نتایح جستجو

همه با آينه گفتم که خموشانه مرا می پاييد گفتم ای آينه با من تو بگو چه کسی بال خيالم را چيد؟ چه کسی صندوق جادويی انديشهء من غارت کرد؟ چه کسی خرمن رويايی گلهای مرا داد به باد؟ سر انگشت بر آيينه نهادم پرسان چه کس آخر چه کسی کشت مرا؟ که نه دستی ز مدد از سوی ياری برخواست. نه کسی را خبری شد نه هياهويی...

شب تاریک و سنگستان و من مست قدح از دست من افتاد و نشکست نگهدارنده اش نیکو نگه داشت وگرنه صد قدح، نفتاده بشکست

خيلي زيباست تا روزي ديگر بدرود

[IMG]

[IMG]

در نیست راه نیست شب نیست ماه نیست نه روز و نه آفتاب ما بیرون زمان ایستاده‌ایم با دشنه‌ی تلخی در گرده‌های‌مان هیچ کس با هیچ کس سخن نمی‌گوید که خاموشی به هزار زبان در سخن است در مردگان خویش نظر می‌بندیم با طرح خنده‌ای و نوبت خود را انتظار می‌کشیم بی‌هیچ خنده‌ای!

قابل دركه صبوري كن

به عمق دریا ، به وسعت صحرا بلندی کوههای راستینی و ایستایی را در تو می بینم گام های استوار را در تو می جویم من تو را می شناسم ، از دور دست رویا عشق پناه گرفته در وجودت آسان می کند ، شناخت دریا را مهر درمان ناپذیرت آسان می کند شناخت صحرا را صداقت و ایمانت آسان می کند باور کوهها را من تو...

تن او به تنم خورد، مرا برد، مرا برد گرم باز نیاورد به شکرانه بگردید

ما در همه زندگی می کنیم و همه در ما زنده اند در قلب هر انسانی، شاعری است و در قلب هر انسانی، گنهکاری قلب تو شاعری است و قلب من گنهکاری که شعر نمی فهمد جبران خلیل جبران

من هدیه ای عاشقانه ام خاطره دمی خوشبختی من آخرین ارمغان زندگی به مرگم جزئی از شادی و یا شاید سهم کوچکی از اندوه... جبران خلیل جبران

... و سرانجام از قصه هاي شكارچيان چيزي نمي ماند جز يك مرغابي بر پيشخوان رنج آور است اما چيز مهمي نيست بگذارهر چه دوست دارند تعريف كنند خوب يا بد داستان ها بايد ساخته شوند اما فراموش نكن تو بايد مثل انسان زندگي كني جهان جاي عجيبي است اين جا هر كسي شليك مي كند خودش كشته مي شود.

گفت با زنجیر، در زندان شبی دیوانه ای عاقلان پیداست ، کز دیوانگان ترسیده اند من بدین زنجیر ارزیدم که بستندم به پای کاش میپرسید کس، کایشان به چند ارزیده اند دوش ، سنگی چند پنهان کردم اندر آستین ای عجب ! آن سنگ ها را هم زمن دزدیده اند سنگ می دزدیدن از دیوانه با این عقل و رای مبحث فهمیدنی ها...

کمی جلوتر من آن طرف امروز پیاده می شوم کمی نزدیک به پنجشنبه نگهدار کسی از سایه های هر چه ناپیدا می اید از آن طرف کودکی و نزدیک پنجشنبه به راه بعد از امروز می افتد کمی نزدیک به پنجشنبه نگهدار تو همان آشناترین صدای این حدودی که مرا میان مکث سفر به کودک ترین سایه ها می بری با دلم که هوای باغ کرده...

سلام ...اميد وارم اين سلام ...سلام هي حتي مطلع الفجر باشه روز شما هم بخير و شادي....خوبم .... اميد وارم شما هم خوب باشيد

روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست در غنچه​ای هنوز و صدت عندلیب هست *** گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست چون من در آن دیار هزاران غریب هست *** در عشق خانقاه و خرابات فرق نیست هر جا که هست پرتو روی حبیب هست *** آن جا که کار صومعه را جلوه می​دهند ناقوس دیر راهب و نام صلیب هست *** عاشق که شد که...

او را که دل از عشق مشوش باشد هر قصه که گوید همه دلکش باشد تو قصه‌ی عاشقان ، همی کم شنوی بشنو بشنو که قصه‌شان خوش باشد

تا نیست نگردی ، ره هستت ندهند این مرتبه با همت پستت ندهند چون شمع قرار سوختن گر ندهی سر رشته‌ی روشنی به دستت ندهند

با تشكر رندان گاهی ملک جهان می‌بازند گاهی به نگاهی ، دل و جان می‌بازند این طور قمار ، نه چند است و نه چون هر طور برآید ، آنچنان می‌بازند

ما نوشتیم و گریستیم ما خنده کنان به رقص بر خاستیم ما نعره زنان از سر جان گذشتیم ... کسی را پروای ما نبود. در دور دست مردی را به دار آویختند : کسی به تماشا سر برنداشت ما نشستیم و گریستیم ما با فریادی از قالب خود بر آمدیم