نتایح جستجو

رمان عشقی ماندگار

رمان عشقی ماندگار برادر گلم این رمان هم تمام شد . زحمت قفل کردنش رو می کشید ؟

بی اختیار دستم رو بردم به طرف کیفم . این دو کتاب همیشه همراهم بودن . قرآن و حافظ . فاتحه ای فرستادم و کتاب حافظ رو باز کردم . ترسم که اشک در غم ما پرده در شود ***وین راز سر به مهر سحر شود از هر کرانه تیر دعا کرده ام روان *** باشد کز آن میانه یک کارگر شود هر سه تایی شروع کردیم به قرآن خوندن ...

امشب که حتما میایید درسته ؟؟؟ سوار ماشینش شد و بعداز خوردن ناهار پرسید : در مودر پیشنهادم فکر کردی ؟ قصد دارم امشب به خاله بگم ف یعنی اون مشکلی که گفتم رو حل کنم . یه کم وقت احتیاج دارم ... . فکر می کردم اون مشکل حل شده ! بلند شو بریم ، باید یه کم به خاله کمک کنم . بعد از اینکه منو رسوند ، گفتم...

فصل چهارده زنگ زدم . وقتی وارد خونه شدم ، خاله خیلی نگران بود . همینطور کاوه . خاله وقتی منو دید گفت : نصف عمر شدم دختر ، مرضیه هم چند بار زنگ زد حالت رو بپرسه ! منظورش رو فهمیدم . کاوه با دیدن چشمای من به خاله اشاره کرد که چیزی نگه و منتظر بود تا من برم تو اتاق ، تا اونجا براش بگم چه اتفاقی...

مامان گلم میدونم خیلی سخته . خواهش میکنم من وظیفه ی دختری ام رو انجام دادم ، فقط ببخشید که هیچ کاری از دستم بر نمی اومد .

من با جمشید حدود 28 سال پیش آشنا شدم . یعنی وقتی که از داغ پاک رو عشق از دست رفته اش و البته عمه ی مریم خانوم ما ، تمام موهاش سفید شده بود . جریا عاشق شدنش رو برام تعریف کرد . این ماجرا باقی بود تا اینکه من جمشید رو گم کردم تا یازده سال بعد یعنی وقتی که به بیمارستانی که من اونجا بودم منتقل شد ...

وا کدوم گذشته ؟ دختر خل شدی ؟ آخه به سلامتی عروسی تو هست نه من ! بلند شو بیا صبحونتو بخور تا ببینم چند نفر باید دعوت بشن . بلند شو ... تا خاله رفت پایین ، لباسهام رو پوشیدم و هرچقدر خاله گفت بیا لااقل چیزی بخور اعتنایی نکردم . رفتم دنبال مرضیه تا ظهر توی خیابونا چرخیدیم . فهمید باید برام اتفاقی...

در این لحظه چهره ی دکتر و فروهر نگاه کردم . هر دو گریه می کردن . نخواستم دیگه ادامه بدم ولی به اصرار اونا تعریف کردم تا اینکه یه روز خانومی اومد خونمون که منو بغل میکرد و میبوسید . کاری که هیچ زنی تو زندگیم نکرده بود . بعد مامان مهشید گفت : این مامانته و باید همراهش بری . گفتم باید بابا بیاد ...

فصل سیزدهم چند وقتی بود که ازش خبر نداشتم . هر روز منتظر تلفنش بودم ولی بی فایده بود . بعد از دو هفته بالاخره زنگ زد . می تونم ببینمت ؟ اتفاقی افتاده ؟ چرا صدات اینقدر مضطربه ؟ هیچی نپرس ، پیش دکترم میایی یا نه ؟ آره یه ساعت دیگه اونجام ! توی راه همش به صداش فکر می کردم . چرا اینقدر نگران...

سلام عزیزم . بهتر شدی بانووووووووووووووووو ؟ خیلی خوشحال شدم که دوباره می بینم اومدی اینجا .

