با دانستن برخی از مقادیر، بوسیله ی اندازه گیری های آزمایشگاهی، می توان عمر خورشید را به روشی آسان بدست آورد:
حدود 10% از هیدروژن درون خورشید، در نزدیکی هسته دارای دمای بسیار بالایی (15 میلیون درجه) است که مناسب برای ایجاد واکنش هسته ای و تبدیل هیدروژن به هلیوم است. فرض کنیم 10 درصد از جرم خورشید ( 1029× 2 کیلوگرم)، صرف سوخت هسته ای می شود. این مقدار ضرب در مقدار انرژی که در خورشید با هر کیلوگرم ماده، تولید می شود (1014× 6 ژول بر کیلوگرم) و تقسیم بر نرخ خروج این انرژی از خورشید به صورت انرژی تابشی (1026 × 4 وات، یا ژول بر ثانیه)، چنین می شود:
حدودا 1017 × 3 ثانیه که تقریبا برابر 10 میلیارد سال می باشد. بنابر این خورشید 10 میلیارد سال عمر خواهد کرد.

حدود 10% از هیدروژن درون خورشید، در نزدیکی هسته دارای دمای بسیار بالایی (15 میلیون درجه) است که مناسب برای ایجاد واکنش هسته ای و تبدیل هیدروژن به هلیوم است. فرض کنیم 10 درصد از جرم خورشید ( 1029× 2 کیلوگرم)، صرف سوخت هسته ای می شود. این مقدار ضرب در مقدار انرژی که در خورشید با هر کیلوگرم ماده، تولید می شود (1014× 6 ژول بر کیلوگرم) و تقسیم بر نرخ خروج این انرژی از خورشید به صورت انرژی تابشی (1026 × 4 وات، یا ژول بر ثانیه)، چنین می شود:
حدودا 1017 × 3 ثانیه که تقریبا برابر 10 میلیارد سال می باشد. بنابر این خورشید 10 میلیارد سال عمر خواهد کرد.
