زندگی رو گذروندم به امید اینکه بالاخره می رسه اون قله ای که بعدش سراشیبی آرامشه،
شادی هام رو اوستا برسون کردم که قد غم هام بلندتر از اونی که هست به چشم نیاد،
زخم های سرخوردن هام رو مرهم گذاشتم از خرده دلخوشی ها و بلند شدم،
و تنها سرمایه ام شد صبری که نمی دونم قراره میوه اش چی باشه!
Smart student