً دندانه های کم عمق، برگ ها سبز یا مایل به خاکستری به دلیل پوشش پودری سفید، گاهی اوقات در گیاهان جوان در زیر سطح برگ مایل به قرمز می شود.

گل ها و میوه: گل ها خیلی کوچک، مایل به سبز، متراکم باهم داخل دسته بندی های کوچک قرار می گیرند، ضخیم، گل آذین سنبله در امتداد ساقه اصلی و انشعابات بالاتر، دارای 5 کاسبرگ اما فاقد گلبرگ، بذرها کوچک، گرد، تا حدی پهن، به قطر 1.5-1 میلی متر، محصور شده در یک پوشش بسیار نازک، غشایی، صاف و تا اندازه ای سفید (پوسته) می باشند که وقتی خشک می شود به آسانی شکسته و از بین می رود. گلدهی از خرداد تا مرداد می باشد.



--------------------------------------------------------------------------------------------------------------


طراح: گلابتون
پاسخگو: fgni
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 3

سوال تصویری شماره 3





جعفری

نام فارسی: جعفری
نام علمی: .Tagetes spp
نام انگلیسی: Marigold
تیره: Asteraceae/Compositae

عصاره گل و برگ جعفری خاصیت کنه کشی دارد.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
طراح: fgni
پاسخگو:phyto

 
آخرین ویرایش:

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 4

سوال تصویری شماره 4








پسته

نام علمی: .Pistacia Vera L
تیره: Anacardiaceae


درخت پسته داراي برگ‍هاي مركب شانه اي است و هربرگ يك جوانه جانبي را در برمي‍‍گيرد. اكثر جوانه هاي جانبي به گل آذين اوليه مبدل مي ‍شوند و يك محور اصلي را تشكيل مي ‍دهند كه در سال بعد خوشه پسته را توليد مي كنند. بنابراين اين خوشه هاي پسته به صورت جانبي بر روي شاخه يكساله مي ‍شوند.

از نظر گياه شناسي ميوه پسته در رديف ميوه هاي شفت طبقه ‍بندي مي ‍شود ميوه هاي شفت متشكل از سه قسمت : لايه برون خارجي، لايه ميان گوشتي و لايه درون برسخت هستند كه درون بر، هسته را مي ‍پوشانند. تفاوت ميوه هاي شفت در بخش خوراكي آنها است. در پسته و بادام، هسته (مغز) به صورت خوراكي مي ‍رسد، در حالي كه ساير ميوه ‍جات شفت (زردآلو، هلو)، هسته سخت دارند و ميان برگوشتي بخش خوراكي ميوه مي باشد.

جنس Pistacia داراي 11 گونه است كه همگي ‌آ‌نها از خود، تربانتين يا سقز ترشح مي ‍كنند.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

طراح: Phyto
پاسخگو: گلابتون
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 5

سوال تصویری شماره 5

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=74693&d=1322946505
برگ کاری





---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
طراح: گلابتون
پاسخگو: معصومه دیوانعلی
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز

بابا آدم Burdock

نام علمی Arctium lappa

خانواده Iridaceae



كليات گياه شناسي

بابا آدم كه فيل گوش و آراقيطون نيز ناميده مي شود گياهي است علفي و دوساله ذكه ارتفاع ساقه آن تا 1/5 متر مي رسد . اين گياه بحالت وحشي در دشت ها و نواحي معتدل و مرطوب و سايه در اروپا و آسيا مي رويد . ساقه آن كه شبيه پوست مار است پوشيده از كركهاي خشن و زبر مي باشد . برگهاي آن بسيار بزرگ و پهن بحالت افتاده بر روي ساقه قرار درد .

رنگ برگها در قسمت چسبيده به ساقه سبز كم رنگ و هر چه بطرف انتهاي برگ نزديك تر مي شويم تيره تر مي شود .

ريشه گياه دراز ف دوكي شكل و مانند هويج بضخامت انگشت دست بوده وداراي مقدر زيادي كربنات پتاسيم و نيترات پتاسيم است . پوست ريشه بابا آدم قهوه لي ، مغز آن سفيد و طعم آن كمي شيرين است ولي بوي تهوع آوري درد .

ميوه آن پس از رسيدن بصورت فندقه اي با 3 يا 4 سطح و برنگ زرد حنايي ظاهر مي شود .

در انتهاي ميوه تارهاي زرد رنگي وجود دارد كه در موقع عبور گوسفندان و جانوران به پشم هاي آنها مي چسبد و موجب پخش تخم اين گياه به مناطق ديگر مي شود .

بابا آدم در بعضي از نقاط ايران بحالت وحشي مي رويد . از ريشه اين گياه استفاده طبي بعمل مي آيد پساز خارج كردن ريشه بابا آدم از خاك آنرا بخوبي شسته و به قطعات كوچك سه سانتيمتري تقسيم كرده و در اثر حرارت خورشيد يا در كوره هاي مخصوصي خشك مي كنند .

تركيبات شيميايي:
ريشه بابا آدم داراي ماده اي بنام اينولين Inulin ، روغن فرار ، تانن ، رزين ، قند ، آهن ، كلسيم و ويتامين C مي باشد . دانه بابا آدم داراي روغني است برنگ زرد و طعم تلخ اسيد لينولئيك و اسيد اولئيك است .

خواص داروئي:
از نظر طب قديم ايران ريشه بابا آدم سرد و خشك است .

1) بهترين تصفيه كننده خون است و خون را تميز كرده و سموم را از بدن خارج مي كند .


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
طراح: معصومه دیوانعلی
پاسخگو:fgni
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 7

سوال تصویری شماره 7



برگ ژينگو/جينكو/درخت چهل سكه
اسم علمي:ginkgo biloba
اسم لاتين:ginkgo
تيره: گينكي واسه

ژينكو گياه دارويي ارزشمندي است كه براي اهداف دارويي متنوعي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. ژينكو به منظور استفاده از بذر و به خصوص برگ پرورش مي‌يابد. بذرهاي ژينكو هزاران سال است كه در طب سنتي چين استفاده مي‌شود. فرآورده‌هاي ژينكو كه امروزه در دسترس مي‌باشند از برگ آن بدست مي‌آيد. در نهالستانهاي پرورش برگ، درختان ژينكو به‌صورت متراكم كشت شده و برگها براي تهيه عصاره برداشت مي‌شوند تا مورد فرآوري قرار گيرند. عصاره برگ ژينكو يكي از مهمترين گياهان دارويي رايج در دنيا مي‌باشد

اهميت دارويي بذر و برگ

بذرهاي ژينكو براي بيش از 1000 سال است كه در طب سنتي چين، به‌عنوان داروي قابض براي ريه استفاده مي‌شود تا آسم و سرفه را درمان كند. همچنين آنرا تصفيه كننده خون، كمك كننده هاضمه، ضد كرم، تب بر وآنتي‌بيوتيك مي‎دانند. . اولين كاربرد برگها در چين، در سال 1436 براي درمان بيماريهاي پوست و زخمهاي سر گزارش شد. عصاره برگ ژينكو، فعاليت بيولوژيكي وسيعي دارد. عصاره خالص برگ گياه از نظر داروشناسي، داراي عمل بازكنندگي عروق شرياني و فعال كننده گردش خون در شرائين است كه خود موجب رساندن خون بيشتر به بافتها مي‎شود. عصاره برگ ژينكو جريان خون را به مغز افزايش مي‎دهد و در نتيجه حافظه و توانايي فكري بهبود مي‎يابد. عصاره‎هاي استاندارد شده براي انواع بيماريها و نارسايي‎هاي ذهني و فيزيكي مرتبط با سن استفاده مي‎شود و در درمان آلزايمر، اسكيزوفرني، پاركينسون، نقص حافظه مرتبط با سن (AAMI)، ناتواني مغزي، افسردگي و اضطراب بكار مي‎رود. عصاره برگ ژينكو همچنين در درمان طنين مزمن گوش يا زنگ گوش، لنگي متناوب، سرگيجه مزمن، نارسايي‎هاي جنسي، درد معده، بيماري‎هاي پوستي، ايجاد لخته در رگ و ساير اختلالات قلبي، عروقي و اعصاب مركزي مؤثر است .

روشهاي ازدياد

روشهاي معمول ازدياد اين درخت از طريق بذر، پيوند و قلمه است. ازدياد از طريق بذر در خاك سبك شني، در شاسي سرد در پاييز و زمستان صورت مي‎گيرد. ازدياد اين درخت بوسيله پيوند و كوپيوند نيز مي‌تواند صورت گيرد. روش قلمه زدن براي توليد گياهاني با جنسيت مشخص استفاده مي‎شود. استفاده از هورمون IBA و سيستم مه‌پاشي، ريشه‌زايي را تسهيل مي‌كند. از ريزازديادي نيز براي تكثير ژينكو استفاده مي‌شود .

پرورش ژينكو به منظور توليد بذر

مهمترين منطقه توليد بذر ژينكو در چين است. در اين نهالستانها، آبياري زياد، كوددهي، سرزني، حلقه برداري، هرس، بازجوان سازي درختان مسن، گرده افشاني مصنوعي، پيوند شاخه‎هاي گل‎دهنده نر روي درخت ماده،سبب ازدياد بذردهي مي‌شود.

پرورش ژينكو به منظور توليد برگ

ژينكو به طوراختصاصي به منظور توليد برگ، براي استخراج مواد مؤثر از سال 1980 كشت مي‎شود. نهالستانها براي برداشت برگ ژينكو ابتدا در فرانسه تاسيس شدند و بعد در سومتر، جنوب كارولينا كشت وسيعي انجام گرفت. در سومتر 25000 درخت درهر هكتار وجود دارد كه به فاصله 40 سانتيمتري از هم در رديفهايي به فاصله يك متر كشت شده‎اند. براي 400 هكتار نهالستان در سومتر، اين مقدار به ده ميليون درخت در هكتار مي‎رسد. از سال 1990 پرورش دهندگان چيني به سرعت افزايش يافتند. وسعت كل كشت در چين در حدود 5000 هكتار است.