واسه ی اینکه حال منو نفهمه بهش نگاه نمیکردم ولی حس میکردم همه دارن صدای قلبمو مشنفتن . می دیدم که حتی با تموم شدن کلاس و سرو صدای بچه ها از عالم هپروت بیرون نمی اومد . مگر با ضربه ی یکی از پسرها . از سن اون بعیده که عاشق بشه . دختره چیزی نداره که ، نمی دونم والا عاشق چیش شده ؟ خب معلومه خوشگل...

قول می دین فکر کنید ؟ خداحافظ ... دعا دعا میکردم خاله خونه نباشه چون اصلا حال و حوصله حرف زدن نداشتم . خوشبختانه نبود . رفت بالا توی اتاقم . از دنیای خدا فقط همین اتاق رو داشتم که تنها جایی بود که اونجا به آرامش می رسیدم . برای شام بخاطر اصرار زیاد خاله رفتم پایین . اما فکر و خیال اشتهام رو پاک...

اونشب همه اش به دکتر و حرفاش و حسی که نسبت به اون اتاق داشتم ، فکر میکردم . دعا می کردم فردا تو کلاس ببینمش ، البته کسی رو که جدیدا توی قلب سنگی من داشت وارد می شد . تمام حرفاش ، خنده هاش ، نگاهاش حتی حرکاتش توی ذهنم می شست و بعد هم توی خاطرم اومد . با اینکه دوس نداشتم به هیچ پسری دل ببندم و این...

فصل دوازدهم خاله ، واسه ی فردا دلشوره عجیبی دارم . همش فکر میکنم قراره یه اتفاق بیفته ، تا حالا جند جای دیگه هم رفتم ولی چند روز پیش هم که اینجا رفتم همین احساس رو داشتم . نه خاله جون ، دلشوره ات مال اینکه که دیگه قراره بشی خانوم دکتر و همون مریضا رو درمون کنی . راستی خاله ، اینم رشته بود که...

سلام! به مادری که هیچ وقت خوبی خودش را نشان نداد از پدری که لیاقت پدری ندشات . میخواهم به حقیقتی اعتراف کنم که سالها در دلم نگهش داشتم ولی دائم عذابم میداد . فرنگیس جان راستش را بخواهی ، من جا و مکان بچه ی گمشده مان را می دانم . من هر روز شاهد بزرگ شدنش و خوشبختی اش هستم . راستش من بچه مان را...

خیلی زود هرچی داشتیم تموم شد . لامصب بدجوری به زندگی و ریشه آدم آتیش میزنه . وقتی همه چی تموم شد و مواد کم بهمون رسید از قیافه هم افتادیم . کسی هم دیگه پا منقلش رامون نداد . آخه قیافه هامون تابلو بود . نامردا تا داشتیم ما رو دوشیدن ، همین که همه چی تموم شد دیگه سراغمون هم نمی کردن . تازه بادار...

فصل یازده تقریبا سه روز از ماجرا می گذشت . جمشید اونروز دلشوره عجیبی داشت . دست و دلش به کار نمی رفت . تصمیم گرفت با مهشید آشتی کنه . دسته گل بزرگی خرید و رفت خونه . زنگ زد به بیمارستان و گفت که نمی تونه بره اونجا . زیور درو باز کرد . چشاش یه کاسه خون شده بود و با دیدن جمشید رنگ از رخش پرید ...

آخه مریم هم گفت ، مهشید اون که دروغ نمی گه ، یعنی مریم دروغ میگه ؟مهشید با صدایی که از ترس می لرزید ، آروم گفت : نه ، نه ... کار من نیست . جمشید مثل حیوونی وحشی به طرفش حمله کرد و شروع کرد به زدن مهشید . لعنتی تو می زدیش ، تو ... زیور با شنیدن جیغهای مهشید و فریادهای جمشید ، مریم رو گذاشت روی...

فکر کنم هیچکی از این رمان خوشش نیومده . ---------------------------------------------------------------- جمشید می دید برخلاف سالهای قبل مهشید حتی یکبار هم مریم رو نبوسید و از کادو دادن هم طفره رفت و گریه کردن آرش رو بهونه کرد . آخر شب که مهمونا رفتن ، جمشید مریم رو بغل کرد که ببره تو اتاقش...