نتایح جستجو

تصویر تو می بینم در خلوت شبهایم نام خوش تو هر شب بنشسته به لبهایم

الا یا خیمگی خیمه فروهل که پیشاهنگ بیرون شد ز منزل

دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ ای هیچ به دور ما ازین بیش مپیچ

می نماید عکس می در رنگ و روی مهوشت همچو برگ ارغوان بر صفحه ی نسرین غریب

آخر به پای عشق تو دل پیر می شود هر چند طفل اشک زمینگیر می شود

تنها توئی تنها توئی در خلوت تنهائیم تنها تو می خواهی مرا با این همه رسوائیم

ممنون دوست عزیز از دقت تان.......در مورد مصراع(دل و، همچنان در تماشا نشیند) باید عرض کنم که از (دلم همچنان در تماشا نشیند) موزون تر است و بهتر با مصراع نخست ارتباط برقرار میکند..........دل و، به مصراع اول مربوط است.... اما حظور اشتباه تایپی ست که حضور درست است........ سرسبز باشید.........

یک زبان دارم دو تا دندان لق می زنم تا زنده هستم حرف حق

خواهششششششششششش .... بتخانه نشین هستم از کعبه سخن دارم عیب است مسلمان را این پیشه که من دارم

نه!!!!!!!!!!!حرف آخر شعرت باید ر میبود............ جهان جای اسباب و ما بی خبر به پایان رسد آخر این سفر

اینکه نشد!!!!!!!!!!!

راه من و توست بعد ازین دو یکجا نروند میش با گرگ

دیدی غزلی سرود عاشق شده بود انگار خودش نبود عاشق شده بود افتاد شکست زیر باران پوسید آدم که نکشته بود عاشق شده بود

بشوق آنکه به سوی تو نامه ای بفرستم شب سیاه چو زلف تو تا سپیده نشستم

عمری مرا به حسرت دیدن گذاشتی بین رسیدن و نرسیدن گذاشتی یک آسمان پرندگی ام دادی و مرا در تنگنای از تو پریدن گذاشتی وقتی که آب و دانه برایم نریختی وقتی کلید در قفس من گذاشتی امروز از همیشه پشیمان تر آمدی دنبال من بنای دویدن گذاشتی من نیستم... نگاه کن این باغ سوخته تاوان آتشی ست که روشن...

سر را نکنم ز سجده یکسو ابروی تو ام شده ست محراب

My heart will go on Every night in my dreams I see you, i feel you, That is how i know you go on Far across the distance And spaces between us You have come to show you go on Near, far, wherever you are I believe that the heart does go on Once more you open the door And you're here in...

گر بر سر ماه بر نهی پایه ی تخت ور همچو سلیمان شوی از دولت و بخت چون عمر تو پخته گشت بربندی رخت میوه چو شود پخته بیفند ز درخت

من نمی گویم مرا ای چرخ سرگردان مکن هر چه خواهی کن ولی محتاج نامردان مکن

دلی دارم دلی دارم پر از غم نه یک جو از دلم غم می شود کم نه دستم می رسد بر گردن یار نه آن سرو سهی سر می کند خم