نتایح جستجو

سلام رفيق سراپا اگر زرد و پژمرده ایم ولی دل به پاییز نسپرده ایم چو گلدان خالی، لب پنجره پر از خاطرات ترک خورده ایم اگر داغ دل بود، ما دیده ایم اگر خون دل بود، ما خورده ایم اگر دل دلیل است، آورده ایم اگر داغ شرط است، ما برده ایم

دستم بوی گل می داد، مرا به جرم چیدن گل محکوم کردند. اما هیچکس فکر نکرد که شاید من یک گل کاشته باشم

مو قشنگ

در نگاه كساني كه پرواز را نميفهمند هر چقدر اوج بگيري كوچكتر خواهي شد

یاد بگیریم که حضورمان پیوسته تغییر مثبتی در زندگی دیگران ایجاد کند حتی با یک سلام صمیمانه

بکوشیم و دانش به دست آوریم به خیل جهالت شکست آوریم به شوق و جوانی و طبع بلند به هر کار چیره شود هوشمند زن و حسن هر یک ز بهر همند دو گوهر برآورده از یک یمند شوند این دو گوهر گر از هم جدا بیفتند هر یک ز فرّ و بها ولی حسن تنها به اندام نیست به گیسوی و زلف سیه فام نیست جمالی است دل را که مانند او...

می رفتیم ، و درختان چه بلند ، و تماشا چه سیاه! راهی بود از ما تا گل هیچ. مرگی در دامنه ها ، ابری سر کوه ، مرغان لب زیست. می خواندیم: « بی تو دری بودم به برون ، و نگاهی به کران ، وصدایی به کویر.» می رفتیم ، خاک از ما می ترسید ، و زمان بر سر ما می بارید.

در جستجوی مامنی در خلوت یک کوچه یک باران کوره راه زیستن را تا انتهای مردن ، رقم زد.....

زندگی... زندگی یک ارزوی دور نیست زندگی یک جست و جوی کور نیست زیستن در پیله ی پروانه چیست؟! زندگی کن زندگی افسانه نیست

هرکجا هستم باشم فقط اینجاست که نباید باشم آسمان مالم نیست پنجره ، فکر ، هوا ، عشق ، زمین مالم نیست همه شان سهمیه بندی شده اند سهمم کو؟ چشم ها رو شستم جور دیگر دیدم باز هم سود نداشت

سلام صبحتان به خير و شادي دوست خوب و مهربانم عذر مرا به خاطر ديروز پذيرا باش ... من جواب خداحافظي شما را دادم منتها اشتباها در پرو فايل خودم ذخيره شد و من امروز متوجه شدم ... اميدوارم حمل بر بي ادبي نشده باشد

اي مرگ چه اسان ميرسي، تن را چه آسان ميبري از قيل و قال روزگار او را رها ، شادان و خندان ميبري

اي همه مردم درين جهان به چه كاريد؟ عمرِ گرانمايه راچگونه گزاريد؟ هرچه به عالم بود اگر به كف آريد هيچ نداريد اگر عشق نداريد وايِ شما دل به عشق اگر نسپاريد گر به ثريا رسيد هيچ نيرزد! عشق بورزيد دوست بداريد!

بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی

بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی آخرالامر گل کوزه گران خواهی شد حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی گر از آن آدمیانی که بهشتت هوس است عیش با آدمی ای چند پری زاده کنی

اتاق خلوت پاکی است برای فکر چه ابعاد ساده ای دارد دلم عجیب گرفته است خیال خواب ندارم................. به یاد شب تلخ بارانی، که چشم انتظار بازگشتت از سفر بودم ، یگانه عشقم...

و عشق سفر به روشنی اهتراز خلوت اشیاست.. و عشق صدای فاصله هاست صدای فاصله هایی که غرق ابهامند

و عشق تنها عشق مرا به وسعت اندوه زندگی ها برد ... مرا رساند به امکان یک پرنده شدن..........

از تو تا من هزار دره ره است: من به راز شنفته می مانم تو به شعر نگفته می مانی

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی دل که آیینه شاهیست غباری دارد از خدا می‌طلبم صحبت روشن رایی کرده‌ام توبه به دست صنم باده فروش که دگر می نخورم بی رخ بزم آرایی نرگس ار لاف زد از شیوه چشم تو مرنج نروند اهل نظر از پی نابینایی شرح این قصه مگر شمع برآرد به...