نتایح جستجو

کاش هفت ساله بودم روی نیمکت چوبی می نشستم مداد سوسماری در دست باصدای تو دیکته می نوشتم تو می گفتی بنویس دلتنگی من آن را اشتباه می نگاشتم اخمی بر چهره می نشاندی و من به جبران دلتنگی را هزار بار می نوشتم!

دلـتنگــي، پيچيــده نيســــت. يــک دل.. يک آسمان.. يــک بغــض .. و آرزوهــاي تـَـرک خـورده ! به همين ســادگـي ...

شرم میکنم که وزن سیری ام را با ترازوی کودک گرسنه کنار پیاده رو بکشم . . . !

باران رحمت خدا همیشه می بارد تقصیر ماست که کاسه هایمان را برعکس گرفته ایم!

کوچکتر که بودیم ایمانمان بزرگتر بود بادبادک میساختیم نمی ترسیدیم باد نباشد ...

می گویند : شاد بنویس ...نوشته هایت درد دارند! و من یاد ِ مردی می افتم ،که با کمانچه اش ، گوشه ی خیابان شاد میزد...اما با چشمهای ِ خیس ... !!!

خدایا! من دلم قرصه! کسی غیر از تو با من نیست خیالت از زمین راحت، که حتی روز روشن نیست کسی اینجا نمی بینه، که دنیا زیر چشماته یه عمره یادمون رفته، زمین دار مکافاته فراموشم شده گاهی، که این پایین چه ها کردم که روزی باید از اینجا، بازم پیش تو برگردم خدایا وقت برگشتن، کمی با من مدارا کن...

ﺣــــﻮﺍﺳﺖ ﺑـﮧ ﺩﻟﺘــ ﺑﺎﺷﺪ . . .ﺁﻥ ﺭﺍ ﻫـ ــﺮﺟﺎﯾـﮯ ﻧﮕــﺬﺍﺭ! ﺍﯾــﻦ ﺭﻭﺯﻫــﺎ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻣﯿــﺪﺯﺩﻧﺪ . . . ﺑــﻌﺪ ڪﮧ ﺑﮧ ﺩﺭﺩﺷـــﺎﻥ ﻧـﺨــﻮﺭﺩ ﺟـﺎﯼ ﺻـــﻨﺪﻭﻕ ﭘـﺴﺘـــ ﺁﻧــ ــﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﻄﻞ ﺁﺷـــﻐﺎﻝ ﻣﮯ ﺍَﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ! ﻭ ﺗــﻮ ﺧﻮﺑــ ﻣـﯿﺪﺍﻧﮯ ﺩﻟﮯ ﮐﻪ ﺍَﻟﻤﺜﻨﮯ ﺷﺪ! ﺩﯾــﮕﺮ ﺩِﻟــــ ﻧﻤـﯿﺸﻮﺩ....

این روزها برای تنها شدن، کافیست صــــــــــــــــادق باشی

برعکس پول هایم زندگیم گوشه دارد، همانجا که همیشه تنها مینشینم!

عــــادت نـــدارم درد دلـــــم را به هـمه کــــس بگویـــم پس خاکـــــش میکنم زیــر چهـــــره ی خنــــدانم...! ! ! تا همـــــه فکـــــر کننــــد . . . نه دردی دارم و نه قلبــــــــــــــی

:gol::gol:

[IMG]

دلم چتری می خواهد پـُــر از باران عاشقانه هایم را زمان چه سخت و سرد تنید بر باورهایم خدایا فقط یک تکه از مخمل ابرهایت را برای یک لحظه جاودانه بودن میخواهم ... !

دلم قدم زدن میخواهد . . . در یک وجبی پیاده رو . . . یک قدم تا آسمان . . . پرواز با بوی یاس ها . . . خیس و نمناک شدن با باران . . . دلم کمــی آرامــش میخـــواهد با یک نــخ سیگــار !

چـــه بــارانـــی ! امـــا چـــه فــایده ! تـــــو نیستی و بــاران ِ بـــی تو ... یعـــنــی ســـوزانــدن تــَــن ِ ســیگـــار !

غمگین نپاش بر تنِ دفتر دوات را گاهی بیا گریز بزن خاطرات را اصلا بگو؟ کدام دلِ قدر ناشناس رنجانده است دخترِ خوبِ دهات را این چشم های نافذ باران گرفته ات یادم می آورد شبِ خیس قنات را آن کوچه های خاکی تا پاسِ شب رها آن شب نشینِ ساده و بی سور و سات را آن سفره ی همیشگی کاسه های ماست خیساندنِ مداوم...

این روزها میزان روشنفکر بودن برخی مدعیان را باید از تعداد پشه هایی که بخاطر روشنایی مخ شان دور سرشان تاب می خورند دانست ...

روزهای برفی طولانی ترند ... برای کودکی که از سوراخ کفشش به زمستان می نگرد !

برو به سلامت دیگر هم سراغم را نگیر! خسته تر از آنم که بر سر راهت بنشینم و دلیل رفتنت را جویاشوم...