آرزوهای گمشده...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
ستاره در اعماق
می سوخت
که تا فضای سرد زمان را
امیدوار کند
که تا شعال ریشه ی خود را
به برگ و بار نشاند
نثار کند
به پرتوی که چشمه ی اندیشه هاش
در سر داشت
سراب و هم معلق را
شکوفه زار کند
ستاره ای می سوخت
مگر خرد بنشاند
مرغان دربه در ، پرواز حسرتان را
شاید نوای سبز پناهی
آزادشان
از این غبار کند
ستاره ای در جسم
ستاره در اعماق
ستاره ای که حیرت ناباوران
بسوزد و بر خاک
یقین آفتاب را
استوار کند
می سوخت
که تا فضای سرد زمان را
امیدوار کند
که تا شعال ریشه ی خود را
به برگ و بار نشاند
نثار کند
به پرتوی که چشمه ی اندیشه هاش
در سر داشت
سراب و هم معلق را
شکوفه زار کند
ستاره ای می سوخت
مگر خرد بنشاند
مرغان دربه در ، پرواز حسرتان را
شاید نوای سبز پناهی
آزادشان
از این غبار کند
ستاره ای در جسم
ستاره در اعماق
ستاره ای که حیرت ناباوران
بسوزد و بر خاک
یقین آفتاب را
استوار کند
جا مانده است
چيزي جايي
كه هيچ گاه ديگر
هيچ چيز
جايش را پر نخواهد كرد
نه موهاي سياه و
نه دندانهاي سفيد ...
چيزي جايي
كه هيچ گاه ديگر
هيچ چيز
جايش را پر نخواهد كرد
نه موهاي سياه و
نه دندانهاي سفيد ...
شال گردن!
خیال های کودکانه ام را می بافم
تا به گردنت بیاویزم...
می خواهم رویاهایم تو را در بر گیرند،
تا جمع تان، جمع شود!
"بهار"
خیال های کودکانه ام را می بافم
تا به گردنت بیاویزم...
می خواهم رویاهایم تو را در بر گیرند،
تا جمع تان، جمع شود!
"بهار"
@spacechild@
عضو جدید
برگ برگ پاورقی!
این جا چه قدر حاشیه های سیاه و سپید نشسته!
به او بگویید برود!
خسته کننده ترین واژه ذهنم شده...
نمی توانم سیاهی چشم هایش را
بین این همه سپیدی ملال آور پیدا کنم!
این جا چه قدر حاشیه های سیاه و سپید نشسته!
به او بگویید برود!
خسته کننده ترین واژه ذهنم شده...
نمی توانم سیاهی چشم هایش را
بین این همه سپیدی ملال آور پیدا کنم!
کوهی ندارم
حتی ،
که با من
پژواک کند
نام تو را...
حتی ،
که با من
پژواک کند
نام تو را...
leila bagheri
عضو جدید
دلم برای آدمهای پارسال تنگ شده ....
چرا هرچقدر بزرگ میشوید بدتر میشوید؟؟!!!
چرا هرچقدر بزرگ میشوید بدتر میشوید؟؟!!!
امشب بغض هاي تنهايي من دوباره مي شکند
چشمانم بس که باريده تحمل نور مهتاب را هم ندارد
آخ که چقدر تنهايم...
دل بيچاره ام بس که سنگ صبورم بوده خرد شده
و انگشتانم بس که برايت نوشته خسته
روبروي آئينه نشسته ام... آيا اين منم؟؟!!
شکسته...
دلتنگ...
تنها...
تو با من چه کردي؟
شايد اين آخرين زمزمه هاي دلتنگي ام باشد
ديگر هيچ نخواهم گفت...
اما منتظرم...
انتظار ديدن دوباره تو براي من اکسير زندگيست
پس برگرد...
عاشقانه برگرد
براي هميشه
..................؟
چشمانم بس که باريده تحمل نور مهتاب را هم ندارد
آخ که چقدر تنهايم...
دل بيچاره ام بس که سنگ صبورم بوده خرد شده
و انگشتانم بس که برايت نوشته خسته
روبروي آئينه نشسته ام... آيا اين منم؟؟!!
