در کوچه پس کوچه های تنهایی دلت انگاه که نیازم داشتی بودم و انگاه نیازت داشتم رفتی!
چه دیدی در چشمانم که تنهایی در اتاقک خلوت هوس را، که خیس شدن زیر باران عشق را به خیس شدن زیر اشکهای من ترجیح دادی!
یادی از تو نمیتوان کرد هر چند که برگردی!
سزای هوس رانان تنهایی ست!