نتایح جستجو

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست سخن شناس نه​ای جان من خطا این جاست سرم به دنیی و عقبی فرو نمی​آید تبارک الله از این فتنه​ها که در سر ماست در اندرون من خسته دل ندانم کیست که من خموشم و او در فغان و در غوغاست دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب بنال هان که از این پرده کار ما به نواست مرا به...

دلت گر به راه خطا مایلست ترا دشمن اندر جهان خود دلست

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

از آغاز باید که دانی درست سر مایه​ی گوهران از نخست که یزدان ز ناچیز چیز آفرید بدان تا توانایی آرد پدید سرمایه​ی گوهران این چهار برآورده بی​رنج و بی​روزگار یکی آتشی برشده تابناک میان آب و باد از بر تیره خاک نخستین که آتش به جنبش دمید ز گرمیش پس خشکی آمد پدید وزان پس ز آرام سردی نمود ز...

تویی کرده​ی کردگار جهان ببینی همی آشکار و نهان

سلام متوجه منظورت نشدم منظورت از چرا چیه؟

ای گناه آمرز و عذرآموز من سوختم صد ره چه خواهی سوز من

کوه را هم تیغ داد و هم کمر تا به سرهنگی او افراخت سر

مهره‌ی انجم ز زرین حقه ساخت با فلک در حقه هر شب مهره باخت

رحیل کاروان وقت می‌بینند بیداران برای خفتگان میزن درای کاروانی را در آن دیوان که حق حاکم شد و دست و زبان شاهد نخواهد بود بازار و بها چیره‌زبانی را نباید تاخت بر بیچارگان روز توانائی بخاطر داشت باید روزگار ناتوانی را تو نیز از قصه‌های روزگار باستان گردی بخوان از بهر عبرت قصه‌های...

برخیزم و عزم باده ناب کنم رنگ رخ خود به رنگ عناب کنم این عقل فضول پیشه را مشتی می بر روی زنم چنانکه در خواب کنم

در آن دیوان که حق حاکم شد و دست و زبان شاهد نخواهد بود بازار و بها چیره‌زبانی را

سلام،ممنون بابت عکس زیبایی که فرستادی [IMG]

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست که شنیدی که در این بزم دمی خوش بنشست که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست شمع اگر زان لب خندان به زبان لافی زد پیش عشاق تو شب​ها به غرامت برخاست در چمن باد بهاری ز کنار گل و سرو به هواداری آن عارض و قامت برخاست مست...

غم و درد مو از عطار واپرس درازی شب از بیمار واپرس خلایق هر یکی صد بار پرسند تو که جان و دلی یکبار واپرس

غمم غم بی و همراز دلم غم غمم همصحبت و همراز و همدم غمت مهله که مو تنها نشینم مریزا بارک الله مرحبا غم

در شگفتم که در این مدت ایام فراق برگرفتی ز حریفان دل و دل می​دادت

ساقیا آمدن عید مبارک بادت وان مواعید که کردی مرواد از یادت در شگفتم که در این مدت ایام فراق برگرفتی ز حریفان دل و دل می​دادت برسان بندگی دختر رز گو به درآی که دم و همت ما کرد ز بند آزادت شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست جای غم باد مر آن دل که نخواهد شادت شکر ایزد که ز تاراج خزان رخنه...

خوشا آنانکه الله یارشان بی بحمد و قل هو الله کارشان بی خوشا آنانکه دایم در نمازند بهشت جاودان بازارشان بی

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون روی سوی خانه خمار دارد پیر ما در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم کاین چنین رفته​ست در عهد ازل تقدیر ما عقل اگر داند که دل دربند زلفش چون خوش است عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر...