صدا كن مرا
صداي تو خوب است
صداي تو سبزينه آن گياه عجيبي ست
كه در انتهاي صميميت حزن مي رويد
در ابعاد اين عصر خاموش من از طعم تصنيف در متن ادراك يك كوچه تنهاترم
بيا تا برايت بگويم تنهايي من تا چه اندازه بزرگ است
وتنهايي من
شبيخون حجم تو را پيش بيني نمي كرد
و خاصيت "عشق"همين است