نتایح جستجو

من دوستدار روی خوش و موی دلکشم مدهوش چشم مست و می صاف بی‌غشم

عليك سلام خانمي خوبم ....شما چگونه ايد؟

هر چند پير و خسته دل و ناتوان شدم هر گه که ياد روی تو کردم جوان شدم شکر خدا که هر چه طلب کردم از خدا بر منتهای همت خود کامران شدم ای گلبن جوان بر دولت بخور که من در سايه تو بلبل باغ جهان شدم اول ز تحت و فوق وجودم خبر نبود در مکتب غم تو چنين نکته دان شدم قسمت حوالتم...

گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ما است آنچه البتّه به جائي نرسد فرياد است

آهوان را هر نفس از تيرها فريادها است ليك صحرا پر ز بانك خندة صيّادها است

معلّم گوئيا امروز درس عشق مي‌گويد كه در فرياد مي‌بينيم طفلان را به مكتب ها

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم ناز بنياد مکن تا نکنی بنيادم می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر سر مکش تا نکشد سر به فلک فريادم زلف را حلقه مکن تا نکنی دربندم طره را تاب مده تا ندهی بر بادم يار بيگانه مشو تا نبری از خويشم غم اغيار مخور تا نکنی ناشادم

احساس مي کنم دلم درپي سفراست وبه من آموخته بودند که "خوبي همانند آبست وواژه هاي بدي و نفرت سنگهاي ساحل آب ميرود پاک وروشن وسنگها ميمانند هميشه سنگ".

طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف گر بکشم زهی طرب ور بکشد زهی شرف طرف کرم ز کس نبست اين دل پراميد من گر چه سخن همی‌برد قصه من به هر طرف

شب صحبت غنيمت دان و داد خوشدلی بستان که مهتابی دل افروز است و طرف لاله زاری خوش

چقدر سراسيمه و دستپاچه روزهااز پس يکديگر مي گذرند روزهاي خالي از بهانه زيستن خالي از بهانه هاي پرواز و تمام شور ثانيه ها از هواي غبار گرفته مرگ پر و خالي مي شود انگار آغاز بودن شمارش معکوس نبودن اس

قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس کس از دور فلک دستی نبرد از بدبیاران پرس جوانی‌ها رجزخوانی و پیریها پشیمانی است شب بدمستی و صبح خمار از میگساران پرس قراری نیست در دور زمانه بی‌قراران بین سر یاری ندارد روزگار از داغ یاران پرس

اگرتو بازنگردی قناريان قفس ،‌ قاريان غمگين را كه آب خواهد داد؟ كه دانه خواهد داد ؟ اگر تو بازنگردی بهار رفته ، - در اين دشت برنمی گردد به روی شاخه گل ، غنچه ای نمی خندد و آن درخت خزان ديده تور سبزش را به سر نمی بندد

تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو ای گل خوش نسيم من بلبل خويش را مسوز کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو دولت عشق بين که چون از سر فقر و افتخار گوشه تاج سلطنت...

من اختیار نکردم پس از تو یار دگر به غیر گریه که آن هم به اختیارم نیست

بزن که سوز دل من به ساز ميگويی ز ساز دل چه شنيدی که باز ميگويی مگر چو باد وزيدی به زلف يار که باز به گوش دل سخنی دلنواز ميگويی مگر حکايت پروانه ميکنی با شمع که شرح قصه به سوز و گداز ميگويی به ياد تيشه فرهاد و موکب شيرين گهی ز شور و گه از شاهناز ميگويی کنون که راز دل ما ز پرده بيرون...

خجل شدم ز جوانی که زندگانی نیست به زندگانی من فرصت جوانی نیست

:smile:رفيق حالا زياد خودشو ناراحت نكن

آفتاب از آن من نیست ولی، گرمی و تداوم زندگی است چشمه تنها معنای عطش و تشنگی نیست، استمرار جوشش است و زلال صمیمیت، آسمان تکرار نفس کشیدن نیست، نشانه ی رهایی است و بخشش، روشن و زلال و اسماني باشي تا روزي دگر و زماني دگر بدرود يار مهربان

[IMG]