نتایح جستجو

امید وارم همیشه و همه جا موفق باشی

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم

خواب روی پلک‌هایم چیزهایی بنا می‌کرد یک فضای باز شن‌های ترنم جای پای دوست...

تولدت مبارک:w30: الهی صد ساله بشی چند تا بهارو دیدی؟

چشم من دلخسته به هر انجمنی چون خویشتنی ندید بی‌خویشتنی چون هم‌نفسی نیافتم در همه عمر در غصّه بسوختم دریغا چو منی! عطار...

من در این خانه به گمنامی نمناک علف نزدیکم...

به روی شط وحشت برگی لرزانم ، ریشه‌ات را بیاویز. من از صداها گذشتم. روشنی را رها كردم. رؤیای كلید از دستم افتاد. كنار راه زمان دراز كشیدم. ستاره‌ها در سردی رگ‌هایم لرزیدند. خاك تپید. هوا موجی زد. علف ‌ها ریزش رؤیا را در چشمانم شنیدند: میان دو دست تمنایم روییدی، در من تراویدی. آهنگ تاریك اندامت را...

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

آرام باش، توکل کن، تفکر کن، آستین‌ها را بالا بزن؛ آنگاه دستان خدا را می‌بینی که زودتر از تو دست به کار شده‌اند!

ای دل به بند دوری او جاودانه باش ای صبر پاسبان در بند خانه باش ای سر به خاک تنگ فرو رو ، ترا که گفت در بند کسر حرمت این آستانه باش هرگز میان عاشق و معشوق بعد نیست سد ساله راه فاصله گو در میانه باش سد دوزخم زبانه کشد عشق خود یکیست گو یک زبان بر سر آمد سد زبانه باش وحشی...

مشو، مشو، ز من خسته‌دل جدا ای دوست مکن، مکن، به کف‌اند هم رها ای دوست برس، که بی‌تو مرا جان به لب رسید، برس بیا که بر تو فشانم روان، بیا ای دوست بیا، که بی‌تو مرا برگ زندگانی نیست بیا، که بی‌تو ندارم سر بقا ای دوست اگر کسی به جهان در، کسی دگر دارد من غریب ندارم مگر تو را...

دریا کنار از صدف‌های تهی پوشیده است جویندگان مروارید به کرانه‌های دیگر رفته‌اند پوچی جست و جوبر ماسه‌ها نقش است...

جک لندن: هیچ می دانی فرصتی که از آن بهره نمی گیری، آرزوی دیگران است؟! جیم کتکارت : شما تبدیل به همانی می شوید که تجسم می کنید فردریش نیچه :باید از دگم گرایی ها در اندیشه فلسفی دوری کرد. ارد بزرگ : اگر می خواهی دوستیت پا برجا بماند هیچ گاه با دوستت شریک مشو . جبران خلیل جبران : چه...

ای عبور ظریف ! بال را معنی کن تا پر هوش من از حسادت بسوزد . ای کمی رفته بالاتر از واقعیت با تکان لطیف غریزه ارث تاریک اشکال از بال های تو می ریزد . عصمت گیج پرواز مثل یک خط مغلق در شیار فضا رمز می پاشد . ای حضور پریروز بدوی! ای که با یک پرش از سر شاخه تا خاک حر مت زندگی را طرح می ریزی ! من پس از...

آنکه می‌گوید دوستت دارد دل اندوهگین شبی‌ست که مهتاب را می‌جوید هزار کاکلی سبز در باغ چشمانت، هزار قناری خاموش در گلوی من! "کاش عشق با زبان یکی بود!"

منم همین طور. خیلی خوشحال شدم که از اون شعرا خوشت اومده

ز خار زار تعلق کشیده دامان باش به هر چه می‌کشدت دل، ازان گریزان باش قد نهال خم از بار منت ثمرست ثمر قبول مکن، سرو این گلستان باش درین دو هفته که چون گل درین گلستانی گشاده‌روی‌تر از راز می‌پرستان باش تمیز نیک و بد روزگار کار تو نیست چو چشم آینه در خوب و زشت حیران باش...

گر چه در پرنیان غمی شوم سال‌ها در دلم زیستی تو آه، هرگز ندانستم از عشق چیستی تو کیستی تو...!

دوش می‌امد و رخساره برافروخته بود تا کجا باز دل غم زده‌ای سوخته بود

آفتاب دوباره گرم بر زمين و زندگي مي تابد تا جوانه اي سر از خاك بيرون كند و زندگي تازه اي تجربه كند. زمين آب را از آسمان در رگهاي وجودش جريان مي دهد و آفتاب را براي تمام لحظات زندگي به استمداد مي خواهد و اين خورشيد، معجزه بزرگ خداوند است در تحول زيستن ،حيات و آفرينش