نتایح جستجو

خداوندا نمی دانم در این دنیای وانفسا كدامین تكیه گه را تكیه گاه خویشتن سازم نمیدانم نمی دانم خداوندا. در این وادی كه عالم سر خوش است و دلخوش است و جای خوش دارد. كدامین حالت و حال و دل عالم نصیب خویشتن سازم نمی دانم خداوندا به جان لاله های پاك و والایت نمی دانم دگر سیرم خداوندا. دگر گیجم...

پس از اَفرینش اَدم خدا گفت به او: نازنینم اَدم.... با تو رازی دارم !.. اندکی پیشتر اَی .. اَدم اَرام و نجیب ، اَمد پیش !!. ... زیر چشمی به خدا می نگریست !.. محو لبخند غم آلود خدا ! .. دلش انگار گریست . نازنینم اَدم!!. ( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید ) !!!.. یاد من باش ... که بس تنهایم...

استغفرالله ربی و اتوب الیه

آدمي نمي‌تواند دست به گزينش خردمندانه بزند، مگر اينكه جرأت داشته باشد در دمادم زندگي به نداي دروني خود، به خويشتن خود، گوش فرا دهد و خونسردانه بگويد: "نه، من چنين و چنان را دوست ندارم."((آبراهام مازلو))

چقدر دوست داشتم دیگران حرفهایم را بفهمند و چقدر دوست داشتم نگاه خیس مرا درک کنند چقدر دلم می خواست یک نفر به من بگوید چرا لبخندهای تو اینقدر بی رنگ است اما کسی نبود همیشه من بودم و من و تنهایی و این دفتر شعرم ...

این زندگی غمزده غیر از قفسی نیست تنها نفسی هست ولی هم نفسی نیست این قدر نپرسید کجا رفت و کی آمد اشعار پراکنده ی من مال کسی نیست

چه تفاوت عمیقیست بین تـــنـــهـــایـــی قبل از نبودنت ...و تـــنـــهـــایـــی بعد از نبودنت !!!

خدا خدایی دارم که از رگ گردن بهم نزدیک تره خدایی دارم که باوجودش احساس دلگرمی میکنم خدایی دارم که خیلی خوبه بیش ازحد خدایی دوست دارم

خدایا دستم را بگیر و مرا ببر به دور "دست" هایی که در "دست رس " هیچ "دستی" نباشم ....

خـــــــــدایا بـــــــاور کـــــــن ، دیگــــــــه نــــه طــــــاقت دوبــــــاره شــــــکستن و دارم ، نـــــه حــــــس دوبـــــــاره ســـــــاختن .. .

خدايا مارو ببخش كه در كار خير يا "جار" زديم... يا "جا" زديم...

سردار بی‌سر آخرین باری كه او را دیدم در جزیره بود. عملیات خیبر به اوج رسیده بود. حاجی در خود فرو رفته و حالت عجیبی داشت. در چشمانش انتظاری بزرگ موج می‌زد. حال مسافری را داشت كه آماده عزیمت است اما افسوس كه ما آن وقت درنیافتیم. به نزدیكش كه رسیدم سلام كردم. پاسخم را داد و گفت: «بچه‌ها قرار است...

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

تهی درونش شبیه گیاهی بود . شکاف سینه اش را با پرها پوشاند. وجودش تلخ شد: خلوت شفافش کدر شده بود. چرا آمد ؟ از روی زمین پر کشید ، بیراهه ای را پیمود و از پنجره ای به درون رفت. مرد ، آنجا بود. انتظاری در رگ هایش صدا می کرد. مرغ افسانه از پنجره فرود آمد ، سینه ی او را شکافت و به درون رفت. او از...

لب‌ ر‌ا با لب‌ در ‌اين‌ سکوت‌ در ‌اين‌ خاموشى‌‌ى‌ گويا گوياتر ‌از ‌هر ‌آنچه‌ شگفت‌‌انگيزتر کر‌امت‌ِ ‌آدمى‌ به‌ شمار ‌است‌ در رشته‌‌ى‌ بى‌‌انتها‌ى‌ معجزتى‌ که‌ ‌اوست‌... در ‌اين‌ ‌ا‌عتر‌اف‌ِ خاموش‌،

یکی را چون ببینی کشته دوست به دیگر دوستانش ده بشارت

در خرقه چو آتش زدی ای عارف سالک جهدی کن و سرحلقه رندان جهان باش دلدار که گفتا به توام دل نگران است گو می‌رسم اینک به سلامت نگران باش

قدمت رد بوسه هایت از تخت جمشید نیز بیشتر است وقتی که ثانیه های دوری ات برای من سال کبیسه می شوند.

برای تو نوشتم که بودنت بهار و نبودنت خزانی سرد است تویی که تصور حضورت سینه بی رنگ کاغذم را نقش سرخ عشق می زند در کویر قلبم از تو برای تو نوشتم ای کاش در طلوع چشمان تو زندگی می کردم تا هر صبح برایت شعری می سرودم آن گاه زمان را در گوشه ای جا می گذاشتم و به شوق تو اشک می شدم و بر صورتت می...