ساختمان و الگوي نهالستانهاي پرورش برگ

در مقايسه با نهالستانهاي پرورش بذر تراكم در نهالستانهاي پرورش برگ به طور وسيعي افزايش يافته‌است. باغهاي معمولي 150 تا 670 گياه در هكتار دارند، در حالي كه در نهالستانهاي پرورش برگ از الگوي كشت متراكم استفاده مي‎شود و بيش از 20000 گياه (در كشورهاي جنوبي) و يا بيش از 90000گياه در هر هكتار (در نهالستانهاي چين) وجود دارد. فاصله بين گياهان و رديفها 100*50 يا 50*50 سانتي متر است. درختان با اعمال هرس سنگين كوتاه نگه داشته‌مي‌شوند تا برداشت مكانيزه براحتي صورت گيرد، به‌طوري كه گياه در سال دوم بعد از كاشت، از 50 سانتيمتري بالاي سطح زمين بريده مي‎شود و در سال سوم، چهارم وپنجم به ترتيب از ارتفاع 70، 90 و 110 سانتيمتري قطع مي‎شود. در سال ششم بعد از كاشت، گياه از ارتفاع 10 سانتيمتري بالاي سطح زمين بريده مي‎شود و اين سيستم هرس ادامه مي‌يابد. به طوركلي، يك توليد خوب از نهالستان مناسب 3 يا 4 تن برگ خشك شده در هكتار است .
فرآوري برگ

برگهاي تازه برداشت شده ژينكو، در حدود 75 درصد رطوبت دارند و با عبور از خشك كن، رطوبت برگها به12 درصد كاهش مي‌يابد. روي برگهاي خشك شده تحليل شيميايي ميكروبيولوژيكي و ميكروسكوپي انجام مي‎شود تا حضور عناصر سنگين و آلودگي‎ها، آفلاتوكسين و ساير تركيبها ارزيابي شود. عصاره در يك فرآيند چند مرحله‌اي، استاندارد مي‎شود تا از نظر غلظت به سطح مطلوبي برسد. عصاره برگ ژينكو تقريباً به نسبت67:1 -35 (67-35 كيلوگرم برگ خشك شده براي توليد يك كيلوگرم عصاره) غليظ مي‎شود. به‌طور كلي 27 مرحله استخراج و دو هفته وقت مورد نياز است كه از 50 كيلوگرم برگ، يك كيلوگرم عصاره بدست بيايد.


هر چند برگ پرسياوشا ن شبيه اين هست اما تفاوت در تيره بودن لبه برگ و دمبرگ پرسياوشان هست.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
طراح :fgni
پاسخگو:معصومه دیوانعلی
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 8

سوال تصویری شماره 8

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=73281&d=1322313337



بارهنگ

اين گياه در جاهاي مختلفي مي رويد و انواع مختلفي دارد. معمولاً از دانه هاي اين گياه استفاده مي شود. از اين گياه براي ناراحتيهاي تنفسي استفاده مي شود و يكي از گياه هاي لعاب دار و داراي ماده سافورين است.

دانه هاي آن را در آب خيس مي كنند. اين گياه عوارض جانبي ندارد. از برگ اين گياه به وفور استفاده مي شود و برگ آن خاصيت ضد عفوني كننده دارد و همچنين دانه اين گياه هم خاصيت ضد عفوني كننده و خلط آوري خوبي براي دستگاه تنفسي دارد.

به فارسی گیاه و تخم آن را «بارهنگ » و در برخی مناطق ایران « بار تنگ» و در تبریز « تخم بیزوشا» گویند . در کتب طب سنتی با نامهای « بار تنگ» و یا عربی آن « لسان الحمل کبیر» نامبرده می شود. به فرانسوی آن را Plantain ، Plantain majeur و Grand plantain و به انگلیسی Plantain و plantain Larger نامند . در هند در ایالت بمبئی نیز آن را « بار تنگ» می نامند. گیاهی است از خانوادۀ Plantaginaceae نام علمی آن Plantago major L. است. گونۀ دیگری به نام Plantago asiatice L. در برخی مدارک به عنوان مترادف بارهنگ یا لسان الحمل کبیر ذکر شده است .



مشخصات

گیاهی است چند ساله به بلندی 45- 10 سانتی متر بدون ساقه . برگها تخم مرغی پهن ، ضخیم ، دراز و دارای 9-3 رگبرگ کاملاً مشخص صاف یا پوشیده از کرک که به شکل گروهی مستقیماً از ریشه از محل یقه از خاک بیرون آمده اند. گلها خوشه ای و در انتهای یک پایۀ گل دهنده گُرز مانند ظاهر می شوند. میوۀ آن دارای دو خانه است و در هر خانه 8-4 دانۀ تخم مرغی کوچک وجود دارد. اغلب قسمتهای اندام گیاه نظیر برگ ،ریشه و تخم آن مصارف دارویی دارد.

تکثیر بارهنگ از طریق کشت تخم آن در زمین اصلی صورت می گیرد و روش کاشت آن شبیه اسفرزه است که در آن بخش ذکر شده است .

بارهنگ در اطراف تهران ، ری ، کرج و در گیلان در لاهیجان ، در آذربایجان در تبریز، سراب ، سهند ، و در کردستان ، خراسان ، اصفهان ، بلوچستان دیده می شود . این گونه بارهنگ در اروپا ، شمال آفریقا ، امریکای شمالی و هند انتشار دارد. چند گونه از خانوادۀ بارهنگ در ایران می رویند که از نظر خواص دارویی بسیار مشابه بارهنگ هستند . نامهای علمی آنها عبارت است از :

1- Plantago lanceolata L. . این گونه در کتب طب سنتی با نام « لسان الحمل صغیر» ذکر می شود و فارسی آن « بارهنگ نیزه ای » است . به فرانسوی Plantain lanceole و Herbe a cinq coutures و Oreill de liver گفته میشود.

این گیاه چند ساله است و بدون ساقه می باشد . برگهای آن دراز نیزه ای نوک تیز که دارای 5-3 رگبرگ مشخص است . میوۀ آن به شکل کپسول و کمی دراز است که در آن 2 دانه قرار دارد. دانه ها کمی دراز ، و لیز است و در طرف داخل دانه دارای شیاری می باشد. این گیاه در ایران در منطقۀ تهران ، کرج ، شمیرانات ودر گیلان در رشت ، لاهیجان ، و در ساحل آستارا و در آذربایجان در تبریز در کنار شهرها و در اطراف اردبیل ، خوی و در خراسان در مناطق مرزی حریرود و در اراک و تفرش ، لرستان ، خرم آباد ، ملایر ، مسجد سلیمان ، شیراز، کرمان ، بلوچستان ، زابل و سیستان دیده می شود در اروپا و همچنین در هند نیز انتشار دارد.

2- Plantago media L. که به فرانسوی Plantain moyen گفته میشود گیاهی است چند ساله بدون ساقه برگها همه از ریشه خارج شده اند و در هر دو سطح پوشیده از کرک، تخم مرغی و دارای 9-5 رگبرگ مشخص هستند. این گیاه در آذربایجان و اطراف رشت می روید.

دو گونۀ فوق از نظر خواص خیلی شبیه بارهنگ رسمی و از نظر شکل بوته نیز با کمی اختلالات مشابه می باشند.

گونۀ دیگری از گیاهان این خانواده که از نظر خواص مشابه بارهنگ است ولی از نظر شکل کمی متفاوت است به نام Plantago coronopus L. میباشد. به فرانسوی Hart,s horn گفته می شود. این گونه در کتب طب سنتی با نام « اوذَینه» آمده است . گیاهی است یکساله و دوساله و در برخی مناطق چند ساله بدون ساقه و کم و بیش پوشیده از کرک. برگها دراز، مثلثی ، با بریدگی که همه از ناحیۀ یقه ریشه بیرون آمده اند این گیاه در ایران در مراتع و چمنزارهای بوشهر، در آبادان ، مسجد سلیمان و بلوچستان دیده می شود [ از فلورا ایرانیکا].

فلورا ایرانیکا معتقد است که دو گونه فرعی از این گیاه یکی به نام علمی Plantgo coronopus Sub coronopus در گرگان، لرستان (پشت کوه)، مهران، بختیاری، قصر شیرین،اهواز، بوشهر، برازجان بلوچستان وجزیرۀ هرمز می روید و دومی به نام علمی Plantgo coronopus Sub commutata (Guss.) Pilger در لرستان ، پشت کوه ، ایلام مهران ، بین دهلران و شوش و در فارس ، بوشهر، دشت ارژن ، کازرون ، لار ، جزیرۀ قشم و حاجی آباد نزدیک طارم انتشار دارد.

4- Plantago crassiflia Forsk که مترادف P.maritima L. می باشد. نام اصلی این گونه سابقاً P.maritima گفته می شد. این گونه به فرانسوی Plantain maritime گفته می شود. و از نظر شکل کم و بیش شبیه سایر گونه هاست. این گیاه بیشتر در سواحل شنزار می روید. در ایران در غرب تهران در مردآباد کرج ، در آذربایجان غربی در ساحل دریاچه در نقاط شور ساحلی، در افشار در کنار آبهای معدنی احمدآباد ، در مرکز در کوه قهرود و در مناطق مرزی حریرود و در شرق دیده می شود.



ترکیب شیمیایی

در گیاه بارهنگ و اکثر سایر گونه های مشابه بارهنگ گلی کوزید اوکوبین یافت می شود [ کوبوتا]. و بعلاوه دارای مادۀ پلانتاژین می باشند[ چونگ کوئو تو نونگ یائوچی ] . در تخم یا دانه های آنها مقدار زیادی مواد گلوتینی و بعلاوه پلانته نولیک اسید ، سوکسی نیک اسید ، آدنین [ کاریونه وکیمورا]، کولین، اوکوبین وجود دارد [ اوگاتا & نیشی اوجی ].

در گزارش تحقیقات دیگری آمده است که در گیاه وجود گلی کوزید اوکوبین تایید شده و در تخمهای آن در حدود 183/0 درصد مادۀ هولوزید پلانتئوز وجود دارد . در برگهای آن تعدادی گلوکوزید ، ساپونین و ترکیبات تلخ یافت می شود [G.I.M.P] .

معمولاً در بازار زیر عنوان بارهنگ مخلوطی از چند گونه و عمدتاً P.major و P.lanceolata و مقداری نیز از سایر گونه های فوق عرضه می شود. از نظر ترکیبات شیمیایی و خواص گونه های فوق کم و بیش شبیه هستند و همۀ آنها از نظر زراعی علف هرز مراتع محسوب می شوند ولی از نظر دارویی دارای خواص مفیدی می باشند. در هند برگهای تازۀ بارهنگ بخصوص گونه P.lanceolataدارای خاصیت ضد باکتری است و روی زخمها و جراحتها ونقاط ملتهب می گذارند ، خیلی مفید است [ G.I.M.P] . این کار را مرسو است که در گیلان ، شمال ایران نیز می کنند و از له شدۀ برگ بارهنگ برای التیام زخم استفاده می کنند. آقای دکتر H.Leclerc نیز در تجربیاتی نشان داده است که اگر برگ تازۀ بارهنگ را چند ساعت در آب جوشیده گذارند و قطعات آن را روی زخمها بیندازند درالتیام زخم تسریع می شود. در هند از برگهای گونۀ P.major نیز به همین ترتیب استفاده می شود و از دانه های بارهنگ به عنوان تونیک و محرک و برای معالجۀ اسهال خونی تجویز می شود ، بعلاوه از برگها و ریشۀ بارهنگ نیز به عنوان تب بر مصرف می شود. در فرانسه مرسوم است از برگها یا ریشۀ بارهنگ 100 – 50 گرم گرفته در یک لیتر آب جوشانده و برای قطع اسهال 3 فنجان در روز می خورند قابض و آرام بخش است .




