نتایح جستجو

سعدي سعدي هشیار سری بود ز سودای تو مست خوش آنکه ز روی تودلش رفت ز دست بی‌تو همه هیچ نیست در ملک وجود ور هیچ نباشد چو تو هستی همه هست

ساقیا امشب صدایت با صدایم ساز نیست یا که من بسیار مستم یا که سازت ساز نیست

شب سردي است، و من افسرده. راه دوري است، و پايي خسته. تيرگي هست و چراغي مرده. مي كنم، تنها، از جاده عبور: دور ماندند زمن آدم ها. سايه اي از سر ديوار گذشت، غمي افزود مرا بر غم ها. فكر تاريكي و اين ويراني بي خبر آمد تا با دل من قصه ها ساز كند پنهاني. نيست رنگي كه بگويد با من اندكي صبر، سحر...

لاله دميدم روي زيبا توام آمد بياد شعله ديدم سركشي هاي توام آمد بياد سوسن و گل آسماني مجلسي آراستند روي و موي مجلس آراي توام آمد بياد بود لرزان شعله شمعي در آغوش نسيم لرزش زلف سمنساي توام آمد بياد در چمن پروانه اي آمد ولي ننشسته رفت با حريفان قهر بيجاي تو ام آمد بياد از بر صيد افكني...

من رانده زمیخانه ام ازمن بگریزید درد ی کش دیوانه ام ازمن بگریزید دردست قضا جان بلب و دیده به مینا سرگشته چو پیمانه ام از من بگریزید زنجیری جادوی هوسهای محالم افسونی افسانه ام ازمن بگریزید آن سیل جنونم که بسر می دود از کوه بنیان کن کاشانه ام ازمن بگریزید آن شمع...

بانكدار : كسي است هنگامي كه هوا افتابي است چترش را به تو قرض ميدهد و درست تا باران شروع مي شود ان را ميخواهد سياستمدار: كسي است كه ميتواند به شما بگويد به جهنم برويد منتها به نحوي كه شما براي اين سفر لحظه شماري كنيد مشاور: كسي است كه ساعت شما را از دستان باز مي كند و بعد به شما ميگويد ساعت...

آدمک آخر دنیاست بخند آدمک مرگ همین جاست بخند دست خطی که تورا عاشق کرد شوخی کاغذی ماست بخند آدمک خر نشوی گریه کنی ! کل دنیا سراب است بخند!!! فکر کن درد تو ارزشمند است فکر کن گریه چه زیباست بخند! صبح فردا به شبت نیست که نیست تازه انگار که فرداست بخند! راستی آنچه که یادت دادیم، پر...

مادران پرورندگان نوابغ روزگار هستند

آن لحظه که دست های جوانم در روشنایی روز گل باران ِ سلامُ تبریکات ِ دوستان ِ نیمه رفیقم می گذشت دلم سایه ای بود ایستاده در سرما که شال کهنه اش را گره می زد

اينم خانم مريم حيدر زاده رفته ام نان بگيرم فقط به خاطر تو زنگ زدي من نبودم فقط به خاطر تو شماره ات را بگو ياد بگيرم فقط به خاطر تو تا بهت زنگ بزنم فقط به خاطر تو

ياد دارم در غروبي سردسرد مي گذشت از كوچه ما دوره گرد داد ميزد : كهنه قالي ميخرم دسته دوم جنس عالي ميخرم كاسه و ظرف سفالي ميخرم گرنداري كوزه خالي ميخرم اشك درچشمان باباحلقه بست عاقبت آهي كشيد، بغضش شكست اوّل ماهست و نان در سفره نيست اي خدا شكرت ولي اين زندگيست؟! بوي نان تازه هوشش برده بود اتفاقا...

ممنونم مهربون خيلي زيباست

ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما ای درشکسته جام ما ای بردریده دام ما

آهسته قدم زن ز دويدن نبري هوش زدلبر جانانه نظر كن گذر دوست همين جاست

عزيزايول به خودت نه بابا ما اينكاره نيستيم كه فكر كسي را بخونيم ديدم قشنگه گفتم بقيه هم استفاده كنند حالا هم فكر كن ارسالي شما ست چه علي خواجه چه حسن وزير امور خارجه

ای آنکه از دیار من آخر گریختی چون شد که از تو باز نیامد نشانه ای از بعد رفتنت نشناسم جز این دو حال رنج زمانه ای و گذشت زمانه ای در کوره راه زندگیم جای پای تست پایی که بی گمان نتوانم بدو رسید پایی که نقش هر قدمش نقش آرزوست کی می توانم اینکه به هر آرزو رسید

خویشتن داری و خموشی را هوشمندان حصار جان دانند گر زیان بینی از بیان بینی ور زبون گردی از زبان دانند راز دل پیش دوستان مگشای گر نخواهی که دشمنان دانند

تو نیستی که ببینی دل رمیده من بجز تو یاد همه چیز را رها کرده است غروب های غریب در این رواق نیاز پرنده ساکت و غمگین ستاره بیمار است دو چشم خسته من در این امید عبث دو شمع سوخته جان همیشه بیدار است تو نیستی که ببینی

بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد غبار خط بپوشانید خورشید رخش یا رب بقای جاودانش ده که حسن جاودان دارد چو عاشق می‌شدم گفتم که بردم گوهر مقصود ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد ز چشمت جان نشاید برد کز هر سو که می‌بینم کمین از گوشه‌ای کرده‌ست...

سعدي سعدي عشاق به درگهت اسیرند بیا بدخویی تو بر تو نگیرند بیا هرجور و جفا که کرده‌ای معذوری زان پیش که عذرت نپذیرند بیا