نتایح جستجو

چرا؟ یقین می‌دان که اینجا مذهب عشق ورای مذهب هفتاد و اند است

زینسان كه عشق در دلم امروز خانه ساخت می‏بایدم به درد دل جاودانه ساخت چون مرغ زخم خورده برون شد ز سینه دل آن بال و پر شكسته كجا آشیانه ساخت؟

درورطه ای از عشق وعقل افتاده بودم چون عشق ِتو در ظرف ِعقلم جا نمی شد می خواستم ناگفته هایم را بگویم یا بغض می آمد سراغم یا نمی شد

ز چشمت اگر چه که دورم هنوز پر از اوج و عشق و غرورم هنوز

دل زدستش روی خاك افتاده بود جای پایش روی دل جا مانده بود

من عاشقی کردم تو اما "سرد" گفتی: از برف اگر آدم بسازی دل ندارد! باشد ولم کن باخودم تنها بمانم دیوانه با دیوانه ها مشکل ندارد

دنبال من میگردی و حاصل ندارد این موج عاشق کار با ساحل ندارد باید ببندم کوله بار رفتنم را مرغ مهاجر هیچ جا منزل ندارد من خام بودم...داغ دوری! پخته ام کرد عمری که پایت سوختم قابل ندارد

تشكر ندارم ببخشيد دلیلِ دل‌خوشی‌هایم! چه بُغرنج است دنیایم! چرا باید چنین باشد؟... نمی‌فهمم سبب‌ها را

دست ِدلم پیش ِتو رو شد آه ای عشق راز ِنگاهم کاشکی افشا نمی شد

درآن گوشه چندان غزل خواند آن شب که خود در میان غزل ها بمیرد

ز چشمت اگر چه که دورم هنوز پر از اوج و عشق و غرورم هنوز اگر غصه بارید از ماه و سال به یاد گذشته صبورم هنوز شکستند اگر قاب یاد مرا دل شیشه دارم بلورم هنوز سفر چاره درد هایم نشد پر از فکر راه عبورم هنوز ستاره شدن کار سختی نبود گذشتم ولی غرق نورم هنوز پر از خاطرات قشنگ توام پر از یاد و شوق و...

دگر از آن همه دیروزهای بی‌تو چه غم؟ خوشم که هم‌نفسم با تو هر چه فردا را

بیا و دست بگیر این فتاده از پا را قسم به عشق که بیچاره کرده‌ای ما را! از آن شبی که گذشتی ز کوچه‌باغ دلم گرفته بوی بهاران تمام دنیا را بپرس راز پریشانی مرا از بادکه او به موی تو پیچید این معما را هر آنکه آمده سوی دلم بگو برود تویی که در دل تنگم گرفته‌ای جا را اگرچه اهل زمینم ولی خیالی نیست که...

الفباى درد از لبم مى تراود نه شبنم، كه خون از شبم مى تراود سه حرف است مضمون سى پاره دل الف. لام. میم. از لبم مى تراود

من زنده بودم اما انگار مرده بودم از بس كه روزها را با شب شمرده بودم

شقایق گفت با خنده نه بیمارم نه تبدارم اگر سرخم چنان آتش حدیث دیگری دارم

كجا بودين اين مدت؟

هزارتا تشكر هم واستون كمه ممنون محشر بود

:redface:سلام

من نمیگویم در این عالم گرم پو ، تابنده ، هستی بخش، چون خورشید باش تا توانی پاک ، روشن ، مثل باران، مثل مروارید باش.