--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
طراح معصومه دیوانعلی
پاسخگو: گلابتون​
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 9

سوال تصویری شماره 9




شب خسب:


نام علمي : Albizia julibrisin
خانواده : Mimosaceae
نام انگليسي : Silk tree


مشخصات گياهي :
درختاني خزان‌كننده، بدون خار، تا ارتفاع 15 متر. برگها شانه‌اي مركب و داراي 10 تا 15 برگچه كه اين برگچه‌ها هنگام شب دو بدو بسته شده و به همين جهت شب خسب ناميده مي‌شوند. برگها سبز روشن و گلها داراي پرچم‌هاي متعدد كه انتهاي آنها صورتي و بن آنها سفيد رنگ است. گلها بسيار زيبا وبه رنگ سفيد، صورتي و سرخ هستند. ميوه در اين گياه نيام مي‌باشد.

نيازها:
در خاكهاي لومي داراي رشد خوبي بوده و به محيط‌هاي خشك سازگاري دارد. در مقابل آبياري نامناسب نيز مقاومت داشته و رويش مناسبي دارد. محيط آفتابي يا نيمه سايه را به خوبي تحمل كرده و در برابر آلودگي هوا و سرماي تا 10ـ درجه سانتيگراد نيز مقاوم مي‌باشد.

روش تكثير :
1ـ با كشت مستقيم بذر در اواخر اسفندماه ازدياد مي‌يابد (براي نرم كردن پوسته سخت بذر، قراردادن در اسيد سولفوريك و سپس شستشوي دقيق قبل از كاشت ضروري است).
2ـ قلمه ريشه‌اي كه در اوايل بهار گرفته شده و حدود 5/7 سانتي‌متر طول و 12 ميلي‌متر يا بيشتر قطر داشته باشد، قلمه‌هاي ساقه ريشه‌دار نمي‌شوند.

كاربرد
اين گياه گونه‌اي زيبا و مقاوم در فضاي سبز شهر (تهران) مي‌باشد. كاشت اين گياه در حاشيه خيابانها، به دليل گلدهي طولاني و امكان ايجاد حساسيت توصيه نمي‌شود. اما براي كاشت در حاشيه بزرگراهها كه آبياري كافي هم صورت نمي‌گيرد ، بسيار مناسب است.


هرس :
اين درخت به علت شاخه‌زايي زياد بايد از سالهاي اوليه رشد هرس فرم شده و شاخه‌هاي قسمتهاي پائيني حذف شوند.


معرفي واريته :
واريته‌اي از اين گونه به نام A.julibrisin ‘ROSEA’ وجود دارد كه شدت رشد اين درخت اندكي كمتر از گونه اصلي است ليكن مقاومت آن نسبت به سرما بيشتر است. قامت اين واريته از گونه اصلي بلندتر بوده و تنه صاف و يكدستي را به و جود مي‌آورد. اين واريته داراي گلهاي صورتي متمايل به سرخ است.



njavan.com
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
طراح:f.mars
پاسخگو:reyhaneh919
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 10

سوال تصویری شماره 10

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=73729&d=1322513936​




درخت راش ( آلش‌، راج، مرس)؛
تیره بلوط
نام علمی Fagus sylvatica Fagaceae




راش درختی است بلند قامت که ارتفاع آن تا 35متر می رسد.

این درخت در ارتفاع 600 تا 2200 متر از سطح دریا در جنگلهای شمال ایران از آستارا تا گرگان رویش دارد. بومی آسیای میانه (ایران و قفقاز) و دارای تنه ای صاف وسیلندریک بوده و چوب آن صنعتی که در صنایع چوبی مصرف بسیار دارد.


گیاهی است یک پایه و دارای گلهای نر و ماده و میوه آن فندقه هرمی مثلث القاعده است.

زادآوری آن طبیعی و با بذر افشانی خود درخت انجام می گیرد. نهالها پس از استقرار در زیر سایه و پناه درختان مادری به مرور زمان رشد و نمو می نمایند. پس از اینکه نهال راش به ارتفاع مورد نظر رسید و دیگر نیازی به نور نداشته باشد بایستی پایه های مادری که از نور دهی به نهالها جلوگیری می نمایند،حذف گردد.




این درخت هر پنج سال یکبار بذر فراوان تولید می کند . مصارف چوبی درخت راش علاوه بر مصارف عمومی و تجاری دارای مصارف روستایی بسیار است. در صنایع چوبی از تنه های خوب و سیلندریک آن جهت تولید روکش چوبی استفاده می گردد و در روستاها از چوب آن برای ساختن در و پنجره و تیر و ستون و چهارپایه های محلی وکفشهای چوبی (کتل) و گهواره و پاوره های محلی در قدیم استفاده می نمودند.

در فرهنگ حاشیه نشینان دریای کاسپیان درخت راش خزری یا هیرکانی بنامهای محلی مرس،راهاج ، رهاج ، راج ،آلاش ، قزل گز ،‌قزل آقاج معروف می باشد.


این درخت دارای گونه های مختلفی است که در جنگلهای شمال کشور ایران گونه هیرکانی یا کاسپیانی آن رویش داشته ونام لاتین آن ORIENTALIS و FAGUS ( فاگوس، اوریانتالیس ) می باشد.

به دلیل حمایت از بقاء و تداوم حیات درختان راش به طور کلی راشستانهای جنگلهای گیلان مورد حفاظت دقیق قرار می گیرد و بهره برداری از این درخت عزیز بصورت تک گزینی و با شیوه های علمی و کاملاً نوین جهان طوری صورت می گیرد که صد در صد متضمن استقرار و بقاء و تداوم حیات آن می باشد



----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
طراح:reyhaneh919
پاسخگو:گلابتون
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 11

سوال تصویری شماره 11




فندق
نام علمی .Corylus Avellana L
تیره فندق (Corylaceae)

فندق، درختچه یا درختی بومی اروپا، آسیای صغیر و قفقاز است و در جنگل‌های ارسباران، آستارا، تالش ، دینوچال، طارم و زنجان، بین استپ و جنگل و در جنگل‌های گلی‌داغ ایران دیده می‌شود.


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
طراح:گلابتون
پاسخگو:phyto
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 12

سوال تصویری شماره 12


[h=3]گل لاله عباسی

Mirabilis jalapa
[/h]خانواده Nyctaginaceae
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 13

سوال تصویری شماره 13

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=74333&d=1320594673


ملج

Ulmus glabra


از خانواده Ulmacaea

از گونه های درحال انقراض جنگلهای شمال....


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
طراح: گلابتون
پاسخگو:reyhanh919
 

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 14

سوال تصویری شماره 14



درخت به

نام علمی :‌Cydonia oblonga

نام عمومی : Quince یا Cydonium

نام انگلیسی : Quince

نام خانواده : Rosaceae ( خانواده گل سرخ )

گیاهشناسی :

به ، درخت کوچکی است که دارای ساقه های مایل به کبود می باشد . برگ های ساده با کناره های ناهموار آن ،‌پوشیده از تار بوده و به نظر گردآلود می رسد. گل های به درشت و به رنگ سفید یا سفید مایل به صورتی است و میوه ی آن درشت ، کروی و پوشیده شده از کرک زیاد است. درون میوه ی به ، دانه های لعابدار وجود دارد که در هرخانه 12 دانه جای گرفته اند. رنگ میوه ابتدا سبز و و پس از رسیدن کامل زرد می شود. در صورتی که میوه نارس باشد ،‌طعم گس داشته و قابض است ولی رسیده ی میوه دارای بوی مطبوع و طعم شیرین است . بروی دانه های به لعابی وجود دارد که از جنس موسیلاژ بوده و حدود 22 – 20 درصد وزن دانه دا تشکیل می دهد. بقیه دانه حاوی روغن ،‌پروتئین و ماده ای به نام آمیگدالین است. موسیلاژ روی سطح دانه ها می تواند در آب ایجاد کلوئیدی بنماید که در داروسازی و صنایع غذایی دیگر به وفور مصرف می شود. درخت به در نقاط مختلف ایران رویش داشته و در شمال ایران مانند گرگان ، گیلان و آذربایجان به حالت خودرو می روید.

ترکیبات مهم :

دانه ، حاوی موسیلاژ ، روغن ، پروتئین و گلوکزید سیانوژنیک به نام امیگدالین است.

اثرات مهم :

میوه بدلیل داشتن پکتین در رفع اسهال موثر است. اثرات دیگر آن شامل تقویت کننده معده و التیام دهنده ی ورم روده ها می باشد.
دانه ها بدلیل داشتن موسیلاژ دارای خاصیت خوب رفع التهابات مخاط ها ،‌رفع سرفه و رفع گرفتگی صدا است.
همچنین از موسیلاژ دانه ی به در محصولات مجعد کردن مو در صنایع جهان استفاده زیادی بعمل می آید. از استفاده های صنعتی دیگر دانه ، استفاده از موسیلاژ آن در آهار دادن پارچه هاست.

طریقه و مقدار مصرف :

به دانه ، به میزان یک قاشق چای خوری در آب خیس خورده و مصرف شود.
همچنین می توان چندین دانه را روی زبان قرار داده و موسیلاژ آن را در ظرف چند دقیقه مکید. میزان مصرف میوه ی به در حد موارد استفاده ی غذایی می باشد.

نکات قابل توجه :

1 : دانه ی به فقط به طریقه ذکر شده مصرف شود و هرگز نباید آنرا خرد کرده و جوشانید ؛ چون با این عمل آمیگدالین موجود در دانه هیدرولیز شده و تولید اسید سیانیدریک می کند که خطرناک است. لازم به زکر است که موسیلاژ در روی دانه قرار دارد و پس از خیس خوردن از روی آن جدا شده و دانه بدون تغییر دفع می گردد ؛ در حالی که آمیگدالین داخل دانه است و فقط با خورد شدن دانه آزاد و هیدرولیز می گردد ؛‌ لذا در صورتی که دانه بطور مستقیم خورده شود ،‌هیچ خطری نداشته و پس از پاک شدن لعاب ( موسیلاژ ) آن ،‌بدون تغییر دفع می گردد.
2: میوه به می تواند بصورت خام و یا پخته مصرف شود. خواص پخته ی آن نیز همانند خام آن است.
3: طبق کتاب های فاماکوگنوزی اونس و تریس ، 75 درصد محلول به دانه ی دنیا از ایران تامین می شود. همین منبع می افزاید درخت به در نقاط دیگر جهان از جمله جنوب آفریقا ،‌مرکز اروپا و خاورمیانه کشت و برداشت گردد.
4 : موسیلاژ به دانه ، شامل پلی ساکارید های محلولی است که پس از تجزیه ی نهایی تولید ال آرابینوز و اسیدهای آلدوبیوارونیک می کند.