شکسته...
دلتنگ...
تنها...
تو با من چه کردي؟
شايد اين آخرين زمزمه هاي دلتنگي ام باشد
ديگر هيچ نخواهم گفت...
اما منتظرم...
انتظار ديدن دوباره تو براي من اکسير زندگيست
پس برگرد...
عاشقانه برگرد
براي هميشه
..................؟
davoodjoon
عضو جدید
سلام
سلام
سلام
منم دنبال ارزويم
سلام
سلام
منم دنبال ارزويم
davoodjoon
عضو جدید
سلام
سلام
كي بهش ميرسم معلوم نيست
سلام
كي بهش ميرسم معلوم نيستdavoodjoon
عضو جدید
سلام
سلام
ولي معلومم نيست بهش برسم
سلام
ولي معلومم نيست بهش برسم
davoodjoon
عضو جدید
سلام
سلام
ولي دارم سعيمو ميكنم
سلام
ولي دارم سعيمو ميكنم
davoodjoon
عضو جدید
سلام
سلام
اي بابا
سلام
اي بابا
davoodjoon
عضو جدید
سلام
سلام
ولي من هنوز جاي ارزوها رو تو زندگي نشناختم
سلام
ولي من هنوز جاي ارزوها رو تو زندگي نشناختم
mosleh.bargh
عضو جدید
سلام به همگي
مث اون موج صبوري آه وفاداره به دريا
تو مهي مثل حقيقت مهربوني مث رويا
چه قدر تازه و پاآي مث ياساي تو باغچه
مث اون ديوان حافظ آه نشسته لب طاقچه
تو مهي مثل حقيقت مهربوني مث رويا
چه قدر تازه و پاآي مث ياساي تو باغچه
مث اون ديوان حافظ آه نشسته لب طاقچه
mosleh.bargh
عضو جدید
كاش در دهكده عشق فراواني بود
توي بازار صداقت آمي ارزاني يود
كاش اگر گاه كمي لطف به هم ميكرديم
مختصر بود ولي ساده و پنهاني بود
كاش به حرمت دلهاي مسافر هر شب
روي شفاف تزين خاطره مهماني بود
توي بازار صداقت آمي ارزاني يود
كاش اگر گاه كمي لطف به هم ميكرديم
مختصر بود ولي ساده و پنهاني بود
كاش به حرمت دلهاي مسافر هر شب
روي شفاف تزين خاطره مهماني بود
davoodjoon
عضو جدید
سلام
سلام
ار امان از اروزوها
سلام
ار امان از اروزوها
mosleh.bargh
عضو جدید
پسري بود روزي
گول كوچه اي را خورد
كه در خیابان دختر تعطیل
دختري كه دروغ بر لبھايش داشت پیر مي شد
در خیاباني كه ھي بوق بوق
در آغوش پسري ديگر سرازير شد
پسرك زيبا ھفده ساله
در شب ھاي فاحشه اي كه در خواب ھاش مي رقصید
اسیر شد
با مرگ تصادف كرد شبي
و تصادفا به بیمارستان خدا راه برد
گول كوچه اي را خورد
كه در خیابان دختر تعطیل
دختري كه دروغ بر لبھايش داشت پیر مي شد
در خیاباني كه ھي بوق بوق
در آغوش پسري ديگر سرازير شد
پسرك زيبا ھفده ساله
در شب ھاي فاحشه اي كه در خواب ھاش مي رقصید
اسیر شد
با مرگ تصادف كرد شبي
و تصادفا به بیمارستان خدا راه برد
گفتم: «بمان!» و نماندي!
رفتي،
بالاي بام آرزوهاي من نشستي و پايين نيامدي!
گفتم:
نردبان ترانه تنها سه پله دارد:
سكوت و
صعودُ
سقوط!
تو صداي مرا نشنيدي
و من
هي بالا رفتم، هي افتادم!
هي بالا رفتم، هي افتادم...
تو مي دانستي كه من از تنهايي و تاريكي مي ترسم،
ولي فتيله فانون نگاهت را پايين كشيدي!
