نتایح جستجو

بايد قصه اي تازه آغاز كنم و نشان دهم كه هنوز ميتوانم عشق بورزم باز هم برايت مينويسم از لحظه ضيافت من و دل كه در آن جاي تو خالي بود و باز هم برايت مينويسم از عطش ديدار تو ,از بغض غربت كه واژه به واژه آن را گريه كردم ابري ديگر فرا گرفته است آسمان دلم را ميان غباري از درد نشسته ام به انتظار نگاه...

روز نبودنت را بر روی دیوار خط کشیدم ببین این دیوار لامروت دیگر جایی برای خط زدن ندارد خوش به حال تو که خودت را راحت کردی تنها یک خط کشیدی آن هم روی مــــــــــــن [IMG]

[IMG] ​عشق من قلبم را تا به ابد به تو هدیه میدهم ...... نگاهم را دستانم را به تو هدیه میدهم .. امانتی از من به تو ..باورم را به تو هدیه میدهم .... من یک انسانم ....از جنس خاک ...از جنس اب ...از جنس باد ...از عشق هوای نفسهای پروردگارم ... پیچک عشق را در وجودم نهفته ام ...و تو را محصور...

פֿـآطــــــرت باشد وقتی که دلت غمگین است بر دلت بار غمی سنگین است یا تک وتنهایی چهره ات از غم اندوه کسان پر چین است باز هم غصه نخور عـــــآشقاטּمی دانند زنگی شیرین است

گـاه چنـدین هـزار جملـه هنــوز ، همه ی حـرفـــــ های آدم نیست

میخوانمت در بلندی که خودت بلند ترینی میخوانمت به مهربانی که خود مهربان ترینی میدانمت به رحمتت که خودت رحیم ترینی میدانمت به بزرگی که خودت بزرگترینی همه این میخوانمت ها و میدانمت ها بهانه ای هست تا بگویم "خدایا " دوستت دارم

چشمانم را همیشه میبندم تا تورا در کنارم ببینم در خیال با تو سخن میگویم تا تنهایی را حس نکنم در ذهن تورا می یابم تا بدانم که در کنار می میترسم چشمانم را باز کنم نکند تو نباشی ای خـــــــدا...

به چشمهايت بگو نگاهم نکنند... بگو وقتي خيره ات مي شوم کارشان به کار خودشان باشد...! نه که فکر کني خجالت مي کشم ها..... نه! حواسم نيست... عاشقت مي شوم ...

معامله فسخ شد درقبال دنيا...يك تار مويت را ميخواستند... ندادم....

سالها رفت و هنوز یک نفر نیست بپرسد از من که تو از پنجره ی عشق چه ها می خواهی؟ صبح تا نیمه ی شب منتظری همه جا می نگری گاه با ماه سخن می گویی گاه با رهگذران،خبر گمشده ای می جویی راستی گمشده ات کیست؟ کجاست؟ صدفی در دریا است؟ نوری از روزنه فرداهاست یا خدایی است که از روز ازل ناپیداست...؟

چرا وقتی که آدم تنها می شه غم وغصه اش قد یه دنیا می شه می ره یک گوشه پنهون می شینه اونجا رو مثل یه زندون می بینه غم تنهایی اسیرت می کنه تا بخوای بجنبی پیرت می کنه وقتی که تنها می شم اشک تو چشام پر می زنه غم می آد یواش یواش خونه دل در می زنه یاد اون شب ها می افتم زیر مهتاب بهار توی جنگل لب...

چه پوچ و احمقانه با اشکهایم مرورت میکنم و در میان شوری اشک شیرینی خاطرات لبخند تورا میچشم نمیدانم تا کجا رمق خواهم داشت تا تو را با وقاحت برای خود بخواهم . . . و امیدی گستاخانه به بودنت تا ابد . . . اما همواره دوستت دارم دل افسار گسیخته . . . و عقل متحیر از این لجاجت . . ...

عشق ؛ به زخم که برسد ، سکوت می شود زخم که عمیق شود ، بیداریِ دل ، درد دارد ! من در این بغض های هر لحظه در این دلتنگی های مدام در این آشفتگی های دقایقم دارم سکوت می شوم با من از عشق چیزی بگو پیش تر از آنکه زخم هایم عمیق شود...!

من در پايان انتظاري شگفت و ديدار دوباره تو، ان هم در سرزمين خفتگان بيدار... در سكوت كلبه تو هياهويي شيرين بر پا بود از لب پنجره عادت نگاهي بر درون افكندم و تلنگري بر در زدم نجواكنان گفتي كيستي ؟ گفتم :يوسف كنعان . حرف ها زديم ، درد دلها كرديم تو نشان از همه بي نشان هايت گرفتي گفتي...

روزي هزار بار بر صفحه دل بنويس : ميان بود و نبودش تنها يک حرف فاصله است ! به همين سادگي............. ومن روز و شب جريمه سنگين رفتنت را پرداختم وجز دل که روزي هزار بار خراش افتاد............ کسي نفهميد که از ب بودنت تا ن نبودنت فاصله تا بي نهايت بود

نگاهم که کردی دلم پر گرفت دلم غربت زنگ آخر گرفت نگاهم که کردی سکوتم شکست درون دلم عشق گویی نشست نگاهم که کردی زمان صبر کرد دل آسمان را پر از ابر کرد و بعد از نگاه تو باران گرفت وعشقی درون تنم جان گرفت نگاهم کن و باز با من بمان تو حرف دل بی کسم را...

تمام روزها روی تنهاییم راه می روم به همه جا نگاه می کنم مدام خورشید از لای پنجره نمی تابد به اتاق و پروانه پریدن را لای کتاب جا گذاشته است ای کاش می توانستم آبی آسمان رابیاورم در ورق ای کاش دوستم می داشت!

نمیدانم چرا رفتی نمیدانم چرا !!! شاید خطا کردم *** و تو ... بی آنکه فکر غربت چشمان من باشی نمیدانم کجا؟! تا کی؟! برای چه؟! ولی رفتی ... *** بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارید و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمی خاکستری گم شد و گنجشکی که هر روز از کنار...

مي ترسم از نبودنت... و از بودنت بيشتر!!! نداشتن تو ويرانم ميكند... و داشتنت متوقفم!!! وقتي نيستي كسي را نمي خواهم. و وقتي هستي" تو را" می خواهم. رنگهايم بي تو سياه است و در كنارت خاكستري ام خداحافظي ات به جنونم مي كشاند... و سلامت به پريشانيم!؟! بي تو دلتنگم و...

چه زیباست به خاطر تو زیستن و برای تو ماندن و به پای تو سوختن و چه تلخ و غم انگیز است دور از تو بدون خوشبختی زیستن و برای تو گریستن و به عشق و دنیای تو نرسیدن. ای کاش واقف بودی که بدون تو مرگ گواراترین زندگی است و بدون تو و بدور از دست های مهربان تو و بدون قلب حساست زندگی چه تلخ و ناشکیباست