مهعمترین اثرات گزارش شده ی به :‌

قابض ،‌مقوی قلب ،‌ضد نفخ ،‌نرم کننده ( داخلی و خارجی که این اثر مربوز به دانه ی آن است ) ، ادرارآور، قاعده آور ، خلط آور ، بند آورنده ی خونریزی ، موثر در درمان بیماری های سینه ای و مقوی عمومی بدن .





منبع


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
طراح:parrotia persica
پاسخگو: Ziba jun

 
آخرین ویرایش:

Sorin Z

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 15

سوال تصویری شماره 15

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=74744&d=1322987813

[h=2]آروکاریا یا کاج مطبق یا کاج طبقه‌ای یا کاج خانگی[/h][h=2]Araucaria [/h]
اسم علمی: Araucaria excelsa

خانواده: Araucariaceae

این گیاه بومی جزیره نور فولک درجنوب کالدونی جدید است. ارتفاع آن ۱ تا ۲ متر و گسترش آن ۸۰-۹۰ سانتیمتر می باشد . گیاهی است همیشه سبز و دارای برگ های سوزنی آروکاریا به مرور ، شاخه های تحتا نی خود را از دست می دهد . یک واریته آن دارای قد کوتاهی است که در گلدان کاشته می شود. درتابستان میتوان گلدان آن را در هوای آزاد و نیمه سایه یعنی در سایه سایر درختان قرارداد. رشد این گیاه بسیار بطئی است.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
طراح:ziba jun
پاسخگو:reyhaneh919




 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 16

سوال تصویری شماره 16



http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=75263&d=1323335815







اسم فارسی: شاهدانه


اسم انگلیسی:
Cannabis


اسم علمی: Cannabis sativa


خانواده:
Cannabidaceae











خواص دارویی شاهدانه :


شاهدانه ضد جانور و انگل معده ،شاهدانه از گياهان يك ساله و ليفي است و دو پايه اي است. داراي ريشه عمودي و ساقه بلند و 2 تا 4 متر ارتفاع.
خواص شاهدانه:
در مناطق دور بيشترين كاربرد شاهدانه در چين و هندوچين است. استوارت مي نويسد كه در چين تمام قسمتهاي مختلف گياه شاهدانه در طب سنتي و چين به عنوان دارو كاربرد دارد.
از تخم شاهدانه به عنوان تونيك، نيروبخش، مسهل و ملين، نرم كننده، مدر، مسكن، ضد جانور، انگل معده و مخدر استفاده مي شود. مصرف زايد ير حد مجاز آن خطرناك است. يعني از مسكن هايي است كه طبق معمول، اسراف در خوردن آن خطرناك است.
تخم شاهدانه در موارد زكام و ناراحتي هاي پس از زايمان و قي و استفراغ شديد مصرف مي شود و در استعمال خارجي، روي تاول ها و زخم ها و به طور كلي زخم سر و كچلي مي اندازند.
ماسون و تئوبالد مي گويند كه گياه شاهدانه ارزش زيادي براي معالجه كزاز دارد. گياه شاهدانه مسكن واقعي و مؤثري براي درد شكم و معالجه سوء هاضمه با علايم درد و براي سرطان ها و زخم ها اثر شفا بخش دارد به علاوه براي معالجه ميگرن و نورالژي و رماتيسم و درد اعصاب مفيد است.
از تخم آن پس از اينكه به ترتيب خاصي تهيه و به صورت دارو آماده شد براي پايين افتادگي رحم و كمك به وضع حمل و به عنوان تب بر استفاده مي شود.
شاهدانه طبق نظر حكماي طب سنتي، از نظر طبيعت، قسمت هاي مختلف آن متفاوت است.
ـ تخم آن خيلي گرم و خشك است. پوست آن سرد و خشك است و از نظر خواص معتقدند كه به علت مركب القوي بودن برگ آن در عين حال كه فرح، سرور، نشاط و نيكويي به رنگ رخسار مي آورد، مخدر نيز هست و پس از آن سستي مي آورد. بعد از آن كه آثار قسمت گرم آن نشاط است زايل شد آثار قسمت سرد آن كه تخدير و سستي است ظاهر مي شود و اشتهاي غذا را از بين مي برد و نهايتاً موجب غم، تكدر، تاريكي ديد چشم، جنون، ماليخوليا، ترس بسيار و استسقا مي شود.
عصاره برگ آن براي از بين بردن شپش سر و ريختن چند قطره از عصاره برگ و روغن آن در گوش براي تسكين درد گوش نافع است. خوردن برگ آن رطوبت هاي معده را خشك مي كند و شكم را مي بندد وقبض مي كند و ترشح ادرار را زياد مي كند. ضماد و برگ آن براي تحليل ورم هاي گرم و تسكين دردهاي عصبي مفيد است. مقدار خوراك آن تا 4 گرم و اسراف در خوردن آن مضر و خطرناك است.
ـ تخم آن آشفتگي حال و به هم خوردن دل را تسكين مي دهد و بادها را پراكنده مي كند و قابض است. مضار آن اين است كه سردرد مي آورد، ديد چشم را كم مي كند و مضر معده است. براي احتراز از اين عوارض بايد سرخ كرده آن را خورد.
روغن شاهدانه گرم و خشك است و براي درد گوش، اعصاب، تحليل ورم هاي سفت و نرم كردن سفتي رحم نافع است. چند قطره در گوش ريخته شود و يا روي ساير اعضا و ورم ماليده شود.
روش تهيه عصاره گياه شاهدانه:
سرشاخه هاي گلدار شاهدانه هندي 1 واحد، الكل 60 درصد 6 واحد، آب مقطر 1 واحد گرفته و طبق روش معمول از آن عصاره تهيه مي كنند. مقدار خوراك اين عصاره 5 سانتي گرم تا 5 دسي گرم بر حسب مورد در رفع حساسيت هاي شديد و دردهاي رماتيسمي مصرف مي شود.








شرح گیاه



شاهدانه ،از گیاهان زراعی قدیمی است که احتمالاً موطن اصلی آن آسیای مرکزی می باشد که از آنجا به چین رفته و در این کشور بیش از 4500 سال سابقه کشت دارد. تولید شاهدانه در درجه اول برای استفاده الیاف آن است که برای تهیه طناب، گونی، نخ قند، بادبان کشتی ، پارچه های مخصوص تور ماهیگیری کمر بند نجات، برزنت بکار می رود. همچنین در صنعت کاغذ سازی کاربرد دارد. دانه آن به مقدار زیاد در صنعت روغن کشی و دارو سازی کاربرد دارد. شاهدانه گیاهی 2 پایه ، علفی ، یکساله و به ارتفاع 1 تا 3 متر حتی بیشتر و دارای واریته ها و فرم های مختلف است شاهدانه برگهائی متقابل در طول ساقه دارد ولی هر چه به انتهای ساقه نزدیک می شویم برگهای آن وضع منفرد پیدا می کنند. پهنک برگهای شاهدانه منقسم به 5 تا 7 لوب عمیق دندانه دار و منتهی به دمبرگ دراز است. گلهای آن در حالت طبیعی بر دو نوع نر و ماده ، واقع بر روی دو پایه جدا گانه اند. از مشخصات گلهای نر شاهدانه آن است که به صورت مجتمع و به وضع آویخته بر روی پایه ای که از کنگره برگها خارج می شود و همچنین در قسمت انتهایی ساقه ظاهر می گردند هر یک از این گلها نیز دارای 5 پرچم در درون پوشش گل اند. گلهای ماده عموماً همان وضع گلهای نر را دارند با این تفاوت که بدون دارا بودن دمگل مشخص ، در بغل براکته هایی شبیه به برگ جای می گیرند. میوه این گیاه به صورت فندقه و به رنگ قهوه ای یا تیره و دارای یک دانه بدون آلبومن است.







نیاز اکولوژیکی


آب و هوا



شاهدانه در مقابل سرما حساس بوده و در دوره رشد آن نباید سرما و یخبندان وجود داشته باشد زیرا این دو عامل مخصوص یخبندان گیاه جوان شاهدانه را از بین می برد. مقدار حرارت مورد نیاز شاهدانه در صورتیکه جهت تولید الیاف باشد کمتر از مواردی است که برای تولید بذر کشت می گردد. شاهدانه گیاهی است روز کوتاه و نسبت به نور بسیار حساس می باشد.






خاک



زمینی که در آن شاهدانه کاشته می شود باید از نظر مواد غذایی کاملاًغنی و حاصلخیز و دارای عمق کافی بوده و تهویه در آن بخوبی انجام شود. چون ریشه شاهدانه نسبتاً ضعیف و حساس می باشد باید مواد غذایی و رطوبت کافی در اطراف آن موجود بوده و ضمناً زمین هم باتلاقی نباشد و همچین ذرات خاک کاملاً یکنواخت و PH آن حدود 7 باشد. بهترین PH برای شاهدانه بین 5/6 تا 4/7 است.خاکهای شور و خاکهای سرد و خیلی سنگین و یا خیلی سبک برای کاشت این گیاه مناسب نیستند. خاکهای رسی لمونی و یا لمونی که غنی و حاصلخیز می باشند و خاکهای لمونی که از رسوب رودخانه ها تشکیل شده اند و یا خاکهای رسی شنی برای رشد و نمو این گیاه بسیار مناسب می باشد.




کود





در صورتیکه برای تقویت و اصلاح زمین از کودهای دامی استفاده شود می توان در هر هکتار 20 تا 40 تن همراه با شخم پائیزه به زمین اضافه نمود در طول دوره رشد شاهدانه به فسفر زیادی نیاز دارد و هر گاه در تناوب بعد از یونجه قرار گرفته باشد مقدار کودهای مورد نیاز آن بقرار زیر است ازت 60 تا 100 کیلوگرم در هکتار فسفر 40 تا 60 کیلوگرم در هکتار ، پتاس 75 تا 120 کیلوگرم در هکتار آهک 30 کیلوگرم در هکتار. برای آنکه شاهدانه کود ازته را کاملاً جذب و استفاده کند بهتر است این کود در دو نوبت به زمین داده شود. همچنین از مصرف زیاد ازت برای این گیاه باید خودداری گردد زیرا زیادی ازت کیفیت الیاف را پائین می آورد. در صورتیکه در تناوب شاهدانه بعد از گیاهان وجینی و یا غلات قرار گیرد مقدار کودهای شیمیائی مورد نیاز آن بدین شرح است ازت 150 تا 200 کیلوگرم در هکتار فسفر 100 تا 120 کیلوگرم در هکتار پتاس 100 تا 150 کیلوگرم در هکتار.








