بانوی سرزمین من!
روح لظیف زنانه ات تشنه است،تشنه ی عشق رویایی یک مرد...
شانه ی ظریف و زیبایت منتظر است، منتظر یک حامی،یک تکیه گاه...
دستان پر مهرت سرد و بی روح است،در انتظار دستان پر سخاوت یک همراه...
و آغوش تو به امید یه مامن گاه...
اما هیچ کدام موجب نمی شود تو ارزشت را به زیر آوری...