من بي چراغ دنبال دفترم گشتم،
بي چراغ قلمي پيدا كردم
و بي چراغ از تو نوشتم!
نوشتم، نوشتم...
حالا همسايه ها با صداي آواز هاي من گريه مي كنند!
دوستانم نام خود را در دفاترم پيدا مي كنند
و مي خندند!
عده اي سر بر كتابم مي گذارند و رؤيا مي بينند!
اما چه فايده؟
هيچكس از من نمي پرسد،
بعد از اين همه ترانه بي چراغ
چشمهايت به تاريكي عادت كرده اند؟
همه آمدند، خواندند، سر تكان دادند و رفتند!
حالا،
دوباره اين من و ُ
اين تاريكي و ُ
اين از پي كاغذ و قلم گشتن!
گفتم : « - بمان!» و نماندي!
اما به راستي،
ستاره نياز و نوازش!
اگر خورشيد خيال تو
اينجا و در كنار اين دل بي درمان نمي ماند،
اين ترانه ها
در تنگناي تنهايي ام زاده مي شدند؟?
رفتي،
بالاي بام آرزوهاي من نشستي و پايين نيامدي!
گفتم:
نردبان ترانه تنها سه پله دارد:
سكوت و
صعودُ
سقوط!
تو صداي مرا نشنيدي
و من
هي بالا رفتم، هي افتادم!
هي بالا رفتم، هي افتادم...
تو مي دانستي كه من از تنهايي و تاريكي مي ترسم،
ولي فتيله فانون نگاهت را پايين كشيدي!
من بي چراغ دنبال دفترم گشتم،
بي چراغ قلمي پيدا كردم
و بي چراغ از تو نوشتم!
نوشتم، نوشتم...
حالا همسايه ها با صداي آواز هاي من گريه مي كنند!
دوستانم نام خود را در دفاترم پيدا مي كنند
و مي خندند!
عده اي سر بر كتابم مي گذارند و رؤيا مي بينند!
اما چه فايده؟
هيچكس از من نمي پرسد،
بعد از اين همه ترانه بي چراغ
چشمهايت به تاريكي عادت كرده اند؟
همه آمدند، خواندند، سر تكان دادند و رفتند!
حالا،
دوباره اين من و ُ
اين تاريكي و ُ
اين از پي كاغذ و قلم گشتن!
گفتم : « - بمان!» و نماندي!
اما به راستي،
ستاره نياز و نوازش!
اگر خورشيد خيال تو
اينجا و در كنار اين دل بي درمان نمي ماند،
اين ترانه ها
در تنگناي تنهايي ام زاده مي شدند؟?
می خواستم ترانه ای باشم
که بچه های دبستانی از بر کنند
دریا که می شنود
توفانش را پشتش پنهان کند
و برگ های علف
نت های به هم خوردنشان را
از روی صدای من بنویسند
می خواستم ترانه ای باشم
که چشمه زمزمه ام کند
ابشار، با سنج و دهل بخواند
اما ترانه ای غمگینم
و دریا، غروب
بچه هایش را جمع می کند که صدایم را نشنوند
نت هایم را تمام نکرده
چرا رهایم کردی.
"شمس لنگرودی"
که بچه های دبستانی از بر کنند
دریا که می شنود
توفانش را پشتش پنهان کند
و برگ های علف
نت های به هم خوردنشان را
از روی صدای من بنویسند
می خواستم ترانه ای باشم
که چشمه زمزمه ام کند
ابشار، با سنج و دهل بخواند
اما ترانه ای غمگینم
و دریا، غروب
بچه هایش را جمع می کند که صدایم را نشنوند
نت هایم را تمام نکرده
چرا رهایم کردی.
"شمس لنگرودی"
سبزه
سنجد
سیب
سیر
سماق
سمنو
هفت سین امسالم را
کاش
"سلام" تو کامل می کرد...
سنجد
سیب
سیر
سماق
سمنو
هفت سین امسالم را
کاش
"سلام" تو کامل می کرد...
