نتایح جستجو

من را چه سحر باشد و چه شامی و مهتاب کنجی بنشینیم وکشیم اشک به مهتاب

سحر غین ghتو هم حاکی ز غمهاست در این باشگاه همه یک گونه تنهان

در حباب کوچک خود روشنایی خود را می فرسود ناگهان پنجره پر شد از شب شب سرشار از انبوه صداهای تهی شب مسموم از هرم زهرآلود تنفس ها...

تو برایم ترانه می خوانی سخنت جذبه ای نهان دارد گوییا خوابم و ترانه ی تو از جهانی دگر نشان دارد...

(نمیدونستم:surprised:) سحر با من نگو از رنج و غمها که من هستم در اینجا مرد تنها مرا گریان و عریان افریدند مرا همواره تنها افریدند:redface:

سالهاست منتظر آمدن روزهای بهترم ولی نمی دانم چرا هنوز هم دیروزها بهترند...

مرو ای همسفر! پشت سرت را هم نگاهی کن ببین این جا به خاک افتاده ام مانند جا پایت زمینگیرم ؛ زپا افتاده ام ؛ با این همه امّا برای آمدن آماده ام مانند جا پایت

ثریا کرد با من تیغ بازی عطارد تا سحر افسانه سازی زحل با آن همه خونخواری و خشم مرا می دید و خون می ریخت از چشم

تو نوری ، در دلم شوری ، گلستانی و بارانی و چشمانِ تو می بارند ، شعرم را که می خوانی

[IMG]

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را او که هرگز نتوان یافت همانندش را

منم آن شاعر دلخون که فقط خرج تو کرد غزل و عاطفه و روح هنرمندش را از رقیبان کمین کرده عقب می ماند هر که تبلیغ کند خوبی ِ دلبندش را

[IMG]

[IMG]

به به خیلی زیبا بود در برکه اشکم همه دم نقش تو دیدم این هدیه خوبیست که از آب گرفتم

آن نازنین کجاست که یادم نمیکند صد غم به سینه دارم و شادم نمیکند یک لحظه آنکه بی من هرگز نمی نشست امشب به یاد کیست که یادم نمیکند

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود وین راز سر به مهر به عالم ثمر شود

مرا چشميست خون افشان ز دست آن كمان ابرو جهان بس فتنه خواهد ديد از آن چشم و از آن ابرو

مرا همین بگذارند یك سخن با تو: به من بگو كه مرا از دهان شیر بگیر! به من بگو كه برو در دهان شیر بمیر! بگو برو جگر كوه قاف را بشكاف!

آنچه را عقل به یک عمر به دست آورده است دل به یک لحظه کوتاه به هم می ریزد آه،یک روز همین،آه تو را می گیرد گاه یک کوه به یک کاه به هم می ریزد!