آرزو !

[maryam_22]

آرزوی پاک و نغز کودکانه
آرزوی خون و نیروی جوانی
دارد اینجا زندگانی
دور از هم چشمی شیطان و یزدان
دور از آزادی و دیوار زندان
دور دور از درد پنهان
دور ؟ گفتم دور ؟ گفتم سوی خوشبختی پریدم ؟
پس چرا نا گه صدای توله خود را شنیدم
چشمها را باز کردم آه دیدم
یار رفته
تار رفته
آن همه آهنگ خوش از پرده پندار رفته
بر درخت آرزوی کهنه من خورده تیشه
نو نهال آرزوی تازه ام شل شد ز ریشه
پشت شیشه
باز برف سیم پیکر شاخه ها را بار می زد
باز باد مست خود را بر در و دیوار می زد
در رگ من نبض حسرت تار می زد
" گلچین گیلانی"

 

[naghmeirani]

هر دم چو توپ می زندم پشت پای وای
کس پیش پای طفل نیفتد که وای وای

دیر آشناتر از توندیدم ولی چه سود
بیگانه گشته ای مه دیرآشنای وای

در دامنت گریستن سازم آرزوست
تا سرکنم نوای دل بی نوای وای

سوز دلم حکایت ساز تو می کند
لب بر لبم بنه که برآرم چو نای وای

آخر سزای خدمت دیرین من حبیب
این شد که بشنوم سخن ناسزای وای

جز نیک و بد به جای نماند چه می کنی
نه عشق من نه حسن تو ماند به جای وای

ای کاش وای وای منش مهربان کند
گر مهربان نشد چکنم ای خدای وای

من شهریار کشورعشقم گدای تو
ای پادشاه حسن مرنجان گدای وای

 

[naghmeirani]

حزین لاهیجی

حزین لاهیجی

اگر به دامنِ وصلِ تو دستِ ما نرسد

کشیده ایم در آغوش آرزویِ تورا​

 

[مهدی 108]

از ما مجو تردد خاطر که عمرهاست
کز آرزوي وسوسه فرما گذشته‌ايم

گشته است در ميانه روي عمر ما تمام
ما از پل صراط همين جا گذشته‌ايم

عزم درست کار پر و بال مي‌کند
با کشتي شکسته ز دريا گذشته‌ايم

از نقش پاي ما سخني چند چون قلم
مانده است يادگار به هر جا گذشته‌ايم

ما چون حباب منت رهبر نمي‌کشيم
صد بار چشم بسته ز دريا گذشته‌ايم

صائب ز راز سينه‌ي بحريم با خبر
چون موج اگر چه تند ز دريا گذشته‌ايم

ما از اميدها همه يکجا گذشته‌ايم
از آخرت بريده ز دنيا گذشته‌ايم

 

[naghmeirani]

بیریایِ گیلانی

بیریایِ گیلانی

استخوانم نیز خاکستر کند گر سوزِ هجران

چون غبارِ آرزو بر طاقِ ایوانت نشینم​

 

[naghmeirani]

فریدون مشیری

فریدون مشیری

باور نداشتم که گل آرزوی من
با دست نازنین تو بر خاک اوفتد
با این همه هنوز به جان می پرستمت
بالله اگر که عشق چنین پاک اوفتد
**
می بینمت هنوز به دیدار واپسین
گریان درآمدی که : فریدون خدا نخواست
غافل که من به جز تو خدایی نداشتم
اما دریغ و درد نگفتی چرا نخواست
**
بیچاره دل خطای تو در چشم او نکوست
گوید به من : هر آنچه که او کرد خوب کرد
فردای ما نیامد و خورشید آرزو
تنها سپیده ای زد و ‌آنگه غروب کرد
**
بر گور عشق خویش شباهنگ ماتمم
دانی چرا نوای عزا سر نمی کنم
تو صحبت محبت من باورت نبود
من ترک دوستی ز تو باور نمی کنم
**
پاداش آن صفای خدایی که در تو بود
این واپسین ترانه ترا یادگار باد
ماند به سینه ام غم تو یادگار تو
هرگز غمت مباد و خدا با تو یار باد
**
دیگر ز پا افتاده ام ای ساقی اجل
لب تشنه ام بریز به کامم شراب را
ای آخرین پناه من آغوش باز کن
تا ننگرم پس از رخ او آفتاب را

