نتایح جستجو

آخر نه منم تنها در بادیه ی سودا عشق لب شیرینت صد شور برانگیرد

به نام خداوند جان آفرین حکیم سخن در زبان آفرین درود بر مدیر محترم تالار اشعار و صنایع شعری / نغمه ی عزیز آنچه به ذهن ضعیف و خیال خالی من میرسد ، این است که ، برای هوده بخشی به دوستان عزیزی که وقت ارجمند خویش را در تالار ادبیات هزینه می کنند ، سزاتر می بینم که یک کارگاه شعر راه اندازی شود...

سلام مدلر جان ببحشید هر چه کردم بیتی که پیری توش باشه توی ذهنم نبود مجبور شدم دست و پا شکسته اون بیت رو بگم ! دو بیتی رو که اضافه کرده بودم خوندی ؟ پسندیدی ؟

یار آن حریف نیست که از در درآیدم عشق آن حدیث نیست که از دل برون شود شب تان نیلوفری ...

بوی عیدی بوی عود بوی کاغذ رنگی بوی عطر جانماز ترمه ی مادر بزرگ با اینا زمستونو ســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــر میکنم با اینا خستگیمـــــــــــــــــــــــــــــــــو در می کنم ...

بکن چندان که خواهی جور برمن که دستت برنمی دارم ز دامن جهان روشن به ماه و آفتابست جهان ما به دیدار تو روشن شبی خواهم که مهمان من آیی به کام دوستان و رغم دشمن چو آتش در سرای افتاده باشد عجب داری که دود آید ز روزن

سلام به نغمه ی شیرین و سالوادر عزیز دوش می گفت که سعدی غم ما هیچ ندارد می نداند که گرم سر برود دست نشویم

روی ار به روی ما نکنی حکم از آن توست بازآ که روی در قدمانت بگستریم

یکی به سمع رضا گوش دل به سعدی دار که سوز عشق سخنهای دلنواز آرد

یار آن حریف نیست که از در درآیدم عشق آن حدیث نیست که از دل برون شود

درود بر سارای عزیز نخست اینکه سکوت با هبوط و سقوط قافیه نیست ! ط و ت با اینکه در زبان فارسی واجگاهشان یکی است و به لحاظ شنیداری نیز درست شنیده می شود اما پسندیده آن است که بکار گرفته نشود ! پاره های یکم ، سوم و چهارم از روانی برخوردار و زبان شان به زبان امروز نزدیک است هرچند در پاره چهارم واژه...

مکن ملامتم ای دوست زینهار کاین درد عاشقی به ملامت فزون شود

در همه گیتی نگاه کردم و باز آمدم صورت کس خوب نیست پیش تصاویر تو

دو روزه بافی عمرم فدای جان تو باد اگر بکاهی و بر عمر خود بیفزایی

مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم

[RIGHT]تا خار غم عشقت آویخته در دامن کوته نظری باشد رفتن به گلستانها

یار آن بود که صبر کند بر جفای یار ترک رضای خویش کند در رضای یار

تا تو مصور شدی در دل یکتای من جای تصور نماند دیگرم اندر ضمیر

تو را من دوست می دارم خلاف هر که در عالم اگر طعنه ست در عقلم و گر رخنه ست در دینم

تو کدامی و چه نامی که چنین خوب خرامی خون عشاق حلالست زهی شوخ حرامی