تناوب




شاهدانه مانند گیاهان وجینی بهتر است در اول تناوب قرار گیرد زیرا علاوه بربالا رفتن کیفیت و کمیت محصول بعد از شاهدانه زمین کاملاً تمیز است وگیاه بعد که در تناوب قرار می گیرد محصول خوبی تولید خواهد نمود. بهتر است بعد از شاهدانه گندم کاشته شود همچنین می توان دو سال بطور متوالی در یک زمین شاهدانه کاشت. آماده سازی زمین : برای کاشت شاهدانه باید زمین را در پائیز به عمق 25 سانتی متر شخم زد و همراه با شخم کود دامی نیز به زمین اضافه شود. در طول زمستان کلوخ هائی که در اثر شخم پائیزه ایجاد شده اند در اثر ریزش باران و یا سرما و یخبندان خرد و متلاشی شده و پس از خاتمه زمستان و در فصل بهار زمانی که درجه حرارت برای کشت بذر مناسب باشد بایستی عملیات تکمیلی تهیه زمین به موقع شروع گردد. در بهار زمین را باید دیسک کافی زد تا کلوخ های باقیمانده خرد و نرم شوند و در صورتیکه ریشه و بقایای محصول سال قبل و یا علفهای هرز در زمین باقیمانده باشند توسط هرس از زمین خارج شوند هر گاه سطح خاک زیاد بالا آمده باشد. می توان از غلتک استفاده نمود تا با فشار آن خاک به اندازه کافی نشست کرده برای کاشت بذر آماده شود.




کاشت




شاهدانه گیاهی است بهاره برای همین در مناطق مختلف از حدود اوایل تا اواسط بهار در صورت مساعد بودن شرایط جوی و دما بذر پاشی انجام می گیرد. تا با در نظر گرفتن طول دوره رشد نبات ، گل دهی آن بموقع انجام و محصول نیز در شرایط مساعد رسیده و برداشت گردد بهترین زمان کاشت با در نظر گرفتن واریته و شرایط جوی از اوایل تا اواخر اردیبهشت ماه است هنگام تولید جوانه هر گاه درجه حرارت کاهش یافته و یک درجه سانتی گراد برسد جوانه زدن آن متوقف می گردد. مقدار بذر مورد نیاز بستگی به واریته و نمو استفاده از گیاه دارد در صورتیکه منظور از کاشت شاهدانه تولید دانه باشد حدود 50 تا 70 کیلوگرم در هکتار بذر لازم است ولی اگر برای تولید الیاف کشت گردد حدود 80 تا 100 کیلوگرم بذر مورد نیاز است بنابر این برای تولید الیاف باید بذر بیشتری کشت نمود تا به علت متراکم شدن بوته ها ساقه ها منشعب نشده و الیاف بیشتر و با کیفیت بهتری تولید گردد. عمق لازم برای بذر حدود 2 تا 3 سانتی متر است ولی در هر حال این عمق بستگی به جنس زمین دارد. در صورتیکه کشت بوسیله بذرافشان روی خطوط انجام شود فواصل بوته ها در مورد انواعی که برای تولید دانه کاشته می شوند 15 تا 17 و فواصل خطوط 60 سانتی متر و در مورد انواعی که برای تولید الیاف کاشته می شوند فواصل گیاهان در روی خطوط 20 سانتی متر و فواصل خطوط از هم 80 سانتیمتر باید در نظر گرفته شود و بطورکلی بایستی در هر متر مربع تعداد 160 تا 180 گیاه وجود داشته باشد.






داشت


پس از آنکه عملیات کاشت بذر به پایان رسید در صورتیکه شرایط مساعد باشد حدود 6 تا 10 روز بعد از جوانه تولید شده و بسرعت به رشد خود ادامه خواهد داد لیکن در ابتدای دوره زندگی لازم است یک یا دو مرتبه نسبت به وجین علفهای هرز موجود در زمین اقدام شود در مناطقی که بارندگی کافی وجود ندارد به علت آنکه در دوره زندگی هر هکتار زراعت شاهدانه به حدود 4500 متر مکعب آب نیاز دارد و لذا لازم است در این مدت 6 تا 8 بار آبیاری گردد ولی در مناطق با بارندگی مناسب مثل گیلان و مازندران کاشت آن به صورت دیم امکان پذیر است. مهمترین زمان نیاز به آب در مرحله تولید جوانه و گل می باشد که اگر در این دو مرحله آبیاری کافی نشود یا گیاه مدتی در معرض خشکی قرار گیرد لطمه زیادی به آن وارد می شود بنابراین در این مرحله از رشد باید مزرعه را به اندازه کافی آبیاری کرد.





برداشت





زمان برداشت شاهدانه بستگی به آب و هوا و واریته دارد چون پایه های نر حدود سه هفته زودتر از پایه های ماده میرسند به همین نسبت برداشت آنها زودتر انجام می شود بطورکلی هنگامی که پایه های نر ، گل و در پایه های ماده میوه تشکیل شد می توان برداشت را شروع کرد در زارعتهای کوچک پایه های نر و ماده را جدا از هم برداشت کرده و از پایه های ماده دانه را بدست می آورند در مزارع کوچک برداشت با داس یا چاقو انجام می شود در این حالت بوته ها را معمولاً حدود 3 تا 5 سانتی متر بالاتر از سطح زمین قطع و جهت خشک شدن روی زمین پخش می نمایند. در برداشت با دست خطر شکسته شدن ساقه ها کم ، لیکن مدت زمان برداشت طولانی می باشد. در مزارع بزرگ و در زارعتهای مکانیزه برای برداشت از ماشینهای مخصوص استفاده می کنند این ماشینها قادرند ساقه ها را قطع و در دسته بندیهائیکه هر کدام شامل 15 تا 20 ساقه می باشد، آماده می کنند بسته ها 3 تا 4 روز در مزرعه باقی می ماننند تا خشک شوند سپس آنها را به انبار و یا کارخانه جهت جدا کردن دانه و الیاف انتقال میدهند و یا آنها را به وسیله کمباین های مخصوص جدا می کنند ساقه های شاهدانه که روی زمین باقی می مانند. دراثر فعالیت باکتریها و ریزش باران و شبنم بتدریج پوسیده که مدت زمان لازم برای پوسیدن آنها بستگی به آب و هوا دارد و این عمل معمولاً در مدت یک تا سه هفته انجام می شود در مناطق گرم و مرطوب پوسیدن ساقه ها بهتر و زودتر انجام می شود برای آنکه اثر شبنم روی ساقه ها بهتر و یکنواخت باشد و عمل پوسیدن نیز بطور یکسان انجام شود ساقه ها را به قطر کم در سطح مزرعه پراکنده می نمایند. هر گاه عمل پوشانیدن ساقه بیش از اندازه انجام گیرد کیفیت الیاف کاهش می یابد. بطورکلی در صورتیکه شاهدانه برای تولید الیاف کاشته شود بوته های نر و ماده با هم برداشت می گردند لیکن اگر منظور تولید الیاف و دانه باشد ابتدا با دست بوته های نر و پس از سه هفته بوته های ماده برداشت می شوند.







عملکرد





مقدار محصول شاهدانه از هر هکتار تحت تاثیر عوامل مختلف متفاوت حدود 2 تا 5 تن و حداکثر 7 تن ساقه خشک می باشد که تقریباً 500 تا 1500 کیلوگرم الیاف تولید می نمایند.

هر گاه منظور تولید دانه باشد از هر هکتار بطور متوسط 300 تا 400 و حداکثر 1000 کیلوگرم دانه برداشت می شود. همچنین از هر هکتار می توان حدود 5 تن خمیر کاغذ تولید نمود.








دامنه انتشار




استانهای گیلان و مازندران کشت می شود. در بندر گز، خراسان ، مغرب ایران، ترمیس در اراک، بلوچستان و جنوب غربی ایران می روید.








طراح سوال :

reyhaneh919


پاسخگو:

زیبادشت
 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 17

سوال تصویری شماره 17







http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=77644&d=1324847247










درخت کاکائو :Theobroma cacao



کاکائو در مناطق گرمسیری آمریکا می روید که در اغلب کشورهای گرمسیری مانند سری لانکا و جاوه کشت شده است.
بخش های قابل استفاده آن دانه ، که حاوی ۲ درصد تئوبرومین و ۴۰ تا ۶۰ درصد چربی جامد است.
خواص آن ملین ، مدر، محرک و مغذی است.
دانه ها در میان غلتک های گرم قرار گرفته شکر و نشاسته به آنها اضافه می شوند تا کاکائو بدست آید.
کره کاکائو ماده جامد سختی است که در محصولات آرایشی و روکش قرص ها و شیاف ها همچنین به دلیل داشتن خاصیت نرم کنندگی در التیام ترک دست و لب ازآن استفاده می شود.
شبه قلیای تئوبرومین که در دانه ها موجود است تاثیری مانند کافئین ولی ضعیف تر بر سیستم عصبی دارد. این ماده بر قلب و کلیه ها و ماهیچه ها اثر می کند و به عنوان ادرارآور و محرک کلیه به کار می رود. در هنگام انباشت مایع در بدن پس از ایست قلبی کاکائو را به همراه انگشتانه استفاده می کنند.
کاکائو فشار خون را کاهش می دهد.



منبع: کتاب گیاهان دارویی جلد اول - بهادر شیرازیان


اطلاعات از این سایت بوده: http://www.golkhuneman.blogfa.com/post-12.aspx

و عکس از این سایت: http://www.taipei-expopark.tw/ct.asp...Node=7508&mp=4







شايد بدانيد که شکلات از دانه هاي ميوه درخت کاکائو تهيه ميشود.