 

[maryam_22]

عمری به سر دویدم در جست وجوی یار



جز دسترس به وصل ویم آرزو نبود



دادم در این هوس دل دیوانه را به باد



این جست و جو نبود هر سو شتافتم



پی آن یار ناشناس گاهی ز شوق خنده زدم گه گریستم



بی آنکه خود بدانم ازین گونه بی قرارمشتاق کیستم




رویی شکست چون گل رویا و دیده گفت



این است آن پری که ز من می نهفت رو



خوش یافتم که خوش تر ازین چهره ای نتافت



در خواب آرزوهر سو مرا کشید پی خویش دربدر



این خوشپسند دیده زیباپرست من



شد رهنمای این دل مشتاق بی قرار



بگرفت دست من



و آن آرزوی گم شده بی نام و بی نشان



در دورگاه دیده من جلوه می نمود



در وادی خیال مرا مست می دواند



وز خویش می ربود



از دور می فریفت دل تشنه مرا



چون بحر موج می زد و لرزان چو آب بود



وانگه که پیش رفتم با شور و التهاب



دیدم سراب بود



بیچاره من که از پس این جست و جو هنوز



می نالد از من این دل شیدا که یار کو ؟



کو آن که جاودانه مرا می دهد فریب ؟



بنما کجاست او


هوشنگ ابتهاج​

 

[naghmeirani]

فریدون مشیری

فریدون مشیری


بگذار سر به سینهء من ، تا که بشنوی
آهنگ اشتیاق دلی دردمنـــــــــــد را !
شاید که بیش ازین ، نپسندی به کار عشق
آزار این رمیدهء سر در کمنــــــــــــــــــــــد را .
بگذار ســــــــــــــــــــــر به سینهء من ، تا بگویمت :
اندوه چیست ، عشق کدام است ، غم کجاست ؟
بگـــــــــــــــــذار تا بگویمت : این مرغ خسته جان ،
عمریست در هوای تــــــــــــــو از آشیان جداست !
دلتنگم ! آنچنانکه اگر ببینمت به کام
خواهم که جاودانه بنــــــالم به دامنت
شاید که جاودانه بمانی کنار مـــــــــن
ای نازنین ، که هیچ وفا نیست با منت !
…
بگذار تا ببوسمت ، ای نوشخند صبح
بگــذار تا بنوشمت ای چشمهء شراب .
بیمار خنده های توام ! بیشتر بخند .
خورشید آرزوی منی ! گرم تر بتاب .

 

[naghmeirani]

هوشنگ ابتهاج

هوشنگ ابتهاج

می رود می گویمش بدرود
وز نگاه خسته و پژمرده چون مهتاب پاییز ملال انگیز
می گذارم بر مزار آرزوهایم گلی ویران
یادگار آن امید گم شده آن عشق یادآویز

 

[maryam_22]

خیلی وقته از چشام ، بی تو بارون می باره
دل نا امید من، تو رو آرزو داره
دل ناامید من ،‌ تو رو آرزو داره
ای همیشگی ترین ، آه ای دورترین
سوختن کار من است ، نگرانم منشین
راست می گفتی تو ، دیگر کنون دیر است
دوستی و دوری ، آخرین تقدیر است
راست می گفتی تو ، باید از عشق برید
از چنین پایانی به سر آغاز رسید
شکستی و شکستم ، گسستی و گسستم
چه بودی و چه بودم ، چه هستی و هستم
تو رها از من باش ،‌ ای برایم همه کس
زیر آوار قفس ، مانده ام من ز نفس
تو و خورشید بلند ، من و شب های قفس
بعد از این با خود باش ، یاد تو ما را بس
شکستی و شکستم ، گسستی و گسستم
چه بودی و چه بودم ، چه هستی و هستم


اردلان سرفراز

 

[naghmeirani]

ابو سعید ابوالخیر

ابو سعید ابوالخیر

لب بستم و از پای نشستم امّا

این نتوانم که آرزویت نکنم

​

 

[maryam_22]

دل ز آرزوی تو بی‌قرار است هنوز
جان در طلبت بر سر کار است هنوز
دیده به جمالت ارچه روشن شد، لیک
هم بر سر آن گریه‌ی زار است هنوز

عراقي​

 

[naghmeirani]

سیف فرغانی

سیف فرغانی

دل را چو به عشق تو سپردم چه کنم؟
دل دادم و اندوه تو بردم چه کنم؟
من زنده به عشق توام ای دوست ولیک
از آرزوی روی تو مردم، چه کنم؟​

 

[maryam_22]

«در عصرهای تابستان
گل‌فروش بیرون ایستاده است
و گل‌ها زیر کولر لم داده‌اند.
گاه آرزو می کنم کاش علفی هرز بودم
برای زینت دسته‌گلی که
به سمت لب‌خند تو می روید.»

