چه گویمت
خوب می دانی این دایره
انتها ندارد
خوب می بینی طرح این قوس را
این حباب را
نکند روزی
شاخه ی بزند بر دل این حبس هوا
و انجا تو نباشی
تو بودی از جنس نور
نه دایره ای حیران حبابی سرگردان
جای تو مکان نبود
خانه ات ان بالا ها دور تر از هرچه خاک و زنجیر
نه بر این شاخه بران انگشت
دوست دارم های...