آن روزها رفتند
آن روزهاي خوب
آن روزهاي سالم سرشار
آن آسمان هاي پر از پولک
آن شاخساران پر از گيلاس
آن خانه هاي تکيه داده در حفاظ سبز پيچکها به يکديگر
آن بام هاي بادبادکهاي بازيگوش
آن کوچه هاي گيج از عطر اقاقي ها
ان روزها رفتند
آن روزهايي کز شکاف پلکهاي من
آوازهايم ، چون حبابي از هوا لبريز ، مي جوشيد
چشمم به روي هرچه مي لغزيد
آنرا چو شير تازه مينوشيد
گويي ميان مردمکهايم
خرگوش نا آرام شادي بود
هر صبحدم با آفتاب پير
به دشتهاي ناشناس جستجو ميرفت
شبها به جنگل هاي تاريکي فرو مي رفت
آن روزها رفتند
آن روزهاي برفي خاموش
کز پشت شيشه ، در اتاق گرم ،
هر دم به بيرون ، خيره ميگشتم
پاکيزه برف من ، چو کرکي نرم ،
آرام ميباريد ...
از کتاب تولدي ديگر (فروغ فرخزاد)
آن روزهاي خوب
آن روزهاي سالم سرشار
آن آسمان هاي پر از پولک
آن شاخساران پر از گيلاس
آن خانه هاي تکيه داده در حفاظ سبز پيچکها به يکديگر
آن بام هاي بادبادکهاي بازيگوش
آن کوچه هاي گيج از عطر اقاقي ها
ان روزها رفتند
آن روزهايي کز شکاف پلکهاي من
آوازهايم ، چون حبابي از هوا لبريز ، مي جوشيد
چشمم به روي هرچه مي لغزيد
آنرا چو شير تازه مينوشيد
گويي ميان مردمکهايم
خرگوش نا آرام شادي بود
هر صبحدم با آفتاب پير
به دشتهاي ناشناس جستجو ميرفت
شبها به جنگل هاي تاريکي فرو مي رفت
آن روزها رفتند
آن روزهاي برفي خاموش
کز پشت شيشه ، در اتاق گرم ،
هر دم به بيرون ، خيره ميگشتم
پاکيزه برف من ، چو کرکي نرم ،
آرام ميباريد ...
از کتاب تولدي ديگر (فروغ فرخزاد)
تو را گم كرده ام امروز...
و حالا لحظه های من ..گرفتار سكوتی سرد و سنگينند....
و چشمانم كه تا ديروز به عشقت می درخشيدند....
نميدانی چه غمگينند...هوای گريه دارند..
چراغ روشن شب بود
برايم چشمهای تو نميدانم چه خواهد شد
پر از دلشوره ام...
بی تاب و دلگيرم..........
كجا ماندی كه من بی تو هزاران بار؛در هر لحظه ميميرم.......!!!؟؟؟؟
و حالا لحظه های من ..گرفتار سكوتی سرد و سنگينند....
و چشمانم كه تا ديروز به عشقت می درخشيدند....
نميدانی چه غمگينند...هوای گريه دارند..
چراغ روشن شب بود
برايم چشمهای تو نميدانم چه خواهد شد
پر از دلشوره ام...
بی تاب و دلگيرم..........
كجا ماندی كه من بی تو هزاران بار؛در هر لحظه ميميرم.......!!!؟؟؟؟
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] تو رفتی رد پایت در دلم ماند[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] شکوه خنده هایت در دلم ماند[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] دلم را با سحر خوش کرده بودم[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] غروب ماجرایت در دلم ماند[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] شریک درد هایم بودی اما[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] غم بی انتهایت در دلم ماند[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] هزار و یک شبم چون باد بگذشت[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] طنین قصه هایت در دلم ماند[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] سپردی سر نوشتم را به پاییز[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] بهار با صفایت در دلم ماند[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] علی رغم سکوت ساده من[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] سفر کردی صدایت در دلم ماند[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] و حالا مثل یک رویای برفی[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] تو رفتی رد پایت در دلم ماند[/FONT]
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
آرزوهای زیبا | ادبیات | 3 |