درخت کاکائو با نام علمي تئوبروما (Theobroma) شناخته ميشود که ترکيبي يوناني به معناي غذاي خدايان است. (theo به معناي خدا و bromine/brosis به معناي غذا)




ميوه



ميوه هاي سنگين درخت کاکائو مستقيما بر روي تنه و شاخه هاي بزرگ درخت ميرويد. اين نوع الگوي رويش cauli flory نام دارد. جالب اينکه در نقاشيهاي قديمي اروپايي از اين درخت ميبينيم که ميوه ها – مانند ديگر درختان ميوه - در انتهاي شاخه هاي کوچک نقاشي شده اند. اروپاييان با نخوت خاص خود در آن زمان تصور ميکردند که نقاشان بومي آمريکاي جنوبي اين درخت را اشتباه ترسيم کرده اند نه آنها! ده سال طول ميکشد تا درخت کاکائو به بلوغ برسد. در اين زمان طول آن به 9 تا 11 متر ميرسد و بهترين ميوه از آن به عمل مي آيد. البته در مزارع کاکائو درخت را در حد 6-5 متر کوتاه ميکنند تا چيدن ميوه از آن ساده تر باشد.




گل


گل درخت کاکائو بسيار زيبا است و تقريبا در تمام طول سال ديده ميشود. در واقع درخت کاکائو در طول سال غرق گل است زيرا تعداد اين گلها حدود 50000 عدد در سال است. يک نکته جالب در باره گل کاکائو اين است که علي رغم ظاهر زيباي آن، اين گل هيچ بو يا طعمي ندارد و به همين دليل حشراتي که موجب گرده افشاني گلها ميشوند، به آن جذب نميشوند. درنتيجه از هر هزار گل تنها يکي به ميوه کاکائو تبديل ميشود.
فرايند رشد ميوه
رنگ ميوه رسيده کاکائو طيف وسيعي از زرد-قهوه اي تا قرمز را در بر ميگيرد. بسته به نوع ميوه، 8-4 ماه طول ميکشد تا ميوه برسد. هر ميوه شامل چيزي حدود 30 دانه بيضي شکل است که با ماده خمير مانند ترش و شيريني پوشيده شده است. اگر يک دانه کاکائوي تازه را گاز بزنيد، اصلا نميتوانيد باور کنيد که پشت اين مزه ترش و تلخ، عطر بي نظير و مزه عالي شکلات نهفته باشد. زيرا تا رسيدن به اين محصول لوکس و گران قيمت راه زيادي بايد طي شود.



ميوه و دانه هاي کاکائو



به دليل ميزان اندک گرده افشاني و باروري، هر درخت حدود 50 تا 60 ميوه در سال توليد ميکند. در نتيجه پس از اينکه ميوه ها عمل آمده و دانه ها جدا شدند، ميزان توليد هر درخت در سال چيزي حدود 10-7 کيلو دانه خواهد بود. هر دانه کاکائو حدودا شامل 54% کره کاکائو، 11.5% پروتئين، 9% نشاسته و صدها عنصر ديگر از جمله تئو برومين (Theobromin)، کافئين (caffeine) و روغنهاي آروماتيک (aromatic oils) بودار است. تئوبرومين اثري مانند کافئين دارد و به همين دليل مصرف شکلات، بخصوص براي کودکان بايد محدود باشد.




انواع کاکائو


براي مصرف انسان سه نوع دانه کاکائو مناسب وجود دارد. آنها کريولو (Criollo)، فوراستروس (Forasteros) و ترينيتاريو (Trinitario) هستند. کريولو در اسپانيايي به معناي “بومي” است. اين همان نوع کاکائويي است که در 1502 توسط کريستف کلمب (Christopher Columbus) در جزيره گوانايا (Guanaja) کشف شد. کريولو در سراسر آمريکاي جنوبي که هوايي معتدل و خاکي غني دارد، يافت ميشود. اين نوع کاکائو به عنوان شاه دانه کاکائو شناخته ميشود. رايحه بسيار ملايم و ميزان اسيديته کمي دارد. اين دانه ها کمياب ترين و گران ترين دانه هاي کاکائو به شمار مي آيند.



فوراستروس در اسپانيايي به معني “خارجي” است. منطقه اصلي آن کوهستانهاي آمازون است و اين نوع کاکائو 80% کل کاکائو توليد شده در جهان را تشکيل ميدهد. درخت آن بلند و قوي است اما متاسفانه رايحه ضعيف و تلخي دارد. شکلاتي که از دانه هاي فوراستروس ساخته ميشود بسيار تيره و تقريبا سياه رنگ است و طعم تلخ و تا حدودي ناخوشايند دارد.اما هميشه استثنائاتي هم وجود دارد. پرورش دهندگان کاکائوي فوراستروس در اکوادور (Equador) موفق شده اند نوع بسيار خوبي از آن را پرورش دهند که به Le Cacao Nacional معروف است.



ترينيتاريو دانه پيوندي از دو نوع مذکور است. اين گونه کاکائو پس از حادثه طبيعيي که موجب از بين رفتن بيشتر درختان نوع کريولو در ترينيداد (Trinidad) شد، به وجود آمد. 30 سال بعد نوع فوراستروس به جزيره وارد شد و در آنجا کاشته شد. باقيمانده درختهاي کريولو با درختهاي جديد بارور شدند و به زودي گونه ترينيتاريو به وجود آمد. اين گونه داراي طعم کريولو و ميزان بالاي باردهي فوراستروس است. در حال حاضر اين گونه بيشتر در اندونزي، آمريکاي جنوبي و جزاير کارائيب ميرويد و 15-10% کل کاکائوي جهان را تشکيل ميدهد




طراح سوال: mortal01

پاسخگو:parrotia persica


 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 18

سوال تصویری شماره 18

K.N.R.2.jpg






سدر ( کنُار )

Rhamnus spina Christi L., Rhamnus heterogenea Burne


از تیره Pinaceae مخروطیان

از خانواده رامناسه (Rhamnaceae)




فارسی : سدر -کنار - منبل داود - سنجد گرجیانگلیسی : Christs thorn - Nabk tree


سدر یا كنار گیاهی است از خانواده رامناسه (Rhamnaceae) كه بومی جنوب ایران می‌باشد،درختی است به ارتفاع 5 تا 8 متر ، همیشه سبز با شاخه هایی به رنگ قهوه ای - سفید فام واز خانواده عناب می باشد . شکل برگهای آن تخم مرغ قلبی شکل وکشیده با سه رگبرگ برجسته است .میوه‌های آن را به مصرف خوراكی می‌رسانند و برگها را پس از خشك كردن و پودر نمودن، جهت شستشوی مو و بدن به كار می‌برند. برگ سدر علاوه بر تانن و استرول‌های گیاهی مانند بتاسیتوسترول و بتاسیتوسترول گلوكزید، دارای ساپونین ابلین لاكتون، اكسلات كلسیم، پتاسیم، آهن، منیزیم و فسفر می‌باشد.
تانن، پوست سر را تقویت می‌كند
ابلین لاكتون، عامل كف كنندگی برگ سدر به شمار می‌رود و از دسته ساپرنین‌های استروئیدی است و به علت فراوانی در برگ سدر می‌تواند به عنوان ماده اولیه برای تهیه هورمونهای استروئیدی به كار رود.
ساپونین موجود در سدر از قدرت پاك كنندگی بالایی برخوردار است


خواص و موارد مصرف سدر:


• برگ سدر دارای تانن و استرول های گیاهی و ساپونین است که عامل کف کنندگی آن به شمار می رود، بنابراین می توان از سدر به جای صابون جهت شست و شوی موی سر و بدن استفاده نمود.
• سدر در درمان برخی از عفونتها و بیماریها ی پوستی اثر شگرفی از خود نشان داده است.
• پودر سدر به رنگ سبز روشن و مزه آن تلخ است که در آب لعاب و کف تولید می کند و از خاصیت ضد عفونی کنندگی برخوردار است و می توان جهت بهبود زخمها از آن استفاده نمود
• سدر چون اثر تحریک کننده ندارد ، در موارد ریزش مو ی سر به علت حساسیت پوست سر و بر اثر استفاده از برخی صابونها ، می توان آن را مورد استفاده قرار داد
• سدر در تقویت موی سر و دفع شوره آ ن مؤثر است.
• سدر دارای خاصیت کف کنندگی و شویندگی
•خاصیت آنتی اکسیدانی وضد میکروبی
کسانی که بدن خود را با سدر می شویند به خوبی می توانندتغییرات درجه حرارت را تحمل نمایند.



ارزش دارویی و غذایی:

درخت كنار ارزش دارویی و غذایی بسیار دارد. از روزگار پیشین میوه كنار را به عنوان غذا و دارو استفاده می‌كردند. امروزه نیز در سراسر خوزستان، كرمان، كرانه‌های خلیج فارس و دریای عمان و در خارج از ایران، در هند و آفریقا كه درخت كنار می‌روید، مردم میوه‌های تازه آن را می‌خورند و در میان عشایر خوزستان مصرف آرد كنار به منزله یك ماده غذایی مرسوم است.

چوب كنار:

چوب كنار قابلیت انحنا و انعطاف دارد و از آن برای حمل بار استفاده می‌كنند. از چوب كنار برای سوخت نیز استفاده می‌شود. اگر چوب كنار را در آب بجوشانید و عصاره آبكی آن را تهیه كنید، دارای اسید زیزیفوتانیك و یك ماده سرخ رنگ خواهد شد كه در قدیم برای رنگ كردن مو از آن استفاده می‌كردند.

کاربرد :

• صنایع آرایشی وبهداشتی به عنوان مثال شامپو سر وبدن - دهان شویه - After sun• صنایع داروسازی به عنوان ضد عفونی کننده -ضد قارچ - درمان اگزمای پوستی - پایین اورنده قند خون• در صنایع غذایی به عنوان تقویت کننده عمومی ومقوی معده ، منبع مناسبی از پروتئین انرژی و مواد معدنی

فهرست منابع:

1- آئینه چی، یعقوب- مفردات پزشكی و گیاهان دارویی ایران- چاپ دوم انتشارات دانشگاه تهران 1370.

2- روح بخش، عباس- ویژه نامه مو (صنایع بهداشتی و آرایشي).


طراح سوال :Soheila.G

پاسخگو: * ziba *

 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 19

سوال تصویری شماره 19

جنس Cornus معروف است به زغال اخته. سیاه آل اسم محلیه.







طراح سوال: * ziba *

پاسخگو: * ziba *
 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 20

سوال تصویری شماره 20

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=83213&d=1328008735&thumb=1


علف هرز کاتوس (Cynanchum acutum) از خانواده استبرق است.

لازم به توضیح است که این علف هرز چند ساله و مهاجم چند سالی است که در ایران و به ویژه در باغات مشکل ساز شده است.