داوود ملك زاده

 

[naghmeirani]

بیدل دهلوی

بیدل دهلوی

تو آفتاب و جهان جزبه جستجوی تو نیست

بهار در نظرم غیر رنگ و بوی تو نیست

ازین قلمرو مجنون‌کسی نمی‌جوشد

که نارسیده به‌فهمت درآرزوی تو نیست

 

[maryam_22]

گر بهار آرزو روزی به بار آید


این زمین‌های سراسر لوت


باغ خواهد شد


سینه‌ی این تپه‌های سنگ


از لهیب لاله‌ها پرداغ خواهد شد.



سیاوش کسرایی

​

 

[naghmeirani]

گفتم که چرا صورتت از دیده نهانست
گفتا که پری را چکنم رسم چنانست

گفتم که نقاب از رخ دلخواه برافکن
گفتا مگرت آرزوی دیدن جانست

گفتم همه هیچست امیدم ز کنارت
گفتا که ترا نیز مگر میل میانست

گفتم که جهان بر من دلتنگ چه تنگست
گفتا که مرا همچو دلت تنگ دهانست

گفتم که بگو تا بدهم جان گرامی
گفتا که ترا خود ز جهان نقد همانست

گفتم که بیا تا که روان بر تو فشانم
گفتا که گدا بین که چه فرمانش روانست

گفتم که چنانم که مپرس از غم عشقت
گفتا که مرا با تو ارادت نه چنانست

گفتم که ره کعبه بمیخانه کدامست
گفتا خمش این کوی خرابات مغانست

گفتم که چو خواجو نبرم جان ز فراقت
گفتا برو ای خام هنوزت غم آنست

 

[maryam_22]

گر بهار آرزو روزی به بار آید​

باغ دل گل‌های نو زاید
گلبن امید می‌گردد
غوطه‌ور در غنچه‌ی خوش عطر و بوی عشق
می‌شکوفد خنده‌ی خوش‌بختی و شادی
بر لبان دختران خنده‌ی روی عشق
شادکامی یک نفس سر می‌کشد
باده‌ی آتش‌روان دوستی را از سبوی عشق.
می‌شود جاری گلاب عاطفه در جویبار عمر
قلب‌ها گرم از فروغ دل فروز آفتاب
غنچه‌ها شاداب
و دهان‌ها لب به لب از بوسه و لبخند
می‌رود بالا ز دیوار جدایی پیچک پیوند.
دشت‌ها لبریز از سبزه
زندگی تازه
و چراغ آرزو روشن
لب‌به‌لب از جنب‌وجوش زیستن
سرکش و پرشور می‌جوشد
چشمه‌سار عمر
و نهال دوستی از میوه‌های همدلی پربار خواهد شد.
سوسن آزاد سر بر می‌کند از هر کران دل‌شاد
باغ‌های زندگانی می‌شوند آباد
شهرها پر می‌شوند از صلح،از آزادگی، از داد
از لهیب لاله‌ها گلزار الفت شعله‌ای تب‌دار و آتش‌بار خواهد شد.
گر بهار آرزو روزی به بار آید
لب به لبخندی دلارا و جهان‌افروز بگشاید.

مهدي عاطف راد​

 

[naghmeirani]

خواجوی کرمانی

خواجوی کرمانی

غرقه شو در نیستی گر عمر نوحت آرزوست

غوطه خور در موج خوناب و ز طوفان درگذر

 

[maryam_22]

دوباره باغ پر از شعر سبز رویش شد​

ترانه‌های شکفتن ز نو سروده شدند
و باز پیک نسیم
ز دور خوش‌خبر و مژده‌بخش می‌آید
به ما بشارت آواز رشد می‌بخشد
نهال سبز جوانی شکوفه‌باران است
جوانه‌های دلش جاودانه سرسبزند
امید می‌روید
و عشق می‌خندد
و آرزوی شکوفا شدن برآورده
و آرزوی برآوردن است بالنده
و باز گشته نمودار
ز بی کرانه‌ی آفاق باغ پیک بهار.

