نتایح جستجو

یـآدم است آن زمـآن کهـ عـآشق هـم بودیم، وقـتی سر چیز هـآی کوچیک قـَهرمیکـَردیم هــَردو می خـَندیدیم و میگـُفتــیم چهـ بـَچگـآنه بود قـَهرمـآن.. یــآدم است، تـو همیشه بــآ دلهــُرهمیگـُـفتی: تـَرسـَم از روزیـ است کهـ عشـق مـَن رآ هـَم بهـ حــسـآب بچگـی بگـُذاریــ حـآل از آن روز هـآ...

[/font"> زمـآن هیـج دردی را دوآ نکــرد.. این مَن بودَم که به مــرور زمـآن عـآدت کردم.. و بـآ این هـَمه، چهـ اجبـآر سخـتی اســت،خــَنده... و بـآور کنیــد که مـَن خوشحـالــَم!

سکانس ِ آخر وجود من بد جور بوی زندگی می دهد . . . می خواهم بخوابم صعود نزدیک است حصاری نیست دیواری نیست . . . می خواهم بخوابم . . . اگرچه . . . ماه با چراغ های خاموش کاری ندارد ...

ببـــیــــــن این اسمش دلــــــه ! اگر قرار بــــــود بفهمه که فاصله یعنی چــــــــی اگر قرار بــــــود...

شبي پر كن از بوسه ها ساغرم به نرمي بيا همچو جان در برم تنم را بسوزان در آغوشِ خويش كه فردا نيابند خاكسترم

لبخنــد از صورتش تمام نمی شود... آغوشم که می گیــرد دیگر لازم به حجی کردن اش نیست : این آقا دوستـــــــم دارد !!

به سیـــــــــــــــــــــــ ـم آخر… ساز میزنم امشــــــــــــــــــــــ ــب…! به کوری چشم دنیــــــــــــــــــــــ ــا…...

فراموش کردنت برایم مثل آب خوردن بود از همان آبهایی که می پرد توی گلو و سالها سرفه می کنم…

سرنوشت روزها را روی هم سنجاق کردم شنبه های بی پناهی٬ جمعه های بی قراری.. عاقبت پرونده ام را با غبار آرزوها خاک خواهد بست روزی٬ باد خواهد برد باری.. روی میز خالی من٬ صفحه ی باز حوادث در ستون تسلیت ها نامی از ما یادگاری.. شاعر:قیصر امین پور

در آغوشت که جا میگیرم ، عمیق تر گناه میکنم ! من این جهنم را که هوای بهشتی دارد ... با هزاران بهشت خدا که بی تو هوای جهنم دارد ، عــــوض نــمــیـــکـــنــــم ...! این اخــــریـــــن اتـــمام حجتم بود . . .

چند دقیـــــقه دیگر وقـــــت داری.. تا به مـــــن نگاه کنی.. به مـــ ــن، به چشـــ ـــمانم، و به قلبـــ ـــی که برای تـــــو می تپد.. این شــــب و این بـــاران و تــــو.. چند دقیـــــقه دیگر وقـــــــت داری.. تا به مـــــــن نگاه کنی.. پیش از آن که کامـــــلا ً تمـــــام شوم .

عـــ ــ ــکس تـــــــو را به سقفــــــ آسمــ ــ ــان سنجــــاق میکنمـــ ـــ ــ .. حال که ایــــن روزهـــا از فرط دلتنـ ــ ـگی چشمانـــم مدام رو به آسمــ ــ ــ ـان استـــــ ـ ـ ـ .. بگذار تــــــو در قابـــــــ چشمانــــم باشیــــ ـ ـ ـ ـ ...

چــــِقَدر تَلـــــخِه بــه هـَمه آرامــش بدی وَلـﮯ وَقتـﮯ خــودت یــه شــونـه ی گــَرم بــَراﮮ دلتــنگیهات بخــواﮮ هیــچ کــَس کـنارت نـباشـــه...!

گاهـــي دِلـــــم تفــــريح ناسالم مي خـــواد مثـــل فکر کــردن به تــــــو !

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوء 7 مرتبه، التماسِ دعا

جـــــدا که شدیم… هر دو به یک احســـاس رسیدیم تو به “فراغـــــــــــت” من به “فراقــــــــــــت” یک حرف که مهم نیست….

دنیا که شروع شد زنجیر نداشت٬ خدا دنیای بی زنجیر آفرید. آدم بود که زنجیر را ساخت٬ شیطان کمکش کرد. دل... زنجیر شد. زن....زنجیر شد. دنیا پر از زنجیر شد و آدم ها همه دیوانه زنجیری! بخشی از نوشته های خانم عرفان نظرآهاری

تا بر دلش از غصه غباری ننشیند ای سیل سرشک از عقب نامه روان باش حافظ که هوس می‌کندش جام جهان بین گو در نظر آصف جمشید مکان باش

درد مرا شمعـــــــــی می فهمد … که برای دیدن یـــــــک چیز دیگــــر ... آتشـــــــــش زدنــــد …

بیشتر از همه شبیه کرم خاکی میمانیم که نه دست دارد و نه پا و در دنیای اجبار پیچ و تاب میخورد بی هوا،بی اراده سهمش از دنیا جز خاک نبوده و نیست. براستی آدمی هم این چنین نیست؟