بررسي رفتار جوانه زني بذر علف هرز کاتوس (cynanchum acutum)


کاتوس با نام علمي Cynanchum acutum گياهي است چند ساله از تيره استبرق که سالهاي اخير بصورت علف هرزي مهاجم در بعضي از نقاط کشور بخصوص در باغ ها مشکل ساز شده است. شناسايي دقيق بيولوژي اين علف هرز و رفتار جوانه زني بذر آن باعث اجراي برنامه صحيح و بهينه اي جهت کنترل آن مي شود. در پژوهش حاضر، جوانه زني بذور کاتوس در شرايط کنترل شده مختلف مورد بررسي قرار گرفت. به اين منظور آزمايش هايي در سال 83-1382 در موسسه تحقيقات آفات و بيماري هاي گياهي در بخش علفهاي هرز بصورت زير انجام گرفت:

1- اثر دماهاي ثابت 10، 15، 18، 20، 25، 30، 35 و 40 درجه سانتي گراد، 2- اثر نور و تاريکي و 3- اثر دماهاي متناوب 15.7، 20.12، 25.17 و 30.22 درجه سانتي گراد بر جوانه زني بذر کاتوس. تمام آزمايش ها با 8 تکرار انجام گرفت. نتايج نشان داد که بذور کاتوس پس از جدا شدن از گياه مادري خواب ندارند. جوانه زني بذر تحت تاثير دما قرار مي گيرد ولي نور نقش مهمي در جوانه زني بذر کاتوس ندارد. به عبارت ديگر، بذور کاتوس فتوبلاستيک نيستند. نوسانات دمايي تغييري در افزايش جوانه زني بذر کاتوس ايجاد نمي کند. اين ويژگي ها از عوامل عمده تهاجم علف هرز کاتوس بوده و اطلاع دقيق از آنها مي تواند در کنترل و جلوگيري از گسترش اين علف هرز موثر باشد.
 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 21

سوال تصویری شماره 21






Acer carpinifolium



برای کسب اطلاعات بیشتر به این بخش مراجعه کنید
 
آخرین ویرایش:

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 22

سوال تصویری شماره 22

لیلیوم میشیگان :

Lilium michiganense





, See Comments

Tried and True Recommended by 1 Professional
Species Native to Missouri


Common Name: Michigan lily
Type: Bulb
Family: Liliaceae
Zone: 4 to 8
Native Range: Northern and centeral North America
Height: 2 to 5 feet
Spread: 1 to 2 feet
Bloom Time: June to July
Bloom Color: Orange
Bloom Description: Orange with dark spots
Sun: Full sun to part shade
Water: Medium to wet
Maintenance: Low
Flowers: Showy Flowers
Wildlife: Attracts Hummingbirds
Tolerates: Wet Soil
Uses: Rain Garden



Culture

Easily grown in average, medium, well-drained soils in full sun to light shade. Best in moist, humusy soils in full sun. Mulch helps keep root zone cool. Plant bulbs 5-6" deep in fall. Stoloniferous, but usually slow to spread.

Noteworthy Characteristics

Michigan lily is native to Missouri where it occurs in wet meadows, low woods and swampy prairies throughout the state. Typically grows 2-5' tall. Elliptic to lance-shaped, lower leaves (to 4" long) are arranged in whorls around the stems. Downward-facing, orange-red,Turk's cap-type flowers (to 3" wide) with densely-spotted, broadly-reflexed sepals and petals. Flowers (usually 1-8) appear in a loose inflorescence atop upright stems in early summer.

Problems

No serious insect or disease problems.

Garden Uses

Borders, cottage gardens, native plant gardens or meadows. Best grouped or massed.






 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 23

سوال تصویری شماره 23








همیشک
نام دارد و از خانواده لیلیاسه هست....اگه دقت کرده باشید
اکثر دسته گلها رو توی گلفروشیها با این گیاه تزئین میکنن...واسه همین گفتم که حتم دارم اکثرتون این گیاه رو از نزدیک لمس کردید...
این گیاه شباهت خاصی به کوله خاس داره...اما کوله خاس نیست...

مشخصات این گیاه...

نام گیاه : همیشک

نام علمی: ana racemosa
نام تیره :asparaginaceae
نام جنس : Dana
نام گونه : racemosa
نوع گیاه : تک لپه ای
نوع میوه : سته مانند
نوع اندام : درختچه ای

نوع گل : یک جنسه
فرمول گل:3یا مضربی از3


نامهای فارسی که برای این گیاه مصطلح هست ایناس:

همیشگ . همیشه. تلم. چلم. مازرا. ویج. کرویچ. زن کیش. زن کش. زرگین. غارالارض. دفنه اسکندریه. دفنه اسکندرانی. غار اسکندریه. غارالاسکندرانی . انبوب الراعی . فقندر. قافندار. خاماذاقی. حب النار.

همیشک درختچه ای کوچک از تیره لاله یا خانواده لیلیاسه هست. که به ارتفاع 50 تا 100 متر هم رشد دارد و گیاهی همیشه سبز و شبیه بامبو است.

از نظر گیاه شناسی:

شاخ و برگ نازک و راست و گسترده و پوشیده از شاخه های برگی متناوب اما انبوه , شاخه برگی (Cladode) به طول 8-5 و به عرض2 /5- 1 سانتی متر با پهنای متنوع , سرنیزه ای , نوک تیز , با قاعده کوتاه , با رآس بلند و باریک شده , سبز روشن.

گل : کوچک سفید 6-9 تایی , درخوشه های انتهایی و در محور شاخه های برگی بالایی قرار گرفته اند.( جای تفاوت گل در همیشک و کوله خاس ) دمگل ها کمی کوتاه تر , در زیر گل مفصل دار.

میوه :سته , کروی , قرمز به قطر 9-6 میلی متر میباشد.

یه چیز جالب که خودم تازه در مورد این گیاه متوجه شدم اینکه ...

عصاره اندام های سبز همیشک و همچنین جوشانده اش در طب سنتی , مدر و قاعده آور محسوب میشه...

تکثیر این گیاه هم از طریق بذر و تقسیم ریشه گیاه در فصل پاییز هست.
 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 24

سوال تصویری شماره 24

Menispermum canadense






















[h=1]Menispermum canadense[/h]From Wikipedia, the free encyclopedia


Canadian Moonseed
Scientific classification
Kingdom:Plantae
(unranked):Flowering plants
(unranked):Eudicots
Order:Ranunculales
Family:Menispermaceae
Genus:Menispermum
Species:M. canadense
Binomial name
Menispermum canadense
L.

Menispermum canadense (Canadian Moonseed, Common Moonseed, or Yellow Parilla) is a flowering plant in the family Menispermaceae, native to eastern North America, from southern Canada south to northern Florida, and from the Atlantic coast west toManitoba and Texas.[SUP][1][/SUP] It occurs in thickets, moist woods, and the banks of streams.
[h=2][edit]Growth[/h]It is a woody climbing vine growing to 6 m tall. The leaves palmately lobed, 5-20 cm diameter with 3-7 shallow lobes, occasionally rounded and unlobed. The fruit are produced in 6-10 cm diameter clusters of purple-black berries, each berry is 1-1.5 cm in diameter. The seed inside the berry resembles a crescent moon, and is responsible for the common name. The fruit is ripe between September and October, the same general time frame in which wild grapes are ripe.
Both the leaves and fruit resemble that of the Fox Grape (Vitis labrusca); confusion can be dangerous as Moonseed fruit is poisonous, unlike the edible Fox Grape fruit.
The root is a rhizome, so one specimen can form colonies of genetically identical plants.
[h=2][edit]Toxicity[/h]All parts of these plants are known to be poisonous.[SUP][2][/SUP] The principal toxin is the alkaloiddauricine.[SUP][3][/SUP] The fruit of Canada Moonseed are poisonous and can be fatal. While foraging for wild grapes one should examine the seeds of the fruit to make sure one is not eating moonseeds: moonseeds have a single crescent-shaped seed, while grapes have round seeds. Differences in taste should also be an indicator of whether or not a specimen is grape or Moonseed, moonseeds have a taste that is described as "rank". Also, the moonseed vine lacks tendrils, whilst the vine of the wild grape has forked tendrils.[SUP][4][/SUP]
[h=2][edit]Traditional uses[/h]The Cherokee used Moonseed as a laxative, and as a gynecological and venereal aid. The root was used for skin diseases. The Lenapeused it in a salve for sores on the skin.[SUP][5][/SUP] It has been used for a variety of medicinal uses by Americans of European descent.[SUP][6][/SUP]
[h=2][edit]References[/h][h=3][edit]Notes[/h]
[h=3][edit]General references[/h]
  1. Lee Allen Peterson, Edible Wild Plants, (New York City: Houghton Mifflin Company, 1977), p. 50.
[h=2][edit]External links[/h]

Fruit and seed of Menispermum canadense (seed is at a 4:1 ratio to fruit). Notice the moon shaped structure on the seed.











 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 25

سوال تصویری شماره 25

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=88641&d=1331369655




گیاه برگ بو





[h=2]اطلاعات کلی [ویرایش][/h]برگ بو به صورت درختچه و درخت یافت می شود. معمولا درتمام فصول سال سبز است و طول درخت های آن به ده متر هم می رسد. در بسیاری جاها برای تزیین باغ ها استفاده می شود، اما استفاده ی اصلی آن در آشپزی و به عنوان داروی گیاهی است. اصل این رستنی از منطقه ی مدیترانه است و درتمام مدیترانه به عنوان عطر غذا از آن استفاده می شود.
[h=2]تشریح درخت [ویرایش][/h]به صورت درختچه و درخت یافت می شود. اقسام کلی آن بین پنج تا ده متر رشد می کند. ساقه ی آن به صورت راست و مستقیم رشد می کند و از دور به شکل جام وارونه یا سرو است. برگ های آن ساده و همیشه سبز تیره است و بین سه تا نه سانتیمتر رشد می کند. میوه (دانه های) این درخت طی ماه های فروردین و اردیبهشت به بار می نشیند و به رنگ سبز مایل به زرد است که طی ماههای تابستان به سیاهی می گراید. این درخت از مقاومت خوبی برخوردار است و در مزارع و زمین های زیادی با تنوع آب و هوایی مختلف رشد می کند، لیکن در مقابل سرمای زیاد حساس است.
[h=2]روش تکثیر [ویرایش][/h]درخت برگ بو از طریق کشت دانه نشا و قلمه زنی به دست می آید، لیکن به دست آوردن آن ازطریق کشت دانه پروسه ای کند و طولانی تراست. از درختان کم توقع به شمار می آید و نیازمند توجه و مراقبت زیاد نیست و نیازمند آبیاری زیا دی نیست.
[h=2]بهره های گیاهی [ویرایش][/h]این گیاه استفاده ی گیاهی و دارویی زیادی دارد. در اروپا و حوزه ی مدیترانه، آمریکای شمالی و بخشی از مکزیک برای آشپزی استفاده می شود. باید توجه داشت که برگ های خشکانده ی درخت درآشپزی استفاده می شود و نه برگ های سبز آن، زیرا برگ های سبز ممکن است خواص منفی داشته باشد. چنانچه برای طعم و عطر بخشیدن به غذا بویژه غذاهای گوشتی و ماهی از این گیاه استفاده می کنید، لازم است برگ خشکیده ی آن را به صورت درسته و کامل در غذا بیاندازید و پیش از سرو غذا آن را از ظرف خارج کنید؛ زیرا خوردن این برگ معمول نیست و دارای طعمی قوی است.
استفاده ی زیاد از این گیاه (بیش از چند برگ در غذا) ایجاد مسمومیت می کند.
در پزشکی برای تقویت معده و به عنوان اشتها آور و نیز برای هضم غذا و به عنوان ادرار آوراستفاده می شود. همچنین از جوشانده و روغنی که از آن تهیه می شود در تورم های موضعی استفاده می کنند.




**************************************





[h=1]شناسنامه[/h]


برگ بو Lauraceae:تیره
Laurus nobilis L.:نام لاتین
Sweet bay – Laurel tree – Bay tree:نام انگلیسی
برگ بو – درخت برگ بو:نام فارسی
غار:نام عربی
[h=1]شرح گیاه[/h]

درخت برگ بو بومی نواحی مدیترانه و اروپای جنوبی است و در زمان سلسله قاجاریه به ایران وارد شده و درختان قطور و کهن سال آن, در باغات حوالی شمس العماره تا چندی پیش وجود داشت. نام این درخت در نقاط مختلف کشور برگ بو می باشد و نام عربی آن در کتب قدیم غار و رند ذکر شده است. برگ بو درختی دو پایه یا پلی گام می باشد این درخت برگهای معطر, منفرد, کامل ولی با کناره موجدار, دندانه دار, نوک تیز, به طول 8 تا 14 و به عرض 5/2 تا 5/4 سانتی متر به رنگ سبز تیره , شفاف در سطح فوقانی پهنک ولی کمرنگ تر در سطح تحتانی, بی کرک و چرمی دارد. بوی معطر برگهای آن نیز بر اثر مالش دادن قوی تر می شود. طعم آنها کمی تلخ ولی بسیار معطر است. برگ بو گلهایی به صورت دسته های چهارتایی محصور در یک انولوکر دارد. نوع نر گلهای آن دارای 8 تا 12 پرچم ولی ماده آنها دارای یک مادگی محصوردر 4 پرچم غیر زایا است میوه اش به صورت سته, مدور بیضوی به رنگ مایل به آبی و محتوی یک دانه با لپه های گوشتدار و روغنی است. سطح خارجی میوه آن پس از رسیدن به رنگ بنفش در می آید و پس از خشک شدن نیز ظاهر چین دار پیدا می کند. در این حالت میوه ها به سهولت به صورت گرد در می آید.

[h=1]روش کاشت[/h]
تکثیر آن با قلمه و قلمه های ریشه دار یا با پا جوش صورت می گیردو پس از 8- 7 ماه ریشه های آن به قدر کافی توسعه یافته و مستقر می شود

[h=1]برداشت[/h]
چیدن برگهای معطر آن برای اینکه سبزی کامل داشته باشد معمولاً باید صبح زود انجام شود و برای خشک کردن روی هم انباشته نشود و در لایه های نازک در سایه پهن و خشک شود. خشک کردن در آفتاب موجب می شود که رنگ سبز زیبای آن قهوه ای شود و مقدار زیادی روغن معطر و اسانس آن از بین برود.[h=1]دامنه انتشار[/h]در نواحی شمال ایران, تهران و اطراف آن
 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 26

سوال تصویری شماره 26

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=89002&d=1331557441&thumb=1




گیاه به‌لیمو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد



به لیمو​

به لیمو نام یک گیاه دارویی معطر است که بوی خوشایند لیمو را دارد. درختچه این گیاه ۱،۵ تا ۲ متر است که گاهی بیشتر هم می شود.[SUP][۱][/SUP] و دارای برگ های ساده سرنیزه ای به طول ۷ تا ۱۰ سانتی متر با قاعده گره ای و عموما بصورت دسته های سه تایی در هر گره است. گل آذین انتهایی و بصورت خوشه های باریک، جام گل کوچک و بطور مشخص واجد دو لب، ارغوانی رنگ پریده، میوه هستکی و دارای ۲۱ عدد بذر است. این گیاه بومی آمریکای جنوبی بوده و به طور طبیعی رویش آن در آرژانتین، شیلی و پرو گزارش شده است و از آن جا به سایر نقاط جهان از جمله ایران رفته‌است و کشت می‌شود. در ایران این گیاه در استان های شمالی و باغ ها کشت می شود.
خواص و کاربردها [ویرایش]

برگ ها بخش دارویی این گیاه هستند و بویی شبیه لیمو دارند. برگ ها را در اواخر تابستان جمع آوری می کنند. پودر برگ گیاه به لیمو به رنگ سبز مات و دارای بوی معطر، طعم آن تند و کمی تلخ است. از به لیمو در درمان سوء هاضمه، نفخ، سردردهای یک طرفه، دردهای عصبی، سرگیجه و علائم سرماخوردگی استفاده می شود بعلاوه در تقویت حافظه و ایجاد آرامش نیز مفید است. همچنین به عنوان ادویه در مصارف خانگی نیز کاربرد دارد. اسانس به لیمو دارای خواص باکتری کش و حشره کش بوده و همچنین در صنعت عطرسازی نیز از آن استفاده می شود.
در بیماران دچار نارسایی کلیوی و همچنین در دوران آبستنی و شیردهی باید از مصرف زیاد به لیمو اجتناب کرد. استفاده موضعی به لیمو ممکن است باعث حساسیت پوستی شود. برگ و اسانس به لیمو را باید دور از نور، در جای خنک و سربسته نگهداری کرد. از فرآورده های موجود در بازار آن می توان به چای ورون اشاره کرد.[SUP][۲][/SUP]
نوشیدن دم کردهٔ گیاه به‌لیمو به صورت چای طرفداران زیادی دارد.
ابهام‌زدایی [ویرایش]

نوشیدنی که به نام "شربت به‌لیمو" معروف است ربطی با گیاه به‌لیمو ندارد و ترکیبی است از آب لیمو، آب میوه به، شکر و موادی دیگر. شربتی با محتوی عصاره یا دم کرده برگ گیاه به‌لیمو به همراه افزودنی های مختلف نیز ساخته میشود، ولی آن نیست که در زبان عام "شربت به‌لیمو" نامیده میشود.



*********************************





معرفی و گیاهشناسی



Aloysia citrodora


Aloysia triphylla (L'Hér.) Britton
Lippia citrodora Kunth
Lippia triphylla (L'Hér.) Kuntze
Verbena triphylla L'Hér.
Zappania citrodora Lam.




به لیمو درختچه ای است خزان پذیر از خانواده ی شاهپسند که ارتفاع این گیاه به 3 تا 5 متر نیز میرسد. برگ های این گیاه به صورت کشیده و به رنگ سبز کمرنگ دیده می شوند و بصورت دسته های سه تایی بر روی ساقه قرار می گیرند. گلهای این گیاه به رنگ بنفش کمرنگ بصورت گل آذین پانیکول در انتهای ساقه وجود دارند. جنس Lippia دارای بیش از 200 گونه است که در این بین L.citriodora دارای اهمیت ویژه ای می باشد.



پراکنش و نیازهای اکولوژیکیبه لیمو گیاهی است بومی کشورهای آمریکای جنوبی (شیلی و پرو) که بطور وسیع در باغ های کشورهای اروپایی کشت می گردد. این گیاه امروزه در شمال کشورمان کشت و کار می گردد و گونه های بومی ای نیز از جنس Lippia در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کشورمان وجود دارند.
به لیمو برای رشد به هوای گرم، نور فراوان و رطوبت بالا نیاز دارد و به سرما حساس می باشد. برای رشد به خاک هایی با بافت سبک و لومی نیازمند است و pH خاک مناسب برای این گیاه 5/6 ذکر گردیده است.



کاشت، داشت و برداشتدر زمینه ی کشت و کار این گیاه اطلاعات بسیار محدودی موجود است. تکثیربه لیمو به آسانی در تابستان بوسیله ی قلمه صورت می گیرد و بهتر است جهت ریشه دار شدن قلمه ها، آنها را مدتی در زیر سایبان قرار دهیم. نیاز این گیاه به عناصری چون نیتروژن و پتاسیم بیشتر از سایر عناصر می باشد.
فرآوری


برگ ها و پیکر رویشی تازه ی این گیاه حاوی اسانسی می باشند که بوی لیمو می دهد و آنچنان عطر دلنشینی دارد که همیشه به عنوان یک گیاه معطر در باغ های سلطنتی اسپانیا کشت می شده است. ترکیب اصلی اسانس به لیمو سیترال می باشد و سایر اجزای اسانس آن عبارتند از: لیمونن، کارون، لینالول، ژرانیول و ... .



خواص درمانی و کاربردبرگ ها و پیکر رویشی این گیاه دارای خاصیت تب بر، مسکن، ضدنفخ، کمک کننده به هضم غذا، آرامش بخش و ... هستند. چای به لیمو فوق العاده آرام بخش و تسکین دهنده اعصاب است. اسانس این گیاه در صنایع غذایی و در تهیه ی انواع عطر و ادکلن بسیار کاربرد دارد. به لیمو یکی از گیاهانی است که امروزه در باغ های آروماتیک کشورهای اروپایی بوفور کشت می گردد.
 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سوال تصویری شماره 27

سوال تصویری شماره 27

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=89110&d=1331583212&thumb=1



استویا (Stevia rebaudiana Bertoni) گیاهی بوته ای از تیره Asteraceae است

که ارتفاع آن به یک متر نیز می رسد.

برگهای گیاه استویا دارای دی ترپن گلیکوزید هایی از جملهstevioside و (A, B, C, D,E) rebaudioside و dudosideاست که بیش از 300 بار از سوکروز شیرین ترندبا توجه به مصرف سرانه بالای شکر در کشور،

می توان با استخراج استویوزاید و استفاده از آن در کارخانه های تولید کننده نوشابه، کمپوت، شیرینی و دارویی تا حد قابل توجهی عوارض و خسارت جبران ناپذیر مصرف شکر را کاهش داد. استویا فاقد سیکلامات کلسیم،

ساخارین و آسپارتام است و کالری تولید نمی کند. این گیاه برای افراد مبتلا به دیابت مضر نیست

زیرا اثری بر میزان قند خون ندارد. به علاوه، بر خلاف برخی از شیرین کننده های مصنوعی فاقد عوارض کلیوی و عصبی است
 

Similar threads

بالا