مهدي عاطف راد​

 

[naghmeirani]

ای جان من به یاد لبت تشنه بر شراب

هر دم بجام لعل لبت تشنه‌تر شراب

در ده قدح که مردم چشمم نشسته است

در آرزوی نرگس مست تو در شراب

**خواجوی کرمانی**

 

[naghmeirani]

مریم حیدرزاده

مریم حیدرزاده

تو مثل راز پاییزی و من رنگ زمستانم
چگونه دل اسیرت شد قسم به شب نمی دانم
تو مثل شمعدانی ها پر از رازی و زیبایی
و من در پیش چشمان تو مشتی خاک گلدانم
تو دریائی ترینی آبی و آرام و بی پایان
و من موج گرفتاری اسیر دست طوفانم
تو مثل آسمانی مهربان و آبی و شفاف
و من در آرزوی قطره های پاک بارانم
نمی دانم چه باید کرد با این روح آشفته
به فریادم برس ای عشق من امشب پریشانم
تو دنیای منی بی انتها و ساکت و سرشار
و من تنها در این دنیای دور از غصه مهمانم

 

[maryam_22]

بي تو شكست خاطره هاي بلوغ عشق
بي تو غروب واژه رؤيا هميشگي ست
بي تــو تــرانــه هـاي محبت غريبه اند
چشم تو شهر آبي درمان تشنگي است

بـــرگـــرد! كوچـــة دل آلالــه هــا هنوز
در آرزوي لحظــة ديــدار مـــانـده است
چشمــان صــد هـزار شقايق به ياد تو
تـــا صبحگـاه عاطفه بيدار مانده است


مريم حيدر زاده

 

[naghmeirani]

سینه گرداب

سینه گرداب

همرنگ گونه های تو مهتابم آرزوست
چون بادۀ لب تو می نابم آرزوست
ای پرده پرده چشم توام باغ های سبز
در زیر سایه مژه ات خوابم آرزوست
دور از نگاه گرم تو بی تاب گشته ام
بر من نگاه کن که تب و تابم آرزوست
تا گردن سپید تو گرداب رازهاست
سر گشتگی به سینه گردابم آرزوست
تا وارهم ز وحشت شبهای انتظار
چون خندۀ تو مهر جهانتابم آرزوست


**فریدون مشیری**

 

[maryam_22]

شعـــــر يعنــــي قصـــة يـــــك آرزو
شعـــر يعني ابتــداي يك غروب
شعــر يعنــي تكـــه اي از آسمــان
شعر يعني وصف يك انسان خوب


مريم حيدر زاده

 

[naghmeirani]

دریای درد

دریای درد

درون سینه ام صد آرزو مرد
گل صد آرزو نشکفته پژمرد
دلم بی روی او دریای درد است
همین دریا مرا در خود فرو برد


**فریدون مشیری**

 

[maryam_22]

کاش چون پاییز بودم... کاش چون پاییز بودم
کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم
برگ‌های آرزوهایم یکایک زرد می‌شد
آفتاب دیدگانم سرد می‌شد
آسمان سینه‌ام پردرد می‌شد
ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ می‌زد
اشک‌هایم همچو باران دامنم را رنگ می‌زد
وه چه زیبا بود اگر پاییز بودم
وحشی و پرشور و رنگ‌آمیز بودم


فروغ فرخزاد

 

[naghmeirani]

مریم حیدر زاده

مریم حیدر زاده

تو یعنی گونه های غنچه ای را
به رسم مهربانی ناز کردن
تو یعنی کوچه باغ آرزو را
به روی گام یاسی باز کردن ….

 

[naghmeirani]

مریم حیدر زاده

مریم حیدر زاده

**********
من در اوج پاییزی ترین ویرانی یک دل
میان غصه ای از جنس بغض کوچک یک ابر
نمی دانم چرا شاید به رسم و عادت پروانگی مان باز
برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم.

**********

 

[maryam_22]

جواني شمع ره كردم كه جويم زندگاني را
نجستم زندگاني را و گم كردم جواني را
كنون با بار پيري آرزومندم كه برگردم
به دنبال جواني كوره راه زندگاني را


شهريار