نتایح جستجو

وقتی قندیل های یخ از دیوار می آویزد ، و " دیک " شبان با های دهانش سر انگشت هایش را گرم می کند و "تام " کنده های هیزم را به تالار می کشد وقتی سطل شیر ، یخ زده به خانه می رسد ، وقتی خون در رگ ها منجمد می شود و جاده ها را گل می پوشاند ، جغد با چشمان خیره ،آواز شبا نه اش را می خواند " هو ،هو ...

اسکار در گذر زمان اسکار نام جایزه‌ای است که هر سال توسط آکادمی علوم و هنرهای سینمایی(AMPAS) به بهترین اثرهای صنعت سینما اهدا شده و شامل بهترین فیلم، کارگردان و نویسنده می‌شود؛ جشن رسمی‌ای که در آن جوایز اهدا می‌شود و پربیننده‌ترین جشن سینمایی در دنیاست. اولین مراسم اسکار ۱۶ مه ۱۹۲۹ در هتل...

آکادمی‌اسکار در سال 1927 پایه‌ گذاشته‌ شد و اعضایش‌ بلافاصله‌ به‌ فکر افتادند که‌ جایزه‌ای ‌تعیین‌ کنند تا بتوانند از دست‌اندکاران‌ سینما تقدیرکنند از این‌ رو مدیر هنری‌ و ناظر بر طراحان‌ دکور کمپانی‌ فیلم‌ سازی‌ لس‌‌آنجلس‌ ماموریت ‌یافتند‌ تا مجسمه‌ای‌ طراحی‌ کنند به‌ شکل‌ یک‌شوالیه‌ که‌ بر...

[IMG]

دنیای این روزای من هم قد تن پوشم شده انقدر دورم از تو که دنیا فراموشم شده دنیای این روزای من درگیر تنهاییم شده تنها مدارا می کنیم دنیا عجب جایی شده هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن می کنم آینده ی این خونه رو با شمع روشن می کنم هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن می کنم آینده ی این خونه رو با شمع...

قيصر شعر:روزبه بماني آهنگ:عليرضا افكاري این روزا «گوزن»‌و سر نمی‌بُرن می‌شکنن شاخش‌و می‌فرستن تو باغ این روزا طاق‌و نمی‌ریزن سرش سر گله‌شون‌و می‌کوبن به طاق آخر نمایشا عوض شده همه نقش هم‌و بازی می‌کُنن اونایی که چشم‌شون به «قدرت»ه هم‌پیاله‌هاش‌و راضی می‌کُنن نمی‌دونم اگه برگردیم عقب دل «طوقی»...

اين روزا گوزنُ سر نمی‌بُرن می‌شکنن شاخش و ميفرستن تو باغ اين روزا تاقُ نمی‌ريزن سرش سر گله‌اشون رو می‌کوبن به تاق آخر نمايشا عوض شده همه نقش همُ بازی می‌کنن اونايی که چشمشون به قدرته هم‌پياله‌هاشُ راضی می‌کنن نمی‌دونم اگه برگرديم عقب دل طوقی واسه کی پر می‌زنه؟ اگه فرمونُ يه شب دوره...

[IMG]

زيباترين تصويري که در زندگانيم ديدم نگاه عاشقانه و معصومانه تو بود زيباترين سخني که شنيدم سکوت دوست داشتني تو بود زيباترين احساساتم گفتن دوست داشتن تو بود زيباترين انتظار زندگیم حسرت ديدار تو بود زيباترين لحظه زندگيم لحظه با تو بودن بود زيباترين هديه عمرم محبت تو بود زيباترين تنهاييم گريه...

كيست اين مرد كه در جادة رؤيا مانده‌ست؟ كيست اين خسته كه در جبر جنون وامانده‌ست؟ كيست اين پير كه در داغ‌ترين فصل هنوز برف مي‌بيند و در پارة شولا مانده‌ست؟ اي عطشناك‌ترين روح! تو را مي‌فهمم عشق ارثي‌ست كه از نسل اهورا مانده‌ست تا نبينند كه بي‌باك‌ترين مرد كجاست زيستن دار بلندي‌ست كه بر پا مانده‌ست...

در چشمِ بی‌نگاه‌اش افسرده رازهاست اِستاده‌است روز و شب و، از خموشِ خويش با گنج‌هایِ رازِ درون‌اش نيازهاست. می‌کاود از دو چشم در رنگ‌هایِ مبهم و مغشوش و گنگِ هيچ ابهامِ پرسشی که نمی‌داند. زين روی، در سياهی‌یِ پنهانِ راهِ چشم بر بادپا نگه [که ندارد به چشمِ خويش] بنشسته سال‌هاست که می‌راند...

اندكي شبيه دريا شده ام همين دريايي كه در حوض خانه ي همسايه است دهانم طعم آبي گرفته پاهايم جلبك بسته و در دلم هزار ماهي بي نام و نشان آشيانه كرده باز هم نيستي غروب چهارشنبه و كسي ناشناس واژه هاي علاقه را سر مي برد و كنج آواز مردگان مي اندازد نمي دانم شايد آخر دنياست كه عقربه ها به بن بست رسيده...

آثار فريدون گله در مقام نويسنده/كارگردان/تدوين و ... آثار فريدون گله در مقام نويسنده/كارگردان/تدوين و ... کارگردان : (۷)مورد ۱ - ماه عسل (۱۳۵۵) ۲ - کندو (۱۳۵۴) ۳ - مهرگیاه (۱۳۵۴) ۴ - زیر پوست شب (۱۳۵۳) ۵ - دشنه (۱۳۵۱) ۶ - کافر (۱۳۵۱) ۷ - شب فرشتگان (۱۳۴۷) نویسنده : (۲۹)مورد ۱ - جمعه...

فریدون گله در ۱۳۱۹ به‌دنیا آمد. او دانش‌آموختهٔ دانشکده ادبیات دانشگاه مشهد و هنرهای دراماتیک دانشگاه نیویورک است. آخرین فیلمی که در ایران ساخت «ماه عسل» (که خودش می‌گو ید نام انتخابی اش «ماه منعکس» بود) فیلم دیگری در ایران نساخت. سال ۱۳۵۶ برای ساختن محصول مشترکی با نام «سبز خفته» با سرمایه...

در شهر ، دلبری که بخندد به ناز نیست عشقی که آتشم بزند بر نیاز نیست برق صفا نمانده به چشمان دلبران دیدار هست و دیده ی عاشق نواز نیست ساقی مریز باده که می دانم این شراب مرد افکن و تب آور و مینا گداز نیست رازیست بر لبم که نخواهم سرودنش مردیم از این که محرم دانای راز نیست مردم اگر چه قصه ی ما ساز...

ببار باران که دلتنگم....مثال مرده بی رنگم ببار باران کمی آرام....که پاییز هم صدایم شد که دلتنگی و تنهایی رفیق با وفایم شد ببار باران بزن بر شیشه قلبم....بکوب این شیشه را بشکن که درد کمتری دارد اگر با دست تو باشد ببار باران که تا اوج نخفتن ها مدام باریدم از یادش ببار باران درخت و...

با صدای بی صدا مث یه کوه بلند مث یه خواب کوتاه یه مرد بود یه مرد با دستهای فقیر با چشمهای محروم با پاهای خسته یه مرد بود یه مرد شب، با تابوت سیاه نشست توی چشمهاش خاموش شد ستاره افتاد روی خاک سایه اش هم نمی‌موند هرگز پشت سرش غمگین بود و خسته تنهای تنها با لبهای تشنه به عکس یه چشمه نرسید تا ببینه...

[IMG]